مقاله تکنیکهای اشتراکی برای تشخیص حمله در شبکه های mobils ad-hoc

اختصاصی از فی ژوو مقاله تکنیکهای اشتراکی برای تشخیص حمله در شبکه های mobils ad-hoc دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:29

 فهرست مطالب

1- مقدمه

• کارهای مربوطه

الگوریتم ها:

الگوریتم ADCLI

گام اول: در گام اول گره مانیتور (m) یک پیام درست را به n-1 گره دیگر می فرستد و از آنها می خواهد آن را به n-2 گره دیگر منتقل کنند.

3-2- الگوریتم ADCLU

تعیین مقدار آستانه ای:

4- اثبات درستی الگوریتم ADCLI

5- نتایج شبیه سازی

6- نتیجه

تکنیکهای اشتراکی برای تشخیص حمله در شبکه های mobils ad-hoc

در این مقاله در تکنیک تشخیص حمله برای شبکه های and-hoc که از همکاری گره ها در یک همسایگی برای کشف یک گره مهاجم (بداندیش) در آن همسایگی استفاده می کند. اولین روش برای تشخیص گره های مهاجم در یک همسایگی که هر دو جفت گره در یک محدودة رادیویی می باشند. این قبیل گره های همسایه به عنوان دسته (گروه یا clique) شناخته می شوند. روش دوم برای تشخیص گره های مهاجم در یک همسایگی که ممکن است دو گره در یک محدودة رادیویی نباشند اما یک گره میانی مابین آنها وجود دارد که سایر گره‌ها در یک همسایگی one-hop از آن قرار دارند. این همسایگی به عنوان کلاستر شناخته می شود. یک گره که monitor نامیده می شود فرایند تشخیص حمله را آغاز می کند. هر دو روش از روش message-passing بین گره ها استفاده می کنند. بر اساس پیام هایی که در خلال فرایند تشخیص دریافت می شود هر گره از گره های مظنون را تعیین می کند و نظر خود را به گره مانیتور می فرستد. گره مانیتور به محض بازرسی آرای گره های مهاجم را از میان گره های مظنون تعیین می‌کند. این سیستم تشخیص حمله از هر پروتکل مسیریابی مستقل می‌باشد. اثبات درستی روش اول در این جا می آید و نشان می دهد که روش هنگامی که هیچ از دست رفتن پیام نداشته باشیم به درستی کار می کند. همچنین با شبیه سازی نشان داده می شود که هر دو الگوریتم راندمان خوبی حتی وقتی که از بین رفتن پیام در کانالهای نامطمئن داشته باشیم.

1- مقدمه

ازیاد وسایل موبایل مانند لپ تاپ، PDA و تلفنهای همراه، برنامه‌های کاربردی مهیجی نظیر کلاسهای مجازی، کنفرانسهای مجازی و... را باعث شده است . شبکه ael-hoc موبایل یک تکنولوژی است که تمامی برنامه های مذکور را در هر مکانی مقدمه می سازد. همه چیزی که مورد نیاز می باشد این است که یک گروه از گروه های متحرک قابلیت خود سازماندهی و شکل دهی یک شبکه بدون نیاز به ساختار پایه ای ثابت و یک کنترل مرکزی داشته باشند. در این شبکه یک گره موبایل به عنوان یک میزبان و یک روتر در یک زمان عمل می‌کند. این شبکه یک گره موبایل را به صورت واقعی موبایل می سازد در مقایسه با شبکه های موبایل ساختارگرا که یک گره مقید به فعالیت در یک شعاع مشخص توسط زیر ساختار می باشد . همچنین یک شبکه adhoc موبایل (Monet) می تواند در زمانی که امکان یک ارتباط در یک ناحیه توسط یک ساختار ثابت قول به صرفه نباشد و یا از لحاظ جغرافیایی غیرممکن باشد، سودمند باشد. اما نقطه منفی این شبکه سختی تضمین یک ارتباط مطمئن در آن شبکه می باشد. فراهم کردن امنیت در شبکه های adhoc به خاطر احتیاج به یک ارتباط محافظت شده و مطمئن بین گره های متحرک در محیط داشتن موضوع اصلی و مهم این شبکه‌ها می‌باشد. برخلاف شبکه های بی سیم ساختارگرا ویژگی واحد Manet ها مانند ساختار باز شبکه، رسانه بی سیم مشترک، محدودیت منابع و توپولوژی های پویای شبکه چالش های امنیتی جدیدی را مطرح کرده است.

