بررسی رابطه عاطفی والدین و تأثیر آن بر تربیت فرزندان

اختصاصی از فی ژوو بررسی رابطه عاطفی والدین و تأثیر آن بر تربیت فرزندان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

پایان نامه کارشناسی ارشد روانشناسی

84 صفحه

چکیده:

در این تحقیق ضمن بررسی رابطه‌ی عاطفی والدین و تأثیر آن بر تربیت فرزندان به تعریف خانواده و رابطه والدین و وظایف و مسئولیت‌های آنان و تأثیر آن بر فرزندان و همچنین بیان الگوی نادرست تربیت و شناخت الگوهای روانشناختی صحیح تربیت پرداخته‌ایم. خانواده یک سازمان اجتماعی کوچک است که روابط اعضای آن به خصوص روابط والدین با فرزندان مهم‌ترین عنصر شکل دهنده‌ی این سازمان است که دین اسلام خانواده را محبوب‌ترین و عزیز‌ترین نهاد بشری نزد خداوند اعلام کرده‌است. در این خانواده پدر و مادر اولین الگوهای فرزندان خود هستند که فرزندان با همانندسازی و تقلید الگوی رفتاری والدین خود را یاد می‌گیرند و در زندگی خود به کار می‌بندند.

پس اگر پدرو مادری مسئولیت‌پذیر، با اعتمادبه‌نفس، صادق و شجاع و غیره باشد فرزندان آنها نیز همان‌گونه تربیت می‌شوند پس همان‌گونه که رفتارهای مناسب و اصولی تربیت که مبنی بر حس احترام و همدردی است در شخصیت و منش کودکان اثر می‌گذارد رفتارهای نامناسب والدین نیز در رشد و شخصیت کودکانشان قابلیت تأثیرگذاری دارد.

پس اگر پدر و مادری درامر تربیت فرزندانشان سهل‌انگاری و کوتاهی کنند مطمئناً باید منتظر عواقب ناخواستنی آن باشند که هم برای خود فرد متولی و هم برای جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند زیان‌آور خواهد بود تربیت کودک نه آن‌گونه که فکر می‌کنیم سخت و نه آن‌گونه آن را امری سهل می‌گیریم آسان نیست زیرا نسل‌های بعد تاوان عدم صحیح تربیت را خواهند داد که پدرو مادری در دورانی آن را برای فرزندانشان امری بیهوده و یا سهل انگاشته‌اند و حال به صورت اخلاقی تشکیل یافته نسل به نسل ادامه یافته‌است، اغلب والدین امروزی احساسات خود را مانند اضطراب داشتن، نگران بودن، عجله داشتن و... در رفتار کودکان خود منعکس می‌سازند بیشتر والدین توقع دارند که فرزندانشان پیش از آنکه آمادگی کافی را کسب نمایند فرد مسئولی باشند. از فرزندانشان می‌خواهند که خوش‌اخلاق و مؤدب باشند با بچه‌های دیگر مشغول بازی شوند، همکاری داشته‌باشند، مفید باشند، سریع راه بروند، سریع صحبت کنند و... و بالاخره به سرعت رشد کنند و بزرگ شوند. در حالی که کسب همه‌ی مهارتهای فوق نیاز به فرصت کافی دارند، دانشمندان معتقدند که بزرگ‌شدن فرایندی آرام‌تر و پربارتر از آن چیزی است که واقعاً هست پس بهتر است فشارها را از روی فرزندانمان برداریم و به آنها فرصت کافی بدهیم تا بتوانند به آرامی و با کاردانی در مراحل رشد خود قدم بردارند.