پروپوزال رفتارسازه های نامتقارن سخت پیچشی در زلزله های حوزه نزدیک با تاکید بر خروج از مرکزیت مقاومتدر مناطق حوزه نزدیک، فاصله‌ی کم بین گسل مولد و ساختگاه فرصت کافی جهت میرا شدن را به امواج لرزه نمیدهد به این دلیل زمان موثر در رکوردهای حوزهی نزدیک معمولا کمتر و همچنین دامنه ی سرعت و تغییرمکان نسبت به رکورد های دور از گسل بیشتر و معمولا پالس گونه است. این امر سبب اعمال یکباره ی انرژی زلزله به سازه در تعداد کمتری سیکل، می شود. این نوع بارگذاری نیاز شکل پذیری بیشتری در مقایسه با زلزله های دور از گسل به سازه وارد می آورد. این در حالی است که زلزله های نزدیک گسل عموما دارای مولفه ی حرکت قائم قدرتمندی نیز می باشندکه گاها تاثیرات مخربتری به همراه دارد. از طرف دیگر ملاحظات معماری باعث عدم تقارن در هندسه ، جرم و به تبع آن سختی و مقاومت در سازه ها می شود. سازه های نامتقارن در قبال تحریک زلزله آسیب پذیری بیشتری را نسبت به سازه های متقارن متحمل می شوند. در کدهای لرزه ای موجود بیشتر ضوابط بر اساس خروج از مرکزیت سختی است و این در حالی است که خروج از مرکزیت مقاومت نیز بر پاسخ سازه ها تاثیرگذار است. با توجه به رفتارغیر خطی سازه های نزدیک گسل و تاثیر پارامتر خروج از مرکزیت مقاومت بر پاسخ سازه های نامتقارن غیر خطی شده در این تحقیق برآنیم تا با بررسی نحوه عملکرد سازه های نامتقارن طراحی شده تحت ضوابط لرزه ای استانداردهای متداول، نظیر استاندارد 2800 ، در هنگام وقوع زلزله ای با مشخصات پالس گونه به نحوه ی تاثیروکارایی ضوابط این آیین نامه ها در طراحی سازه های نا متقارن بپردازیم.
پروپوزال رفتارسازه های نامتقارن سخت پیچشی در زلزله های حوزه نزدیک با تاکید بر خروج از مرکزیت مقاومت