لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:6
فهرست مطالب
تخته سیاه، گچ، نیمکت و زمین بازی، همه آن چیزی نیست که از مدرسه انتظار داریم. توجه به فضای رنگی و فیزیکی مدارس، چند صباحی است که توجه نظام آموزشی را به خود جلب کرده است. به طوری که مسؤؤلان تأکید می‌کنند با نشاط کردن فضای آموزشی باید در اولویت برنامه‌های آموزشی و پرورش قرار گیرد. از سوی دیگر، روانشناسان معتقدند ایجاد فضای شاد، همراه با به کارگیری رنگهای مناسب در کلاسها، در یادگیری دانش‌آموزان مؤثر است و انرژی آنها را دو چندان می‌کند. دکتر مسعود غفاری، روانشناس با اشاره به اینکه رنگ در روانشناسی همچون موسیقی در ایجاد هیجانات رغبتی، مثبت و منفی مؤثرند و به تبع آن، گونه‌هایی از رفتار را شکل می‌دهند، تأکید می‌کند: همانطور که هیجانات ناشی از موسیقی، رفتارهای ریتمیک به فرد می‌دهد، در رنگ نیز شدت طول موج رنگ، می‌تواند هیجانات و رفتارهای خاصی را به وجود آورد. استفاده از رنگها در کلاسهای آموزشی، بسته به آن است که چه هدف رفتاری را برای دانش‌آموز دنبال می‌کنیم. لذا دیگر امروز نمی‌توان پذیرفت که تنها نقش نور و رنگ، تأمین روشنایی و به وجود آوردن محیطی خوشایند است. رنگ اشیا، مکانها یا نماها، تنها ویژگی فیزیکی اجسام نیستند، بلکه احساساتی است که از کیفیات معین نور حاصل میشود، چشم می‌بیند و مغز آنها را تعبیر و تفسیر می‌کند. دکتر غلامرضا حاج حسینی نژاد، استاد دانشگاه و متخصص در تکنولوژی آموزشی در توضیح چنین ارتباطی می‌گوید: بعضی عوامل در طراحی محیط از حیث رنگ و نور نادیده گرفته میشود، عواملی که واکنشهای انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهند و موجب به وجود آمدن واکنشهای ناسازگارانه‌ای نظیر عصبی مزاج بودن، سردردها، فقدان تمرکز، ناکارآمدی،
بدخلقی‌ها، اختلالات دیداری، اضطراب و فشار روانی در انسانها می‌شوند.
رنگهای سرد و نامناسب در فضاهای آموزشی
