پایان نامه دکتری بررسی متابولیسم داروی نوسکاپین در سلولهای مجزای کبد موش

اختصاصی از فی ژوو پایان نامه دکتری بررسی متابولیسم داروی نوسکاپین در سلولهای مجزای کبد موش دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل: word

تعداد صفحه:88

دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم دارویی

پایان نامه جهت دریافت درجه دکتری داروسازی

موضوع: 

بررسی متابولیسم داروی نوسکاپین در سلولهای مجزای کبد موش

فهرست مطالب

بخش اول: مقدمه
مقدمه
۱-۱- اوپیوییدها
۱-۱-۱- تاریخچه
۱-۱-۲- آلکالوییدهای تریاک
۱-۱-۳- پپتیدهای اوپیویید درون زاد
۱-۱-۴- آثار اوپیوییدها بر اعضای مختلف
۱-۱-۵- مصارف بالینی اوپیوییدها
۱-۲- متابولیسم
۱-۲-۱- تاریخچه
۱-۲-۲- کلیات متابولیسم
۱-۲-۳- مکان های متابولیسم داروها
۱-۲-۴- عوامل تعیین کننده سرعت تغییر شکل زیستی
۱-۲-۵- تکنیک های تجربی بررسی متابولیسم
۱-۲-۶- کاربرد و اهمیت بررسی متابولیسم
۱-۳- جداسازی سلولهای کبد
۱-۴- روش های مطالعه شده برای شناسایی و اندازه گیری نوسکاپین و متابولیت هایش
۱-۵- کلیاتی درباره کروماتوگرافی و HPLC
1-5-1- تاریخچه
۱-۵-۲- اساس کروماتوگرافی
۱-۵-۳- فازهای متحرک و ساکن در کروماتوگرافی مایع
۱-۵-۴- کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا
۱-۵-۵- اساس دستگاه HPLC
1-6- نوسکاپین

۱-۶-۱- برخی اثرات نوسکاپین

۱-۶-۲- فارماکوکینتیک نوسکاپین
۱-۶-۳- مروری بر روند متابولیسم نوسکاپین
بخش دوم: روشها و مواد
۲-۱- اهداف مطالعه
۲-۲- دستگاه ها و وسایل
۲-۳- مواد
۲-۴- تهیه بافرهای پرفیوژن
۲-۴-۱- محلول Stock بافر هنکس با غلظت ۱۰ برابر
۲-۴-۲- محلول Stock بافر کربس- هنزلیت با غلظت ۲ برابر
۲-۴-۳- بافر هنکس یک
۲-۴-۴- بافر هنکس دو
۲-۴-۵- بافر کربس آلبومین
۲-۴-۶- بافر کربس- هپس
۲-۵- تهیه محلول کلاژن و کوت کردن پلیت ۶خانه
۲-۶- محیط کشت
۲-۶-۱- مراحل تهیه محیط کشت: (۱:۱) DMEM, F12
2-7- سرم جنین گاو (FBS)
2-8- کیت استریل پرفیوژن
۲-۹- تهیه هپاتوسیت های تازه
۲-۹-۱- نگهداری سلولهای به دست آمده از کبد موش
۲-۹-۲- بررسی حیات سلولی و نحوه اثر دادن دارو روی سلولهای جدا شده از کبد موش
۲-۹-۳- تهیه نمونه برای انجام آنالیز
۲-۱۰- روش سنتز مکونین (۶ و ۷- دی متوکسی فتالید)
۲-۱۱- دلایل انتخاب HPLC
2-11-1- مشخصات دستگاه HPLC

2-11-2- انواع روش های HPLC آزمایش شده
۲-۱۱-۳- روش تهیه بافر ۱۰X استات با ۴ pH=
2-11-4- روش تهیه بافر فسفات سدیم Mm 25 با ۵/۴ pH=
2-12- استخراج متابولیت از ادرار انسان
بخش سوم: نتایج
۳-۱- جداسازی سلولهای کبد
۳-۲- سنتز مکونین
۳-۳- روش کروماتوگرافی با کارکرد عالی (HPLC)
بخش چهارم: بحث و نتیجه گیری
۴-۱- جداسازی سلول های کبد موش
۴-۲- روش کروماتوگرافی با کارکرد عالی (HPLC)
4-3- متابولیسم نوسکاپین
۴-۴- متابولیسم نوسکاپین در ادرار انسان
خلاصه انگلیسی
منابع

