دانلود مقاله بیمه و اینکوترمز

اختصاصی از فی ژوو دانلود مقاله بیمه و اینکوترمز دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

- هدف و قلمرو اینکوترمز
هدف از اینکوترمز ارائه مجموعه‌ ای از مقررات بین المللی برای تفسیر متداولترین اصطلاحات مورد استفاده در تجارت خارجی است. و بدین ترتیب از چندگانگی تفسیر این اصطلاحات در کشورهای مختلف پرهیز می شود یا حداقل تا میزان ملاحضه ‌ای کاهش می‌یابد.
اغلب طرفین قرارداد از روشهای تجاری مختلف کشور مقابل بی اطاع هستند. این موضوع می‌تواند موجب سوء تفاهم اختلاف و دعوی حقوقی و اتلاف وقت و پول ناشی از آنها شود. و به منظور رفع چنین مشکلاتی اتاق بازرگانی بین المللی اولین بار در سال 1936 مجموعه‌ای از مقررات بین المللی را برای تفسیر اصطلاحات تجاری منتشر کرد که به «اینکوترمز 1936» موسوم شد. بعداً در سالهای 1953، 1967، 1976، 1980، 1990 و اکنون در سال 2000 به منظور انطباق با روشهای معمول تجارت بین المللی جاری اصلاحات و اضافاتی در آن صورت گرفته است. تاکید می‌شود که قلمرو اینکوترمز به موضوعاتی که مربوط به حقوق و وظایف طرفین قرار داد فروش با توجه به تحویل کالای فروخته شده (به مفهوم «ملموس» آن و نه «ناملموس» مانند نرم افزار رایانه) محدود می‌گردد.
بنظر می رسد که در مورد اینکوترمز دوبار غلط خاص بسیار متدوال است. اول اینکه اغلب اینکوترمز را اصطلاحات مربوط به قرار داد حمل تلقی می‌کنند تا قرار داد فروش. دوم اینکه گاهی به اشتباه تصور می کنند انیکوترمز ناظر بر تمام وظایفی است که طرفین ممکن است مایل باشند آن را در قرار داد فروش بگنجانند.
همانطور که همیشه اتاق بازرگانی بین المللی تاکید کرده است اینکوترمز صرفاً محدود می شود به رابطه بین فروشنده و خریداران تحت قرار داد فروش و آنهم در برخی زمینه‌های کاملاً مشخص.
ضمن اینکه برای صادر کنندگان و وارد کنندگان حائز اهمیت زیاد است که ارتباط علمی بین قرار دادهای مختلف مربوط به فروش بین المللی (کالا) را که در آن علاوه بر قرار داد فروش قرار داد حمل قرار داد بیمه و قرار داد تامین مالی نیز مورد نیاز می باشد مدنظر داشته باشند اینکوترمز فقط مربوط می‌شود به یکی از این قراردادها یعنی قرار داد فروش
معهذا توافق طرفین در مورد استفاده از یک اصطلاح اینکوترمز خاص الزماً بر سایر قراردادها نیز تاثیر می گذارد مثلاً اگر فروشنده ای با قرار داد مبتنی بر شرایط ٍCFR یا CIF موافقت کند نمی تواند قرار داد را بجز از طریق حمل دریایی از طریق شیوه حمل دیگری اجرا نماید. زیرا که طبق شرایط مذکور باید بارنامه یا هر سند دریایی دیگری را به خریدار ارائه نماید که در صورت استفاده از روش حمل دیگری تسلیم چنین مدرکی امکانپذیر نیست.
بعلاوه سند حمل قید شده در اعتبار اسنادی الزماً مربوط به وسیله حمل مورد نظر می‌باشد ثانیاً اینکوترمز با برخی از وظایف و تکالیف معین سروکار دارد مانند وظیفه فروشنده در مورد قرار دادن کالا در اختیار خریدار یا تسلیم و تحویل آن جهت حمل یا تحویل در مقصد و همچنین وظایف مربوط به تقسیم خطر (ریسک) بین طرفین در موارد مذکور بعلاوه وظایف دیگری که اینکوترمز به آنها مربوط می‌شود عبارتند از ترخیص کالا برای صدور و ورود بسته بندی کالا وظایف خریدار در مورد تحویل گرفتن کالا همچنین تکلیف اثبات اینکه وظایف مربوط کاملاً انجام شده است می باشد اگر چه اینکوترمز برای اجرای قرار داد فروش فوق العاده مهم می باشد ولی بسیاری از مشکلاتی که ممکن است در قرارداد بوجود آید مانند انتقال مالکیت (کالا) و سایر حقوق مالکیت ناشی از آن و نقص قرار داد و عواقب برائت از مسئولیت در موارد خاص ارتباطی با اینکوترمز ندارد.
باید مذکور شد که هدف این نیست که اینکوترمز جایگزین آن دسته از شرایط قرار داد اعلم از شرایط استاندارد و یا شرایط ناشی از مذکرات که در یک قرارد اد کامل فروش مورد نیاز است بشود بطور کلی اینکوترمز با عواقب ناشی از نقض قرار داد و هر گونه سلب مسئوولیت ناشی از موانع مختلف ربطی ندارد. اینگونه مسائل باید با شرایطی که در قرار داد فروش مقرر می شود و قوانین حاکم حل و فصل گردد.
همیشه ابتدا اینکوترمز در موارد فروش کالا جهت تحویل در محدوده فراملی و در نتیجه شرایط تجارت بین المللی کاربرد داشته است معهذا عملاً در مواردی که اینکوترمز حتی در قراردادهای فروش صرفاً داخلی نیز گنجانده می شود در این صورت بندهای الف 2 و ب 2 و همینطور شرایط دیگر ذکر شده در سایر مواد که در ارتباط با صادرات و واردات می‌باشد کاربرد فراوان دارد.

2- علت باز نگری اینکوترمز
علت اصلی بازنگری مکرر اینکوترمز نیاز به تطبیق آن با روش معمول تجاری روز می باشد. بدین لحاظ در سال 1980 شرط Carrier free (اکنون FCA ) به منظور انطباق با موارد متعددی که نقطه تحویل کالا در تجارت از طریق حمل دریایی دیگر نقطه موسوم به FOB (یعنی عبور از نرده لبه کشتی) نمی‌باشد، بلکه نقطه تحویل در خشکی است و قبل از بارگیری روی عرشه کشتی یا در محلی که کالا در کانتینر به منظور حمل از طریق دریا یا حمل مرکب بارچینی می شود. در بازنگری اینکوترمز در سال 1990 شرایط مربوط به وظایف فروشنده در تهیه مدارک تحویل (کالا) اجازه داده شد. در مواردی که طرفین با ارتباط اکترنیکی موافقت کرده اند، پیام‌های اکترونیکی (EDI) جایگزین اسناد کاغذی می‌شود. لازم به گفتن نیست که مرتباً تلاش می‌شود تا تهیه و ارائه اینکوترمز به نحوی بهبود یابد تا موجب تسهیل در کاربرد عملی آن گردد.

3- اینکوترمز 2000
در جریان بازنگری اینکوترمز که حدود دو سال بطور انجامید اتاق بازرگانی بین المللی با استعلام و دعوت از طریق کمیته ‌های ملی نظرات و بازتابهای مربوط به پیشنویسها را که توسط طیف بسیار وسیعی از تجار در سراسر دنیا ارائه شده بود جمع آوری کرد. در حقیقت جای سپاسگزاری است که مشاهده می‌شود بازنگری جدید نسبت به بازنگریهای قبلی مورد توجه بیشتری از طرف استفاده کنندگان آن در سراسر دنیا قرار گرفته است. نتیجه این گفتمان اینکوترمز 2000 می‌باشد که در مقایسه با اینکوترمز 1990 تغییراتی یافته است. البته واضح است که اکنون اینکوترمز از مقبولیت جهانی برخوردار است و بنابر این اتاق بازرگانی بین المللی تصمیم گرفته است که این شهرت جهانی را حفظ و به همین لحاظ از انجام تغییرات پرهیز کند. از طرف دیگر اقدامات جدی در جهت اطمینان از اینکه عبارات بکار برده شده در اینکوترمز 2000 بوضوح و دقیقاً منعکس کننده فعالیت تجاری باشد صورت پذیرفته است. مضافاً اینکه تغییرات اساسی در دو زمینه انجام گرفته است.
- وظایف ترخیص از گمرک و پرداخت حقوق گمرکی در شرایط FAS و DEQ
- وظایف بارگیری و تخلیه در شراط FCA
تمام تغییرات اعم از اساسی یا رسمی به تحقیقات کامل از استفاده کنندگان از اینکوترمز انجام شده است و بخصوص در خواستها و پرسشهای دریافتی از سال 1990 توسط گروه کارشناسی اینکوترمز که برای ارئه خدمات بیشتر به استفاده کنندگان اینکوترمز تشکیل شده مدنظر قرار گرفته است.

4- منظور نمودن اینکوترمز در قرار داد فروش
با توجه به تغییراتی که هر از گاه در اینکوترمز داده می شود این نکته اهمیت دارد که طرفین قراردادی که مایلند اینکوترمز را در قرار داد فروش خود منظور نمایند باید همیشه صراحتاً به نسخه شماره جاری اینکوترمز اشاره نمایند. این موضوع ممکن است بسادگی نادیده گرفته شود مثلاً در موارد که در نمونه‌ های استاندارد قرار داد یا فرمهای سفارش کالا که توسط بازرگانان استفاده می شود به نسخه قبلی اینکوترمز اشاره شده باشد. اشاره نکردن به نسخه جاری ممکن است بعداً در مورد اینکه آیا قصد طرفین منظور نمودن طرفین منظور نمودن نسخه جاری یا نسخه قبلی در قرار داد شان بوده است موجب بروز اختلاف شود. بنابر این بازرگانانی که قصد دارند از اینکوترمز 2000 استفاده کنند باید بوضوح مشخص نمایند که « اینکوترمز 2000 » بر قرارداد آنها حاکم است.

5ـ ساختار اینکوترمز
در سال 1990 برای سهولت درک، مقررات به چهار گروه مختلف پایه تقسیم شدند گروه اول شرایطی که فروشنده براساس آن کالا را در محوطه فعالیت خود به خریدار می‌دهد “E”. گروه دوم شرایطی که فروشنده کالا را در محل تعیین شده توسط خریدار به حمل کننده تحویل می‌دهد“E”. گروه سوم شرایط و اصطلاحاتی که فروشنده قرارداد حمل را بدون قبول ریسک مسئولیت فقدان یا خسارت وارد به کالا یا هزینه‌های اضافه هزینه‌های اضافه که بعد از حمل و ارسال واقع می‌شود منعقد می‌کند “C” و نهایتاً گروه چهارم شرایطی که براساس آن فروشنده کلیه هزینه‌ها و مسئولیت آوردن کالا به مقصد را بعهده دارد “D”.
جدول زیر براساس طبقةبندی مذکور تهیه شده است.

اینکوترمز 2000

گروه -E عزیمت خروج Departure
تحویل در محل کار (محل تعیین شده) EXW
گروه F- کرایه حمل اصلی پرداخت نشده Main Carriage unpaid
تحویل به حمل کننده (محل تعیین شده) FCA
تحویل در کنار کشتی (بندر مبدأ تعیین شده) FAS
تحویل روی عرشه (بندر حمل تعیین شده) FOB
گروه C- کرایه حمل اصلی پرداخت شده Main Carriage paid
ارزش هزینه و کرایه حمل (بندر مقصد تعیین شده) CFR
ارزش هزینه بیمه و کرایه حمل (بندر مقصد تعیین شده) CIF
کرایه حمل پرداخت شده تا (مقصد تعیین شده) CPT
کرایه حمل و بیمه پرداخت شده (مقصد تعیین شده) CIP
گروه D- ورود Arrival
تحویل در مرز (نام مرز تعیین شده) DAF
تحویل از کشتی (بندر مقصد تعیین شده) DES
تحویل در بارانداز (بندر مقصد تعیین شده) DEQ
تحویل عوارض پرداخت نشده (مقصد تعیین شده) DDU
تحویل عوارض پرداخت شده (مقصد تعیین شده) DDP

ضمناً در مورد همه اصطلاحات و شرایط مانند اینکوترمز 1990 وظایف طرفین طبق مقررات مربوط تحت 10 عنوان طبقه‌بندی شده‌اند که هر عنوان در قسمت فروشنده «بازتاب» موقعیت خریدار نسبت به همان موضوع می‌باشد.