یکی از روش های امن کردن شبکه adhoc موبایل در لایه شبکه، امن کردن پروتکلهای مسیریابی است به طوری که از همه حملات ممکن جلوگیری شود. به هر حال هیچ پروتکل مسیریابی وجود ندارد که همة انواع حملات را پوشش دهد و بالفرض هم اگر وجود داشته باشد هیچ کس در مورد حملاتی که در آینده اتفاق می افتد و ممکن است از ضعف‌های طراحی و یا ایرادات برنامه نویسی استفاده کند خبر ندارد.

بنابراین این پروتکلها نیز نیازمند اصلاح جهت جلوگیری از حملات جدید می باشند. به عبارت دیگر هیچ کس نمی تواند ادعا کند که یک مکانیزم جلوگیری از حمله بدون نقص است.

در اینجاست که به یک لایه دفاعی ثانویه به نام سیستم تشخیص حمله نیاز داریم. ایده اینست که اگر یک حمله و یا سرکشی ناخواسته صورت گرفت، اگر یک سیستم برای تشخیص آن باشد باید در این لحظه ممکنه آن را تشخیص دهد و سیستم را قبل از بروز یک خسارت شدید امن کند. تحقیقات انجام شده در راستای توسعه یک سیستم تشخیص حمله (IDS) تعیین گره های مزاحم و ایزوله کردن آنها از بقیه شبکه می باشد بعلاوه وجود یک سیستم تشخیص حمله گره های فراهم را در تلاش برای نفوذ در آینده به سیستم دلسرد می کند.

در این مقاله به بررسی دو الگوریتم برای تشخیص گره های مهاجم می پردازیم. اولی که ADCII نامیده می شود برای تشخیص گره های مهاجم در یک گروه (Clique) و دومی که ASDCLU نام دارد برای تشخیص گره های مهاجم در یک کلاستر می باشد. در هر دو الگوریتم از مکانیزم تبادل پیام استفاده می شود که هر کدام از گره ها را قادر می سازد که گره های فطتون به نفوذ را تعیین کنند. در پایان یک رأی گیری برای تشخیص گره های مهاجم از بین این گره های مظنون صورت می‌گیرد. از دست رفتن بسته به خاطر ارتباط غیرمطمئن نیز شبیه سازی شده است و از طریق شبیه سازی نیز کارایی الگوریتم دوم نیز بررسی می شود.

• کارهای مربوطه

در زیر تعدادی از تکنیکهای پیشنهاد شده برای تشخیص حمله در MANET آمده است .

Watchday: یک روش ID می باشد که در هر گره در شبکه adhoc موبایل اجرا می شود. در این روش فرض می شود که گره ها در یک حالت بیقاعده عمل می کنند. که گره ها را وادار به گوش داده به انتقالات در همسایه های مجاور (یک پرشه) می کند . بنابراین با گوش دادن به همسایه‌هایش می تواند تشخیص دهد که بسته هایی را که به همسایه‌اش فرستاده است توسط آن منتقل شده است یا نه. اگر گره همسایه به عنوان یک نفوذی تشخیص داده شود به آن گره و رفتارش را به عنوان نفوذی به path-rater گزارش می دهد. مثالهایی از رفتارهای نفوذی از بین بردن یک بسته و یا تغییر محتوای آن قبل از فوروارد کردن آن می باشد . Path-rater یک مولفه است که در گره ها اجرا می شود و نحوه عملکرد رفتار هر گره را نگهداری می کند. این نحوه عملکرد به عنوان یک معیار جهت انتخاب مسیر برای انتقال داده استفاده می شود. این روش معایب آشکاری دارد. به عنوان نمونه یک گره می تواند توسط دو گره دیگر که با هم تبانی کرده اند . فریب داده شود.

دانلودمقاله پیکربندی یک چاپگر اشتراکی Samba

اختصاصی از فی ژوو دانلودمقاله پیکربندی یک چاپگر اشتراکی Samba دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

چاپگرهای لینوکس فدورایتان می توانند به عنوان چاپگرهای اشتراکی SMB پیکربندی شوند. برای به اشتراک گذاری چاپگرتان بعنوان یک چاپگر Samba (SMB)، تمامی آنچه که باید انجام دهید پیکربندی تنظیمات پایه ای سرور Samba بگونه ای که در فصل هجدهم شرح داده شده است می باشد. تمامی چاپگرهایتان باید بر روی شبکه محلی شما به صورت پیش فرض به اشتراک گذاشته شوند. بخش بعدی نشان می دهد که تنظیمات حاصله چگونه به نظر می رسند و چگونه می توانید آن ها را تغییر دهید.

