فهرست مطالب
تعداد صفحات(اسلاید): 18
مترو نام قطار داخل شهری است.
مترو و یا قطار شهری می‌تواند در زیر یا بر روی سطح زمین و بر روی ریل مخصوص خود حرکت کند. مترو در کم شدن مشکل ترافیک و نیز آلودگی هوا در کلان‌شهرها بسیار موثر است.
از کشورهای پیشرفته در زمینه راه اندازی خطوط مترو می‌توان به ایالات متحده آمریکا، فرانسه، ژاپن و آلمان اشاره کرد.
بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین خط متروی شهری در جهان متعلق به متروی نیویورک است که با داشتن ۴۶۲ ایستگاه و طول ۱۳۵۵ کیلومتر و دارا بودن ۲۶ مسیر، در جهان بی‌همتا است. در متروی تهران هشت خط عادی و چهار خط سریع‌السیر در نظر گرفته شده که همکنون تنها 3 خط عادی فعال به همراه یک خط بین شهری بین تهران وکرج دارد
اولین مترو در ایران
آشنایی با متروی تهران
سابقه بحث درباره احداث قطار شهری در تهران به 110 سال قبل باز می‌‌گردد
تاسیس تراموای شهری از جمله نکات پیش بینی شده در امتیاز نامه‌ای بود که بارون ژولیوس دو رویتر در عهد ناصرالدین شاه روی کاغذ آورد.[آشنایی با مترو]
اولین طرح شبیه به متروی امروزی که برای تهران طراحی و اجرا شد، طرح واگن اسبی بود که از حرم حضرت عبدالعظیم تا میدان حُر امروزی کشیده شده و تا سال 1310 نیز دایر بود.
در مهر سال 1353 مطالعات مربوط به حل مشکلات ترافیک متروی تهران توسط شرکت‌های مشاور خارجی از جمله سوفرتو منتج به پیشنهاد سیستم اتوبان مترو (با 7 خط) شد.
بر اساس این مطالعات، احداث مترو به عنوان اساسی‌ترین راه حل بهبود ترافیک تعیین شد.
شرکت‌های فرانسوی از سال 1356 عملیات اجرایی احداث خط 1 مترو را در اراضی شمال تهران (بزرگراه شهید حقانی کنونی) آغاز کردند.
عملیات اجرایی مترو تا آذر سال 59 نیز ادامه یافت ولی در این زمان و درپی جریانات جنگ تحمیلی، نمایندگان شرکت‌های خارجی ایران را ترک کردند و در اواخر سال 60 هیئت وزیران توقف کامل طرح توسط مشاوران خارجی را اعلام کرد.
در سال 63 پس از ارائه گزارشی از طرف جمعی از کارشناسان ایرانی در خصوص لزوم احداث مترو، در فروردین سال 64 هیئت وزیران اجرای طرح متروی تهران را تصویب و فعالیتهای مترو مجددا در تهران آغاز شد.
برنامه اول مترو شامل احداث خط 1 (میرداماد - حرم مطهر)، خط 2 (دردشت - صادقیه) و مسیر برون شهری خط 5 (تهران - گلشهر) جمعا به طول 90 کیلومتر با 52 ایستگاه بود.
فعالیتهای اجرایی این برنامه از سال 1366 با عقد مشارکت مدنی با سیستم بانکی آغاز شد.
برنامه دوم مترو نیز شامل طرح توسعه خط 1 از ایستگاه میرداماد تا میدان تجریش، احداث خط 3 از منطقه اُزگُل تا شهرک ولی عصر در جنوب غرب تهران، احداث خط 4 مترو از میدان شهید کلاهدوز تا شهرک اکباتان و طرح توسعه خط 2 از دردشت تا پارک جنگلی سرخه حصار بود.
