اختصاصی از
فی ژوو دانلود مقاله عدم مشروعیت تبدیل ماه های قمری به شمسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 23 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
در شرع انور اسلام هم تاخیر حرمت ماههاى حرام از محل خود حرام است، و هم تاخیر آداب و احکام و دستوراتى که در زمانهاى مشخص همچون ماه رمضان براى روزه و ماه ذو الحجة براى حج مقرر شده است.و علیهذا تبدیل ماههاى قمرى به ماههاى شمسى و تبدیل سالهاى قمرى به شمسى بهیچوجه من الوجوه جایز نیست.
مسلمان نمىتواند روزه رمضان را در شوال و یا یکى از ماههاى معتدل دیگر بگیرد و به جهت اعتدال هوا و کوتاه شدن روزها در فصل زمستان آن را بجاى آورد، یعنى نمىتواند روزه خود را به حساب سالها و ماههاى شمسى قرار دهد.
مسلمان نمىتواند حج ذو الحجه خود را در محرم و یا یکى از ماههاى معتدل دیگر به جهت تناسب هوا و فروش امتعه و امور اعتباریه و مصالح مادیه و دنیویه خود، در فصل بهار و یا پائیز قرار دهد، یعنى نمىتواند حج خود را به حساب سالها و ماههاى شمسى بجاى آورد.
و همچنین نسبتبه سایر تکالیف از واجبات و مستحبات و محرمات و مکروهات و همچنین نسبتبه احکام اجتماعیه و سنتهاى اعتباریه و آداب و رسوم و عاداتى که در جامعه با آن مواجه است.
تاریخ إسلام، تاریخ قمری است
مسلمان نمىتواند سال شمسى را ملاک و میزان براى اعمال و تاریخ خود معین و مقرر دارد، زیرا که در قرآن مجید با صراحتسال مسلمان را سال قمرى قرار داده، و ان عدة الشهور عند الله اثنا عشر شهرا فى کتاب الله یوم خلق السموات و الارض منها اربعة حرم را اعلان کرده است.
این آیه از چند جهت صراحت دارد بر آنکه سالها و ماههاى رسمى اسلامى سالها و ماههاى قمرى است: اول - از جهت لفظ منها اربعة حرم زیرا از ضروریات است که اسلام هیچ ماهى را از ماههاى حرام قرار نداده است، مگر چهار ماه از ماههاى قمرى را که ذوالقعدة و ذوالحجة و محرم و رجب مىباشند.و این چهار ماه، از ماههاى قمرى است نه شمسى، و در روایات عدیده و در خطبه رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم آمده است که سه تا از این ماهها پهلوى هم قرار گرفتهاند و یکى از اینها جدا و تنها است: ثلاثة منها سرد و واحد منها فرد ، آن سه که پهلوى همند ذوالقعده و ذوالحجة و محرم هستند، و آن یک که تنها افتاده است ماه رجب است.
دوم - از جهت لفظ عند الله.و سوم - از جهت لفظ فى کتاب الله یوم خلق السموات و الارض.چون این قیود دلالت دارند بر آنکه این ماهها ابدا قابل تغییر و اختلاف نیستند، و با وضع و جعل و امور قرار دادى سر و کار ندارند، زیرا این ماهها در نزد خداوندى که علم و احاطه او لا یتغیر است، چنین است، و در کتاب خدا در روزى که آسمانها و زمین را آفریده است چنین بوده است.
پس در حکم نگاشته شده در کتاب تکوین و در قانون نوشته شده در دفتر خلقت اینطور بوده است، و لا معقب لحکمه تعالى.و معلوم است که ماههاى شمسى به هر صورت و به هر عنوان و از هر تاریخى که باشد، ماههاى قراردادى است که بر اساس حساب منجم و زیاده و کمىهاى اعتباریه و وضعیه بدین صورت در آمده است.