شناخت فایل SMB.conf مربوط به چاپ
هنگامی که Samba را به گونه ای که در فصل هجدهم تشریح می شود پیکربندی کردید، فایل /ctc/samba/smb.conf به گونه ای پیکربندی می گردد تا به تمامی چاپگرهای پیکربندی شده شما اجازه دهد تا به اشتراک گذاشته شوند. در اینجا چند خط از داخل فایل SMB.conf که در ارتباط با به اشتراک گذاری چاپگر می باشد آورده شده است:

تنظیمات نشان داده شده مربوط به بخش پیکربندی Samba از داخل پنجره Samba server Configuration می باشد. در این مورد من به کارگیری کلمات عبور رمزگذاری شده را انتخاب کرده ام. این خطوط نشان می دهند که چاپگرها از /etc/printcap بارگذاری می شوند و این که سرویش CUPS بکارگرفته شده است. رمزگذاری کلمه عبور فعال و فایل /samba/smbpasswd کلمات عبور رمز گذاری شده را ذخیره می نماید. از آن جاییکه هماهنگ سازی کلمه عبور فعال است. هر کلمه عبور Samba ی کاربر با کلمه عبور یونیکس محلی مربوط به کاربر هماهنگ می شود.
چند خط آخر تعریف واقعی چاپگرها می باشند. این خطوط نشان می دهند که کاربران می توانند بر روی تمامی چاپگرها کارهایشان را چاپ نمایند (printable = yes).

برپایی کلاینتهای SMB
در صورتی که شما در حال پیکربندی یک چاپگر Samba بر روی کامپیوتر لینوکس فدورایتان می باشید، و در عین حال می خواهید تا آن را با کلاینتهای ویندوزی به اشتراک بگذارید، شانس با شما یار خواهد بود. اگر Samba بر روی کامپیتورتان بدرستی تنظیم شده باشد، و کامپیوترهای کلاینت بتوانند بر روی شبکه به شما دستیابی پیدا نمایند، یافتن و بکارگیری چاپگرتان کار سر راستی خواهد بود.
اولین مکانی که یک کامپیوتر کلاینت باید در آن جا به دنبال چاپگر Samba ی اشتراکی شما بگردد، بخش Network neighborhood (برای ویندوز 2000 و XP، بخش My Network Place) می باشد. از طریق میز کامپیوتر ویندوز 9X بر روی آیکون Network neighborhoodدوبار کلیک نمایید. (در داخل ویندوز 2000 یا XP بر روی آیکون My Network Place دوبار کلیک نمایید). نام کامپیوتر میزبانتان (نام NetBIOS که احتمالاً نام TCP/IPیتان نیز می باشد) باید بر روی صفحه نمایش در داخل یک پوشه workgroup بر روی صفحه ظاهر شود. آیکونی که کامپیوترتان را نمایش می دهد را باز کنید. پنجره هایی که باز می گردد باید چاپگرها و پوشه های اشتراکی شما را نمایش دهند.
اگر آیکون کامپیوترتان در داخل بخش Network neighborhoodیا My Network Place ظاهر نشد، سعی کنید از پنجره Search استفاده نمایید. در داخل ویندوز XP گزینه People با Start – search – Computer را انتخاب نمایید. نام کامپیوترتان را در داخل کادر Name تایپ کرده و بر روی دکمه Search کلیک کنید. اگر پنجره Search کامپیوتر تان را یافت، بر روی آن دوبار کلیک نمایید. پنجره ای ظاهر می گردد که چاپگرها و پوشه های اشتراکی کامپیوترتان را نمایش می دهد. شکل 4ـ17 نتایج حاصل از جستجو به دنبال یک کامپیوتر را در ویندوز XP نشان می دهد.
پس از این که چاپگر به اشتراک شما گذاشته شما در داخل پنجره ظاهر گردید، کلاینت می تواند یک اشاره گر به آن چاپگر را به وسیله باز کردن (با دوبار کلیک) آیکون Printer پیکربندی نماید. شما باید پیامی را ببینید که به شما می گوید که باید چاپگر را پیش از آن که بتوانید از آن استفاده نمایید Set up کنید. برای شروع فرآیند پیکربندی چاپگر برای استفاده محلی بر روی دکمه Yes کلیک نمایید. ویزارد Add Printer ظاهر می گردد. به سوالات مربوط به چگونگی استفاده از چاپگر پاسخ دهید و درایورهای مناسب را اضافه کنید. هنگامی که کارتان به پایان رسید، چاپگر در داخل پنجره چاپگرتان ظاهر خواهد شد. اکنون می توانید آن را به عنوان چاپگر مورد نظر برای هر برنامه کاربردی در داخل ویندوز انتخاب کنید.

روش دیگر برای پیکربندی یک چاپگر SMB از روی یک سیستم عامل ویندوز رفتن به بخش Start – Setting – Printers می باشد. آیکون Add printer را باز کرده و سپس در اولین پنجره گزینه Network printer را انتخاب نمایید. آیکون Add Printer باز می گردد. سپس دستور العمل های مربوط به افزودن یک چاپگر از طریق شبکه را دنبال نمایید.