ساخت و بهره‌برداری از خطوط مترو در برنامه دوم از سال 84 شروع شد و تا سال 1390 ادامه خواهد داشت. [اینجا تهران است، مترو]
متروی تهران از نگاه تاریخ:
سال 1350:
• شروع مطالعات اجتماعی، اقتصادی و ترافیکی شهر تهران و پیش بینی تغییرات آن برای سال 1370توسط شرکت‌هایسوفرتو و RATP
سال 1353:
• ارایه گزارش نهایی و انتخاب سیستم مختلط (سیستم مختلط شامل یک شبکه خیابانی با یک کمربندی در پیرامون منطقه مرکزی و دو بزرگراه برای نواحی تازه ساز شهری و یک شبکه مترو با 7 خط که به وسیله شبکه اتوبوس رانی و تاکسی رانی تکمیل می‌شد)
سال 1354:
• تصویب قانون تاسیس شرکت راه آهن شهری تهران و حومه (مترو)
سال 1356:
• شروع عملیات اجرایی
سال‌های 65-1359:
• توقف کامل طرح به دلیل جنگ تحمیلی
سال 1374:
• عقد قرارداد برای خرید تجهیزات ثابت و متحرک خطوط 1 ، 2 و 5
سال 1377:
• افتتاح و بهره برداری از قطار سریع السیر تهران - کرج
سال 1378:
• افتتاح و بهره برداری از بخش غربی خط 2، از ایستگاه صادقیه (تهران) تا امام خمینی (ره)
سال 1380:
• افتتاح و بهره برداری از نیمه شمالی خط یک از ایستگاه میرداماد تا علی آباد به طول 14.6 کیلومتر و 17 ایستگاه
سال 1381:
• افتتاح و بهره برداری از پایانه و تعمیرگاه غرب خط 2 متروی تهران
• 10،8 بهره برداری از خط یک از ایستگاه علی آباد تا حرم مطهر به طول
کیلومتر و 3 ایستگاه
سال 1382:
• بهره برداری از بخش شرقی خط 2، از ایستگاه امام خمینی (ره) تا بهارستان به طول 2 کیلومتر و 2 ایستگاه
سال 1383:
• بهره برداری از ایستگاه ایران خودرو (خط 5)
• بهره برداری از خط 5 از ایستگاه کرج تا گلشهر به طول 10کیلومتر
سال 1384:
• بهره برداری از ایستگاه چیتگر (خط 5)
• بهره برداری از ایستگاه باقرشهر (خط 1)
• افتتاح و بهره برداری از پایانه فتح آباد
• افتتاح نیمه شرقی خط 2 به طول 9 کیلومتر و بهره برداری از ایستگاه‌های دانشگاه علم و صنعت، سرسبز و شهید مدنی
سال 1385:
• بهره برداری از ایستگاه های سبلان و دروازه شمیران
• بهره برداری از ایستگاه های نظام آباد و گلبرگ
• بهره برداری از ایستگاه اتمسفر
• بهره برداری از ایستگاه امام حسین (ع)
•
سال 1386:
• بهره برداری از ایستگاه اکباتان
• بهره برداری از ایستگاه شهدا
سال 1387:
• بهره برداری از خط 4 متروی تهران به طول 5/2 کیلومتر از ایستگاه دروازه شمیران تا فردوسی
مردم درباره مترو قضاوت کنند
ایران- علی سطوتی قلعه:
دکتر قالیباف در همان نخستین روزهای مدیریت خود در شهرداری تهران محورهایی را به عنوان اصول مدیریت شهری مطرح کرد
که گرچه آن روزها برای برخی جنبه شعاری داشت، اما به مرور زمان، همان شعارها رنگ واقعیت به خود گرفت. یکی از آن محورها در شعار شهروندمداری تجلی یافت. مدیریت شهری تهران طی 4 سال اخیر همواره بر این موضوع تاکید کرده که شهر متعلق به شهروندان است و همه تلاش خود را به کار بسته تا بیشترین خدمات را در حوزه‌های مختلف به آنها ارائه کند. یکی از این حوزه‌ها، حوزه حمل و نقل عمومی است که شاهد تحولات مثبت و پیشرفت‌های چشمگیری در این سال‌ها بوده است.
گسترش خطوط مترو از یک سو و راه‌اندازی سامانه اتوبوس‌های تندرو از سویی دیگر، توانسته است بخشی از بار سنگین ترافیک را از روی شانه‌های معابر عمومی بردارد. این اتفاق در حالی افتاده که متاسفانه دولت چندان به تعهدهای خود در قبال تبصره 13 پایبند نبوده است.
گرچه مدیران شهری بارها به این نکته پرداخته‌اند، اما همزمان کوشیده‌اند تا از جنجال‌سازی و موج‌آفرینی رسانه‌ای در این باره خودداری کنند؛ چرا که بر این باور بوده‌اند که شهرداری سازمانی اجتماعی و خدماتی است و همواره باید از داد و قال‌های سیاسی به دور باشد تا به وظیفه اصلی خود برسد که همانا خدمت‌رسانی حداکثری به شهروندان است.
در مقابل، رفتاری که دولتیان در پیش گرفته‌اند، همچنان رفتاری سیاست‌زده است؛ به این معنا که جای عمل به تعهدات قانونی خود بر اساس پیش‌فرض‌های گروهی ، خود به تنهایی تصمیم می‌گیرند. بدیهی است آنان که از اینگونه رفتارها متضرر می‌شوند، تنها و تنها شهروندان این کلانشهر بزرگند.
متاسفانه طی هفته‌های اخیر، این نوع برخوردهای سیاسی با یک موضوع کاملا شهری، باعث شده تا مترو، آنگونه که باید و شاید نتواند به ارائه خدمات به شهروندان بپردازد. قبل از این در آستانه سال تحصیلی، مدیران مترو پیش‌بینی کرده بودند که به دلیل پرداخت نشدن کمک‌های دولت، چنین اوضاعی در پیش خواهد بود، اما ظاهرا آن روزها کسی این هشدارها را جدی نگرفت و اکنون هم که ماجرا شکل حادتری به خود گرفته، برخی مدیران دولتی دست پیش را می‌گیرند و مدیران شهری را به سیاسی‌کاری متهم می‌کنند.
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله18 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
شلینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:53
فهرست و توضیحات:
چکیده
مقدمه
پیشگفتار
بیان مسئله
تعریف و مفاهیم TQM
مدیریت کیفیت جامع یک روش مدیریتی بر پایه ایجاد خدمات با کیفیت از نظر مشتری می باشد. این روش به عنوان روشی کیفیت محور، مشتری محور، برپایه حقایق و کار گروهی می باشد که مدیران ارشد روند کار را به سمت دستیابی به اصول استراتژیک ضروری در خلال یک توسعه مداوم، خدمات رسانی نهایی و مدیریت کیفیت نهایی پیش می برند.
کلمه «جامع» در مدیریت کیفیت نهایی بدین معناست که هر کسی در سازمان باید در تلاش جهت توسعه مداوم سازمان شرکت کند. کلمه «کیفیت» نشانگر اهمیت دادن به زضایت مشتری می باشد و کلمه مدیریت به افراد و روندی اطلاق می شود که لازم است به کیفیت دست یابند.
مدیریت کیفیت نهایی یک برنامه نیست: بلکه یک روش سیستماتیک و تکمیل شده سازمان یافته در مسیر توسعه مداوم یک سازمان است. در عین حال یک روش زودگذر مدیریتی نیست، بلکه یک روش اثبات شده مدیریتی است که برای چندین دهه در سازمانهای سراسر دنیا بطور موفقیت آمیزی استفاده شده است. کیفیت جامع به خودی خود یک هدف نیست، بلکه وسیله ای است در راستای اهداف سازمانی، مدیریت کیفیت جامع نباید بدواً متمرکز بر خود سازمان باشد، بلکه عنوان ابزاری جهت دستیابی به اهداف سازمانی باشد.
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:15
الف) تعریف عرف و عناصر آن در قانون در مقدمه کتاب هاى حقوقى، «عرف و عادت» را یکى از منابع حقوق شمرده اند و ماده 3 قانون آیین دادرسى مدنى تصریح مى کند:
چنان که قانون، کامل یا صریح نبوده و یا در قضیه مطروحه اصلاً قانونى وجود نداشته باشد، دادگاه ها باید موافق روح و مفاد قوانین موضوعه کشورى و «عرف و عادت مسلّم» آن قضیه را حلّ و فصل نمایند.
با وجود این، قانون تعریفى از عرف عرضه نمى کند. لیکن علماى حقوق در نوشته هاى خود، عرف را تعریف نموده اند که به برخى از آن ها اشاره مى کنیم:
عرف در لغت به معناى معرفت و شناسایى است، و پس از آن به معناى چیزى که در ذهن شناخته شده و مأنوس و مقبول خردمندان به کار رفته است.(24)
برخى دیگر از نویسندگان آثار حقوقى معتقدند :
عرف قاعده اى است که به تدریج و خود به خود در میان همه مردم یا گروهى از آنان به عنوان قاعده اى الزام آور مرسوم شده است.(25)
با توجّه به تعریف هاى یادشده که برخى از آن ها خالى از اشکال نیست،(26) مى توان ارکان و عناصر عرف را چنین بیان کرد:
1 - عنصر مادى: براى ایجاد عرف لازم است که عادتى در نتیجه تکرار و به مدّت طولانى بین همه مردم یا گروهى از آنان رایج و مرسوم شده باشد.
2 - عنصر روانى: عادتى مى تواند عرف تلقّى شود که افراد به آن انس شدید گرفته باشند و به اعتقاد کسانى که آن را رعایت مى کنند، الزام آور باشد.
لازم به یادآورى است که در قانون مدنى ایران و به تبع آن در کتاب ها و آثار حقوقى، غالباً عرف و عادت با هم به کار برده شده است، و به نظر مى رسد که این دو را مترادف دانسته اند.(27) بنابراین، از نظر قانون، صرف عادتى
که با تکرار بین مردم رایج و مرسوم شده و الزام آور شود، «عرف» و یا «عرف و عادت» نامیده مى شود، و لزوماً ملاک پذیرش و الزام آور بودن آن، مقبولیّت از سوى خردمندان و موافق عقل و ذوق سلیم نمى باشد.
ب ) تعریف عرف و ارکان آن در حقوق اسلامى (فقه) دانش مندان اسلامى براى عرف تعریف هاى گوناگون و مختلفى ارائه نموده اند که به اختصار برخى از آن ها را از نظر مى گذرانیم.
ابوحامد محمّد غزالى در تعریف عرف چنین آورده است:
موضوع:
مقاله ای در مورد تعریف سیستم
«یک سیستم مجموعه منظمی از عناصر بهم وابسته است که برای رسیدن به اهدافی مشترک با هم در تعادلند.»
رفتای یک سیستم متأثر از وابستگی متقابل عناصر تشکیل دهنده آن می باشد، بنابراین سیستمها رفتارگرا بوده و هدف ما از بررسی مفاهیم سیستمها، درک یا پیش بینی رفتار سیستم تحت مطالعه است.
اجزای سیستم
اجزای سیستم عواملی است که موجودیت آن را تشکیل می دهد و در رسیدن به اهداف سیستم، آن را یاری می کند. این اجزا عبارتند از:
درون داده ها، برون داده ها و پردازش
درون داده های سیستم شامل عواملی است که به صورتهای مختلف مانند مواد خام، انرژی، داده های خام، و نیروی انسانی وارد سیستم می شود.
پردازش فرایند تبدیل درون داده هاست، مانند تولید و انجام محاسبات.
برون داده ها حاصل و نتایج فرایند تبدیل است، مانند محصول تمام شده، خدمات انسانی، اطلاعات مدیریت و نظایر آن که باید به مقصد نهایی آن منتقل شود.
کنترل و بازخور
مفهوم سیستم با اضافه شدن دو جزء «بازخور» و «کنترل» کامل می شود. چنین سیستمی را غالباً سیستم سایبرنتیکی می نامند.
چنانچه اطلاعات نشان دهد که نتایج عملکرد همسو و مطابق با استانداردهاست، در این صورت بازخور، مثبت نامیده می شود. برعکس، چنانچه اطلاعات بازخور حاکی از تفاوتها و انحرافاتی نسبت به استانداردها باشد، در این صورت بازخور منفی است. بازخور و کنترل به قدری به هم وابسته است که معمولاً بازخور، به عنوان بخشی از مفهوم کنترل تلقی می شود.
کنترلِ بازخور مثبت، ادامة فعالیتهای مؤسسه را به همان صورتی که انجام می شود ابقاء نموده یا تقویت می کند. به عنوان مثال شما در پروژه ای، روشهای ساخت یافته را برای تجزیه و تحلیل و طراحی سیستم به کار می برید. پس از ارزیابی پروژه، پی می برید که نتایج مورد انتظار از لحاظ کیفیت، مدت زمان پروژه و … را بدست آورده اید، بنابر این سعی می کنید که در پروژه های دیگر نیز، به جای روش سنتی از این روش استفاده کنید.
کنترل بازخور منفی، یعنی نگهداشت عملیات مؤسسه در محدودة مشخص و پذیرفته شدة عملکرد (استاندارد).
مدار کنترل با بازخور منفی، خود سیستمی را تشکیل می دهد که از عناصر زیر تشکیل شده است:
تعداد صفحه : 81