لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه6
پیشگفتار:
آینده هر مجموعه پرورش گاو شیری بستگی به موفقیت در امر پرورش گوساله های شیری دارد. سالانه 20 تا 33 درصد از گاوهای شیری به علل مختلف از گله حذف می شوند. بنابراین برای ثابت نگه داشتن تولید شیر و یا افزایش آن، سالانه به همان تعداد گاوی که از گله حذف می شود، تلیسه مورد نیاز است. عدم نیاز به موقع یک گاو از گله خسارت اقتصادی زیادی به بار خواهد آورد. یکی از دلایل بسیار مهم پایین بودن میانگین تولید شیر در بسیاری از گاوداری های کشور، نگهداری گاوهای کم شیر و وازده در گله می باشد. از عوارض نگهداری این گونه گاوها در گله، تغذیه بیش از حد، تولید کم و شیوع بیماری های مختلف، بخصوص ورم پستان را می توان برشمرد.
مقدمه:
گوساله ها در هنگام تولد، مقاومت کمی در برابر بیماری ها دارند. زیرا دیواره های جفت مانع از عبور پادتن ها(ایمینو گلوبولین ها) از مادر به دستگاه گردش خون گوساله می شوند. اولین شیری که بعد از زایش به وسیله گاو تولید می شود، آغوز می باشد که سرشاز از مواد غذایی و پادتن است. زنده ماندن گوساله و رشد آن بستگی به دو عامل تغذیه و مدیریت دارد. تغذیه صحیح، مهمترین عامل در سلامتی گله های جایگزین،(که همان گوساله های تازه متولد شده می باشند) است.
دستگاه گوارش گوساله:
گوساله شیرخوار، دارای معده چهار قسمتی است، ولی در آغاز زندگی عملکرد تک معده ای ها را دارد. هنگام تولد، سه بخش از معده چهار قسمتی گوساله ها مانند شکمبه، نگاری و هزار لا، غیرفعال و توسعه نیافته می باشند. با بزرگ شدن گوساله و خوردن غذاهای گوناگون، شکمبه شروع به رشد و تغییر می نماید.
شیردان حدود 60 درصد معده گوساله جوان را تشکیل می دهد که در گاو بالغ به 8 درصد کاهش می یابد. در حالی که شکمبه در گوساله جوان 25 درصد معده را شامل می شود که در گاو بالغ به 80 درصد افزایش می یابد.
جدول 1- اندازه نسبی بخش های مختلف معده چهار قسمتی از هنگام تولد تا بلوغ
تحقیق در مورد تغذیه گوساله های نوزاد