خلاصه
به اشتراک گذاری چاپگرها یک روش اقتصادی و مؤثر برای بکارگیری از منابع چاپ سازمانتان می باشد. یک چاپگر محلی شده متمرکز، از نظر پشتیبانی مانند یک چاپگر ساده می باشد، در حالی که هنوز هم به تمامی افراد اجازه می دهد تا کارهای چاپی خود را انجام دهند.
شما چاپگرتان را به وسیله پنجره Printer Configuration پیکربندی می نمایید. انواع متنوع فیلترها این امکان را فراهم می نمایند تا عمل چاپ را بر روی انواع مختلفی از چاپگرها انجام دهید، بعلاوه چاپگرهایی که به کامپیوترهای واقع بر روی شبکه متصل شده اند.

ایجاد حساب های کاربری user
ساخت حساب های کاربری
هر شخصی که از سیستم فدورایتان استفاده می نماید باید دارای یک حساب کاربری جداگانه باشد. داشتن یک حساب کاربری به هر شخص فضایی را ارائه می نماید که وی می تواند با ایمنی کامل در آن جا فایل های خود را ذخیره نماید و همچنین می تواند واسط کاربر به خودش را بسازد (GUI، مسیر، متغیرهای محیطی و غیره) تا بتواند از کامپیوتر به روشی که دوست دارد استفاده نماید.

همچنین رجوع کنید به: اگر شما چندین کاربر دارید، همچنین باید در مورد تهیه نسخه های پشتیبان (backup) و مباحث ترمیم سازی (recovery) مطالبی را بداند برای کسب اطلاعات بیشتر به فصل سیزدهم رجوع نمایید.

شما می توانید حساب های کاربری را به سیستم فدورایتان به چندین روش اضافه نمایید. این فصل چگونگی بکارگیری دستور useradd برای افزودن حساب های کابری به فدورا از طریق خط فرمان و چگونگی به کارگیری پنجره User Manager برای افزودن کاربران از طریق میز کار را تشریح می نماید.

افزودن کاربران با استفاده از دستور useradd
سر راست ترین روش برای ایجاد یک کاربر جدید از طریق پوشه بکارگیری دستور useradd می باشد. پس از باز کردن یک پنجره ترمینال با مجوز ریشه شما از دستور useradd در خط فرمان استفاده می کنید و جزئیات مربوط به حساب کاربری جدید را به عنوان پارامترهایی به این دستور ارسال می کنید.
تنها پارامتر ضروری برای دستور useradd نام login کاربر می باشد، امام احتمالاً تمایل خواهید داشت تا پاره ای اطلاعات اضافی را نیز لحاظ نمایید. هر قلم از اطلاعات کاربر به وسیله یک کد حرفی منفرد که یک کاراکتر تیره (-) در جلوی آن قرار گرفته بیان می شود. جدول 1ـ11 گزینه هایی که برای دستور useradd در دسترس می باشند را فهرست نموده است.

جدول 1ـ11. گزینه های دستور useradd
گزینه توضیحات
-c comment توصیفی از حساب کاربری جدید را ارائه می نماید. معمولاً فقط نام کامل شخص می باشد. به جای comment نام حساب کاربری را جایگزین نمایید. اگر comment شامل چندین کلمه می باشد، از علامت های کوتپشن استفاده نمایید.
-d home_dir دایرکتوری خانگی که برای حساب بکاربرده می شود را تنظیم می نماید. پیش فرض قرار دادن نامی مشابه با نام login و قرار دادن آن در دایرکتوری /home می باشد. بجای home_dir نام دایرکتوریی که استفاده می نمایید را قرار دهید.
-D به جای ساخت یک حساب جدید، اطلاعات تدارک دیده شده را به عنوان تنظیمات پیش فرض جدید برای هر حساب جدیدی که ایجاد می شود ذخیره می نماید.
-c expire_date یک تاریخ انقضاء را برای هر حساب به فرمت MM/DD/YYYY اختصاص می دهد. بجای expire_date تاریخ انقضایی که بکار می برید را قرار دهید.
-f inactivity تعداد روزهایی که پس از انقضای کلمه عبور باید طول بکشد تا حساب بصورت دائمی غیر فعال (disable) شود را تنظیم می نماید. تنظیم این پارامتر بر روی صفر، حساب را بلافاصله پس از این که کلمه عبور منقضی شد غیر فعال می نماید. تنظیم این پارامتر بر روی 1- این گزینه را غیرفعال می نماید که رفتار پیش فرض می باشد. بجای inactivity عددی که می خواهید بکار ببرید قرار دهید.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   15 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید