یک گردانندة (درایو) دیسک سخت (اغلب به صورت مختصر «دیسک سخت» یا «هارد درایو» یا «HDD» گفته می‌شود) یک وسیلة ذخیره‌سازی غیرفرار (دائم) است که داده‌های رمزگذاری شدة دیجیتال را به روی صفحات چرخشی سریع با سطح مغناطیسی ذخیره می‌شوند. صراحتا گفته می‌شود «درایو» به وسیله‌ای مجزا اره رسانة خود (وسیلة خود) ارجاع داده می‌شود. از قبیل درایو نوار و نوار آن، یا یک درایور دیسک فلاپی و دیسک فلاپی آن، HDDهای اولیه یک رسانة قابل جابجایی داشتند؛ بهرحال، HDD امروزه اساسا یک واحد بسته شده (مورد انتظار برای یک سوراخ (حفره) دریچة تصفیه شده به فشار هوای برابر) با رسانة ثابت شده هستند.
تاریخچه
HDDها (معرفی شده در تاریخ 1956 به عنوان ذخیره‌سازی داده برای کامپیوتر محاسبه کنندة IBM) هستند که بطور اساسی برای استفاده با هدف اصلی کامپیوترها توسعه یافته‌اند. در طول دهة 1990، نیاز برای ذخیره‌سازی مقیاس بزرگ قابل اطمینان (معتبر) مستقل از یک وسیلة بخصوص، به معرفی سیستم‌های احاطه کننده از قبیل RAIDها، سیستم‌های ذخیره‌سازی پیوسته شبکه (NAS) و سیستم‌های شبکه محیط ذخیره‌سازی (SAN) منتهی شد که دسترسی معتبر و کارآمد (قابل اطمینان) به حجم زیادی از داده‌ها را تهیه می‌کند. در قرن 21، استفادة HDD به کاربردهای مشتری از قبیل دوربین‌ها، تلفن‌های موبایل (مثل Nokia N91)، پخش کننده‌های صوتی دیجیتال، دستیارهای دیجیتال شخصی و کنسولهای بازی ویدئویی توسعه پیدا کرده‌اند.
تکنولوژی
HDDها داده را که با استفاده از مواد فرد مغناطیسی بطور مستقیم مغناطیسی می‌شوند تا اعداد بانیری 0 یا یک را ارائه کنند، ذخیره می‌شوند. آنها داده را با تشخیص (کشف) مواد مغناطیسی شده می‌خوانند. طراحی یک HDD شخص شامل یک دوک است که یک یا چند دیسک سطح دایره‌ای را که پلاتر (صفحه) خوانده می‌شوند را نگه می‌دارد بطوریکه داده‌ها ضبط شده‌اند. پلاترها از مواد غیرمغناطیسی، اغلب آلیاژ آلومینیوم یا شیشه، ساخته شده‌اند و با یک لایة نازک از مواد مغناطیسی پوشانده شده‌اند. دیسک‌های قدیمی‌تر از اکسید آهن IIIبه عنوان مواد مغناطیسی استفاده می‌کردند اما دیسک‌های حاضر از یک آلیاژ کبالت استفاده می‌کنند.
شامل 22 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود تحقیق درباره درایو