اما ماههاى قمرى در آن وقتى که خداوند آسمان و زمین را خلقت کرد، همینطور بوده است.یعنى به ابتداى رؤیت هلال به خروج از محاق و تحت الشعاع شروع مىشده، و به محاق و دخول تحت الشعاع پایان مىیافته است.
و الشمس تجرى لمستقر لها ذلک تقدیر العزیز العلیم و القمر قدرناه منازل حتى عاد کالعرجون القدیم لا الشمس ینبغى لها ان تدرک القمر و لا اللیل سابق النهار و کل فى فلک یسبحون (آیه 38 تا 40 از سوره 36: یس) «و خورشید بر مدار معین خود پیوسته در حرکت و گردش است، اینستحکم خداوند مقتدر و دانا.و ماه را ما در منزلهاى مختلف به سیر و گردش در آوردیم تا عاقبت (که آخر ماه نزدیک و محاق مىشود) همانند شاخه زرد و لاغرى در آید، نه در سیر و گردش منظم جهان آفرینش، خورشید را چنین توان و قدرتى است که به ماه برسد و او را دریابد، و نه مىتواند شب بر روز سبقت گیرد، و هر یک از این خورشید و ماه و از این شب و روز در مدار معین و مقرر پیوسته در حرکت و شناورند.» ماههاى قمرى حسى و وجدانى است و ابتدا و انتهاى مشخصى در عالم تکوین دارد، به خلاف ماههاى شمسى که قراردادى و اصطلاحى است، و اگر چه فصول اربعة و سالهاى شمسى هم تقریبا حسى است، لکن ماههاى دوازدهگانه که داراى اصل ثابتى هستند فقط ماههاى قمرى است.
و بنا بر این معناى آیه اینطور مىشود که: ماههاى دوازده گانهاى که از آنها سال درست مىشود، آن ماههائى است که در علم خداوند سبحانه و تعالى ثابت است.و همان ماههائى است که در کتاب تکوین در روزى که آسمانها و زمین را آفرید معین فرمود، و حرکات عامه جهان خلقت را که از جمله آنها حرکات خورشید و ماه است مقرر نمود.و آن حرکت واقعى و ثابت پایه و اصل براى تعیین مقدار این ماههاى دوازدهگانه قرار گرفت.
و از جمله آیاتى که صراحت در لزوم تاریخ قمرى دارد، همانطور که ذکر شد آیه 5 از سوره 10: یونس است:
هو الذى جعل الشمس ضیاء و القمر نورا و قدره منازل لتعلموا عدد السنین و الحساب .
«خداوند است آنکه خورشید را نوردهنده، و ماه را نورانى آفرید، و ماه را در منزلگاههاى مختلفى به حرکت و گردش در آورد، تا شما شماره سالها و حساب امور خود را از آن بدانید» .
معلوم است که از اشکال مختلف ماه بر آسمان همچون هلال و تربیع و تثلیث و تسدیس تا در شب چهاردهم به شکل بَدْر یعنی دایرة کامل درآمدن ، و سپس رو به نقصان گذاردن ، مردم می‌توانند بدون منجّم و نیازمند بودن به أهل حساب ، در هر نقطه از خشکی و دریا ، و در هر زمین از کوه یا بیابان به مجرّد رؤیت هلال و أطوار مخلتفة آن ، در طول ماه قمری حساب خود را داشته باشند. و این از اختصاصات ماه قمری است نه شمسی . فلهذا با اینکه لفظ شمس در این آیه آمده است ، ولیکن گردش ماه را سبب محاسبه و تقویم قرار داده است .
و از جملة آیات آیة 189 از سورة 2: بقره است: یَسْئَلُونَکَ عَنِ الاْهِلَّةِ قُلْ هِیَ مَواقِیتُ لِلنَّاسِ وَ الْحَجِّ .
