مونوگرافی روستای علیمرادخانی علیا

اختصاصی از فی ژوو مونوگرافی روستای علیمرادخانی علیا دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مونوگرافی روستای علیمرادخانی علیا

فرمت: ورد

تعداد صفحات: 14

مقدمه

از هنگامی که انسان از راه تجربه آموخت که با خراش دادن زمین و پاشیدن بذر می تواند اقدام به کشت محصول نماید به تدریج در گروه های کوچک و با ایجاد سرپناه هایی بر زمین استقرار یافت و روستاها را پدید آورد.جامعه شناسان به نوبه خود در تعریف روستا به ملاکهایی متوسل می شوند از جمله نوع رابطه بین انسان های ساکن در یک محیط جغرافیایی،وجود تعدادی جمعیت که دارای ارزش های اجتماعی کم و بیش یکسانی هستند و ارتباط شخصی مستمری دارند به نحوی که منجر به ایجاد روابط چهره به چهره و از نوع اولیه می گردند. یکی از علومی که به مطالعه جامعه روستایی می پردازد جامعه شناسی روستایی است..جامعه شناسی روستایی یکی از شاخه های جامعه شناسی است که با اصول،قواعد و روش های جامعه شناسی به بررسی ویژگی ها و شکل بندی های فرهنگی جوامع روستایی می پردازد.این شاخه از جامعه شناسی تلاش می کند تا نهادها،ارزش ها،هنجارها،پدیده های اجتماعی و فرهنگی،اقشار،طبقات و گروه های اجتماعی روستایی را مورد بررسی قرار دهد.

بررسی های جامعه شناسی روستایی زمینه توسعه و پیشرفت روستاها را فراهم می آورد.کسانی که با مسایل روستایی سروکار دارند،کارشناسان روستایی،مهندسان کشاورزی،کارکنان خدمات روستایی،ماموران دولتی،مشاوران خانواده روستایی،مروجان و معلمان کشاورزی،برنامه ریزان توسعه روستایی همه می توانند از دست آوردهای جامعه شناسی روستایی بهره مند شوند.

یکی از مسائل مهم و قابل توجه در سکونت گاههای روستایی، جمعیت و تحولات مرتبط با آن است.  بالا بودن تعداد آبادی ها و نقش انکارناپذیر سکونتگاه های روستایی در امنیت مرزهای کشور و مهم تر از این، اهمیت بسیار بالای آنها در حیات بخشی به گستره وسیعی از سرزمین،از چنان اهمیتی برخوردار است که هنگام مطالعه و برنامه ریزی نمی توان روستاها و مسائل روستایی ایران را نادیده گرفت. آنچه در این زمینه بیش از تعداد جمعیت اهمیت دارد، نقش سکونتگاه های روستایی در توسعه و پایداری است. لذا مطالعه جمعیت و روند روستانشینی از اهمیت خاصی در مطالعات جامعه شناسی روستایی برخوردار است.

از طرفی کمبود مطالعات همه جانبه درباره جامعه بومی و از آن جمله کمبود مطالعات جامعه شناسی و مردم شناسی،به ویژه جامعه شناسی روستایی و مردم شناسی اقتصادی درباره جوامع  روستایی و عشایری ایران در گذشته عملا آسیب های گوناگون و جبران ناپذیری به بار آورده است. آسیب های اقتصادی،اجتماعی و روانی که جبران آنها اگر ناممکن نباشد،بسیار دشوار خواهدبود. سیاست ها و برنامه ریزی های نادرست،جهل و بی توجهی درباره شرایط اقلیمی و اجتماعی خودی و شناخت ناقص درباره شرایط و امکانات بیگانه،سبب نابودی بسیاری از تاسیسات کشاورزی سنتی،همچون قنات ها،کبوتر خانه ها،فراموشی  روش های آبیاری،کشتکاری،کودورزی،دیمکاری و آیش بندی،برهم زدن و تضعیف سازمان ها و شیوه های تعاونی سنتی شده است،بی آنکه تاسیسات و سازمان های کارآمد تر و شیوه های موثر و مطمئن تری جایگزین آنها شود. این خلا مطالعاتی همچنین سبب قطع ارتباط بین گذشته و حال و ایجاد فاصله بین روستاییان و عشایر و شهریان از سویی و ده گریزی و عدم کارایی کارمندان دولتی مامور در ده از سوی دیگر شده است

یکی از مهم ترین مسائل مطرح در جامعه شناسی  روستایی ایران مبحث یاریگری هاست. یاریگری از ویژگی های یک جامعه سنتی است. از آنجایی که بخش قابل توجهی از جامعه ایران، تا اواسط دهه 50 ، وارد زیست شهری مدرن نشده بودند، یاریگری از اهمیت بسزایی برخوردار بود. منظور از یاریگری ، یکی بودن و همسویی کوششهای دو و یا تعداد بیشتری از افراد است، برای دستیابی به هدف یا هدفهایی معین با نیت و منظوری واحد و یا متفاوت. انسان در جهت تامین نیازهای خود و مقابله با دشواریهای طبیعی مجبور به شکل دادن یاریگری هایی در زمینه دامداری و کشاورزی و سایر امورات خود شده است که مطالعه این یاریگریها از اهمیت خاصی در مباحث جامعه شناسی روستایی و عشایری برخوردار است.