استاندارد حسابداری شماره 1 نحوه ارائه صورتهای مالی :
هدف استاندارد
هدف این استاندارد تجویز مبنایی برای ارائه صورتهای مالی با مقاصد عمومی یک واحد تجاری به منظور حصول اطمینان از قابلیت مقایسه با صورتهای مالی دوره ها قبل آن واحد و با صورتهای مالی سایر واحد های تجاری می باشد.
دامنه کاربرد
الزامات این استاندارد باید در ارائه کلیه “صورتهای مالی با مقاصد عمومی” که بر اساس این استاندارد های حسابداری تهیه و ارائه می شود، بکار گرفته شود.
کاربرد صورتهای مالی با مقاصد عمومی
صورتهای مالی برای پاسخگویی به نیازهای استفاده کنندگانی تهیه می شود که در موقعیت دریافت گزارشهای متناسب با نیازهای اطلاعاتی خاص خود نیستند.
هدف صورتهای مالی
ارائه اطلاعات تلخیص و طبقه بندی شده در باره:
وضعیت مالی
عملکرد مالی
انعطاف پذیری مالی
نتایج ایفای وظیفه مباشرت (حسابدهی) مدیریت در قبال منابعی که در اختیارشان قرار گرفته است، می باشد.
مسئولیت تهیه صورتهای مالی
با هیات مدیره یا سایر ارکان اداره کننده واحد تجاری است.
ارائه مطلوب و رعایت استانداردهای حسابداری
صورتهای مالی باید وضعیت مالی، عملکرد مالی و جریانهای نقدی واحد تجاری را به نحو مطلوب ارائه کند. تقریبا در تمام شرایط، اعمال مناسب الزامات استانداردهای حسابداری همراه با افشای اطلاعات اضافی در صورت لزوم، منجر به ارائه صورتهای مالی به نحو مطلوب می شود.
موارد افشا در صورت انحراف از استانداردهای حسابداری
در موارد بسیار نادر، چنانچه مدیریت واحد تجاری به این نتیجه برسد که رعایت یکی از الزامات استانداردهای حسابداری، صورتهای مالی را گمراه کننده می سازد و بنابراین انحراف از آن به منظور دستیابی به ارائه صورتهای مالی به نحو مطلوب ضروری است، باید موارد زیر را افشا کند:
اعتقاد به اینکه صورتهای مالی؛ وضعیت مالی، عملکرد مالی و جریانهای نقدی واحد تجاری را به نحو مطلوب منعکس می کند.
صورتهای مالی از تمام جنبه های با اهمیت طبق استانداردهای حسابداری می باشد، به استثنای انحراف از الزامات یک استاندارد حسابداری به منظور ارائه مطلوب صورتهای مالی.
استانداردی که الزامات آن رعایت نشده، شیوه حسابداری مقرر در استاندارد، شیوه حسابداری بکار رفته و اینکه چرا کاربرد شیوه مقرر در استاندارد صورتهای مالی را گمراه کننده می سازد.
اثر انحراف بر سود( زیان) خالص، داراییها، بدهیها و حقوق صاحبان سرمایه در هaر یک از دروه های مورد گزارش.
رویه های حسابداری
راه کارهای ویژه ای است که واحد تجاری برای تهیه و ارائه صورتهای مالی انتخاب می کند. راه کارهای مزبور برای اعمال اصول مندرج در مفاهیم نظری گزارشگری مالی در مورد اقلام، معاملات، اندازه گیری و تجدید اندازه گیری داراییها و بدهیها و نحوه و زمان شناخت تغییرات در داراییها و بدهیها در صورتهای عملکرد مالی ایجاد شده است.
در صورت نبود استاندارد حسابداری خاص، مدیریت باید رویه ها را به گونه ای تعیین و بکار ببرد که:
صورتهای مالی اطلاعات مربوط و قابل اتکا فراهم آورد.
به ارائه مفیدترین اطلاعات در صورتهای مالی با مدنظر قرار دادن ملاحظات زیر منجر شود:
الزامات استانداردهای حسابداری برای موضوعات مشابه مربوط.
تعاریف، معیارهای شناخت و اندازه گیری داراییها، بدهیها، درآمدها و هزینه های مندرج در مفاهیم نظری گزارشگری مالی.
استانداردهای صادره توسط سایرمراجع حرفه ای معتبر و رویه های پذیرفته شده صنعت تا میزانی که با دو بند قبلی سازگار باشد.
