این محصول در قالب ورد و قابل ویرایش در 28 صفحه می باشد.
مقدمه
از ابتدای عرضه برنامه‌های تلویزیونی لزوم یک روش قابل اطمینان برای ضبط اطلاعات مربوط به تصویر بطوری که بتوان بلافاصله بعد از ضبط مجدداً آن را پخش و مورد ارزیابی و اصطلاح قرار داد احساس می شد چه اصلاحات می بایست قبل از پراکنده شدن هنرمندان و اجراکنندگان با بررسی صحنه های ضبط شده انجام شود. علاوه براین در ممالک پهناوری مانند امریکا که دارای مناطق زمانی مختلف است و همین طور برای پخش برنامه هائی که می بایست در یک کشور تولید و در کشور دیگر پخش شود برنامه‌های تلویزیونی بدون وجود سیستم قابل قبولی برای ضبط با امکانات محدود کننده‌ای همراه بود.
قبل از پاگرفتن ضبط ویدیو شرکتهای پخش برنامه های تلویزیونی از روش فیلم برداری برای کنسروبرنامه های تلویزیونی استفاده می‌کردند. برای این کار معمولاً یک دوربین فیلم برداری مقابل مونیتور قرار می گرفت و از برنامه های روی صفحه فیلم می‌گرفت. طبعاً نتیجه حاصل به هیچ وجه بصورتی که امروزه مورد قبول است نبود. بین زمان ضبط و پخش همواره یک فاصله زمانی که اغلب هم طولانی تر می شد وجود داشت و اگر در صحنه‌ی اشکالات فنی وجود داشت شانس موجود برای اصطلاح آن کم و نیز گران بود.
اولین دستگاه موفق ضبط مغناطیسی در سال 1900 عرضه شد. در این سال آقای valdemar poulson دستگاه خود را که تلگرافون نام نهاده بود. به عنوان اختراع در امریکا به ثبت رساند. این دستگاه ضبط مغناطیسی سیمی بود که سیگنال حاصل از آن خیلی ضعیف و پر از نویز بود.
مقاله ضبط ویدیو سیستم‌های ضبط و پخش