توسعه‌دهندگان مالتی‌مدیا در حال داخل شدن به روابط تجاری با افراد یا گروههایی هستند تا به آنها کمک کنند کارهای چندرسانه‌أی را تولید کرده و پخش کنند. بیشتر این روابط به قراردادهایی نتیجه میشود که پیامدهای قانونی دارند. بیشتر قراردادها بصورت نوشته ارائه نمی‌شوند ولی با این وجود قابل اجرا و نافذ هستند. هدف این مجموعه فراهم آوردن یک دید کلی نسبت به پایه‌های اساسی قوانین قراردادها است.
قرارداد چیست؟
قرارداد یک موافقتنامه قابل اجرا و قانونی بین دو یا چند گروه است. هسته بیشتر قراردادها یک مجموعه از قولهای دو جانبه (با در اصطلاح قانونی، "ملاحظات") است. قولهایی که هر یک از گروهها داده‌اند حقوق و وظایف آنها را مشخص میکند.
قراردادها در دادگاه قابل اجرا هستند. اگر یک طرف قرارداد به وظایف قراردادی خود عمل کند ولی طرف مقابل عمل نکند، ("قرارداد را بشکند") به طرفی که به وظایف خود عمل کرده است در دادگاه این حق داده میشود تا به حقوق خود برسد.
مثال: شرکتی قول میدهد تا به یک طراح گرافیک در ازای طراحی یکسری کارهایی که مربوط به مالتی‌مدیا میشود 5000 دلار بپردازد. طراح گرافیک آنها را تولید کرده و همانطور که در قرارداد ذکر شده بود نزد شرکت می‌برد. شرکت نیز اذعان دارد که مواد طراحی شده با مشخصات قرارداد همخوانی دارند. اگر شرکت پول طراح را بپردازد، طراح میتواند به دادگاه رفته و بر ضد شرکت به جرم شکستن قرارداد شکایت کند.
معمولاً چاره گروهی که قرارداد را نشکسته است برای شکستن قرارداد پول خسارتی است که آن شرکت را در موقعیت لذت‌بخشی قرار میدهد که قرار بود قرارداد اجرا شود. تحت شرایط خاص، دادگاه به گروهی که قراردادشکنی کرده است دستور خواهد داد تا به وظایف قراردادی خود عمل کند.
چون قراردادها قابل اجرا هستند، گروههایی که وارد قرارداد میشوند می‌توانند به آن در مورد ساختاربندی روابط تجاری خود اعتماد کنند.
مثال: شرکتهای تولیدی با یک سازنده وارد قرارداد شده است و قول داده است برای ساختن یک قطعه مختصر برای کار مالتی‌مدیای آن شرکت به او 4000 دلار بپردازد. کمی پس از اینکه سازنده کار خود را روی آن قطعه شروع کرد (قبل از اینکه شرکت به وی هیچگونه وجهی پرداخت کند) آن سازنده پیشنهادی از طرف یک استودیوی فیلم‌سازی برای ساختن موسیقی یک فیلم دریافت میکند و پروژه شرکت مالتی‌مدیا را رها میکند. پس شرکت مجبور است تا به سازنده‌أی دیگر 6000 دلار بپردازد تا کاری را که او رها کرده است انجام دهد. شرکت میتواند آن سازنده را به دادگاه کشانده تا 2000 دلار مازاد را علاوه بر 4000 دلاری که قبلاً سازنده دریافت کرده بود از وی بگیرد.
در این کشور و بیشتر دیگر کشورها، مشاغل، انعطاف‌پذیری مشخصی در جزئیات قراردادها دارند. بعبارت دیگر، قراردادها قوانین خصوصی هستند که با توافق بین گروهها بوجود می‌آیند.
حقوق و وظایف گروهها توسط اجزاء قرارداد و نیز الزام به محدودیتهایی که توسط حالتهای غیرضروری ایجاد میشوند مشخص میشود.
مثال: شرکت تولیدی قول میدهد تا به یک سازنده در ازای تولید موسیقی برای کار آموزشی نرم‌افزار خود 5000 دلار پرداخت کند. سازنده هم موسیقی را تولید کرده و آنرا مطابق قرارداد به شرکت می‌رساند. شرکت هزینه را به سازنده پرداخت نمی‌کند بنابر این سازنده، شرکت را به شکستن قرارداد متهم میکند. دفاع شرکت هم این بود: "سازنده، آنچه را که قول داده بود انجام داد ولی من هرگز قول نداده بودم که بدون 5000 دلار پرداخت کنم. 2000 دلار قیمت عادلانه‌أی است. دادگاه هم رای صادر میکند تا شرکت تولیدی به سازنده 5000 دلار بپردازد.