6- ترمینولوژی
هنگام تدوین اینکوترمز 2000 نهایت کوشش بعمل آمده است که عبارت مختلفی که در کلیه مقررات سیزده گانه بکار برده می‌شود یکنواخت باشد و بدین ترتیب از استفاده از عبارت مختلف که دارای
مفهوم یکنواخت باشد و بدین ترتیب از استفاده از عبارات مختلف که دارای مفهوم یکسان هستند اجتناب شده است و همچنین هرجا که امکان داشته است از عباراتی که در کنوانسیون سازمان ملل متحده در سال 1980 در مورد قراردادهای فروش کالا (CISG) مطرح گردیده، استفاده شده است.

فروشنده (کالا) Shipper
در مواردی ناچاراً از یک واژه برای بیان دو معنی مختلف استفاده شده است و آنهم صرفاً به این دلیل است که جایگزین مناسبی وجود نداشته. تجار با این اشکال هم در متن قراردادهای فروش و هم در قراردادهای حمل آشنا هستند. مثلاً واژه « فرستنده» ممکن است فروشنده کالا را به حمل کننده تحویل می‌دهد در حالی که قرارداد حمل را خریدار منعقد می‌کند.

تحویل Delivery
دانستن اینکه در اینکوترمز اصطلاح «تحویل» به دو مفهوم مختلف بکار برده می‌شود اهمیت ویژه‌ای دارد. اول موقعی بکار می‌رود که فروشنده وظیفه تحویل خود را به ترتیبی که در بندهای الف 4 در کل اینکوترمز مشخص شده است. انجام داده باشد. دوم در چهار چوب وظایف خریدار مبنی بر تحویل گرفتن کالا و یا قول و تایید تحویل آن بکار می‌رود. که در بندهای ب 4 در کل اینکوترمز معین شده است. استفاده از واژه « تحویل» در مفهوم دوم بدین معنی است که اولاً خریدار ماهیت اصلاحات گروه C را می‌پذیرد یعنی اینکه فروشنده وظایف خود را مورد حمل کالا انجام داده است و ثانیاً اینکه خریدار موظف به دریافت کالا می باشد. وظیقه دومی حائز اهمیت است زیرا که از پرداخت هزینه‌های غیر ضروری به منظور انبار کردن کالا تا موقعی که خریدار کالا را دریافت نماید پرهیز می شود. بنابر این بعنوان مثال طبق قرار دادهای CFR و CIF خریدار مجبور به تحویل گرفتن کالا از حمل کننده می‌باشد در غیر این صورت مسئول پرداخت خسارت وارده به فروشنده خواهد بود که قرار داد حمل را با حمل کننده منعقد کرده است و یا اینکه ممکن است خریدار موظف به پرداخت جریمه دیر کرد و به منظور دریافت ترخیصیه از حمل کننده گردد. موقعتی که گفته می‌شود خریدار باید تحویل را بپذیرد بدین معنی نیست که خریدار کالا را از جهت مطابقت آن با قرار داد فروش می‌پذیرد بلکه صرفاُ منظور این است که خریدار می پذیرد که فروشنده در مورد تحویل کالا برای حمل به ترتیبی که در بندهای الف 3 (1) اصطلاحات C معین شده به وظیفه خود عمل نموده است.
بنابر این اگر خریدار هنگام دریافت کالا در مقصد متوجه شودکه کالا مطابق شرایط مقرر فروش نمی باشد می‌تواند از راهکارهایی که قرار داد فروش و قانون حاکم است علیه فروشنده در اختیار او قرار داده است. استفاده کند که این موضوع همانطور که قبلاً گفته شد کاملاً خارج از قلمرو اینکوترمز است.
در اینکوترمز 2000 هر جا که مناسب بوده عبارت « در اختیار قرار دادن کالا» در یک محل خاص بکار برده شده است. این عبارت به همان مفهوم عبارت « تحویل کالا» می‌باشد که در کنوانسیون 1980 سازمان ملل در مورد قراردادهای بین المللی فروش کالا بکار برده شده است.

«معمول» - (متدوال) Usual
واژه « معمول» در چندین اصطلاح دیده می شود مثلاً در EXW در مورد زمان تحویل الف 4 و در اصطلاحات C در مورد اسنادی که فروشنده موظف به تهیه و تحویل آنها می‌باشد و در مورد قرار دادهای حمل که فروشنده باید آن را تهیه کند الف 3 و الف 8. البته ممکن است مشکل باشد بگوئیم معنی واژه « معمول» و متدوال چیست ولی در بسیاری از موارد امکان تعیین اینکه اشخاص در تجارت معمولاً چه می‌کنند وجود دارد و این موضوع می تواند راهنمای خوبی باشد. در این خصوص واژه « معمول یا متدوال» نسبت به واژه « منطقی » مفیدتر است زیرا که استفاده از واژه منطقی مستلزم ارزیابی موضوعاتی نظیر حسن نیت و معامله عادلانه است و نه مسائل عملی.
لازم باشد که تصمیم بگیریم چه چیز « منطقی » است ولی به دلایل مطرح شده در اینکوترمز واژه «معمول » عموماً به واژه « منطقی » ترجیح داده می شود.

« هزینه‌ها» (عوارض) Charges
در مورد وظیفه ترخیص کالا جهت واردات و تعیین اینکه منظور از هزینه‌هائی که باید برای ورودی کالا پرداخت شود چیست اهمیت دارد. در اینکوترمز 1990 از عبارت « هزینه رسمی قابل پرداخت جهت صدور و ورود کالا» در الف 6 DDP استفاده شد. در قسمت الف 6 DDP اینکوترمز 2000 واژه « رسمی » حذف شده است. چون تعیین اینکه چه هزینه‌هایی رسمی است و یا نیست ایجاد ابهام می کرد البته هدف از این حذف تغییرات عمده از نظر مفاهیم نبوده است. هزینه‌هایی (عوارض) که باید پرداخت شود صرفاً مربوط به هزینه‌هایی است که الزماً ناشی از واردات باشد که باید طبق مقررات حاکم در مورد واردات پرداخت شوند. هرگونه هزینه اضافی که توسط طرفهای خصوصی در ارتباط با واردات اعمال می شود مشمول عوارض (هزینه های رسمی) نمی شوند مانند هزینه ‌های انبارداری که مربوط به وظیفه ترخیص کالا نمی باشد.
معهذا چانچه طرفی که باید کالا را ترخیص نماید خود اینکار را انجام ندهد ممکن است متحمل پرداخت هزینه هایی به ترخیص کار و یا متصدی حمل و نقل گردد.

« بنادر »، « اماکن (محلها) »، « نقاط » و « محلهای کار ».
Ports, Places, Points and Premises
تاکنون از عبارات مختلفی در اینکوترمز در مورد مکانی که کالا قرار است تحویل گردد استفاده شده است در اصطلاحات که منحصراً برای حمل کالا از طریق دریا بکار برده می‌شود مانند DEQ, DES, CIF, CFR, FOB, FAS از عبارات «بندر مقصد» استفاده می‌گردد. در سایر موارد واژه (محل) بکار برده شده است در مواردی هم لازم تشخیص داده شده است که به یک نقطه در داخل بندر یا محل اشاره شود چون ممکن است برای فروشنده نه تنها مهم باشد بداند که باید کالا را در چه منطقه خاصی مثلاً یک شهر تحویل دهد بلکه مکانی که باید کالا در اختیار خریدار قرار گیرد نیز اهمیت دارد. اغلب قراردادهای فروش مکرراً فاقد اطلاعاتی در این زمینه می‌باشد و بنابراین در اینکوترمز مقرر شده است که اگر نقطه خاصی در داخل محل نامبرده مشخص نشده باشد و اگر چندین نقطه وجود داشته باشد فروشنده می‌تواند نقطه‌ای را که برای منظور خود مناسب تشخیص می‌دهد انتخاب کند (بعنوان مثال به الف 4 FCA مراجعه شود) در صورتی که نقطه تحویل «محل» فروشنده باشد عبارت «محل کار فروشنده» الف 4 (FCA) بکار برده شده است.
«کشتی» و «شناور» Ship and Vessel
در اصطلاحات مربوط به حمل کالا از طریق دریا عبارت «کشتی» و شناور بعنوان مترادف بکار برده می‌شوند لازم به گفتن نیست که باید از واژه «کشتی» در اصطلاحات تجاری مانند «در کنار کشتی (FAS)» و «تحویل از کشتی (DES)» استفاده شود همچنین با توجه به استفاده مرسوم از عبارت «عبور از نرده کشتی» در FOB باید از واژه «کشتی» استفاده گردد.

«کنترل» و «بازرسی» Checking and inspection
در بندهای الف 9 و ب9 اینکوترمز به ترتیب از عناوین «کنترل- بسته‌بندی و علامت‌گذاری» و «بازرسی کالا» استفاده شده است و اگر چه واژه‌های «کنترل» و« بازرسی » مترادفند مناسب تشخیص داده شده است که از واژه اولی بعنوان وظیفه وفروشنده در مورد تحویل کالا طبق بند الف 4 استفاده گردد و واژه دومی درموارد خاص هنگامی که «بازرسی قبل ازحمل»انجام می گردد بکار برده شود چون معمولاً این بازرسی فقط در صورتی لازم است که خریدار یا مقامات مر بوط به کشور صادر کننده ویا وارد کننده بخواهند اطمیتان حاصل کنند که کالا قبل از حمل با شرایط قراردادی یا قانونی مطابقت دارد.

7- وظایف فروشنده در تحویل (کالا)
اینکو ترمز بر وظایف فروشنده در تحویل کالا تاکید دارد درصورتی که طرفین روابط تجاری مستمر داشته باشند تقسیم دقیق تکالیف و هزینه ها در رابطه با تحویل کالا توسط فروشنده مشکلی ایجاد نمی کند.زیرا که بین خود روشی را برقرار کردهاند (رویه معامله) که در معادلات بعدی خود نیز به همان ترتیب عمل می کنند.ولی اگر رابطه تجاری مستمر نباشد یا اگر قرارداد از طریق واسطه – که در فروش مال التجاره معمول است انجام گیرد که باید مقررات و الزامات قرارداد فروش اعمال گردد ودر صورتی که اینکوترمز 2000به آن قرارداد منضم شود تقسیم تکالیف هزینه ها و مسئولیت های ناشی از آن باید اعمال گردد.
البته اگر اینکوترمز می توانست تاحد امکان به تفضیل وظایف طر فین در مورد تحویل کالا رامشخص کند مطلوب بود در مقایسه با اینکوترمز 1990تلاشهایی دراین خصوص درموارد معینی (مثلاً الف 4FCA) انجام گرفته است. معهذا پرهیز از رجوع به عرف تجاری درFASوالف 4FOS (طبق عرف بندر) میسور نشده است،چون بخصوص در تجارت کالا روشی که کالا برای حمل تحویل می شود طبق قراردادهای FASوFOB در بنادر مختلف متفاوت است.

