جی پیاس یا سیستم موقعیتیاب جهانی (Global Positioning Systems)، یک سیستم راهبری و مسیریابی ماهوارهای است که از شبکهای با حداقل ?? ماهواره تشکیل شده است. این ماهوارهها به سفارش وزارت دفاع ایالات متحده ساخته و در مدار زمین قرار داده شدهاند. جیپیاس در ابتدا برای مصارف نظامی تهیه شد ولی از سال ???? استفاده عمومی آن آزاد و آغاز شد.
خدمات این مجموعه در هر شرایط آب و هوایی و در هر نقطه از کره زمین در تمام شبانهروز در دسترس است و استفاده از آن رایگان است.
علاوه بر جیپیاس، دو سیستم کمابیش مشابه دیگر نیز وجود دارد: سیستم گلوناس که دولت شوروی ساخته و اکنون بهدست کشور روسیه اداره میشود و سیستم گالیله که کشورهای اروپائی آن را برای وابسته نبودن به سیستم آمریکائی جیپیاس ساخته اند.
قطب نماهایی که با نیروی مغناطیسی زمین جهت یابی میکنند، به تدریج جای خود را به گیرندههای جیپیاس خواهند داد؛ جیپیاس، سامانهای است که به کمک گروهی از ماهوارهها جهت یابی میکند. ماهوارههایی که هرکدام در مدارهای خود به دور زمین در گردشند؛ این ماهوارهها با ایستگاههای ویژهای بر روی زمین در تماس اند و همواره موقعیت آنها در فضا مشخص است. دستگاه گیرنده? جیپیاس شما، با ارتباط با تعدادی از این ماهواره ها، فاصله? شمارا تا آنها تعین میکند و سپس موقعیت دقیق شما روی زمین بدست میآید.
در واقع اساس کار این سامانه، فرستادن سیگنالهای رادیویی با فرکانس بالا و به طور پیوسته است که زمان ومکان ماهواره را نسبت به زمین مشخص میکند و یک گیرنده? جیپیاس روی زمین، با گرفتن این اطلاعات از سه ماهواره یا بیشتر، آنها را پردازش میکند و موقعیت کاربر را در هر نقطه? زمین، در هر ساعتی از شبانه روز و در هر وضعیت آب و هوایی به او نشان میدهد.
با چندین اندازه گیری متعدد، گیرنده به محاسبه? سرعت، مدت زمان سفر، فاصله? شما تا مقصد، مختصات جغرافیایی (طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا)، زمان طلوع و غروب خورشید و ماه (در تقویم نجومی)، تعداد ماهواره ها، زمان محلی و ... میپردازد و آن را در اختیار کاربر قرار میدهد. به طور میانگین، هشت ماهواره از 24 ماهواره، در اطراف هر نقطه از کره? خاکی که باشید در آسمان گشت میزنند.
هرچه گیرنده? شما به ماهوارههای بیشتری وصل شود، اطلاعات دقیق تری را برای شما محاسبه میکند. جیپیاس، در ابتدا تنها استفاده? نظامی داشته است، ولی از سال 1980 به بعد تصمیم گرفته شد تا از آن در فعالیتهای غیر نظامی هم استفاده شود ؛ تا جایی که امروزه حتی در ماهی گیری و شکار هم مورد استفاده قرار میگیرد. این ماهوارهها به سفارش وزارت دفاع ایالات متحده ساخته و در مدار زمین قرار داده شدهاند.
سیستم تعیین موقعیت جهانی GPS متشکل از 24 ماهواره است که درارتفاع 20000 کیلومتری ازسطح زمین قراردارند ودر 6 مدار که هرمدار 4 ماهواره قرارداد وبا زاویه میل 55 درجه وپر یود ساعتی 12 ساعته درگردشند .
هرماهوارهGPS دوموج با دو فرکانس درباند امواج الکترومغناطیسی (L1, L2 ) ارسال می کند موج L1 با فرکانس1575 MHZ و موج L2 با فرکانس1227 MHZ می باشد.
ماهوارههای جی پی اس
?? عدد ماهواره جیپیاس در مدارهایی بفاصله ????? هزار مایل از سطح دریا گردش میکنند. هر ماهواره دقیقاً طی ?? ساعت یک دور کامل بدور زمین میگردد. سرعت هریک ???? مایل بر ساعت است. این ماهوارهها نیروی خود را از خورشید تأمین میکنند. همچنین باتریهایی نیز برای زمانهای خورشید گرفتگی و یا مواقعی که در سایه زمین حرکت میکنند بههمراه دارند. راکتهای کوچکی نیز ماهوارهها را در مسیر صحیح نگاه میدارد. به این ماهوارهها NAVSTAR نیز گفته میشود.
در اینجا به برخی مشخصههای جالب این سیستم اشاره میکنیم:
* اولین ماهواره جیپیاس در سال ???? یعنی حدود ?? سال پیش در مدار زمین قرار گرفت.
* در سال ???? شبکه ?? عددی NAVSTAR تکمیل گردید.
* عمر هر ماهواره حدود ?? سال است که پس از آن جایگزین میگردد.
* هر ماهواره حدود ???? کیلوگرم وزن دارد و طول باتریهای خورشیدی آن ?.? متر است.
* انرژی مصرفی هر ماهواره، کمتر از ?? وات است.
جهان به سرعت در حال رسیدن به مرحله ای است که در آن بیشتر جمعیت کره زمین در شهرها زندگی می کنند. انتظار می رود که طی دو سال آینده بیشتر جمعیت جهان در شهرها زندگی بکنند. بیشترین فشار این پدیده به کشورهای در حال توسعه وارد خواهد شد.
