لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:14
فهرست:
تفنگ
از نظر نوع مهمات و نحوه کارکرد دو نوع اصلی تفنگ وجود دارد: تفنگ ساچمه‌ای و تفنگ گلوله‌زنی.
در تفنگ ساچمه‌ای تعدادی ساچمه فلزی در اثر فشار گاز باروت که در فشنگ ایجاد می‌شود از لوله تفنگ به بیرون پرتاب می‌شود. در تفنگ گلوله زنی فقط یک گلوله از لوله به بیرون می‌رود.
تفنگ گلوله‌زنی معمولاً دارای لوله خاندار است که به همین دلیل دقت تیراندازی و برد آن بسیار بیشتر از تفنگ ساچمه‌ای است. در تفنگ گلوله زنی از باروت کندسوز و در ساچمه از باروت تندسوز جهت شلیک استفاده می‌شود.
پنج‌تیر پران
پنج‌تیر پران سلاحی است که قابلیت شلیک ۵ عدد گلوله به صورت نیمه خودکار را دارا میباشد. کالیبر آن ۱۲ میلیمتر و ساخت کشورهای امریکا و انگلیس است.
Automatoc shutgun پنج تیر : شات گان یا تفنگ ساچمه زنی که فشنگهای ان پشت سر هم ودر خشاب لوله ای شکلی در زیر لوله واقع شده پران : -با تشدید راء-اسلحه ای که پوکه را پرت می کند. شات گان یا تفنگ ساچمه زنی اتوماتیک که با فشار مستقیم گاز باروت (واکنش نیروی شلیک تیر به سمت عقب) گلنگدن را حرکت داده و پوکه کش متصل به گلنگدن پوکه رابه بیرون پرتاب می کند وگلنگدن در برگشت تیر دیگری را از خشاب به جان لوله منتقل می نماید. در ایران در اصطلاح شکارچیان (عوام) دو نوع پنج تیر وجود دارد پران و دستکش. پران که همان نوع اتوماتیک باشد و دستکش به اصطلاح به نوع و مکانیسم Pistone Action گفته می شود که گلنگدن-که در زیر لوله واقع شده- با دست تیر انداز حرکت داده می شود. البته هردو نمونه پوکه را پرت میکنند و اصطلاح پران (پرت کننده) در مورد دولولهایی که دارای این سیستم می باشند هم ذکر میگردد. واژه پران هیچ چیز را غیر از پرتاب پوکه به بیرون بدون دخالت دست تیر انداز را گواهی نمی دهد. بهترین سازندگان Benelli, Browning, Remington, Winchester, Bretta هستند معروف ترین پران ها از کشور بلژیک می باشد. در ایران قیمت تفنگ پران از 25 میلون تا 7 میلیون است. ترکیه نیز تفنگ های زیادی به بازار ارایه کرده ولی بیشتر آنها نامرغوب می باشند. گفتن کلمه ی 5تیرپران سه نوع، است دستی ، نیمه خودکار و تمام خودکار. بیشتر پران ها ته پر می باشند.پران ها به چند دسته تقسیم میشوند:دو تیر پران، پنج تیر پران، هفت تیر پران، هشت تیر پران، ده تیر پران. مهروف ترین پران دستکش مربوط به کارخانه ی وینچستر می باشد. تفنگ پران برای افرادی که سریع تیر اندازی می کنند بسیار ایدال می باشد ولی برای افراد تازه کار مفید نیست زیرا امنیت بالایی ندار. تفنگ پران تمام خودکار زیاد وارد بازار ایران نشده و قیمت بسیار بالایی دارد.
انواع اسلحه ها
انواع سلاح کمری
سلاح کمری سلاح گرم کوچکی است که با یک‌دست می‌توان آن را بکار گرفت. چون اینگونه سلاح را معمولاً در جلد یا غلافی به کمر می‌بندند، به سلاح کمری مشهور شده است.
از سلاح کمری معمولاً نیروهای نظامی و انتظامی، و البته برخی از تبهکاران، استفاده میکنند. در برخی از کشورها داشتن سلاح کمری برای افراد غیرنظامی به منظور دفاع شخصی مجاز است.
سلاح کمری با اینکه دقت تیراندازی کمی (به‌ویژه در فاصله بیشتر از حدود ۱۰ متر) دارد ولی بخاطر سبک بودن و امکان مخفی کردن مورد توجه است.
برخی از انواع سلاح کمری (معمولاً با افزودن دوربین نشانه‌روی به سلاح) در شکار نیز بکار می‌رود.