8- انتقال مسئولیت (ریسک) و هزینه ‌های مربوط به کالا
هنگامی که فروشنده وظایف خودرادر موردتحویل کالابه پایان می رساند مسئولیت فقدان یاخسارت وارده کالا،همچنین تعهد پرداخت هزینه های مربوط به کالا از فروشنده به خریدار منتقل می شود.از آنجا که خریدار نباید امکان تاخیر در انتقال مسئولیت وهزینه ها رابیابد،کلیه شرایط (اصطلاحات)تصرح دارند در صورتی که خریدار کالا راطبق توافق تحویل نگیرد یا ازدادن دستوراتی (درمورد زمان حمل ویا محل تحویل)که فروشنده برای انجام تحویل کالا نیاز دارد قصور ورزد،انتقال خطرات وهزینه ها میتواند قبل از تحویل کالا صورت گیرد.برای تحقیق چنین انتقال پیش از موعد ریسک و هزینه ها،الزامی است که کالا مورد نظر خریدار مشخص شود یا چنان که شرایط تصریح دارد،برای او کنار گذاشته شود (نخصیص دادن).این الزام به ویژه تحت اصطلاح «تحویل درمحل کار)مهم است،زیرا کالا تحت سایر اصطلاحات،معمولاً وقتی به مرحله بارگیری یا ارسال (تحت اصطلاحات،C,F)یا تحویل در مقصد (تحت اصطلاحات D می رسد مشخص می شود که مربوط به خریدار است.البته،در موارد استثنایی،کالا ممکن است توسط فروشنده به صورت فله وبدون تفکیک و تعیین مقدار کالای هر خریدار ارسال شده باشد در این صورت،انتقال مسئولیت و هزینه تا کالا به صورتی که گفته شد تخصیص نشود صورت نمی گیرد (همچنین مقایسه کنید با ماده 3/69
کنوانسیون 1980 سازمان ملل متحد در مورد بیع بین المللی کالا)

9- اصطلاحات
1-9- اصطلاح E اصطلاحی است که بر اساس آن وظایف فروشنده حداقل باشد
فروشنده کاری ندارد بجز اینکه کالا رادر امکان مورد توافق در اختیار خریدار قرار دهد که معمولاً در محل کار فروشنده است.از طرف دیگر بعنوان یک واقعیت عملی فروشنده اغلب به خریدار کمک می کند که کالا رادر وسیله حمل ارسالی او بارگیری کند اگر قرار بود که بارگیری هم از وظایف فروشنده باشد EXW می توانست این موضوع (مساعدت فروشنده به خریدار در بارگیری) رابهتر منعکس کند ولی مطلوب تشخیص داده شد که اصل قدیمی حداقل وظیفه فروشنده درEXW حفظ شود تادرمواردی که فروشنده علاقمند نیست هیچ گونه وظیفه ای رادر مورد بارگیری کالا بعهده بگیرد، بکار برده شود.اگر خریدار می خواهد فروشنده وظایف بیشتری رابعهده بگیرد باید بوضوح آن رادر قرارداد فروش منظور نماید.

2-9- اصطلاحات گروه F
فروشنده راملزم می کند کالا را طبق دستور خریدار برای حمل تحویل دهد.نقطه ای که طرفین قصد دارند تحویل انجام شود دراصطلاح FCA مشکلی ایجاد کرده است چون موقعیت های بسیار متنوعی که میتواند بر قرارداد احاطه داشته باشد دراین اصطلاح وجود دارد.بنابراین کالا را در وسیله حملی که برای بردن کالا توسط خریدار فرستاده شده است درمحل کار فروشنده بارگیری شود یا ممکن است لازم باشد درپایانه ای که خریدار معین کرده است کالا از وسیله حملی که فروشنده فرستاده است تخلیه شود. در اینکوترمز 2000 به این موارد توجه شده است و مقرر می دارد اگر مکان فروشنده درقرارداد بعنوان مکان تحویل تعیین شود تحویل موقعی کامل می شود که کالا دروسیله حمل ارسالی توسط خریدار بارگیری شود و در سایر موارد تحویل موقعی کامل می شود که کالا دراختیار خریدار قرار داده می شود بدون اینکه از وسیله حمل ارسالی توسط فروشنده تخلیه شود. شیوه های مختلف حمل که درالف 4 FCA اینکوترمز 1990مطرح شده بود دراینکوترمز 2000 تکرار نشده است.
علیرغم مباحثات زیاد نقطه تحویل درFOB که در CFR و CIF هم مشابه است دراینکوترمز 2000تغییر نیافته است.اگرچه مفهوم تحویل کالا «پس از عبور از نرده کشتی» در مورد FOB امروزه در بسیاری موارد نامناسب بنظر می‌رسد معهذا این مفهوم توسط تجار درک می‌شود و در مواردی بکار برده می‌شود که کالا و تسهیلات و وسایل بارگیری مدنظر باشد. احساس شد که تغییر نقطه تحویل کالا در FOB سردرگمی ایجاد کند بخصوص در مورد فروش کالاهایی که از طریق دریا و طبق قرارداد اجاره‌کشتی (چارترپارتی) حمل می‌شود.
متاسفانه واژه “FOB” توسط برخی از تجار صرفاً برای مشخص کردن نقطه تحویل کالا بکار برده می‌شود مانند “ FOB” کارخانه، “ FOB” محل کار فروشنده یا سایر نقاط درون مرزی و بدین ترتیب فراموش می‌شود که معنی اختصاری Free On Board چیست. اینگونه استفاده از “ FOB” موجب سردرگمی می‌شود و باید بکار برده نشود.
تغییر مهمی در FAS در مورد وظیفه ترخیص کالا برای صادرات بعمل آمده است چون بنظر می‌رسد که انجام این وظیفه توسط فروشنده (بجای خریدار) روش معمولتری است به منظور اطمینان از اینکه این تغییر بخوبی مورد توجه قرار گیرد موضوع با حروف بزرگ در ابتدای FAS نوشته شده است.

3-9- اصطلاحات گروه “C”
فروشنده قرارداد حمل را با شرایط معمول و به هزینه خود منعقد میکند بنابراین نقطه‌ای که تا آنجا فروشنده باید هزینه حمل را بپردازد می‌بایست الزاماً بعد از اصطلاح “C” مربوط قید گردد. براساس اصطلاحات CIF و CPT فروشنده باید کالا را بیمه نموده و هزینه بیمه را بپردازد. چون نقطه مربوط به تقسیم هزینه‌ها در نقطه‌ای در کشور مقصد است اغلب به اشتباه تصور می‌شود که اصطلاحات گروه “C” جزء قراردادهای ورود است که براساس آنها فروشنده تمام مسئولیتها و هزینه‌ها را تا رسیدن به نقطه توافق شده متقبل می‌شود. البته باید تاکید کرد که اصطلاحات گروه “C” ماهیتی مشابه اصطلاحات گروه “F” دارند یعنی ایفای قرارداد فروشنده در کشور مبدأ حمل یا ارسال (کالا) انجام می‌شود. بدین لحاظ قراردادهای فروش براساس اصطلاحات گروه “C” مانند قراردادهای براساس اصطلاحات گروه “F” بعنوان قراردادهای حمل و ارسال کالا طبقه‌بندی می‌شوند.
ماهیت قراردادهای حمل و ارسال ایجاب می‌کند علیرغم اینکه فروشنده موظف به پرداخت هزینه حمل معمول برای ارسال کالا از طریق و به روش معمول تا محل توافق شده می‌باشد ولی مسئولیت فقدان یا خسارت وارد به کالا و همچنین هزینه‌های ناشی از اتفاقاتی که بعد از تحویل مناسب کالا برای حمل بوقوع می‌پیوندد بعهده خریدار است لذا وجه تمایز اصطلاحات گروه “C” با سایر اصطلاحات این است که دارای دو نقطه مهم و حساس می‌باشند. نقطه اول نقطه‌ای است که فروشنده باید تا آن نقطه انتقال مسئولیت و ریسک است بدین دلیل در صورت افزودن وظایف فروشنده در اصطلاحات گروه “C” که در پی بسط مسئولیت فروشنده و رای نقطه حساس واگذاری ریسک و مسئولیت می‌باشد باید بسیار مراقب بود. جوهر اصطلاحات گروه“C” این است که ایفای وظایف قراردادی فروشنده بعد از عقد قرارداد حمل و تحویل کالا به حل کننده و تهیه بیمه (تحت اصطلاحات CIP,CIF) تحقق یافته تلقی می‌شود و بعد از آن هرگونه هزینه و مسئولیت (ریسک) بعهده وی می‌باشد.
ماهیت اساسی اصطلاحات گروه “C” بعنوان قراردادهای ارسال و حمل نیز با استفاده متداول از اعتبارات اسنادی که روش ترجیحی پرداخت می‌باشد نشان داده می‌شود. اگر طرفین قرارداد فروش توافق کرده باشند که پرداخت به فروشنده با ارائه اسناد حمل مورد توافق به بانک براساس اعتبار اسنادی انجام شود بنابراین کاملاً خلاف هدف اصلی اعتبار اسنادی می‌باشد که فروشنده بعد از لحظه‌ای که پرداخت طبق اعتبار اسنادی و یا حمل و ارسال کالا انجام شده است مسئولیت و هزینه دیگری را بعهده بگیرد. البته فروشنده بدون توجه به اینکه کرایه قبل از حمل یا بعد از رسیدن کالا (پسکرایه) قابل پرداخت می‌باشد باید هزینه قرارداد حمل را تقبل کند ولی هزینه اضافی که ممکن است ناشی از اتفاقاتی بعد از حمل و ارسال بوجود آید لاجرم بعهده خریدار است.
ا گر قرارباشد فروشنده قرارداد حمل رابه ترتیبی تهیه کند که مستلزم پرداخت عوارض،مالیات و سایر مخارج باشد چنین هزینه هایی تاحدی که درقرار قید شده باشد بعهده فروشنده است.این موضوع صراحتاً در بندالف 6تمام اصطلاحات C عنوان شده است.
اگر برای رسیدن کالا به مقصد مورد توافق عزماً لازم باشد که قراردادهای حمل متعددی تهیه شود که مستلزم انتقال کالا از یک وسیله حمل به وسیله حمل دیگر می باشد فروشنده باید تمام این هزینه ها منجمله هزینه های مربوط به انتقال کالا از یک وسیله حمل به وسیله حمل دیگر رانیز پرداخت نماید.البته اگر حمل کننده به منظور پرهیز از موانع پیش بینی نشده (مانند یخبندان،تراکم،اغتشاشات کارگری،دستورات دولتی،جنگ یا عملیات شبه جنگی) از حق خود برای انتقال کالا از وسیله ای به وسیله دیگر استفاده کند هزینه های مترتب بر آن بعهده خریدار خواهد بود چون وظیفه فروشنده محدود به تدارک قرارداد متداول حمل می‌باشد.
اغلب اتفاق می افتد که طرفین قرارداد فروش تمایل دادند حدودی راکه فروشنده باید قرارداد حمل شامل هزینه های تخلیه راتهیه کند مشخص نمایند. چون در مواقعی که کالا توسط خطوط کشتیرانی حمل می‌شود معمولاً چنین هزینه‌هایی در کرایه حمل منظور شده است در قرارداد فروش مقرر می‌گردد که کالا بدین ترتیب حمل شود یا حداقل ذکر می‌شود که براساس «شرایط لاینر» حمل شود. در سایر موارد واژه کالا «پیاده شده» بعد از CIF, CFR اضافه می‌شود.
معهذا توصیه می‌شود که از افزودن اختصارات به اصطلاحات گروه “C” خودداری شود مگر اینکه در تجارب موردنظر منظور از اختصارات توسط طرفین قرارداد یا طبق قوانین حاکم یا عرف تجاری کاملاً قابل درک و مورد قبول باشد.
بخصوص فروشنده نباید و در واقع نمی‌تواند بدون تغییر ماهیت اصطلاحات گروه “C” تعهدی را در مورد رسیدن کالا به مقصد بعهده بگیرد چون مسئولیت هرگونه تاخیر در حمل بعهده خریدار است.
بنابراین هرگونه وظیفه‌ای در مورد زمان باید الزاماً به محل «حمل یا ارسال مثلاً حمل ارسال نباید دیرتر از…» اشاره کند. بعنوان مثال توافق در مورد «CFR هامبورک نباید دیر از…» واقعاً یک اشتباه و در معرض تعابیر احتمالی گوناگون می‌باشد. می‌توان اینگونه برداشت کرد که منظور طرفین قرارداد این است که کالا باید در تاریخ تعیین شده به هامبورگ برسد که در این صورت قرارداد، قرارداد حمل نیست نو قرارداد ورود کالا است یا اینکه فروشنده باید کالا را به ترتیبی بفرستد که بطور معمول قبل از تاریخ تعیین شده به هامبورگ برسد مگر اینکه به دلایل پیش‌بینی نشده حمل به تاخیر بیافتد.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  41  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود مقاله گزارش کارآموزی بیمه تامین اجتماعی

اختصاصی از فی ژوو دانلود مقاله گزارش کارآموزی بیمه تامین اجتماعی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

در راستای تحقق امر خصوصی سازی در جمهوری اسلامی ایران و فراهم نمودن زمینه فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی بخش‌های غیر دولتی و ایجاد اشتغال در سطوح مختلف جامعه و نیز کاهش تصدی گری دولت در تخصیص منابع ملی به بخشهای مختلف، شرکت بیمه سینا(سهامی عام) با مشارکت بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی ایران و شرکت سرمایه گذاری نیرو (وابسته به وزارت نیرو) و صندوق ذخیره فرهنگیان کشور و بنیاد علوی و اشخاص حقیقی و حقوقی دیگر در سال 1382 با مجوز بیمه مرکزی ایران و با سرمایه ای معادل یکصد و چهل میلیارد ریال تأسیس یافت. یکی از شاخص ترین سهامداران اصلی این شرکت بنیاد علوی است که هسته اصلی و پایگاه شروع فعالیت اقتصادی در شکل گیری این شرکت بوده و با توجه به اینکه بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران قهراً مالکیت شرکت بیمه ملی را دارا بوده است در تشکیل و راه اندازی شرکت بیمه سینا از امتیازات خاص این نهاد برخوردار بوده ، لذا شرکت بیمه سینا با اتکاء به نوع فعالیت و فلسفه وجودی این بنیاد توانسته است با بهره مندی از معافیت محدودیتهای مواد 31، 32، 33 قانون تأسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه گری موضوع ماده 34 همین قانون بسیاری از مشکلات و محدودیت ها را در شکل گیری و توسعه سریع این شرکت حل و فصل نماید، بدیهی است ارزش و اعتبار سهامداران بزرگ و تأثیر گذاری آنها در عملکرد شرکت بسیار مغتنم می باشد.
طبق قرار داد منعقده بین سایت اطلاع رسانی صنایع ایران و شرکت بیمه سینا از تاریخ 18-10-85 کلیه اعضاء سایت اطلاع رسانی صنایع سلولزی ایران می توانند با معرفی نامه کتبی این سایت از تخفیفات ویژه بیمه ای برخوردار گردند.
توضیح این نکته ضروری است تخفیفات ویژه تعلق گرفته به اعضاء سایت اطلاع رسانی ایران غیر قابل مقایسه با دیگر تخفیفات ارائه شده از طرف شرکت های دیگر بیمه ای می باشد.

