25 ص
مکانیزه کردن برداشت غلات، هدف دیرینه کشاورزان بوده است. بریدن و کوبیدن دانه های ریز با روش های دستی، کاری بسیار پرزحمت بوده است. قبل از ثبت تاریخ، بشر آموخته بود چگونه از وسایل و گرداندن دام، به منظور افزایش برداشت محصول غلات دانه ریز استفاده نماید. آثاری از به کار بردن یک ارابه دروکن چرخ دار، در سرزمین باستانی گال (فرانسه و بلژیک امروزی) پیدا شده است. تاریخ استفاده از ماشین های دروکن اسبی و خرمن کوب های ثابت به اوایل سال های 1800 میلادی می رسد.
کمباین های اولیه، ماشین های بردارنده، خرمن کوبی بودند که به وسیله گروه هایی از اسب یا قاطر در سرتاسر مزرعه کشیده می شدند.
بعضی از این ماشین ها، تنها به عنوان خرمن کوب شناخته شده بودند. زیرا محصول غله ابتدا چیده می شد و سپس برای کوبیده شدن و جدا شدن دانه از کلش، به پای خرمن کوب برده می شد، اولین خرمن کوب تمیزکن در ایالات متحده آمریکا، در سال 1384 میلادی به ثبت رسید و به بازار عرضه شد و بعداً خرمن کوب به وسیله موتور بخار یا تراکتور و از طریق یک تسمه تخت محرک به حرکت درآمد.
شروع واقعی استفاده از کمباین به منظور برداشت و کوبیدن و تمیز کردن محصول، زمانی بود که اندرو و ای مور و دیگران از اهالی میشیگان امتیاز ساخت ماشین بردارنده- خرمن کوب که به وسیله موتورهای بخار کار می کردند، ساخته شدند. این ماشین ها برای چیدن، کوبیدن و تمیز کردن محصول به گروهی کارگر نیاز داشتند. عملیاتی که در کمباین های جدید که به وسیله ی یک نفر انجام می گیرد. نام کمباین (بعضی توأم یا با هم) موقعی به وجود آمد که عملیات چیدن محصول (برداشت) و خرمن کوبی، که بعداً عمل تمیزکردن هم به آن اضافه شد، در یک ماشین کامل و واحد انجام گرفت.
کمباین های امروزی، ماشین هایی هستند که در شرایط مختلف محصول و مزرعه، به منظور برداشت، کوبیدن، جدا کردن و تمیز کردن تمام دانه ها به کار برده می شوند.
مکانیزه کردن برداشت غلات ( کمباین ) 25 ص