قراردادهای کتبی
معامله‌أی که هنگام دست دادن انجام شده است ("شما برای من کار X را بکنید و من به شما Y دلار خواهم پرداخت") این جمله یک قرارداد است چون یک موافقت قانونی قابل اجرا است که شامل رد و بدل کردن قولهایی میشود. اکثر قراردادها قابل اجرا هستند، چه شفاهی باشند و چه کتبی. ولی با این حال، شما باید همیشه قراردادهایتان را برای تمام روابط تجاری خود بصورت کتبی در آورید.
چندین دلیل برای اینکه قراردادهای کتبی بهتر از شفاهی هستند وجود دارند:
فرآیند نوشتن جزئیات قرارداد و امضاء آن دو طرف آنرا مجبور به فکر کردن و دقیق بودن در مورد وظایفی که بعهده می‌گیرند میکند. با یک قرارداد شفاهی، برای هر دو طرف بسیار ساده است که به همدیگر "بله" بگویند و سپس فکر دیگری داشته باشند.
هنگامی که جزئیات یک قرارداد نوشته شده باشند، گروهها بیشتر متمایلند تا یک موافقت کاملتر نسبت به موافقت شفاهی داشته باشند. یک قرارداد شفاهی که با شتاب تهیه شده باشد نقاط ضعفی دارد که بعدها می‌بایستی به آن رسیدگی شود.
با یک تماس شفاهی، گروهها ذهنیتهای مختلفی از آنچه که بر روی آن توافق داشته‌اند دارند (مانند یک تصادف که نسبت به آنچه که اتفاق افتاده است موافق یکدیگر نیستند). یک توافق‌نامه کتبی مرافعه بر سر آنچه که هر طرف قول داده‌اند را مرتفع میکند.
برخی انواع قراردادها بایستی کتبی باشند تا بتوانند اجرا شوند. عمل کپی‌رایت یک سند کپی‌رایت یا یک گواهی انحصاری کتبی نیاز دارد. نیازهای قوانین دولتی نسبت به هر دولت متفاوت است اما در بیشتر این دولتها، قراردادهایی برای فروش اجناس بیشتر از 500 دلار بایستی کتبی باشند. اگر شما مجبورید برای اجرا کردن یک قرارداد یا گرفتن خسارت به دادگاه بروید، یک قرارداد کتبی به معنی مرافعه کمتر در مورد اجزای قرارداد است.
چه کسی میتواند وارد یک قرارداد شود؟
افراد کوچک یا افرادی که معلول ذهنی یا ناتوان هستند ظرفیت قانونی برای وارد شدن به قراردادها را ندارند. تمام بقیه افراد عموماً فرض شده است که توانایی کامل برای وارد شدن به قراردادها را ندارند. در بیشتر ایالتها، سن قانونی برای بستن قرارداد 18 سال است. آزمایش ظرفیت ذهنی نیز این است که آیا گروه طبیعت و نتایج معامله را فهمیده است یا خیر.
تعاونیها نیز توانایی وارد شدن به قرارداد را دارند. آنها قراردادها را توسط شعبات، دفاتر و کارکنان خود می‌بندند. این مطلب که آیا یک کارمند توانایی گره زدن یک تعاونی را به یک قرارداد دارد یا خیر توسط یک ناحیه از قانون به نام قانون شعبات یا قانون تعاونی مشخص میشود. اگر شما شک دارید که آیا فردی که با وی قرارداد می بندید اجازه وارد شدن به قرارداد را دارد یا خیر، روی این مطالب که قرارداد می بایست توسط رئیس تعاونی بازبینی و امضاء شود اصرار کنید.
یک تعاونی یک وجود قانونی مجزا از پایه‌ریزان، دفترداران و کارمندان دارد. عموماً افرادی که با یک تعاونی نسبت دارند شخصاً برای بدیهی یا مسؤولیتهای قانونی تعاونی از جمله مسؤولیت در برابر شکستن قانون تعاونی از جمله مسؤولیت در برابر شکستن قانون پاسخگو نیست.
شامل 17 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود تحقیق شرایط انعقاد قرارداد اقتصادی