بیمه چگونه به وجود آمد؟
بیمه های غیرزندگی ، پیشینه بلند مدتی دارند. نوعی از بیمه های دریایی حدود 3000 سال قبل مورد استفاده قرار گرفت . بیمه های زندگی نیز سابقه زیادی دارند.این نوع بیمه ها نخستین بار هنگامی پدید آمد که سربازان رومی قسمتی از دستمزدخود را در صندوقی جمع آوری کردند تا چنانچه در جنگ کشته شدند، آن پول به خانواده هایشان پرداخت شود.

بیمه در دنیای امروز :
امروز دیگر تصوراین که گونه ای از فعالیت انسان بدون وجود بیمه شکل پذیردمشکل است . به ویژه آن که در قرن بیستم تحولات تکنولوژی ، حمل و نقل وارتباطات با سرعت و وسعت شگفت آوری انجام پذیرفته است . برجسته ترین نمونه این موضوع پیشرفت موتور اتوموبیل است که متعاقب آن بیمه اتوموبیل به یکی ازمهم ترین بخش های صنعت بیمه تبدیل شده است .
توسعه مهم دیگر، افزایش تعداد ریسک های یگانه خیلی بزرگ است .نفتکش های غول پیکر و هواپیماهای بسیار بزرگ نمونه هایی هستند که نشان می دهند سرمایه تحت پوشش بیمه ممکن است صدها میلیون تومان ارزش داشته باشد. مشکلات مربوط به پوشش چنین سرمایه های عظیمی باعث شده است که بیمه گران به پشتیبانی یکدیگر، یک خطر بزرگ را در سطح داخلی و بین المللی به صورت بیمه اتکایی مجدد بین خود توزیع کنند و از عهده جبران خسارت های هنگفت برآیند.
همراه با ارتقا و پیچیدگی بیشتر زندگی انسان امروز، بیمه ها نیز از زوایای مختلف و با شتاب توسعه یافته اند. زیان هایی که ممکن است به طور ناخواسته در جریان فعالیت و زندگی عادی هر فردی به دیگران وارد آید و در قبال آن ها مسؤول واقع شود بابیمه مسؤولیت تحت پوشش قرار میگیرند.در این خصوص ، می توان به بیمه مسؤولیت پزشکان و بیمه مسؤولیت تولید کنندگان اشاره کرد. نمونه های جدیدتر، بیمه افترا برای روزنامه نگاران و ایستگاه های رادیو و تلویزیون و بیمه آلودگی ناشی از نشت نفت از تانکرهاست . بیمه های سیل ، زلزله وخرابی کامپیوترنیز بر همین منوال ظهور کرده اند.
بیمه های زندگی نیز پیشرفت های شگرفی یافته و مجموعه متنوعی از انواع این نوع بیمه را ارائه کرده است در این زمینه انواع بیمه های مستمری و عمر و پس انداز به طور چشم گیری افزایش یافته است در ادامه ، بیمه گران رشته زندگی مجبور شده اندکه با مشکلات جدیدی نظیر بیماری ایدز مواجه شوند و درباره پیشرفت علم ژنتیک بیندیشند.

فصل اول

آشنایی با حقوق بیمه شدگان تامین اجتماعی
تعریف بیمه شده
براساس قانون و مقررات تامین اجتماعی هر کارگری که برای کارفرمایی کار می کند و از او حقوق یا دستمزد (نقدی یا غیرنقدی) دریافت می کند. اگر مشمول سایر قوانین بیمه ای کشور نباشد، مشمول قانون تامین اجتماعی است و از زمانی که تحت پوشش قرار گیرد بیمه شده محسوب می شود. بنابر این بیمه شده به کسی اطلاق می شود که رأسا مشمول مقررات تأمین اجتماعی بوده و با پرداخت مبالغی به عنوان حق بیمه، حق استفاده از مزایای مقرر در این قانون را دارد.
حقوق بیمه شدگان
حقوق بیمه شدگان ناشی ازتکالیف وتعهداتی است که بر پایه قانون ومقررات تامین اجتماعی بر عهده سازمان تامین اجتماعی قرار گرفته است برخی از این حقوق به شرح زیر است:
هرکارگری (که مشمول قانون تامین اجتماعی باشد ) حق دارد از اولین روز اشتغال به کار تحت پوشش بیمه اجتماعی قرار گیرد و می تواند از سازمان تامین اجتماعی احقاق این حق را در چارچوب اختیارات قانونی سازمان درخواست نماید.
بیمه شدگان حق دارند به قوانین ومقررات و دستورالعملهایی که حقوق و تکالیف آنان را نسبت به سازمان تامین احتماعی بیان می کند دسترسی داشته باشند دراین زمینه سازمان تامین اجتماعی باید ضمن ارائه اطلاعات مناسب ابهامات موجود درآنها را نیز برطرف نماید.
بیمه شدگان حق دارند در ازای ایام اشتغال و پرداخت حق بیمه از مزایای مقرر درقانون (تعهدات سازمان ) مانند بیمه حوادث . بیماریها . بارداری . غرامت دستمزد ایام بیماری وبارداری . بازنشستگی . از کارافتادگی . فوت و… برخوردار شوند . بنابراین سازمان مکلف است با تشکیل پرونده انفرادی برای هریک از بیمه شدگان درگرد آوری ونگهداری سوابق آنان تلاش لازم را بعمل آورد.
بیمه شدگان وافراد تحت تکفل آنان حق دارند متناسب با نیاز خود ازخدمات درمانی سازمان تامین اجتماعی بزخوردارشوند . این خدمات صرفاً تابع نیاز آنها است وسازمان نمی تواند خدمات درمانی قابل ارائه به هر بیمه شده را با میزان حق بیمه پرداختی او مرتبط نماید.
تعهدات سازمان تامین اجتماعی درقبال هر بیمه شده مشروط به تداوم اشتغال او در کارگاه مشمول قانون است اما اگر برای بیمه شده ای که تحت پوشش قرار گرفته برای مدتی از طرف کارفرما حق بیمه پرداخت نشود سازمان تامین اجتماعی نمی تواند تعهدات خود وحقوق بیمه شده را نادیده بگیرد . (دراین موارد سازمان ضمن انجام تعهدات خود به بیمه شده حق بیمه یاد شده را از کارفرما وصول می نماید).
بیمه شدگان حق دارند درصورتی که برخی از تصمیمات . مصوبات یا عملکرد سازمان تامین احتماعی موجب تضییع حقوق قانونی آنان شود . ابطال آن واحقاق حق خود را از دبوان عدالت اداری بخواهند.
بیمه شدگان حق دارند به هنگام تغییر شغل یا جابحایی محل اشتغال آنان از شعبه تامین اجتماعی بخواهند که سوابق بیمه ای آنان را به طور یکجا در شعب واقع درآخرین محل اشتغال گرد آوری و نگهداری نماید. سازمان تامین احتماعی مکلف به پذیرش این درخواست ها بوده ودرصورتی که دراین جابجایی ها به سوابق بیمه شده لطمه ای وارد شود مسئول می باشد.
بیمه شدگان حق دارند در صورتی که سوابق آنان نزد سازمان تامین اجتماعی منجر به ایجاد مزایای قانونی نزد سایر سازمانها و موسسات (مانند بانک ها ) یا احقاق حقوق از دست رفته آنان می شود گواهی این سوابق را از شعب تامین اجتماعی تقاضا نمایند.

بیمه چیست ؟
بیمه ، اشخاصی را که متحمل لطمه ، زیان یا حادثه ناخواسته ای شده اند قادر می سازد که پیامدهای این وقایع ناگوار را جبران کنند. خسارت هایی که به این قبیل افراد پرداخت میگردد از پول هایی تأمین می شود که برای خرید بیمه نامه می پردازند و با پرداخت آن در جبران خسارت همدیگر مشارکت می کنند. به بیان دیگر همه آن هایی که خود را بیمه میکنند با مشارکت در سرمایه ای که متعلق به همه خریداران بیمه است ، در جبران خسارت و زیان های هریک از افراد بیمه شده ،شریک و سهیم می شوند.
بیمه گران خطرهای احتمالی را به خوبی می شناسند و احتمال وقوع آن ها رامی دانند بنابر این می توانند میزان حق بیمه ای را که هر شخص باید بپردازد به نحوی محاسبه کنند که مبلغ جمع آوری شده برای جبران خسارت هایی که پیش خواهد آمد، کافی باشد. بدیهی است که تنها تعدادی از آنان که خود را بیمه کرده اندنیاز به جبران خسارت از محل مبلغ جمع آوری شده خواهند داشت .
بر این اساس ، مقدار حق بیمه مربوط به هر نفر متقاضی بیمه با توجه به دو عامل مهم محاسبه می شود: نخست این که ، به طور کلی احتمال بروز خسارت در آینده چه قدر است و دوم ،آن که احتمال وقوع حادثه برای بیمه گذار متقاضی بیمه بیشتریا کمتر از میانگین احتمال خطر مزبور باشد. برای روشن شدن موضوع 3 مثال می آوریم .
1. در بیمه های مربوط به اتوموبیل : جوانی که اتوموبیل پرقدرتی دارد یاراننده ای که قبلا چند مورد تصادف داشته و خودش مقصر بوده است ، از راننده میان سال و با تجربه ای که اتوموبیل کم قدرتی دارد و قبلا تصادف نکرده است ، حق بیمه بیشتری می پردازد.
2. در بیمه آتش سوزی : صاحب مغازه ساندویچ فروشی ، ازصاحب یک دفتر خدماتی حق بیمه بیشتری می پردازد یعنی ، هر چه احتمال خطربیشتر باشد، حق بیمه نیز بیشتر خواهد بود.
3. برای فردی جوان و تندرست که شغل بی خطری دارد خریدن بیمه زندگی آسان تر و حق بیمه آن هم کمتر خواهد بودتا فرد سال مندی که شغل پرخطری دارد.
نفع بیمه پذیر:
نفع بیمه پذیر یک اصل اساسی بیمه است . مفهوم این اصل آن است که فردی که در صدد گرفتن بیمه است باید به طور قانونی اختیار بیمه کردن اموال ، حادثه یازندگی را داشته باشد. به بیان دیگر، وقوع حادثه ای که تحت پوشش بیمه است ، یامرگ بیمه شده باید باعث زیان مالی برای خریدار بیمه شود. برای مثال ، آقای الف نمی تواند خانه آقای ب را بیمه کند زیرا تخریب خانه آقای ب موجب زیان مالی برای آقای الف نمی شود. بر همین قیاس ، شما نمی توانیدزندگی دیگران را بیمه کنید مگر آن که منفعتی در زندگی فرد بیمه شده داشته باشید.