«ای پیامبر از تو دربارة علّت اشکال مختلف هلال (که به أطوار گوناگون بر فراز آسمان پدیدار می‌شود) چون بپرسند (درپاسخ) بگو این اختلاف أشکال ماه را خداوند به جهت تعیین اوقات مردم و تاریخ آنها و برای أمر حجّ قرار داده است.»
ماههای قمری را به شمسی تبدیل کردن ، نَسِی است ، یعنی تأخیر انداختن أعمال از زمان مقرّر خود ، و این همان است که در قرآن کریم آن را موجب زیادی کفر به شمار آورده است ، و از کلمات روشن و جالب رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم در خطبه‌ای که در مِنی' ایراد کردند همین نکته است که ماههای قمری را که بر اساس سنّت إبراهیم خلیل و اسماعیل ذبیح علیهما السّلام قرار داده شده بود ، و در زمان جاهلیّت به ماههای شمسی تبدیل کرده بودند ، آن حضرت به همان ماههای قمری برگردانیده ، و جَهاراً علی رؤوس الاشهاد اعلان فرمود که این حجّ ، حجّ صحیح است که در زمان خود واقع شده ، و در اثر گردش زمان دوباره این حجّ در موضع خود قرار گرفته است . و این حجّ را حِجَّة الإسلام گویند ، زیرا که طبق قانون اسلام در جای خود قرار گرفت و در ماه ذوالحجّه که ماه حجّ واقعی است واقع شد .
در «سیرة حلبیّه» آورده است که: یُقَالُ لَهَا حِجَّةُ الإسْلاَمِ ، قِیلَ لإخْرِاجِ الْکُفَّارِ الْحَجَّ عَنْ وَقْتِهِ لاَنَّ أهْلَ الْجَاهِلِیَّةِ کَانُوا یُؤَّخَّرونَ الْحَجِّ فِی کُلِّ عامٍ أحَدَ عَشَرَ یَوْمًا حَتَّی یَدُورَ الزَّمَانُ إلَی ثَلاَثٍ وَ ثَلاَثِینَ سَنَةً فَیَعُودُ إلَی وَقْتِهِ وَلِذَلِکَ قَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی هَذِهِ الْحِجَّةِ: إنَّ الزَّمَانَ قَدِاسْتَدَارَ کَهَیْئَتِهِ یَوْمَ خَلَقَ اللَهُ السَّمَوَاتِ وَ الاَرْضِ ، فَإنَّ هَذِهِ الْحِجَّةَ کَانَتْ فِی السَّنَةِ الَّتِی عَادَ فِیهَا الْحَجُّ إلَی وَقْتِهِ وَ کَانَتْ سَنَةَ عَشَرَ .
«یعنی به حجّی که رسول خدا به جای آوردند ، حِجَّة الإسلام گویند به جهت آنکه آن حجّ در زمان خود واقع شد ، و طبق آئین اسلام بود ، چون کفّار قریش حجّ را از وقتش به تأخیر می‌انداختند ،
و در هر سال حجّی را که انجام می‌داده‌اند ، یازده روز دیرتر از موقع انجام آن در سال قبل بود ، و پیوسته به این کار مبادرت می‌کردند ، تا در زمان رسول خدا که سی و سه سال از وقت حجّ واقعی گذشته بود ، و زمان حجّ به وقت اصلی خود بازگشته بود . رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم در خطبه فرمود: اینک زمان دور زده است ، و رسیده است به همان وضعی که خداوند آسمانها و زمین را آفرید ، چون آن حجّ در سال دهم بود ، و آن رأس سی و سوّمین سال از تغییر بود.» .
و به این معنی یعقوبی و مسعودی و ابن اثیر تصریح کرده‌اند بلکه مسعودی فقط از ذکر حوادث سال دهم از هجرت از تمام قضایا و داستان‌های حِجة الوداع ، فقط این جملة رسول خدا را آورده است که: إنَّ الزَّمَانَ قَدِ اسْتَدارَ .
