دانلود تحقیق انقراض گونه جانوری

اختصاصی از فی ژوو دانلود تحقیق انقراض گونه جانوری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

حیات در250 میلیون سال پیش فوران آتشفشان در منطقه‌ی سیبری بود
دانشمندان با بررسی لایه های رسوبی و سنگواره های بازمانده از انقراض جمعی گونه‌های حیات در 250 میلیون سال پیش به اکتشافات تازه‌ای دست یافتند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، تا چندی چنین تصور می شد که برخورد یک دنباله‌دار یا سیارک، در حدود 250 میلیون سال پیش، موجب نابودی گسترده جانداران قدیمی شده است.
اما بررسی های اخیر یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی دانشگاه واشنگتن این فرض را رد می کنند. آنها هیچ نشانی از چنین برخوردی پیدا نکرده اند و دلیل این انقراض نسل را فعالیت‌های آتشفشانی و در نتیجه، افزایش گازهای گلخانه‌یی که موجب گرم شدن زمین شدند، می دانند.
حیات زمین از ابتدای شکل‌گیری تاکنون بارها دستخوش تغییرات طبیعی شده است. گونه‌های بسیاری از بین رفته و شرایط را برای پدید آمدن گونه های جدید و گاهی تکامل یافته‌تری آماده کردند. در این میان برخورد سیارک ها و یا دنباله دارها، خطری است که در طول تاریخ چندین بار زندگی جانداران را تهدید کرده است.
از آن جمله شاید بتوان برخورد سیارکی بزرگ در 65 میلیون سال پیش را مثال زد. سیارکی احتمالا به قطر 6 تا 15 کیلومتر که به هنگام برخورد، بیشتر قسمت های آن متلاشی شد و پوششی متراکم از غبار درجو ایجاد کرد. این پوشش به مدت چند سال جلو رسیدن نور خورشید به سطح زمین را گرفت و موجب نابودی بیشتر خزندگان و به خصوص دایناسورها شد.
تصور می‌شود سه چهارم گونه‌های حیات در آن زمان از بین رفته اند.
بزرگترین بحران در تاریخ حیات زمین در مرز بین دوره های «پرمیان» و «تریاس» رخ داد. در آن دوران 90 در صد از جانداران دریایی و حدود سه چهارم گیاهان و جانورانی که در خشکی زندگی می کردند از بین رفتند. چهره خشکی ها نیز بسیار تفاوت داشت. تمام قاره ها به صورت خشکی واحد بسیار بزرگی بودند که «پانگئا» (همه خشکیها) نام دارد.
براساس شواهد شیمیایی و زمین شناسی جدیدی که محققان دانشگاه واشنگتن به دست آورده‌اند، انقراض گیاهان و جاندارانی که در خشکی زندگی می کردند هم زمان با نابودی جانداران دریایی و احتمالا به دلایلی یکسان از جمله گرمای بسیار شدید و کمبود اکسیژن رخ داده است.
این گروه، بیشتر تحقیقات خود را در حوضه رود «کارو» در افریقای جنوبی انجام دادند و سنگواره‌های مهره داران دوره‌های «پرمیان» و «تریاس» این منطقه را بررسی کردند. آنها با استفاده از شواهد شیمیایی، زیستی و مغناطیسی که به دست آورده بودند، توانستند لایه‌های رسوبی «کارو» را با لایه‌های مشابهی درچین ارتباط دهند. تحقیقات قبلی نشان می‌دهند که لایه‌های رسوبی در چین مربوط به انقراض جانداران دریایی در پایان دوره «پرمیان» هستند. آنها در مدت هفت سال از بالاترین لایه های رسوبی ته نشین شده «کارو»، 126 جمجمه خزندگان و دوزیستان آن دوران را پیدا کردند.
در این سنگواره‌ها دو نوع الگوی انقراض مشخص بود. یکی از الگوها نشان دهنده یک انقراض تدریجی است که 10 میلیون سال تا مرز میان دوره های پرمیان و تریاس ادامه داشته است و در دیگری به عکس سرعت انقراض بیشتر بوده و کمتر از پنج میلیون سال طول کشیده است.
تغییرات محیط زیست آن زمان در یک مقیاس زمانی طولانی ادامه داشته است؛ در صورتی که تغییرات حاصل از برخورد یک جسم خارجی با زمین ناگهانی و گذراست و حتی اگر برخوردی هم رخ داده، علت اصلی انقراض نبوده است.
تغییرات محیط زیست آن زمان هم که در واقع گرم شدن شدید و تدریجی زمین بوده، بر اثر فعالیت‌های آتشفشانی مداوم کوهها در منطقه‌ای که اکنون بخشی از سیبری است به وجود آمده است.
با ادامه فعالیت‌های آتشفشانی و گرم شدن زمین، منابع وسیع متان یخ زده در کف اقیانوس ها آزاد شده و به روند گرم شدن زمین بر اثر افزایش گازهای گل خانه‌یی کمک کردند. از طرف دیگر با شروع گرما، گونه های مختلف جانوری به تدریج منقرض شدند تا اینکه شرایط در آستانه وضعیت بحرانی قرار گرفت و اکثر گونه‌ها دیگر تاب نیاوردند و نابود شدند.
در آن دوران اکسیژن جو به شدت کاهش یافت. مقدار اکسیژن به طور متوسط 21 درصد است. در صورتی که شواهد نشان می دهند که در آن زمان این مقدار به 16 درصد رسید. درست مانند تنفس در ارتفاع حدود 4200 متری. بدین ترتیب مناطقی که از سطح دریا ارتفاع زیاد و یا متوسطی داشتند، غیر قابل سکونت شدند. یعنی بیش از نصف خشکی ها برهوتی بی‌جان شدند و تنها مناطق کم ارتفاع برای ادامه زندگی مناسب بودند. به این صورت شرایط زندگی بار دیگر عوض شد و فقط گونه هایی که خود را سازگار کردند ، باقی ماندند.

شامل 12 صفحه word