دیگر اصول بیمه:
اصول بیمه را که شامل همه بیمه ها می شود به صورت زیر بیان می کنند:
الف- بیمه تنها به اندازه ارزش واقعی اموال تحت پوشش بیمه خسارت را جبران می کند. برای مثال بیمه نمیتواند زیان های عاطفی را تحت پوشش قرار دهد.
ب - همواره باید تعداد فراوانی خطرهای همگون وجود داشته باشد تا بااستفاده از تشابه خطرها بتوان خسارت را بین همه بیمه گذاران توزیع کرد.
پ - باید امکان محاسبه احتمال وقوع خسارت وجود داشته باشد تا بیمه گران بتوانند حق بیمه متناسب با خطر مربوط را تعیین کنند.
ت - خسارت ها نباید عمدی و قابل اجتناب باشند یا قبل از بیمه کردن ، به وجودآمده باشند. به طور بدیهی نمی توان برای خانه ای که آتش گرفته و فردی که فوت کرده است بیمه نامه گرفت .
ث - زیان مالی برخی از خطرها چنان گسترده است که فقط دولت توانایی مقابله با آن ها را دارد. این نوع خطرها ) اغلب ناشی از جنگ یا تابش های هسته ای و رادیواکتیو( به طور معمول بیمه پذیر نیستند.

آشنایی با کمیسیونهای پزشکی تامین اجتماعی :
اقدامات لازم جهت حضور در کمیسیون های پزشکی
بیمه شده ای که به علت حوادث ناشی از کار و یا به هر علت دیگر، تمام یا درصدی از توان خود برای ادامه کار را از دست داده باشد، لازم است پس از دریافت گواهی از پزشک متخصص معالج مبنی بر ازکارافتادگی کلی به شعبه ای که حق بیمه وی به آن پرداخت می شود، مراجعه نماید. در شعبه تأمین اجتماعی پس از بررسی پرونده بیمه شده، فرمی در 3 نسخه که اطلاعات هویتی بیمه شده در آن ثبت شده است، به وی تحویل داده می شود.
بیمه شده باید این فرم را برای تکمیل کردن بخش مربوط به اطلاعات پزشکی آن، نزد پزشک معالج برده و بعداز تکمیل مجددا فرم را به شعبه مربوطه تحویل دهد. در این مرحله شعبه تأمین اجتماعی، ضمن الصاق مدارک و تکمیل فرم های مورد نیاز، بیمه شده را به کمیسیون پزشکی سازمان معرفی می نماید.
بیمه شده تأمین اجتماعی که از سوی یکی از شعب این سازمان برای تعیین نوع و درصد از کارافتادگی به کمیسیون پزشکی معرفی می شود، باید طبق مراحل زیر اقدام کند:
به همراه مدارک درمانی، خلاصه پرونده و در صورت لزوم پرونده فنی، فرم بررسی و گزارش بازرسی حادثه منضم به اظهارنظر واحد بازرسی درخصوص ناشی و یا غیرناشی از کاربودن حادثه و معرفی نامه شعبه، به واحد نوبت دهی کمیسیون پزشکی بدوی مراجعه کند.
در روز و ساعت تعیین شده، در محل برگزاری جلسه کمیسیون پزشکی حاضر شود.
رأی کمیسیون بدوی پس از صدور در روز برگزاری جلسه کمیسیون به بیمه شده ابلاغ می شود. بیمه شده در صورت قبول نداشتن رأی صادره می تواند حداکثر ظرف مدت یک ماه از تاریخ ابلاغ، اعتراض کتبی خود را به شعبه تأمین اجتماعی مربوطه اعلام کند.
شعبه تامین اجتماعی، بیمه شده را به کمیسیون پزشکی تجدیدنظر معرفی می کند.
بیمه شده ای که به رأی کمیسیون بدوی اعتراض دارد باید پس از دریافت معرفی نامه از شعبه تأمین اجتماعی، به واحد نوبت دهی کمیسیون پزشکی تجدیدنظر مراجعه کند.
کمیسیون های پزشکی تأمین اجتماعی با حضور پزشکان متخصص و خوشنام هر رشته تشکیل می شوند و رأی آنها پس از بررسی کامل پرونده پزشکی بیمه شده و مشاهده وضعیت او صادر می شود. با این حال بیمه شده می تواند به رأی کمیسیون های پزشکی بدوی اعتراض کند.
رأی کمیسیون های پزشکی تجدیدنظر تأمین اجتماعی قطعی و غیرقابل اعتراض است.
رأی کمیسیون های پزشکی براساس مدارک پزشکی متقاضی صادر می شود، بنابراین لازم است از ابتدای مراجعه خود تمام اسناد و مدارک پزشکی مرتبط را ارائه کنید.
درصد از کارافتادگی بیمه شدگان براساس جداول خاصی که ملاک عمل کمیسیون های پزشکی هستند، تعیین می شود. در این جداول، براساس بیماری ها و و آسیب های مختلفی که به فرد وارد می شود و عوارض ناشی از آنها، درصد از کارافتادگی تعیین شده است.
مهمترین وظایف کمیسیون های پزشکی
تعیین درصد از کارافتادگی تنها یکی از وظایف کمیسیون پزشکی است
هر چند براساس ماده 91 قانون تأمین اجتماعی، تعیین میزان از کارافتادگی جسمی و روحی بیمه شدگان و افراد خانواده آنان، مهمترین وظیفه کمیسیون های پزشکی است، اما وظایف دیگری هم برعهده این کمیسیون ها گذاشته شده است که برخی از مهمترین آنها عبارتند از:
بررسی وضعیت از کارافتادگی اولیه متقاضیان بیمه صاحبان حرف و مشاغل آزاد و اختیاری.
بررسی وضعیت اشتغال بیمه شدگانی که به علت وقوع حوادث ناشی از کار باید به کارهای سبک اشتغال داشته باشند.
بررسی و تأیید استراحت پزشکی ایام بیماری و بارداری بیمه شدگان که از شوراهای پزشکی ارجاع شده است.
نظارت بر حسن اجرای دستورالعمل نحوه پرداخت هزینه وسایل کمک پزشکی (اروتز و پروتز) مورد نیاز بیمه.

مراحل و مدارک لازم برای صدور اولین دفترچه بیمه درمان
بیمه شدگان و مستمری بگیران برای دریافت اولین دفترچه بیمه برای خود و افراد تحت تکفل خود باید اقدامات زیر را انجام دهند:
تکمیل فرم درخواست صدور دفترچه درمان توسط بیمه شده یا مستمری بگیر.
ارائه یک قطعه عکس 4 * 3 از بیمه شده یا مستمری بگیر و افراد تحت تکفل آنان جهت الصاق به دفترچه درمان.
ارائه تصاویر صفحات اول و دوم شناسنامه عکس دار و یا گذرنامه افراد تحت تکفل بیمه شده یا مستمری بگیر و رؤیت اصل آنها.
ارائه گواهی اشتغال به تحصیل یا از کارافتادگی فرزندان پسر بالای 19 سال.
ارائه تعهد کتبی بیمه شده یا مستمری بگیر مبنی بر عدم اشتغال به کار فرزند دختر بالای 15 سال.
مدارک لازم جهت تامین اعتبار دفترچه بیمه درمان
برای تمدید و تأمین اعتبار دفترچه بیمه درمان بیمه شدگان و مستمری بگیران تأمین اجتماعی، اقدامات زیر در شعبه صادرکننده دفترچه انجام می گیرد:
رؤیت شناسنامه فرزند دختر بالای 15 سال مبنی بر عدم ازدواج.
رؤیت دفترچه آماده به خدمت یا گواهی اشتغال به خدمت در مورد بیمه شده سرباز جهت افراد تحت تکفل.
ارائه گواهی اشتغال به تحصیل یا از کارافتادگی فرزندان پسر بالای 19 سال.
ارائه فیش پرداخت سرانه درمان فرزندان چهارم و به بعد در مورد بیمه شدگان اجباری و مستمری بگیران.
ارائه فیش پرداخت 9% درمان در مورد بیمه شدگان شاغل در کارگاه فصلی در دوره خارج از فصل.
ارائه فیش پرداخت 9% درمان در مورد کارکنان شاغل در مطب پزشکان و دندانپزشکان.
ارائه فرم تأیید شده کفالت شوهر بیمه شده زن یا مستمری بگیر زن.
ارائه تعهد کتبی بیمه شده زن یا مستمری بگیر زن مبنی براینکه همسر وی تحت پوشش نظام حمایتی خاصی نیست. (درخصوص صدور دفترچه فرزندان)
ارائه گواهی حضانت فرزندان بیمه شده زن یا مستمری بگیر زن از مراجع قضایی.
ارایه فرم تأیید شده کفالت پدر یا مادر بیمه شده یا مستمری بگیر
ارائه فیش پرداخت سرانه درمان فرزندان چهارم و به بعد بیمه شدگان اجباری یا مستمری بگیران
شرایط افراد تحت تکفل بیمه شده اصلی
براساس قانون و مقررات تأمین اجتماعی، افراد تحت تکفل بیمه شده که می توانند به تبع او از خدمات درمانی سازمان استفاده کنند، عبارتند از:
برای بیمه شده مرد
همسر بیمه شده
فرزندان پسرتا 22 سال به شرط عدم اشتغال به کار، (فرزندان پسر دارای 22 سال تمام سن یا بیشتر درصورتی که شاغل به تحصیل باشند یادراثر بیماری یا نقص عضو ازکارافتاده تلقی شوند، با ارایه گواهی معتبر ،تحت تکفل قرار می گیرند).
فرزندان دختر18 سالگی و پس از آن به شرط عدم ازدواج.
پدرومادر بیمه شده در صورتی که: 1_ تحت تکفل او باشند 2_ سن پدر از 60 سال و سن مادر از 55 سال بیشتر باشد و یا اینکه به تشخیص کمیسیون پزشکی از کارافتاده کلی باشند 3_ در هر صورت مستمری بگیر نباشند.
برای بیمه شده زن
شوهربیمه شده به شرطی که
معاش شوهر توسط همسرش تامین شود .
سن شوهر بیشتر از 60 سال باشد و یا به تشخیص کمیسیون پزشکی ازکارافتاده باشد.
فرزندان بیمه شده با همان شرایطی که برای فرزندان بیمه شده مرد بیان گردید، به شزط آن که پدر نتواند فرزندان را تحت پوشش بیمه ای قرار دهد.
پدرومادر بیمه شده با همان شرایطی که برای والدین بیمه شده مرد بیان گردید.
بیمه شده گرامی: در صورت تأیید تحت تکفل بودن پدر، مادر و یا شوهر از سوی واحد اجرایی سازمان، این افراد به عنوان عائله، تحت تکفل بیمه شده قرار می گیرند و در صورت فوت بیمه شده به نسبت سهام مقرر در ماده 83 قانون تأمین اجتماعی (همسر 50درصد، پدر و مادر هر یک 20درصد) از مستمری بازماندگان بهره مند خواهند شد.

جمع آوری سوابق بیمه ای بیمه شدگان
جمع آوری سوابق بیمه ای بیمه شدگان در یک شعبه، روند ارایه خدمت و برقراری مستمری آنان را آسان می کند.
چنانچه بیمه شده ای در بیش از یک شعبه تأمین اجتماعی دارای سوابق پرداخت حق بیمه باشد، جهت جمع آوری سوابق کارکرد خود باید به آخرین شعبه محل پرداخت حق بیمه مراجعه کند و نسبت به تکمیل فرم درخواست جمع آوری سوابق اقدام نماید.
شعبه تامین اجتماعی پس از شناسایی شعبه محل پرداخت حق بیمه وی، سوابق بیمه شده را از شعب ذی ربط جمع آوری خواهد کرد.
سازمان تأمین اجتماعی در تلاش است که با تکمیل پروژه سامان دهی سوابق بیمه شدگان در سراسر کشور، سوابق بیمه ای شما را مکانیزه کند و با ارایه کارنامه سوابق بیمه ای، اطمینان خاطر شما را جلب نماید.
پرداختهایی که مشمول کسر حق بیمه نیست
مزایایی که مشمول کسر حق بیمه نیست به شرح زیر است:
بازخرید ایام مرخصی.
هزینه عائلمه مندی.
هزینه سفر و فوق العاده مأموریت.
عیدی.
مابه التفاوت کمک هزینه مسکن و خواربار در ایام بیماری.
حق شیر.
پاداش نهضت سواد آموزی.
حق التضمین (کسر صندوق).
خسارت اخراج و مزایای پایان کار.
پاداش افزایش تولید.

بجز موارد یاد شده تمام مزایای نقدی که تحت هر عنوان به صورت مزد، حقوق، کارمزد و یا کارآموزی به بیمه شده پرداخت می گردد، در صورتی که از حداقل حقوق و مزایای سال مربوطه کمتر نباشد، مشمول کسر حق بیمه است.
حداکثر حقوق و مزایای مشمول کسر حق بیمه، هرسال از طرف مراجع ذی ربط اعلام می شود و مازاد بر آن مشمول کسر حق بیمه نیست.

غرامت دستمزد ایام بیماری
در مواردی که بیمه شده به دلیل بیماری یا بروز حوادث ناشی و غیر ناشی از کار و یا بیماریهای حرفه ای ، به طور موقت ، توانایی انجام کار را نداشته باشد و به تبع ان از دریافت مزد و حقوق محروم شود ، سازمان تامین اجتماعی با رعایت شرایط قانونی بخشی از حقوق و دستمزد او را در این مدت جبران می کند.
غرامت دستمزد ایام بیماری، در صورت برقراری شرایط زیر قابل پرداخت است :
بیمه شده ازکارافتاده کلی نباشد.
کارفرما طبق ضوابط ومقررات دیگری مکلف به پرداخت حقوق بیمه شده بیمارخودنباشد .
بیمه شده در ایام بیماری حقوق یا مزد از کارفرما دریافت ننموده باشد و برای وی مزد مطرح باشد
استراحت پزشکی بیمه شده به تائید مراجع پزشکی ذیربط رسیده باشد
در تاریخ اعلام بیماری، بیمه شده مشغول بکار بوده و یا در مرخصی استحقاقی باشد
برای دریافت غرامت دستمزد ایام بیماری ، ارایه مدارک زیر الزامی است:
دفترچه درمانی
گواهی استراحت پزشکی بیمه شده با مهر و امضاء پزشک معالج
گواهی کارفرما مبنی براین که در تاریخ اعلام بیماری ، بیمه شده مشغول به کار ( یا درمرخصی استحقاقی ) بوده ، درمدت بیماری مشغول به کار نبوده و مزد و حقوق دریافت نکرده است .
تائیدیه مراجع پزشکی سازمان
ویژگی های لازم برای تایید گواهی های استراحت پزشکی:
در تمام گواهی ها باید نوع بیماری ، مدت بستری در بیمارستان یا استراحت در منزل به تفکیک وبا صراحت مشخص شده باشد.
گواهی های استراحت پزشکی که در هر نوبت ، هفت روز یا کمتر باشد، ( و جمع آنها در طول سال از 15 روزبیشتر نشود ) براساس گواهی پزشک معالج قابل قبول است .
گواهی های استراحت پزشکی که در یک نوبت بیشتر از 7 روز باشد، باید به تایید پزشک معتمد برسد
چنانچه جمع گواهیهای استراحت پزشکی در طول سال از 15 روز تا 60 روز باشد ، باید به تایید پزشک معتمد برسد
استراحتهای بیش از 60 روز در طول سال باید به تایید شورای پزشکی برسد
چند نکته مهم :
در موارد زیر، غرامت دستمزد ایام بیماری ، از اولین روز شروع استراحت پزشکی پرداخت می شود:
در صورتی که استراحت بیمار به دلیل هر نوع حادثه یا به دلیل بیماری حرفه ای باشد.
در صورتی که بیمه شده بخشی از طول دوره استراحت (یا تمام آن) را در بیمارستان بستری شده باشد.
در صورتی که استراحت بیمار در ارتباط با عواقب بیماری قبلی او باشد.
در مواردی که کارفرما بر اساس ضوابط و مقررات مربوطه حقوق و مزایای سه روز اول بیماری را پرداخت نموده باشد

در سایر موارد، غرامت دستمزد ایام بیماری از روز چهارم شروع استراحت پزشکی پرداخت می شود.
مقررات مربوط به تأیید استراحت پزشکی بیمه شدگان

در تمامی گواهی های استراحت پزشکی باید نوع بیماری و مدت بستری در بیمارستان و یا استراحت در منزل به تفکیک و صراحت مشخص شده باشد

اگر گواهی استراحت پزشکی در یک نوبت بیش از هفت روز باشد، اعتبار آن باید به تأیید پزشک معتمد برسد.

اگر جمع گواهی های استراحت پزشکی در طول سال از 15 روز تا 60 روز باشد، باید به تأیید پزشک معتمد برسد

استراحت های ایام بارداری باید به تأیید پزشک معتمد برسد.

استراحت های بیش از 60 روز بجز استراحت های بارداری و زایمان در طول سال باید به تأیید شورای پزشکی برسد.

مقررات و توصیه های مربوط به حوادث ناشی از کار

حوادث ناشی از کار چیست:

حوادثی است که در حین انجام وظیفه و به سبب آن برای بیمه شده اتفاق می افتد. براساس این تعریف حوادثی که به یکی از صورتها یا علل زیر رخ دهد، ناشی از کار محسوب می شود:


در اوقاتی که بیمه شده در کارگاه یا مؤسسات وابسته یا ساختمانها و محوطه آن مشغول به کار باشد


در اوقاتی که به صورت مأمور در خارج از کارگاه انجام وظیفه می کند.


در اوقات عادی رفت و برگشت بیمه شده بین منزل و کارگاه.


در اوقات مراجعه به درمانگاه یا بیمارستان بابت معالجات درمانی و توانبخشی


در حین اقدام برای نجات سایر بیمه شدگان و مساعدت به آنان

کارفرمایان در زمان وقوع حوادث ناشی از کار چه باید کنند؟


اقدامات اولیه را برای جلوگیری از تشدید عوارض حادثه انجام دهند (هزینه احتمالی این اقدامات را سازمان تأمین اجتماعی می پردازد).


گزارش حادثه را حداکثر ظرف سه روز اداری به اطلاع شعبه تأمین اجتماعی برسانند.

اگر در حادثه ناشی از کار، کارفرما مقصر باشد، چه می شود؟


اگر ثابت شود که حادثه به دلیل عدم رعایت مقررات حفاظت فنی و یا عدم رعایت احتیاط از طرف کارفرما (یا نمایندگان کارفرما) بوده، سازمان تأمین اجتماعی تعهدات خود را در قبال بیمه شده انجام می دهد، اما هزینه های مربوط را از کارفرما مطالبه خواهد کرد.


در حوادث ناشی از کار، تعهدات سازمان تأمین اجتماعی (مانند برقراری مستمری از کارافتادگی کلی و جزئی، غرامت مقطوع نقص عضو و غرامت مقطوع فوت)، مشروط به داشتن سابقه حق بیمه نیست و بدون توجه به سوابق بیمه ای بیمه شده، مزایای قانونی ارایه می گردد.

بیمه بیکاری

مشمولین دریافت مقرری بیمه بیکاری:

بیکارازنظرقانون بیمه بیکاری بیمه شده ای است که بدون میل و اراده خود بیکار شده و آماده به کار باشد. براساس این قانون، چنانچه بیمه شده ای به علت تغییرات ساختاراقتصادی کارگاه مربوطه و به تشخیص وزارتخانه ذیربط و تائید شورایعالی کار ، بیکارموقت شناخته شود وهمچنین بیمه شدگانی که به علت حوادث غیرمترقبه مانند سیل ، زلزله ، جنگ ، آتش سوزی بیکار شوند، میتوانند از مقررات این قانون استفاده نمایند .تشخیص ارادی بودن یا غیرارادی بودن بیکاری بیمه شده ، برعهده کمیته ای متشکل از نمایندگان این سازمان واداره کارواموراجتماعی محل اشتغال بیمه شده است .


چند نکته مهم


کارگران فصلی در صورتی که صرفا در اثنای فصل کار اخراج گردیده و بیکاری آنها بلا اراده تشخیص داده شود مشمول دریافت مقرری بیمه بیکاری خواهند بود.


بیکاران دارای قرارداد کار با مدت معین در صورتی که براساس رأی مراجع حل اختلاف در اثنای مدت قرارداد اخراج گردیده باشند مشمول استفاده از بیمه بیکاری خواهند بود.


افراد شاغل در کارهایی که ماهیت آن جنبه دائمی دارد و براساس قرارداد کار در مدت معینی مشغول کار بوده اند . با تشخیص واحدهای کار و اموراجتماعی ، در صورتی که در پایان قرارداد بیکار شوند مورد حمایت قرارگرفته و مشمول دریافت مقرری بیمه بیکاری خواهند شد.

اقدامات لازم برای اعلام وضعیت بیکاری:


بیمه شده بیکار ، برای دریافت مقرری بیمه بیکاری، باید حداکثر ظرف مدت 30 روز از تاریخ بیکاری موضوع را به واحدکار و امور اجتماعی ذیربط اطلاع دهد و آمادگی خود را برای اشتغال به کار تخصصی خود یا کار مشابه آن اعلام کند


شرایط لازم برای دریافت مقرری بیمه بیکاری:
بیمه شدگان بیکار، در صورت احراز شرایط زیر، استحقاق دریافت مقرری بیمه بیکاری را دارند:


مشمول قانون کار و تأمین اجتماعی باشند.


تبعه کشورهای خارجی نباشند.


مستمری بگیر بازنشسته و یا از کارافتاده کلی نباشند.


دارای حداقل 6 ماه سابقه پرداخت حق بیمه باشند

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  40  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

تحقیق قانون بیمه بیکاری

اختصاصی از فی ژوو تحقیق قانون بیمه بیکاری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)


تعداد صفحه:13

فهرست:

قانون بیمه بیکاری

کارفرمایان موظف اند با هماهنگی شوراهای اسلامی و یا نمایندگان، کارگران فهرست محلهای خالی شغل را که ایجاد می شوند به مراکز خدمات اشتغال و با معرفی بیکاران تأمین می گردد.
تبصره 1: دولت مکلف است همه ساله از طریق سیستم بانکی و منابع اعتباری سازمان تأمین اجتماعی و با استفاده از اعتبارات قرض الحسنه، طرح های اشتغالزایی مشخصی را جهت اشتغال به کار بیکاران مشمول این قانون در بودجه سالانه کشور پیش بینی و راساً یا از طریق شرکتهای تعاونی و یا خصوصی و با نظارت وزارت کار و امور اجتماعی به مورد اجرا گذارد.

تبصره 2: بیکاران مشمول این قانون در اخذ پروانه های کسب و کار و موافقت اصولی و تأسیس واحدهای اقتصادی از وزارتخانه های صنعتی، کشاورزی و خدماتی با معرفی وزارت کار و امور اجتماعی در اولویت قرار خواهند داشت.

تبصره 3: سازمان آموزش فنی و حرفه ای وزارت کار و امور اجتماعی مکلف است همزمان با اجرا قانون بیمه بیکاری، آموزش مهارتهای مورد نیاز بازارکار و نیز بازآموزی و تجدید مهارت کارگران تحت پوشش بیمه بیکاری موضوع بند«ج» ماده 6 این قانون را در مراکز آموزش فنی و حرفه ای و یا مراکز آموزش جوار کارخانجات فراهم نماید. هزینه های مربوط از محل اعتبارات حساب صندوق بیمه بیکاری مطابق آیین نامه ای که به پیشنهاد سازمانهای آموزش فنی و حرفه ای کشور و تأمین اجتماعی تهیه و به تصویب وزرای کار و امور اجتماعی و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خواهد رسید قابل پرداخت است.

تبصره 4: نهضت سوادآموزی موظف است با همکاری کارفرمایان و وزارتخانه های زیربط نسبت به تشکیل کلاسهای سوادآموزی برای بیسوادان مشمول این قانون اقدام نماید.

