مقدمه:
ووشو نام ورزش رزمی سنتی چینی است که دارای قدمت چند هزار ساله و تنوع حرکتی فراوان می باشد . در میان عامه مردم چین از ووشو با نام کونگ فو هم یاد می شود .
مردم نواحی مختلف چین بواسطه آداب و رسوم قومی خود و نیز با توجه به شرایط جغرافیایی محل زندگیشان ، شکل های متفاوتی از این ورزش را ابداع ، تمرین و بنمایش گذارده اند . در ورزش رزمی ووشو از تکنیک های متنوع دست و پا و نیز از سلاح های مختلفی همچون چوب ، شمشیر ، زنجیر و ... استفاده می شود .
تاریخچه
قدمت ووشو در کشور چین به زمانهای بسیار دور که اولین صورت های اجتماعات بشری در جوامع اولیه بوجود آمدند ، باز می گردد . در آن زمان به منظور حفظ سلامتی ، درمان بیماری ها ، افزایش بنیه جسمانی و طول عمر و تعلیم مهارتهای نظامی به افراد آن جوامع ، حرکاتی ابداع گردید که بسط و گسترش آن در طول ادوار مختلف ، به ورزش زیبا و جذاب ووشوی امروزی بدل شده است .
در حدود پنج قرن قبل از میلاد ، یک راهب هندی بنام “” بودهیدهارما “” که با نامهای ( تامو ) و( داروماتائیشی ) هم از او یاد می شود ،بقصد اشاعه تعلیمات مذهبی ،
از هند راهی چین شد .تعالیم راهب تامو شامل مجموعه ای از تمرینات پرهیزگاری و قواعد خشک انضباطی بود که بواسطه وضعیت جسمانی ضعیف ، پیروان وی طاقت تحمل آموزشهای او را نداشته و بتدریج دچار ضعف و بیحالی می شدند . لذا تامو حرکاتی را برای تقویت بنیه جسمانی شاگردان خود ابداع نمود که به ( 18 حرکت دست لوهان ) معروف شد . این حرکات بتدریج گسترش یافته و پایه و اساس سبک های ووشو را تشکیل دادند . درطی قرون 14 تا 16 میلادی چهره های برجسته ورزشهای رزمی بتدریج در معبد شائولین گردهم آمدند و سبک های اصلی ووشو را به تقلید از حرکات حیوانانی همچون پلنگ ، درنا ، مار ، ببر و اژدها بوجود آمدند . لیکن امپراتور وقت که بتدریج از فعالیت های ساکنان این معبد دچار ترس و نگرانی شده و معبد را تهدیدی علیه حکومت خود می دید ، فرمان انهدام و به آتش کشیدن معبد شائولین را صادر کرد . در لشکرکشی امپراتور برای انهدام معبد ، فقط تعداد اندکی از افراد آن توانستند جان سالم از مهلکه بدر این واقعه تلخ تاریخی از سوی دیگر ببرند .موجب انتشار و اشاعه ورزشهای رزمی معبد شائولین که تا آن زمان محفوظ و مخفی مانده بود به سایر نقاط کشور چین گردید ، هر چند امپراتوران برخی از سلسله های حاکم بر کشور پهناور چین تمرینات ورزشهای رزمی را خطری برای حکومت خود قلمداد نموده و انجام آنرا ممنوع اعلام کرده بودند لیکن امپراتورانی هم بودند که خود شیفته این تمرینات بوده و موجبات ترویج آنرا فراهم کرده اند . در دوران سلسله های شانگ ( Shang ) و ژو ( Zhau ) حرکاتی از ووشو بوجود آمدند که برای آموزش سربازان استفاده می شد و همه ساله در پائیز و بهار مسابقات کشتی خاصی بنام جیائو برای انتخاب سربازان نمونه و اعطای عناوین افتخاری برگزار می شد . با ایجاد کاربرد نظامی برای ووشو ، رفته رفته حرکات رزم با شمشمیر ، نیزه و چوب بوجود آمدند . ظهور گروههای نمایش خیابانی بنام لوکی ( Luqi ) که از طریق نمایش حرکات رزمی امرار معاش می کردند ، خود باعث گسترش هر چه بیشتر ووشو گردید . دوران سلطنت سلسله های کینگ ( Qing ) و مینگ ( Ming ) را می توان عصر شکوفایی ووشو به شمار آورد.
در طی سالهای 1912 تا 1949 سازمانهای بسیاری در چین برای ووشو تشکیل شدند مثل انجمن هنرمندان رزمی و انجمن تربیت بدنی و غیره که در گشترش و ووشو نقش مهمی را ایفا کردند . در سال 1928 انستیتو مرکزی ووشو توسط دولت جمهوری در نان حینگ تشکیل شد . در سال 1939 نخستین تیم ملی ووشوی چین در یازدهمین دوره بازیهای المپیک برلین یک مراسم نمایشی اجرا کردند . با تاسیس جمهوری خلق چین ، ووشو بعنوان بخشی از فرهنگ اجتماعی و تربیت بدنی مردم در آمده و به طرز چشمگیری گسترش یافت . در سال 1956 انجمن ووشوی چین در پکن تشکیل شد که با اشاعه حرکاتی همچون فرم ساده شده تای چی چوان ، چانگ چوان ، حرکت شمشیر پهن و باریک ، نیزه و چوب در سطوح مبتدی ، متوسط و عالی در بهبود همگانی شدن ورزش ووشو ، کمک شایانی کرد . در سال 1958 نخستین پیش نویس (( قوانین مسابقات ووشو )) توسط کمیسیون ورزش و تربیت بدنی ایالتی گردآوری و تنظیم شد . با راهنمایی های همین کمیسیون و انجمن ووشوی چین ، انجمن ها ، اتحادیه ها ، مدارس ووشو ، انجمن های تحقیقاتی ، تیم های آماتوری و حرفه ای در مراکز آموزشی ، محلات ، شهرها و ایالات تشکیل شدند که شبکه عظیمی از فعالیتهای جمعی ووشو را به وجود آوردند . تیم ها و انجمن های ووشو در برخی از کالج ها و دانشگاهها تشکیل شدند و در برخی از موسسات تربیت بدنی ، رشته تخصصی ووشو برای دانشجویان رشته لیسانس و فوق لیسانس دایر گردید . در سال 1984 درجه استادی ووشو توسط مجلس ایالتی تعیین شد . با تصویب دولت چین در سال 1986 ( انستیتو تحقیقات ووشوی چین ) تشکیل و بعنوان عالیترین مرجع ، هدایت تحقیقات فنی و آکادمیک در زمینه ووشو را بر عهده گرفت . دولت چین با برپایی تورنمت های متعدد بین المللی ، ورزش سنتی خود را هر چه بیشتر به جهانیان معرفی کرد و در سال 1987 نخستین دوره مسابقات آسیایی ووشو در یوکوهامای ژاپن برگزار و فدراسیون آسیایی ووشو ( WFA ) تاسیس گردید . دومین دور مسابقات آسیایی ووشو به سال 1989 در هنگ کنگ برگزار شد و در سال 1990 و طی یازدهمین دوره بازیهای آسیایی پکن ، این ورزش رسما بعنوان یک رویداد رقابتی و بین المللی معرفی گردیده و فدراسیون جهانی این رشته به نام ( IWUF ) تشکیل و فعالیت خود را آغاز نمود . اولین دوره مسابقات بین المللی این رشته در سال 1991 بر پا شده و دوره های بعدی این مسابقات هر دو سال یکبار برگزار می گردد
شامل 11 صفحه word
دانلود تحقیق تاریخچه پیدایش ووشو