حقوق کودک در قرآن و سنت

اختصاصی از فی ژوو حقوق کودک در قرآن و سنت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word(قابل ویرایش)تعداد صفحات50

از نقطه نظر لغوی کلمات کودک، صغیر، بچه، صبی لغات مترادفی هستند که به یک دورة سنی خاص اطلاق می شوند.
در زبان فارسی کودک به معنای کوچک و همچنین به فرزندی که به حد بلوغ شرعی نرسیده اعم از اینکه دختر باشد یا پسر، استعمال شده است.
در اصطلاح حقوقی کودک یا صغیر به کسی گفته می شود که از نظر سنی به رشد طبیعی و نمو جسمی و روحی لازم برای زندگی اجتماعی نرسیده باشد .
مفهوم اولاد
اولاد جمع ولد به معنی فرزند، این کلمه به دو مفهوم عام و خاص به کار می رود، عام شامل تمام کسانی است که از نسل شخص به طور مستقیم به وجود آمده اند خواه بی واسطه باشد یا باواسطه، در این معنی خانواده های شخص نیز هر اندازه پائین برود، در زمره اولاد است. اما به معنی خاص به کسانی گفته می شود که بی واسطه از نسل شخص به وجود آمده اند.
در کتاب هشتم قانون مدنی کلمه اولاد به معنای خاص آن به کار رفته است، زیرا جز در مورد اتفاق اقارب و ولایت جد پدری، مقصود تنظیم روابط پدر و مادر و فرزندان ایشان در خانواده است و نیز دربارة معنی خاص اولاد، در قانون مدنی و فقه «اولاد» به اطفالی گفته می شود که دارای نسب مشروع نیستند یا پدر و مادر طبیعی خود نسبتی ندارند و نمی توان آنها را «ولد» یا «فرزند» نامید.
مفهوم نسب
نسب در لغت به معنی نژاد و اصل و خویشاوندی است. اما در سایر کتب حقوق مدنی «نسب» یکی از عناوین فرعی اولاد است و به همین قرینه در تعریف آن می توان گفت: در رابطه خونی و حقوقی است که پدر و مادر را به فرزندان آنان مربوط می کند. به این اعتبار، نسب به معنی «رابطه پدر فرزندی» یا «مادر فرزندی» است و شامل خویشان در خط اطراف نمی شود .
سید حسن امامی در این باره می گوید: «نسب» مصدر است و به معنی قرابت و خویشاوندی می‌باشد. قانون مدنی باب مزبور را به خویشاوندی مستقیم و بلاواسطه کسی که از دیگری اختصاص و راجع به اقسام دیگر خویشاوندی (غیرمستقیم و بواسطه) گفتگو ننموده است.
علت این امر آن است که اقسام دیگر خویشاوندی مستقیم و بلاواسطه می باشد نسب امری است که بواسطة آن انعقاد نطفه از نزدیکی زن و مرد به وجود می آید . از این امر رابطه خونی بین طفل و آن دو نفر که یکی پدر و دیگری مادر می باشد موجود گردد.
نسب قانونی عبارت از خویشاوندی طفل به پدر و مادر می باشد که در حین انعقاد نطفه بین آنان نکاح صحیح اعم از دائم و یا منقطع موجود بوده است .