و این معانی همه گویا و شاهد صادقند بر آنکه تبدیل سالهای قمری به شمسی جایز نیست ، و مسلمان باید با تمام اهتمام در حفظ اوقات بر اساس تاریخ مقرّرة رسول الله که بر سنّت حضرت ابراهیم پایه گذاری شده ، و قرآن کریم آن را حتم و لازم شمرده است عمل کند .
خداوند عزّوجل به این حقیر توفیق عنایت فرمود تا رساله‌ای دربارة لزوم استناد ابتدای شهور قمریّه ، به رؤیت هلال در خارج ، گرد آورد . این رساله موسوعه‌ای است علمی و فقهی در لزوم اشتراک آفاق در رؤیت هلال برای دخول ماههای قمری ، و در آن بحث‌های فنّی و مراسلاتی است که حلّ هر گونه إشکال را نموده و قلع مادّة خلاف را می‌کند .
این رساله با برهان علمی و دلیل شرعی می‌رسداند که ماههای قمری حتماً باید با دیدن ماه در شب اوّل ماه شروع شود ؛ و قول منجّمین که براساس حساب و رَصَد است ، هیچگونه حجّت شرعی نیست . و به ضرورت آیات قرآن و إجماع اهل اسلام و سنّت رسول الله صلّی الله علیه وآله وسلّم که فرمود: صُوموا لِرَؤیَتِهِ ، و أفْطِرُوا لِرُؤیَتِهِ ! تمام ماههای قمری باید با مشاهدة هلال در فوق اُفق صورت گیرد . و در هر جا که ماه دیده شد ابتدای آن ماه شروع می‌شود ؛ و در أماکنی که ماه در آن شب قابل رؤیت نیست ؛ و حتماً در شب بعد دیده می‌شود ، ابتدای ماه آنها از شب بعد خواهد بود و علیهذا فتوای مشهور که دخول ماه قمری را تابع رؤیت می‌دانند ؛ و هر نقطه از جهان ، تابع افق خود آنست ؛ صحیح است . و قول بعضی از اعلام و أساطین که خروج ماه را از تحت الشّعاع برای همة جهان و یا برای نیمکرة مسکونی ، کافی می‌دانند ؛ و در یک شب حکم به دخول ماه در سراسر جهان می‌کنند ؛ خالی از اعتبار است . بلکه أدلّة متقنه بر خلاف آن ؛ و براهیم منتهی به ضرورت بر ردّ آن قائم است .
این رسالة علمی و فقهی به زبان عربی بوده و به نام رسالِة حَوْلَ مَسألة رُؤیَة الْهِلال نامگذاری شده است و از جمله کتب مطبوعة شمارة 6 از دورة علوم و معارف اسلام انتشار یافته است .
تاریخ همه مسلمین جهان باید هجری وقمری باشد
اگر کسی بگوید: چه اشکال دارد که مسلمانان أعمال و تکالیف عبادیّة خود را مثل روزه و حجّ طبق ماههای قمری انجام دهند ، و سایر آداب و شئون اجتماعیّه و سیاسیّة خود را طبق ماههای شمسی بجای آورند ، و در اینصورت نَسِی که مستلزم کفر است ، لازم نمی‌آید ، بلکه فقط طبق قراردادهای اعتباریّة خود ، اُمور غیر شرعیّه خود را از واجبات ، بر اساس تاریخ دیگری فقط از جهت تعداد روزهای ماهها همچون تاریخ رومی و یا روسی و یا فرانسوی و یا تاریخ ایران باستانی انجام دهند ، و با فرض آنکه در تمام این تواریخ مبدأ تاریخ را هجرت رسول خدا صلّی الله علیه وآله وسلّم بگیرند ، فقط تاریخ رسمی خود را بر حسب مصالح دنیوی تاریخ شمسی قرار داده‌اند .
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 23 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
دانلود با لینک مستقیم
دانلود مقاله عدم مشروعیت تبدیل ماه های قمری به شمسی 