در زبان فارسی نام‌های دیگری نیز برای اشاره به انواع سلاح کمری بکار برده می‌شود. این نام‌ها گاه از نوع خاص سلاح گرفته شده و گاه از نام کارخانه سازنده یا حتی نام شهری که کارخانه در آن واقع است. در مواردی هم نام مدل سلاح بجای سلاح کمری بکار می‌رود. برخی از این نام‌ها با توضیحاتی در زیر آورده شده :
اتوماتیک
نامی برای اشاره به سلاح‌های کمری نیمه خودکار مانند کلت و براونینگ.
اسلحه کمری
جمع عربی اصطلاح «سلاح کمری» که بسیار رایج است.
براونینگ
نام کارخانه سازنده برای اشاره به سلاح کمری نیمه خودکار کالیبر ۹میلیمتر این کارخانه.
پارابلوم
نام سلاح کمری آلمانی لوگر که در ارتش آلمان نازی رایج بود.
پیشتو
همریشه با واژه پیستول در زبان‌های اروپایی، به معنای سلاح کمری.
پیشتاب
تپانچه
احتمالاً از «ته پنجه»، در اصل به معنی سیلی و ضربه با دست و لی یعدها برای اشاره به هر نوع سلاح کمری. طپانچه هم نوشته شده است.
ده‌تیر
سلاح کمری ماوزر آلمانی که خزانه آن ده فشنگ گنجایش دارد.
ده‌تیر آلمانی
رولور
نوعی اسلحه کمری که فشنگهای آن در یک گردونه قرار دارند. از Revolver نام فرانسوی این گونه.
ششلول
نام دیگر رولور
کلت
اصلاً برای اشاره به سلاح کمری کلت کالیبر ۰/۴۵ از کارخانه کلت آمریکا و بعدها به هر سلاح نیمه خودکار که کمابش شبیه آن باشد گفته شده است.
نام رولور ساخت کارخانه موزین-ناگان روسیه. ناغان هم گفته شده است.
هفت‌تیر
منشا این نام روشن نیست، احتمالاً از سلاح کمری که هفت فشنگ گنجایش داشته گرفته شده است.
والتر
نام کارخانه اسلحه‌سازی آلمانی، برای اشاره به سلاح کمری نیمه خودکار ساخت این کارخانه که در جنگ جهانی دوم رایج بود.
تفنگ گلنگدنی چند فشنگه
در ابتدای عرضه اینگونه تفنگها به بازار ،بسیار از تیر اندازان ترکیب این تفنگها را ترکیبی نا متجانس می دانستند،زیرا تیر اندازی با تفنگ ساچمه زنی تداعی کننده ((سرعت عمل)) است.حال آنکه تفنگ گلنگدنی در مقایسه با تفنگ دستکش یا نیمه خودکار ،بسیار کند کار می کند .لیکن این تفنگها که معمولا با خشاب سه فشنگه تغذیه می شوند،به دلیل ارزانی قیمت در مقایسه با تفنگ های دستکش یا نیمه خودکار ، برتری نسبی در مقایسه با تفنگهای تک تیر وموثر بودن در کار برد های ویژه مانند تیر اندازی تک گلوله به شکار بزرگ ،با گذشت زمان جای خود را در بازار گشودند وخلا بین تک تیر ودستکش یا نیمه خودکار را پر کردند.
به نظر کارشناسان این نمونه تفنگ ها مناسبترین وارزان ترین نوع تفنگ ((تک گلوله )) زنی محسوب می شوند.
پنج تیر پران
پنج‌تیر پران سلاحی است که قابلیت شلیک ۵ عدد گلوله به صورت نیمه خودکار را دارا میباشد. کالیبر آن ۱۲ میلیمتر و ساخت کشورهای امریکا و انگلیس است.
پنج تیر : شات گان یا تفنگ ساچمه زنی که فشنگهای ان پشت سر هم ودر خشاب لوله ای شکلی در زیر لوله واقع شده پران : -با تشدید راء-اسلحه ای که پوکه را پرت می کند. شات گان یا تفنگ ساچمه زنی اتوماتیک که با فشار مستقیم گاز باروت (واکنش نیروی شلیک تیر به سمت عقب) گلنگدن را حرکت داده و پوکه کش متصل به گلنگدن پوکه رابه بیرون پرتاب می کند وگلنگدن در برگشت تیر دیگری را از خشاب به جان لوله منتقل می نماید. در ایران در اصطلاح شکارچیان (عوام) دو نوع پنج تیر وجود دارد پران و دستکش. پران که همان نوع اتوماتیک باشد و دستکش به اصطلاح به نوع و مکانیسم Pistone Action گفته می شود که گلنگدن-که در زیر لوله واقع شده- با دست تیر انداز حرکت داده می شود. البته هردو نمونه پوکه را پرت میکنند و اصطلاح پران (پرت کننده) در مورد دولولهایی که دارای این سیستم می باشند هم ذکر میگردد.