چکیده پایان نامه

اطلاع از مسیرهای متابولیسم دارو نقش مهمی در درک سمیت دارو دارد. این اطلاعات می توانند در طراحی داروهای جدید و روشن کردن مکانیسم سرطان زایی ترکیبات شیمیایی به کار روند. از
این رو یافتن روشی مناسب برای بررسی متابولیسم داروها گام مهمی در جهت رسیدن به دیگر اطلاعات  با ارزش در مورد داروها است. متابولیسم نوسکاپین در ادرار انسان، خرگوش و موش صحرایی بررسی شده است. طبق نتایج به دست آمده از این مطالعات نوسکاپین از دو مسیر o- دمتیلاسیون و شکسته شدن پیوند C_1-9متابولیزه می شود و مکونین به عنوان محصول عمده متابولیسم آن شناخته شده است. در این تحقیق متابولیسم نوسکاپین توسط یک روش ex vivo، سلولهای جدا شده کبدی، مورد بررسی قرار گرفت این روش از چند جنبه دارای اهمیت است: این روش حد واسط مناسبی بین روشهای قبلی مانند آنزیم های حل شده، فراکسیون ارگان جدا شده و مطالعه مستقیم روی حیوان کامل است. این سلولها خصوصیات لازم بافت دست نخورده مانند نفوذپذیری غشا را دارا هستند از این رو در بسیاری از مطالعات بیوشیمیایی به کار می روند.

در این تحقیق سلولهای کبد موش صحرایی طی یک فرآیند دقیق جدا شدند و زنده بودن آنها با آزمایش منع تریپان آبی %۱/۰ و مشاهده میکروسکوپی سلولها تأیید شد. شناسایی استاندارد داروی نوسکاپین و متابولیت اصلی آن، مکونین توسط روش HPLC صورت گرفت. اگر چه استانداردهای نوسکاپین و متابولیت اصلی آن در محلولهای Spike شده مشاهده شدند اما این روش قادر به شناسایی متابولیت ها در عصاره سلولی نبود. به نظر می رسد که افزایش حساسیت روش به مشاهده همزمان نوسکاپین و متابولیت ها کمک کند.

مقدمه:

متابولیسم یکی از مراحل مهم فارکوکینتیک داروها است. مطالعه در مورد متابولیسم داروها برای دستیابی به اطلاعاتی در مورد سمیت داروها و مکانیسم اثر آنها مفید است. روش های مختلفی برای بررسی متابولیسم وجود دارند که عبارتند از: خوراندن ترکیبات به حیوانات در حالت عادی یا با کانول در راههای صفراوی و مطالعه و جستجوی متابولیت های دارو در مایعات بیولوژیک مانند خون، ادرار، و … ، مطالعات آنزیمی بر روی برشهای بافتی، هموژنه ها و اجزای سلولی. مطالعه روی حیوان دارای مشکلاتی است بنابراین در این مطالعه از سوسپانسیون سلولهای جدا شده کبدی استفاده شده است. این روش علاوه بر بررسی متابولیسم در سایر مطالعات بیوشیمیایی از جمله مطالعه روی گلوکونئوژنز، گلیکولیز، سنتز پروتئین، لیپید، اسیدهای چرب و اوره، انتقالات غشاء و … نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

1-1- اوپیوییدها

۱-۱-۱- تاریخچه

کلمه اوپیویید برای همه مشتقات طبیعی و نیمه صناعی آلکالوییدی تریاک، داروهای مشابه صناعی و شبه اوپیوییدی که فعالیت آنها با آنتاگونیست اوپیوییدی، نالوکسان مهار می شود و همچنین چندین پپتید درون زاد که با چندین زیر گونه از گیرنده های اوپیویید تعامل می کنند، استفاده می شود.

این مواد سالهاست به عنوان ضددرد، نشاط آور و ضد اسهال کاربرد دارند. اوپیوییدها از تریاک استخراج می شوند. تریاک ترشحات خشک شده کپسول نارس گیاه خشخاش با نام علمی Papaver somniferum است و آلکالوییدهای زیادی دارد که مسئول اثرات فارماکولوژیک آن هستند. مورفین یکی از آنها است. شواهدی در دست است که از حدود ۶۰۰۰ سال قبل در مصر باستان، یونان و روم قدیم از گیاه خشخاش استفاده شده است. این گیاه دارای دو محصول اصلی است، دانه های خشخاش که بدون مورفین و دارای روغن قابل مصرف اندو دیگری تریاک که دارای شهرت خطرناک و رعب آور است. دانه های خشخاش بعد از رسیدن دارای هیچ ماده خطرناکی نیستند و قابل خوردن یا مصارف دیگر هستند (۱و۲).