تحقیق مروری بر تحولات صنعت بیمه در ایران

اختصاصی از فی ژوو تحقیق مروری بر تحولات صنعت بیمه در ایران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)


تعداد صفحه:35

فهرست:

مروری بر تحولات صنعت بیمه در ایران

بیمه به شکل سنتی آن به مفهوم وجود نوعی تعاون و همیاری اجتماعی به منظور سد شکن کردن زیان فرد یا افراد معدود بین همه افراد گروه یا جامعه، در ایران سابقه این طولانی داشته و همواره مردم این مرز وبوم برای کمک به جبران خسارتهای ناخواسته ایک که برای دیگر هموطنان و حتی مردم دیگر کشورها پیش می آید مغال وپیشگام بوده اند. با این وجود بیمه به شکل حرفه ای و اخوزی آن برای اولین بار در سال 1269 هجری شمسی در کشور ما مطرح شد. در این سال امتیاز فعالیت انحصاری در زمینة  بیمه و حمل ونقل برای مدت 75 سال به یک فرد تبعة روس بنام « لازارپولیاکوف» واگذار شد. اما نامبرده جهت آغاز فعالیت قادر به تأسیس شرکت بیمة مورد نظر نگردید و متعاقباً به تأسیس نمایندگی بیمه جهت بازدید و پرداخت خسارت در ایران کردند.

آغاز فعالیت جدی در زمینة بیمه را می توان سال 1310 هجری شمسی دانست چرا که در این سال قانون ثبت شرکتها تصویب شد و صورت قانونی و نظام  نامه ای بخود گرفت.

در سال 1314 نخستین شرکت بیمة ایرانی به نام «‌شرکت سهامی بیمة ایران» با سرمایة بیست میلیون ریال توسط دولت تأسیس شد.

شرکت بیمه ایران در آغاز فعالیت، به ویژه با توجه به این که دولت نقش اساسی در شکل گیری و تداوم آن داشت، جهشی در صحنة بیمه ای کشور ایجاد کرد ولی تا سال 1326 تحول عمده ای بچشم نخورد. اولین اجبار در زمنینة  بیمه مربوط به بیمه های باربری بود که به تصویب مجلس رسید و مقرر گشت که برای واردات حتماً باید در بانک گشایش اعتبار شود، با تأکید بر این نکته که فقط مؤسسات بیمه ای که در ایران ثبت شده اند می توانند چنین بیمه نامه هایی صادر کنند. این خود تحولی به حساب می آمدو فعالیتهای اقتصادی را به سمت بیمه سوق داد.

پایان نامه -شرکت سهامی بیمه ایران

اختصاصی از فی ژوو پایان نامه -شرکت سهامی بیمه ایران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه

پانزدهم آبانماه تاریخی است به یاد ماندنی در صنعت بیمه کشور. در سال 1341 در چنین روزی شرکت سهامی بیمه ایران به عنوان نخستین شرکت بیمه ایرانی در یکی از عمارت های خیابان لاله زار ( سینما خورشید ) تأسیس و به طور رسمی آغاز به کار کرد. سرمایه ابتدایی شرکت سهامی بیمه ایران با فروش اقساطی اراضی واگذار شده باغ فردوس از طرف دولت به میزان 20 میلیون ریال تأمین شد. • با وجود کارشکنی های اولیه شرکت های بیمه خارجی، شرکت بیمه ایران موفق شد در همان سال نخست فعالیت 62% بازار بیمه کشور را در اختیار بگیرد و سهم موسسات خارجی را از 100% به 38% کاهش دهد. بیمه ایران همچنین درصد واگذاری اتکائی را از حدود 90% به 44% تقلیل داد و با کاهش نرخ حق بیمه در برخی از رشته ها به حدود 50% در گسترش و توسعه بیمه نقش موثری را ایفا کرد که امروز در سراسر کشور بلکه در کشورهای اروپایی و آسیایی بویژه در خاورمیانه نامی پر آوازه و آشناست. • آغاز فعالیت بیمه ایران (14 آبان 1314 ) را به تعبیری می توان ملی شدن صنعت بیمه و خلع ید از موسسات بیمه خارجی تلقی کرد. • نخستین بیمه نامه صادره متعلق به بیمه نامه حریق منزل مرحوم داور (وزیر مالیه وقت ) بود. • در آذرماه آن سال، نخستین بیمه نامه حمل و نقل نیز صادر شد. • در سال 1315، نخستین واحد صدور بیمه های اتومبیل و حوادث شروع به کار کرد. • در سال 1315 در شهرهای مشهد، شیراز، اصفهان، رشت، همدان، اهواز و بوشهر اقدام به تأسیس نمایندگی شد. • در همان سال، برای اولین بار شرکت بیمه ایران خطرات ناشی از حوادث کار را در بنگاه انحصار دخانیات بر عهده گرفت و به این ترتیب نخستین قدم در راه شروع بیمه های اجتماعی و کارگران برداشته شد. • تعدادی از دانشجویان ایرانی رشته های اقتصادی و تجاری خارج از کشور برای آموختن فنون بیمه گماشته شدند. • سپس رشته بیمه سرقت شروع به کار کرد و بیمه سوخت و سوز معاملات اعتباری و تجارت نیز آغاز شد. از اواسط سال 1380 سیاست های مدیریتی بیمه ایران از رشد کمی به رشد و توسعه کیفی و توسعه پایدار تغییر نمود و برنامه بهسازی شرکت با تأکید بر اصل پذیرفته شده مشتری مداری در خدمات بازرگانی، طراحی و به اجرا درآمد و در مدت کوتاهی که از اجرای ابن برنامه سپری شد نشانه های پیشرفت و بهبود فعالیت آشکار گردیده و اینک آینده ای روشن و قرین موفقیت را نوید می دهد. در زمینه ارتقای دانش فنی و حر فه ای کارکنان فعالیت چشمگیری صورت گرفته و میزان آموزش سرانه از 5 ساعت به 60 ساعت افزایش یافته و این مدت به 100 ساعت در سال 82 ارتقاء یافت و در سال 82 به 120 ساعت رسید. در بخش بین المللی و اتکایی به ویژه در زمینه قبول اتکایی از کشورهای دیگر، فعالیت زیادی صورت گرفته است که با تداوم آن همه ساله مبالغی ارز برای کشور تحصیل می شود. بعنوان نمونه 15% بیمه های اتکائی کشور عمان را می توان نام برد. در بخش واگذاری های اتکایی نیز ضمن ارتباط با بازارهای معتبر جهانی، قرار دادهای معتبری منعقد شده و برای ریسکهای عظیم بیمه شده،پوشش های لازم با شرایط مناسب تأمین شده است. در بخش نفت و گاز و پتروشیمی، هواپیمایی و نیرو کلیه ریسک های موجود با همکاری سایر شرکتهای بیمه تحت پوشش قرار گرفته و سهم بیمه ایران در این بیمه ها بین 42 تا 50 درصد می باشد. بخش مدیریت وجوه و سرمایه گذاری شرکت نیز فعال شده و از این طریق ضمن کسب درآمد و افزایش سرمایه امکان مشارکت در طرح های اقتصادی کشور نیز فراهم گردید و در بخش سرمایه گذاری بورس نیز سود قابل توجهی را در سال 82 به دست آورد. ضمناً بیمه ایران به عنوان یک سازمان دولتی توانسته است در سال 81 از نظر میزان فروش، سرانه فروش، رشد فروش، میزان دارایی ها و سایر شاخص ها رتبه برتر را کسب نموده و مدیر عامل بیمه ایران با توجه به برنامه های بهسازی و به کارگیری نظریه های مدیریت اجرایی در ششمین جشنوارة شهید رجایی به عنوان « مدیر نمونه ملی » شناخته شده است و در سال 82 نیز یک مدیر نمونه استانی و 8 استان برتر را در طرح تکریم ارباب رجوع معرفی نماید. بیمه ایران در سال 81 موفق شد فعالیت های خود را به سطح استانداردهای بین المللی ارتقاء دهد و پس از بررسی عملکرد این شرکت از سوی موسسات استاندارد جهانی برای اولین بار در کشور موفق به اخذ رتبة بین المللی گردید. همچنین دریافت گواهی PSC استاندارد خدمات و کیفیت محصولات و اخذ گواهی ISO-9001 سال 2000 تأیید دیگری است بر جایگاه بین المللی بیمه ایران در منطقه. هم اکنون بیمه ایران با داشتن حدود 300 شعبه، 150 شرکت نمایندگی و نزدیک به 4000 نمایندگی گسترده ترین شبکه ارائه خدمات را در صنعت بیمه کشور دارا می باشد. اما مهمترین فعالیت بیمه ایران فراگیر نمودن بیمه در سطح کشور و در بین خانواده های هم وطن بود که تحت عنوان طرحهای خانه به خانه موفق به اجرای 13 طرح همگام خانه به خانه طی 3 سال گردید و با ارائه این طرحها و سایر فعالیت های درون مرزی و برون مرزی نقش مهمی در ارتقای سرانة بیمه در کشور ایفاد نماید. هفت دهه فعالیت و بیش از 50% پرتقوی صنعت بیمه همراه با برنامه ریزی علمی مدیران آکادمیک و مجرب بیمه ایران نوید رقابت در بازار جهانی را در آیندة نزدیک به ارمغان خواهد آورد.

