لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:2
فهرست مطالب:
لیلی ومجنون
پری صابری نویسنده، کارگردان، طراح صحنه و مترجم تئاتر تا به حال بیش از بیست نمایش را کارگردانی کرده و حدود دوازده نمایشنامه و بیست ترجمه تئاتر را در پرونده کاری اش دارد. صابری که سال گذشته نمایش "من از کجا؟ عشق از کجا؟" را در تالار اصلی مجموعه فرهنگی- هنری تئاتر شهر اجرا کرده بود، در حال حاضر مشغول تمرین نمایش "لیلی و مجنون" نوشته خودش است. آثار این کارگردان باتجربه تئاتر معمولاً با استقبال چشمگیر تماشاگران و اهالی تئاتر مواجه می شود.
"لیلی ومجنون" عنوان نمایشنامه ای است که "پری صابری" در سال 1383 آن را نوشته و اکنون بعد از دو سال خودش کار تمرین آن را برای اجرا در تالار وحدت آغاز کرده است. این نمایش قرار است پس از پایان تمرینات در تالار وحدت به روی صحنه برود و در معرض دید علاقه مندان قرار گیرد.
بعد از ظهر یک روز گرم تابستانی به محل تمرین گروه در طبقه هفتم تالار وحدت "سالن تمرین رودکی" می رویم. اعضای گروه پیش از شروع جدی تمرین مشغول آماده شدن هستند. پری صابری در مورد کارش این گونه توضیح می دهد: قبلاً تصمیم گرفته بودم که نمایش "لیلی و مجنون" را کار کنم. شیوه کار من بیشتر شاخه های ادبیات کهن ایران را شامل می شود و طبعاً این شکل کارها برایم جذاب و هیجان انگیزند.
صابری در مورد نمایشنامه "لیلی و مجنون" می گوید: این نمایشنامه را چند سال پیش بر اساس منظومه "لیلی و مجنون" نظامی نوشته ام و اگر فرصتی دست بدهد روی منظومه "خسرو وشیرین" این شاعر گرانقدر هم کار خواهم کرد.صابری معتقد است که ادبیات کهن ایران قابلیتهای فراوانی برای کار نمایش دارد و می افزاید: به طرف هر کدام از متون کهن ایران که بروم داستان را براحتی خواهم یافت و خوشبختانه از این جهت کم و کاستی ای احساس نمی کنم. به نظر من از همه آثار کهن ایرانی می توان برای کار نمایش استفاده کرد و هر کدام از این آثار یک موضوع خوب و جذاب برای خمیرمایه کار در خود دارند.
تمرین نمایش از حدود ساعت 3 آغاز می شود. اولین بخش تمرین مربوط به قسمت دوم از تابلوی دهم نمایش است که در آن مجنون برای آخرین بار با پدر و مادرش وداع می کند. "آتش تقی پور" و "الهه طائبی" در نقش پدر و مادر مصرانه قصد دارند پسرشان را از رفتن بازدارند، اما مجنون که نقشش را "یار تایاران" بازی می کند تصمیم خود را گرفته است:
در ره منزل لیلی که خطرهاست به جان
شرط اول قدم آن است که مجنون باشی
صابری در این بخش از کار توجه چندانی به میزانسنها ندارد و فعلاً بیشتر تاکیدش روی بازی و حس بازیگران و فرورفتن در فضای داستان است. او در جریان کار بارها و بارها به بازیگرانش توصیه می کند که بدون قید و بند و محدودیت کارشان را انجام دهند. در بین بازی بازیگران هم تنها آنجاهایی تمرین را قطع می کنند که می خواهند حس بازی را در بیاورند. اما آنچه مشخص است آنکه تمامی حرکات و میزانسن بازیگران قبلاً طراحی شده اند. مثلاً صابری در جایی تمرین را قطع می کند و به "الهه طائبی" توصیه می کند که برای ایفای نقش از نیروی گریه بازیگر نقش مقابلش استفاده کند. این قسمت چهار بار بدون وقفه تمرین می شود و برای آخرین بار، میزانسن(طراحی حرکات) هم در آن رعایت می شود.پیش از شروع قسمت بعدی، سراغ "آتش تقی پور" می روم. او درباره نقشش می گوید:
من نقش پدر مجنون را بازی می کنم. در قصه رئیس قبیله عامری هستم که بعد از سالها صاحب پسری می شوم و اسمش را "قیس" می گذارم. "قیس" در جوانی دچار عشقی مادی و بعد از آن درگیر عشقی معنوی می شود و اسمش "مجنون" بر سر زبانها می افتد و...
تقی پور می گوید: تمرین "لیلی و مجنون" را با یک سال وقفه بعد از نمایش "ریچارد دوم" به کارگردانی "تاجبخش" آغاز کرده و این نمایش سومین تجربه حضورش در نمایشهای پری صابری- بعد از "یرما" و "دایی و انیا"- محسوب می شود. او شیوه کار صابری و دلبستگی اش به ادبیات و شعر فارسی را قابل تحسین می داند و معتقد است که "پری صابری" طی این سالها تفکری را که بتواند با مخاطب ارتباط برقرار کند بخوبی در کارهایش پیاده کرده است.
تمرین نمایش با اجرای بخشهایی از تابلوی دوم که مربوط به آشنایی لیلی و مجنون است، ادامه پیدا می کند. در این بخش بیشترین تأکید روی هماهنگی حرکات بازیگران با موسیقی (که از سازهای سنتی و اصیل ایرانی تشکیل شده) است. صابری با جدیتی صمیمانه، بازیگران کارش را راهنمایی می کند.گروه با استفاده از وسایل و پارچه های دم دستی سعی می کنند فضا و مکان نمایش را تا آنجا که ممکن است بازسازی کنند و مثلاً از پارچه های رنگی، صندلی ها و میز و... استفاده می کنند.
"نرگس خردمند"، بازیگر نقش لیلی با جدیت و پشتکار خاصی تمرین می کند و ظاهراً به واسطه طراحی حرکات در بخشهای تمرین شده انرژی بیشتری هم دارد. خردمند در دو بخش از تمرین با بازی جدی و زیبایش همه عوامل نمایش را به سکوت وامی دارد. ضمن اینکه اجرای همزمان موسیقی، همراه با تمرین نمایش حال و هوای کار را نیز به طرز مثبت و مؤثری تغییر داده و قرار گرفتن بازیگران در فضای داستان را هم آسانتر کرده است.
در فاصله میان تمرین دو پرده، فرصتی به دست می آورم تا گپی کوتاه با "یارتا یاران" داشته باشم ودلایلش برای حضور در این نمایش را بپرسم، یاران می گوید: اولین دلیل به شعر ایران باز می گردد. تمامی متن این نمایش ابیات شاعر داستانسرا و نابغه ایران، حکیم گنجه، نظامی است و از آنجا که کار اصلی من شعر است، بازگویی کلمات یکی از اسلاف شعر ایران از جانب یکی از اخلاف بلافصل او، برایم کم و بیش مانند شعر است. گذشته از شعر هم با توجه به اینکه بازی همیشه برای من ارزش والایی دارد. نقش "مجنون " را در این نمایش به واسطه امکان ارائه یک بازی تازه و پرجنب و جوش دوست دارم.
آخرین صحنه ای که تمرین می شود، قسمت وصال لیلی و مجنون در جهان پس از مرگ است که به نوعی پایان نمایش هم به شمار می آید:
مقاله درموردلیلی ومجنون