در سال ۱۸۰۳ داروشناس آلمانی سرتورنور (Serturner) با جدا ساختن یک ماده قلیایی فعال خالص از تریاک، فارماکولوژی مدرن این داروها را پایه گذاری نمود. در تاریخ داروسازی، این اولین باری بود که از یک ماده طبیعی مشتقی با قدرت اثر استاندارد جدا می شد. سرتورنور با الهام از نام الهه رویاهای یونانی Morpheus نام مورفین را به این ترکیب جدید داد. استخراج صنعتی مورفین برای اولین بار در سال ۱۹۲۸ با دستگاههایی که توسط فردی به نام جانوس کابای Janos kabay تکامل یافته بود، عمل شد (۲و۳).

۱-۱-۲- آلکالوییدهای تریاک

بیش از ۴۰ آلکالویید مختلف از تریاک و عصاره آن به دست آمده است. بعضی از این آلکالوییدها ترکیبات تغییر یافته آلکالوییدهای اصلی که به طور طبیعی در گیاه موجودند، می باشد. آلکالوییدهای اصلی تریاک دو دسته اند:

الف) فنانترن ها: مورفین (%۲۱-%۴)، کدئین (%۵/۲-%۸/۰)، تبائین (%۲-%۵/۰)

ب) بنزیل ایزوکینولین ها: نوسکاپین (%۸-%۴)، پاپاورین (%۵/۲-%۵/۰)، نارسئین (%۲-%۱/۰) (شکل ۱-۱).

تریاک همچنین محتوی ۳ تا ۵ درصد اسیدمکونیک است که به حال آزاد یا ترکیب با مورفین، کدئین یا سایر آلکالوییدها دیده می شود. اسیدمکونیک به صورت منشور کریستالیزه شده در آب و الکل محلول است و با کلرور فریک تولید رنگ قرمز می کند. این رنگ در اثر افزودن اسید کلریدریک تغییر نمی کند. از آنجا که اسیدمکونیک فقط در تریاک وجود دارد، می توان از این آزمایش جهت تجسس تریاک استفاده نمود (۲).

۱-۱-۴- آثار اوپیوییدها بر اعضای مختلف

۱)  بی دردی: اوپیوییدها قوی ترین داروهای موجود برای تسکین درد هستند.
آلگونیست های قوی (یعنی آنهایی که بالاترین میزان تأثیر ضد دردی را دارند) عبارتند از مورفین، متادون، مپردین و فنتانیل. کدئین، هیدروکدون و اکسی کدون آگونیست های ضعیف تا متوسط هستند. پروپوکسی فن یک داروی آگونیست بسیار ضعیف است.

۲)  آرام بخشی و سرخوشی: این اثرات مرکزی ممکن است در دوزهای پایین که برای حداکثر بی دردی لازمند، رخ دهند. بعضی از بیماران دچار خماری (dysphoria)
می شوند. در دوزهای بالاتر، این داروها ممکن است سبب تیرگی شعور شده و اثرات تخدیری (narcosis) داشته باشند.

۳)  تضعیف تنفسی: اعمال اوپیوییدها در مدولا سبب مهار مرکز تنفسی می شود که با کاهش پاسخ دهی به تغییرات دی اکسیدکربن همراه است. افزایش PCO₂ ممکن است سبب اتساع عروق مغزی، افزایش جریان خون مغز و افزایش فشار داخل جمجمه شود.

۴)  اعمال ضدسرفه ای: سرکوب رفلکس سرفه با مکانیسم های ناشناخته، اساس استفاده بالینی اوپیوییدها به عنوان ضدسرفه است.

۵)  تهوع و استفراغ: تهوع و استفراغ بر اثر فعال شدن مرکز شیمیایی استفراغ (CTZ) ایجاد می شود و با حرکت افزایش می یابد.

۶)  اثرات معده ای روده ای: این داروها از طریق کاهش پریستالتیزم روده ای موجب یبوست می شوند که به خاطر تأثیر روی گیرنده های اوپیویید در سیستم عصبی روده است. این عمل قوی اساس استفاده از این داروها به عنوان عوامل ضد اسهال است.

۷)  عضلات صاف: اوپیوییدها موجب انقباض عضله صاف مجاری صفراوی می شوند (که می تواند تولید کولیک صفراوی کند)، تونوس اسفنگستر میزراه و مثانه را افزایش دهند، و کاهش در تونوس رحم ایجاد می کنند که ممکن است سبب طولانی شدن زایمان شود.

۸)  تنگی مردمک (میوزیس): انقباض مردمک اثر مشخصه همه اوپیوییدهاست به جز مپریدین که تأثیر مهار کننده موسکارینی دارد.

۱-۱-۵- مصارف بالینی اوپیوییدها

۱)  بی دردی: این داروها برای درمان درد نسبتا” متوسط تا شدید به کار می روند. در شرایط حاد، آگونیست های قوی معمولا” به صورت تزریقی تجویز می شوند. بی دردی طولانی مدت که عوارض جانبی آن قدری کمتر است، می تواند با تزریق اپی دورال بعضی از داروهای آگونیستی قوی (مثل مورفین) حاصل شود. فنتانیل از راه پوستی برای تأثیر ضددرد استفاده شده است. برای درد با شدت متوسط و در شرایط مزمن آگونیست های متوسط از راه خوراکی تجویز می شوند.

نقش فسفر در متابولیسم گیاه

اختصاصی از فی ژوو نقش فسفر در متابولیسم گیاه دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقاله کشاورزی با عنوان نقش فسفر در متابولیسم گیاه  در فرمت ورد و حاوی مطالب زیر می باشد:

* نقش فسفر در متابولیسم گیاه

* اشکال مختلف فسفر در خاک

* اثر ------- خاک

* اثر مواد آلی

* اثر کودهای ازته

* اثرات متقابل فسفر با عناصر غذایی

* تاثیر عوامل گیاهی در قابلیت جذب فسفر

* اقر محیط ریشه

* تاثیرنیاز گیاه

* علایم کمبود فسفر در گیاه

* پتاسیم

بررسی متابولیسم داروی نوسکاپین در سلولهای مجزای کبد موش

اختصاصی از فی ژوو بررسی متابولیسم داروی نوسکاپین در سلولهای مجزای کبد موش دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه:

متابولیسم یکی از مراحل مهم فارکوکینتیک داروها است. مطالعه در مورد متابولیسم داروها برای دستیابی به اطلاعاتی در مورد سمیت داروها و مکانیسم اثر آنها مفید است. روش های مختلفی برای بررسی متابولیسم وجود دارند که عبارتند از: خوراندن ترکیبات به حیوانات در حالت عادی یا با کانول در راههای صفراوی و مطالعه و جستجوی متابولیت های دارو در مایعات بیولوژیک مانند خون، ادرار، و … ، مطالعات آنزیمی بر روی برشهای بافتی، هموژنه ها و اجزای سلولی. مطالعه روی حیوان دارای مشکلاتی است بنابراین در این مطالعه از سوسپانسیون سلولهای جدا شده کبدی استفاده شده است. این روش علاوه بر بررسی متابولیسم در سایر مطالعات بیوشیمیایی از جمله مطالعه روی گلوکونئوژنز، گلیکولیز، سنتز پروتئین، لیپید، اسیدهای چرب و اوره، انتقالات غشاء و … نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

۱-۱- اوپیوییدها

۱-۱-۱- تاریخچه

کلمه اوپیویید برای همه مشتقات طبیعی و نیمه صناعی آلکالوییدی تریاک، داروهای مشابه صناعی و شبه اوپیوییدی که فعالیت آنها با آنتاگونیست اوپیوییدی، نالوکسان مهار می شود و همچنین چندین پپتید درون زاد که با چندین زیر گونه از گیرنده های اوپیویید تعامل می کنند، استفاده می شود.

این مواد سالهاست به عنوان ضددرد، نشاط آور و ضد اسهال کاربرد دارند. اوپیوییدها از تریاک استخراج می شوند. تریاک ترشحات خشک شده کپسول نارس گیاه خشخاش با نام علمی Papaver somniferum است و آلکالوییدهای زیادی دارد که مسئول اثرات فارماکولوژیک آن هستند. مورفین یکی از آنها است. شواهدی در دست است که از حدود ۶۰۰۰ سال قبل در مصر باستان، یونان و روم قدیم از گیاه خشخاش استفاده شده است. این گیاه دارای دو محصول اصلی است، دانه های خشخاش که بدون مورفین و دارای روغن قابل مصرف اندو دیگری تریاک که دارای شهرت خطرناک و رعب آور است. دانه های خشخاش بعد از رسیدن دارای هیچ ماده خطرناکی نیستند و قابل خوردن یا مصارف دیگر هستند (۱و۲).