تاریخچة بیمه در ایران

در سال 1310 خورشیدی، فعالیت جدی ایران در زمینة آغاز شد. در این سال بود که قانون و نظامنامة ثبت شرکتها در ایران به تصویب رسید و متعاقب آن بسیاری از شرکتهای بیمة خارجی از جمله گستراخ، آلیانس، ایگل استار،یورکشایر، رویال، ویکتوریا، ناسیونال سویس، فنیکس، اتحاد الوطنی و . . . به تأسیس شعبه یا نمایندگی در ایران پرداختند. گسترش فعالیت شرکتهای بیمة خارجی، مسوولان کشور را متوجه ضرورت تأسیس یک شرکت بیمة ایرانی کرد و دولت در شانزدهم شهریور 1314 شرکت سهامی بیمة ایران را با سرمایة 20 میلیون ریال تأسیس نمود. فعالیت رسمی شرکت سهامی بیمة ایران از اواسط آبان ماه همان سال آغاز شد. تأسیس شرکت سهامی بیمة ایران، نقطة عطفی در تاریخ فعالیت بیمه ای کشور به شمار می رود زیرا از آن پس دولت با در اختیار داشتن تشکیلات اجرایی مناسب، قادر به کنترل بازار و نظارت بر فعالیت موسسات بیمة خارجی شد. دو سال پس از تأسیس شرکت سهامی بیمة ایران یعنی در سال 1316، « قانون بیمه » در 36 ماده تدوین شد و به تصویب مجلس شورای ملی رسید. پس از آن نیز مقررات دیگری در جهت کنترل و نظارت بر فعالیت موسسات بیمه از طریق الزام آنها به واگذاری 25 درصد بیمه نامه های صادره به صورت اتکایی اجباری به شرکت سهامی بیمة ایران وضع شد؛ در این رهگذر، الزام به بیمه کردن کالاهای وارداتی و صادراتی و اموال موجود در ایران و ایرانیان مقیم خارج از کشور نزد یکی از موسسات بیمه که در ایران به ثبت رسیده اند، بر استحکام شرکتهای بیمه افزود. شرکت سهامی بیمة ایران با حمایت دولت به فعالیت خود ادامه داد و این حمایت منجر به تقویت نقش این شرکت در بازار بیمة کشور و توقف تدریجی فعالیت شعب و نمایندگیهای شرکتهای بیمة خارجی شد. این روند کماکان ادامه یافت تا آنکه در سال 1331 بر اساس مصوبة هیأت دولت کلیة شرکتهای بیمة خارجی موظف شدند برای ادامة فعالیت خود در ایران مبلغ 250 دلار ودیعه نزد بانک ملی ایران تودیع نمایند و پس از آن نیز منافع سالیانة خود را تا زمانی که این مبلغ به 500 دلار برسد بر آن بیفزایند. این تصمیم موجب تعطیل شدن کلیة نمایندگیها و شعب شرکتهای بیمة خارجی در ایران به استثنای دو شرکت بیمة «یورکشایر» و «اینگستراخ» گردید و شرایط را برای گسترش فعالیت شرکتهای بیمة ایران فراهم ساخت. نخستین شرکت بیمة خصوصی ایران به نام «بیمة شرق» در سال 1329 خورشیدی تأسیس شد. پس از آن تا سال 1343 به تدریج هفت شرکت بیمة خصوصی دیگر به نامهای آریا، پارس، ملی، آسیا، البرز، امید و ساختمان و کار به ترتیب تأسیس شدند و به فعالیت بیمه ای پرداختند. همان طور که اشاره شد از سال 1316 کلیة شرکتهای بیمه موظف شدند 25 درصد از امور بیمه ای خود را به صورت اتکایی اجباری به شرکت بیمة ایران واگذار نمایند. این واگذاری عمدتاً از طریق لیستهایی به نام بردرو که حاوی کلیة اطلاعات راجع به بیمه نامه های صادره و خسارتهای پرداخت شدة این شرکتها بود انجام گرفت. بدیهی است ارائه اطلاعات به شرکت بیمة رقیب هیچ گاه نمی توانست مورد رضایت و علاقة شرکتهای بیمة واگذارنده باشد. از سوی دیگر، با افزایش تعداد شرکتهای بیمه، ضرورت اعمال نظارت بیشتر دولت بر این صنعت و تدوین اصول و ضوابط استاندارد برای فعالیتهای بیمه ای به منظور حفظ حقوق بیمه گذاران و بیمه شدگان احساس می شد. به همین دلیل در سال 1350 « بیمة مرکزی ایران » به منظور تحقق هدفهای فوق تأسیس شد. در مادة 1 قانون تأسیس بیمة مرکزی ایران و بیمه گری چنین آمده است: « به منظور تنظیم و تعمیم و هدایت امر بیمه در ایران و حمایت بیمه گذاران و بیمه شدگان و صاحبان حقوق آنها، همچنین به منظور اعمال نظارت دولت بر این فعالیت، موسسه ای به نام بیمة مرکزی ایران طبق این قانون به صورت شرکت سهامی تأسیس می گردد». این قانون از دو بخش تشکیل شده است. در بخش اول، سازمان، ارکان، تشکیلات، نظارت و نحوة ادارة بیمة مرکزی ایران تعیین شده و در بخش دوم ضوابط مربوط به نحوة تأسیس و فعالیت شرکتهای بیمه و ادغام و انحلال و ورشکستگی آنها مشخص شده است. طبق این قانون بیمة مرکزی ایران سازمانی است مستقل که هیچ گونه تشکیلاتی و ارگانیک با هیچ یک از وزارتها و سازمانهای دیگر دولتی ندارد و تنها ارتباط آن با وزارت امور اقتصادی و دارایی این است که وزیر امور اقتصادی و دارایی رئیس مجمع عمومی بیمة مرکزی ایران است. وزیران بازرگانی و کار و امور اجتماعی نیز عضو این مجمع هستند. رئیس کل بیمة مرکزی ایران کلیة اختیارات ناشی از این قانون را دارد و بسته به صلاح دید می تواند به معاونان یا مدیران بیمة مرکزی تفویض اختیار کند. تصویب قانون تأسیس بیمة مرکزی ایران و بیمه گری با شروع افزایش درآمدهای ارزی و شروع فعالیتهای عمرانی همزمان بود. بر اثر این درآمدها بر اساس تشویق سرمایه گذاری های خارجی، موسسات بیمة خارجی نیز برای ورود به بازار بیمة ایران دست به کار شدند اما بیم آن می رفت که اگر کنترل دقیقی در بازار بیمة نوپای ایران اعمال نشود صنعت بیمه در خطر هجوم موسسات خارجی که از هر جهت مجهزتر بودند قرار گیرد. افزایش تعداد شرکتها که با مشارکت موسسات بیمة خارجی همراه بود موفقیت بازار ملی را به خطر می انداخت. بیمة مرکزی ایران با همین اندیشه تأسیس شد تا نهاد نظارتی دولت در امر فعالیتهای بیمه ای به منظور حفظ حقوق بیمه گذاران و بیمه شدگان باشد. بیمة مرکزی ایران مستقیماً فعالیت بیمه ای نمی کند در نتیجه رقیبی برای موسسات بیمة کشور نیست. طبق قانون تأسیس بیمة مرکزی ایران و بیمه گری، نظارت بر کلیة فعالیتهای بیمه ای به واحد نظارتی مستقل و صلاحیتدار سپرده شده به طوری که بعد از تأسیس بیمة مرکزی ایران این قانون مورد تقلید تعدادی از کشورهای در حال توسعه قرار گرفت. تأسیس بیمة مرکزی ایران، قوام بیشتری به صنعت بیمة کشور داد و از آن پس « شورای عالی بیمه » که یکی از ارکان بیمة مرکزی ایران است ضوابط و مقررات مختلفی در زمینة نحوة اجرای عملیات بیمه ای در کشور و نرخ و شرایط انواع بیمه نامه ها تصویب کرد. طبق مادة 4 این قانون، بیمة مرکزی ایران تابع قوانین و مقررات عمومی به دولت و دستگاههایی که با سرمایة دولت تشکیل شده اند نیست مگر آنکه در قانون مربوط صراحتاً از بیمة مرکزی ایران نام برده شده باشد ولی در مواردی که در این قانون پیش بینی نشده باشد بیمة مرکزی ایران تابع قانون تجارت است. وظایف و اختیارات بیمة مرکزی ایران را مادة 5 قانون تأسیس آن، به شرح زیر تعیین کرده است: 1- تهیة آیین نامه ها و مقرراتی که با توجه به مفاد این قانون برای حسن اجرای بیمه در ایران لازم باشد. 2- تهیة اطلاعات لازم از فعالیتهای کلیة موسسات بیمه که در ایران کار می کنند. 3- فعالیت در زمینة بیمه های اتکایی اجباری 4- قبول بیمه های اتکایی اختیاری از موسسات داخلی و خارجی. 5- واگذاری بیمه های اتکایی به موسسات داخلی و خارجی در هر مورد که مقتضی باشد. 6- ادارة صندوق تأمین خسارتهای بدنی و تنظیم آیین نامة آن، موضوع مادة 1 قانون بیمة اجباری مسوولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیة موتوری در مقابل شخص ثالث مصوب سال 1347. 7- ارشاد، هدایت و مظارت بر فعالیت موسسات بیمه و حمایت از آنها در جهت حفظ سلامت بازار بیمه و تنظیم امور نمایندگی و دلالی بیمه و نظارت بر امور بیمة اتکایی و جلوگیر ی از رقابتهای ناسالم. در تبصرة مادة 5 آمده است که: » بیمة مرکزی ایران ملزم به حفظ اسرار موسساتی که به موجب این قانون حق نظارت بر آنها را داراست و به هیچ وجه نباید از اطلاعاتی که در جهت اجرای این قانون به دست می آورد ( جز در مو اردی که قانون معین می نماید ) استفاده کند ». بدان سان که در مادة 1 این قانون آمده، وظیفة اصلی بیمة مرکزی ایران حمایت از حقوق بیمه گذاران و بیمه شدگان است که این وظیفه باید با اعمال نظارت مستقل و دقیق در کار و نحوة عمل موسسات بیمه انجام پذیرد. بنابراین با دقت و ژرف نگری در مادة 1 قانون تأسیس بیمة مرکزی ایران، هر گونه تصور بیمه گذاران مبنی بر اینکه موسسات بیمه گری بدون توجه به نیاز بیمه گذار می توانند به طور دلخواه در بیمه نامه شرایطی را بر خلاف مقررات و نظام بیمه به نفع خود بگنجانند خودبه خود منتفی می شود.با توجه به نفش حمایت کنندة بیمة مرکزی ایران از بیمه گذاران و بیمه شدگان، موسسات بیمة کشور، باید عیناً و بدون کم و کاست مطابق مقررات نظام بیمه گری عمل کنند. بیمة مرکزی ایران وظیفه دارد که در جهت تأمین هر چه بیشتر بیمه گذاران در شرایط عمومی قرارداد و تعرفه های بیمه تغییراتی را مستمراً به نفع بیمه گذاران انجام دهد، به طوری که بیمه گران با دریافت حق بیمة کمتری تعهدات بیشتری ر ا در قبال بیمه گذاران بر عهده گیرند. افزون بر این، مادة 1 قانون تأسیس بیمة مرکزی در برگیرندة این واقعیت است که تنظیم، تعمیم و هدایت امر بیمه پیوند ناگسستنی با حمایت بیمه گذاران و بیمه شدگان دارد. همچنین در بند 1 از مادة 5 قانون که ناظر است بر وظایف بیمة مرکزی ایران آمده است که تهیة آیین نامه ها و مقررات بیمه در جهت حسن اجرای امور بیمه ای بر عهدة بیمة مرکزی ایران است. مادة 7 قانون تأسیس این سازمان تأکید بر آن دارد که نه فقط حمایت از حقوق بیمه گذار را بر عهده دارد بلکه اشارة صریح د ارد به هدایت بیمه گر که مفهوم گستردة آن، ارشاد بیمه گر در جهت تأمین هر چه بیشتر بیمه گذار است. بنابراین آشنایی کامل بر وظایف قانونی بیمة مرکزی ایران می تواند مبین این حقیقت باشد که مکانیسم صنعت بیمه به طور دقیق به کار گرفته شده و از هر جهت در تأمین هر چه بیشتر منافع بیمه گذاران تحت نظارت و بررسی است. این مطلب خود می تواند باعث رفع سوء تفاهمات احتمالی بسیاری باشد که بیمه گذاران به دلیل بی اطلاعی از نحوة فعالیت صنعت بیمه و اینکه بیمة مرکزی ایران به هیچ نهاد و سازمانی وابسته نیست، بدان دچار می شوند.

تعریف واژة

بیمه واژة بیمه که در زبان فرانسه assurance و در زبان انگلیسی insurance نامیده می شود، ظاهراً به کلام فارسی شباهت دارد ولی معلوم نیست از چه تاریخی مصطلح شده و غرض از استعمال آن چه بوده است. لغت شناسان معتقدند که واژه های انگلیسی و فرانسه از ریشة لاتینی securus که به معنای اطمینان است گرفته شده و علاوه بر عقد بیمه در معانی تضمین، تأمین، اعتماد یا اطمینان به کار رفته است. واژة بیمه در اغلب زبانهای دیگر نیز از همین ریشه مشتق شده است. در حالی که تصور نمی رود که واژة « بیمه» در فارسی خود از ریشه های عربی، ترکی، عبرانی، یونانی، روسی یا لاتین باشد گو اینکه واژه های بسیاری در زبان فارسی از این زبانها گرفته شده، با این همه، به نظر می رسد که ریشة اصلی همان « بیم» است زیرا عامل اساسی انعقاد عقد بیمه، ترس و گریز از خطر است و به سبب همین ترس و به منظور حصول تأمین عقد بیمه وقوع می یابد. بیمه چیست؟ بیمه، اشخاصی را که متحمل لطمه، زیان یا حادثه ناخواسته ای شده اند قادر می سازد که پیامدهای این وقایع ناگوار را جبران کنند. خسارت هایی که به این قبیل افراد پرداخت می گردد از پول های تأمین می شود که گروه مشتریان برای خرید بیمه می پردازند و با پرداخت آن در جبران خسارت همدیگر مشارکت می کنند. به بیان دیگر همه آنهایی که بیمه می خرند با مشارکت در سرمایه ای که متلق به همه خریداران بیمه است، در جبران خسارت و زیان های هر یک از افراد زیان دیده شریک و سهیم می شوند. انواع بیمه انواع مختلف بیمه را طبق رویه مرسوم به دو دسته تقسیم کرده اند: بیمه های زندگی و بیمه های غیر زندگی. البته رویه دیگری هم وجود دارد که بیمه را در 3 گروه دسته بندی می کنند: بیمه های اموال، بیمه های اشخاص و بیمه های مسئولیت. در شرکتهای بیمه بازرگانی بیمه به 5 گروه فنی تقسیم می گردد: 1-بیمه اتومبیل 2-اشخاص 3-مهندسی و مسئولیت 4-حمل و نقل کالا ( باربری ) 5-آتش سوزی موارد فسخ و انفساخ قرارداد بیمه قرارداد بیمه ممکن است در موارد زیر قبل از انقضای مدت پیش بینی از طرف بیمه گر یا بیمه گذار یا هردو فسخ یا در مواردی منفسخ شود. در مورد فسخ قرارداد باید توجه داشت که اولاً، بر خلاف بطلان قرارداد که به لحاظ ممانعت از تقلب یکی از طرفین و رعایت نظم عمومی برقرار شده صرفاً نظر به حفظ حقوق طرفی که از حق فسخ برخوردار می شود وضع شده است، لذا دارندة حق فسخ می تواند حق خود را اعمال و قرارداد را فسخ کند. یا آنکه با صرف نظر کردن از حق خود، قرارداد را باقی نگه دارد در حالی که در مورد بطلان، چه طرف بخواهد، بطلان محقق می شود.

تعداد صفحات 300 فرمت ورد