بعضی از شهرهای جهان هم اکنون جمعیتی 40 برابر بیشتر از جمعیتشان در سال 1950 در خود جای داده اند.
بنابر پیش بینی ها تا 50 سال آینده، دو سوم جامعه بشری در شهرها زندگی خواهد کرد. شش کارشناس دیدگاه های خود را درباره جهان شهری در سال 2050 اینگونه بیان کرده اند
هانک دیتمار کارشناس حمل و نقل در امریکا
هانک دیتمار در آمریکا کارشناس حمل و نقل است و سرپرستی بنیاد "پرینس برای فضاهای شهری" را به عهده دارد. این بنیاد توسط پرنس چارلز، ولیعهد بریتانیا، برای ترویج طرح های ساختمانی سنتی بنیان گذاشته شده است:
امیدوارم در سال 2050 شهرهایی را ببینم که در آنها رابطه صمیمانه تری میان شهر ها و فضاهای غیرشهری اطراف آنها برقرار باشد. چه از نظر استفاده از مصالح محلی و چه به لحاظ بهره گیری از معماری سنتی و بومی.
باید به سمت شهرهایی برویم که محور آنها به جای اتوموبیلرانی، پیاده روی باشد و بر اساس بودجه غذا و انرژی ما طراحی شده باشد.
یک راه حل برای این کار حرکت بسوی الگوهایی است که بی زمان باشند. یعنی ساختمانهایی که به جای آنکه صرفا شگفت انگیز باشند؛ برای مصارف مختلف ساخته شده باشند.
"باید به سمت شهرهایی برویم که محور آنها به جای اتوموبیلرانی، پیاده روی باشد"
باید به فکر آن باشیم که محل کارمان به محل زندگی مان نزدیک باشد. به این ترتیب از شدت ترافیک کاسته می شود. آنوقت، شهرها به جای یک مرکز، چند مرکز خواهند داشت.
بیشترین نگرانی من برای آینده این است که اگر انرژی بیش از حد گران و کمیاب شود، جمعیت به دو بخش محروم و برخوردار از انرژی تقسیم شود.
این وضعیت می تواند بی ثباتی بیشتری را پدید آورد. چون بیشتر شهر ها با نوعی کشاورزی وابسته به نفت تغذیه می شوند و چنان وضعیتی بیش از حد هراس انگیز خواهد بود.
مایکل دیر استاد رشته جغرافیای کالیفرنیای جنوبی
مایکل دیر در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی استاد رشته جغرافیاست. او نویسنده کتاب وضعیت شهری پسا مدرن است:
یکی از تاثیرات سرمایه داری جهانی ایجاد جهانی است که بیش از پیش قطبی شده است. از یک طرف شما چیزی را دارید که همکارم مایک دیویس آن را سیاره حلبی آبادها می نامد و از سوی دیگر پدیده شهرهای زرین را داریم.
این قطبی بودن در داخل شهرها وضعیتی را ایجاد می کند که من آن را شهرنشینی پسامدرن می نامم. تا سال 2050 شاهد بیشتر شدن این پدیده خواهیم بود.
در این شرایط شهرها بیش از یک مرکز خواهند داشت. اگر به شهرهای جنوب کالیفرنیا یا به شهر بارسلون در اسپانیا دقت کنید، این پدیده را خواهید دید. این شهرها یک هسته مرکزی ندارند.
در شهرنشینی پسامدرن، شهرها بیش از یک مرکز خواهند داشت
برای مثال، لس آنجلس 20 یا 30 مرکز دارد. الگوی سفر بامدادی به مرکز شهر در آنجا وجود ندارد. در ضمن، این وضعیت به معنای آن است که مدیریت شهری هم متمرکز نیست.
در این روش، شهرها حول یک مرکز شکل نمی گیرند. بلکه بعد از ساخته شدن شهر، مراکز متعددی برای آن در نظر گرفته می شود.
به این ترتیب شما یک شهر چندپاره خواهید داشت که مثلا در لس آنجلس در مساحتی حدود 14 هزار مایل مربع پراکنده است.
این امر موقعیتهایی را برای خودمختاری محله ها فراهم می کند. داراها و ندارها هریک محله و فضای حیاتی خود را دارند. محلات خودمختار در محدوده ابرشهرها پدید می آیند.
نایجل تریفت از دانشمندان برجسته جغرافیای انسانی
نایجل تریفت معاون رئیس دانشگاه واریک در انگلستان است و از دانشمندان برجسته علوم اجتماعی و جغرافیای انسانی به شمار می آید:
حدس می زنم که تا سال 2050 موضوع پایداری انرژی در شهرهای بزرگ جهان توسعه یافته به مشکل عمده ای تبدیل شود. در نتیجه، گسترش شهرها آنگونه که در آمریکا دیده ایم به ناچار متوقف خواهد شد.
در اروپا باید اوضاع بهتر باشد چون در مجموع شهرهای اروپایی جمع و جور ترند. حتی اگر به لندن نگاه کنید، در مقایسه با شهرهای آمریکا شهر چندان گسترده ای نیست.
به نظر من مساله اصلی این است که آیا گرمتر شدن آب و هوای زمین تاثیر نامساعدی بر شهر ها بگذارد یا نه. در مورد شهر های نزدیک به آب مانند لندن آبگرفتگی و سیلاب می تواند خطرساز باشد. در واقع این وضعیت از هم اکنون نیز آغار شده است.
"مساله اصلی این است که آیا گرمتر شدن آب و هوای زمین تاثیر نامساعدی بر شهر ها بگذارد یا نه؟"
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 59 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
دانلود مقاله Gps