تداوم فعالیت
به معنای ادامه عملیات واحد تجاری در آینده قابل پیش بینی است. یعنی در تهیه و ارائه صورتهای مالی، هیچ قصد یا الزامی به انحلال واحد تجاری فرض نشود مگر اینکه مدیریت قصد انحلال یا توقف عملیات واحد تجاری را داشته باشد، یا عملا ناچار به انجام این امر شود. چنانچه صورتهای مالی بر مبنای تداوم فعالیت تهیه نشود، این واقعیت باید همراه با مبنای تهیه صورتهای مالی و اینکه چرا واحد تجاری فاقد تداوم فعالیت تلقی شده است، افشا شود.
مبنای تعهدی
در این مبنا، معاملات و سایر رویدادها در زمان وقوع (نه در زمان دریافت یا پرداخت وجه نقد) شناسایی و ثبت شده و در صورتهای مالی دوره های مربوط انعکاس می یابد.
به استثنای اطلاعات مربوط به جریانهای نقدی، واحد تجاری باید صورتهای مالی خود را بر مبنای تعهدی تهیه کند.
ثبات رویه
نحوه ارائه و طبقه بندی اقلام در صورتهای مالی از یک دوره به دوره بعد نباید تغییر کند، مگر:
تغییری عمده در ماهیت عملیات واحد تجاری یا تجدید نظر در نحوه ارائه صورتهای مالی حاکی از این باشد که تغییر مزبور به ارائه مناسبتر معاملات یا سایر رویدادها منجر شود، یا
تغییر در نحوه ارائه، به موجب یک استاندارد حسابداری الزامی شود.
در صورت ایجاد تغییر در نحوه ارائه صورتهای مالی، واحد تجاری اطلاعات مقایسه ای را تجدید طبقه بندی می کند.
اهمیت
اطلاعاتی با اهمیت تلقی می شود که عدم افشای آن بر تصمیمات اقتصادی استفاده کنندگان که بر مبنای صورتهای مالی اتخاذ می شود، موثر واقع شود. اهمیت به اندازه و ماهیت قلم بستگی دارد. متناسب با شرایط، ممکن است یکی از دو عامل یاد شده تعیین کننده باشد. تمام اقلام با اهمیت باید به طور جداگانه در صورتهای مالی ارائه شود.
تجمیع
چنانچه یک قلم اصلی به تنهایی با اهمیت نباشد، نیازی به ارائه جداگانه آن نیست و در صورتهای مالی اساسی یا در یادداشتهای توضیحی، با اقلام اصلی دیگر دارای ماهیت یا کارکرد مشابه جمع می شود. اهمیت یک قلم ممکن است به اندازه ای نباشد که ارائه جداگانه آن را در صورتهای مالی اساسی توجیه کند، اما افشای جداگانه آن را در یادداشتهای توضیحی ایجاب کند.
تهاتر
داراییها و بدهی ها،اقلام درآمد و هزینه نباید با یکدیگر تهاتر شود، مگر استاندارد حسابداری تهاتر مزبور را الزامی یا مجاز کرده باشد.
درآمدها و هزینه های غیر عملیاتی که از معاملات و رویدادهای واحد یا مشابه حاصل می شود( از قبیل سود و زیانهای حاصل از تسعیر اقلام ارزی یا فروش داراییهای ثابت مشهود)، در صورتی که با اهمیت نباشد، با یکدیگر جمع و به صورت خالص گزارش می شود، اما اندازه، ماهیت یا وقوع این گونه درآمدها و هزینه ها ممکن است به گونه ای باشد که افشای جداگانه آنها طبق استاندارد حسابداری گزارش عملکرد مالی ضرورت یابد.
شرایط تهاتر اقلام دریافتنی و پرداختنی
تهاتر دو یا چند قلم دریافتنی و پرداختنی تنها زمانی مناسب است که توان واحد تجاری برای تسویه حساب از طریق پرداخت مبلغ خالص یا عدم پرداخت و الزام دیگری به پرداخت مبلغ خالص، تضمین شده باشد.
شرایط تهاتر درآمدها و هزینه ها
هر واحد تجاری، در روال فعالیتهای عادی خود معاملات دیگری را نیز انجام می دهد که مولد درآمد عملیاتی نیست، اما برای انجام فعالیتهای مولد درآمد عملیاتی آن ضروری است. نتایج این گونه معاملات از طریق تهاتر درآمدها و هزینه های مربوط به آن ارائه می شود، به شرط آنکه تهاتر یاد شده محتوای معامله را منعکس کند.
تعداد صفحه :48
دانلود پایان نامه استاندارد حسابداری شماره 1 نحوه ارائه صورتهای مالی