اسلحه ام 16
ارائه طرح اسلحه ام-16 از سال 1948 میلادی آغاز شد که بخش پژوهش ارتش آمریکا در تحقیقاتش متوجه گردید که بهترین فشنگ برای اسلح ه های پیاده نظام کالیبر 22 (0.22 اینچ) است که سرعت گلوله زیادی دارد. تا اینکه در سال 1957 میلادی ارتش آمریکا درخواست ساخت اسلحه ای با کالیبر 22 را به شرکت آرمالیت (Armalite) داد که سبک و دارای حالات مختلف آتش باشد و همچنین بتواند کلاه آهنی استاندارد را در فاصله 500 متری سوراخ نماید. آرمالیت یک سال بعد یعنی در سال 1958 میلادی این درخواست را با ساخت اسلحه آر-15 (AR-15: Assault Rifle-15) با کالیبر 223 رمینگتون (0.223 اینچ) و تحویل آن به ارتش پاسخ گفت.
بعد از مدتی، شرکتی که این اسلحه را برای ارتش می ساخت از گسترش این طرح ناامید شد و تمام حقوق ساخت این اسلحه را به شرکت کلت (Colt) فروخت. بعد از مدتی نام آر-15 به ام-16 تغییر یافت و در جنگ ویتنام نیز بکار گرفته شد. در فوریه سال 1967 میلادی ام-16 به عنوان اسلحه رسمی و سازمانی جنگی ارتش آمریکا در کالیبر 45 × 5.56 میلی متر معرفی گردید.
این اسلحه مشکلات زیادی را برای سربازان در جنگ ویتنام بوجود آورد. از مهمترین مشکلاتی که بروز کرد، گیر کردن بیش از حد اسلحه بود. از آنجا که ارتش آمریکا قبلا از اسلحه ام-14 با کالیبر 51 × 7.62 ناتو استفاده می کرد، سازندگان فشنگ جدید از همان نوع باروتی در فشنگ 45 × 5.56 میلی متر استفاده کردند که در فشنگ قبلی استفاده می کردند که موجب جرم گرفتگی در داخل اسلحه و گیر کردن آن می شد. این مشکل زمانی تشدید می گشت که در ابتدا برای ام-16 وسایل تنظیفی در نظر گرفته نشده بود. به مرور زمان این اشکالات شناخته شد و شرکت کلت در صدد رفع آنها برآمد. در ابتدا نوع باروت فشنگ تغییر یافت و سطوح اسلحه برای مقاومت و پایداری بیشتر با کروم اندود شد. همچنین کیت تنظیف نیز برای نظافت اسلحه در نظر گرفته شد.
بعد از مدتی و تقریبا در سال 1970 میلادی خشاب 30 تایی این اسلحه در مقابل نوع استاندارد 20 تایی آن ساخته شد تا از این نظر با اسلحه آکا-47 رقابت کند. بین سالهای 1977 تا 1979 میلادی ارتش آمریکا تصمیم گرفت نوع دیگری از فشنگ این اسلحه با کالیبر 45 × 5.56 میلی متر را بکار گیرد که در شرکت اف ان هرستال (FN Herstal) بلژیک و برای تیربار سبک «مینیمی» ساخته شده بود و در آن وزن مرمی سنگین تر بود و موجب کاهش سرعت اولیه گلوله می شد و در مسافتهای طولانی بهتر عمل می کرد. منتها بکارگیری این اسلحه از نظر حالت خان در لوله اسلحه مشکل داشت. کارآیی بهتر این نوع فشنگ در خان نوع 1:7 (یک چرخش در هفت اینچ) بهتر بود تا نوع 1:12 که در ام-16آ1وجود داشت تا اینکه در سال 1981 میلادی نوع جدیدی از ام-16 با نام ام 16آ1ای1 (M16A1E1) با خان 1:7 و لوله ای سنگین تر ساخته شده و وارد ارتش آمریکا گردید. در این اسلحه که بعدها ام 16آ2 خوانده شد بجای حالت اتوماتیک، حالت سه تیروجود داشت یعنی با هر بار فشردن ماشه سه تیر پشت سر هم شلیک می شد. این حالت علاوه بر دقت بیشتر در تیراندازی موجب حفظ بیشتر فشنگ برای سرباز می شد. امروزه این اسلحه هنوز در آمریکا و برخی کشورهای دیگر توسط شرکتهای مختلفی ساخته می شود و همچنان اسلحه سازمانی ارتش این کشور برای تفنگداران است.
کار با تفنگ
