اصفهان بنا بر ملاحظات سیاسی، موقعیت جغرافیایی، اوضاع طبیعی و وسعت خاک آن، از هزاران سال پیش تاکنون چندین بار به پایتختی کشور انتخاب شده است و در چند نوبت دیگر هم مقدمات این کار فراهم گردیده، اما مشکلاتی مانع شده است.
مهمترین دورانی که اصفهان رسماً پایتخت ایران بوده است:
الف – در عهد اشکانیان: اصفهان پایتخت ایران بوده و یکی از «ساتراپهای» مهمّ آن زمان محسوب می‌شده است.
ب – در عهد ساسانیان: اصفهان از شهرهای مهم کشور بوده و حتی خانواده‌هایی از هفت خانواده بزرگ ایرانی که در آن زمان مقامات عالی کشوری و لشگری را داشتند، اصفهانی بوده‌اند و اصفهان به منزلة پایتخت بوده است.
ج – دورة دیالمه: زمانی که حسن رکن الدوله دیلمی، سپاه وشمگیر را منهدم ساخت، اصفهان را به تصرّف خود درآورد. از آن زمان اصفهان قلمرو آل بویه گردید و رکن‌الدوله در بسط و توسعه آن کوشید و روزی که قمر در برج قوس بود دستور داد تا کار ساختن بارویی را به دور شهر آغاز کنند،
محیط این بارو 21 هزار گام بوده و تا چندین سال قبل، آثار آن در دروازة طوقچی و جویباره و پایین دروازه وجود داشته است.
در سال 365 هجری، رکن الدوله – که سنش به هفتاد سال رسیده بود – مریض شد. در این زمان ضیافت بزرگی در اصفهان ترتیب داد. خسرو، عضدوالدوله را به ولیعهدی خود برگزید.
شامل 8 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله اهمیت شهر اصفهان در دوره های مختلف تاریخ