در سال ۱۸۰۳ داروشناس آلمانی سرتورنور (Serturner) با جدا ساختن یک ماده قلیایی فعال خالص از تریاک، فارماکولوژی مدرن این داروها را پایه گذاری نمود. در تاریخ داروسازی، این اولین باری بود که از یک ماده طبیعی مشتقی با قدرت اثر استاندارد جدا می شد. سرتورنور با الهام از نام الهه رویاهای یونانی Morpheus نام مورفین را به این ترکیب جدید داد. استخراج صنعتی مورفین برای اولین بار در سال ۱۹۲۸ با دستگاههایی که توسط فردی به نام جانوس کابای Janos kabay تکامل یافته بود، عمل شد (۲و۳).

مشکلات خود را در whatsApp یا Viber با ما به اشتراک بگذارید

برای پاسخگویی سریعتر و بررسی شکایات و انتقادات

سیستم پاسخگویی انلاین لحظه ای راه اندازی کرده ایم

شاید بتوانیم ، با تیمی قدرتمند به سوی پیشرفت در تجارت الکترونیک گام برداریم

لازم به ذکر است ، شما می توانید تمام پیشنهادات ، درخواست ها و سفارشات خود را برای ما ارسال کنید

09382490907

پاسخگوی 24 ساعته شما

بررسی متابولیسم داروی نوسکاپین در سلولهای مجزای کبد موش

اختصاصی از فی ژوو بررسی متابولیسم داروی نوسکاپین در سلولهای مجزای کبد موش دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

چکیده پایان نامه

اطلاع از مسیرهای متابولیسم دارو نقش مهمی در درک سمیت دارو دارد. این اطلاعات می توانند در طراحی داروهای جدید و روشن کردن مکانیسم سرطان زایی ترکیبات شیمیایی به کار روند. از این رو یافتن روشی مناسب برای بررسی متابولیسم داروها گام مهمی در جهت رسیدن به دیگر اطلاعات  با ارزش در مورد داروها است. متابولیسم نوسکاپین در ادرار انسان، خرگوش و موش صحرایی بررسی شده است. طبق نتایج به دست آمده از این مطالعات نوسکاپین از دو مسیر o- دمتیلاسیون و شکسته شدن پیوند C_1-9متابولیزه می شود و مکونین به عنوان محصول عمده متابولیسم آن شناخته شده است. در این تحقیق متابولیسم نوسکاپین توسط یک روش ex vivo، سلولهای جدا شده کبدی، مورد بررسی قرار گرفت این روش از چند جنبه دارای اهمیت است: این روش حد واسط مناسبی بین روشهای قبلی مانند آنزیم های حل شده، فراکسیون ارگان جدا شده و مطالعه مستقیم روی حیوان کامل است. این سلولها خصوصیات لازم بافت دست نخورده مانند نفوذپذیری غشا را دارا هستند از این رو در بسیاری از مطالعات بیوشیمیایی به کار می روند.

در این تحقیق سلولهای کبد موش صحرایی طی یک فرآیند دقیق جدا شدند و زنده بودن آنها با آزمایش منع تریپان آبی %۱/۰ و مشاهده میکروسکوپی سلولها تأیید شد. شناسایی استاندارد داروی نوسکاپین و متابولیت اصلی آن، مکونین توسط روش HPLC صورت گرفت. اگر چه استانداردهای نوسکاپین و متابولیت اصلی آن در محلولهای Spike شده مشاهده شدند اما این روش قادر به شناسایی متابولیت ها در عصاره سلولی نبود. به نظر می رسد که افزایش حساسیت روش به مشاهده همزمان نوسکاپین و متابولیت ها کمک کند.

مقدمه:

متابولیسم یکی از مراحل مهم فارکوکینتیک داروها است. مطالعه در مورد متابولیسم داروها برای دستیابی به اطلاعاتی در مورد سمیت داروها و مکانیسم اثر آنها مفید است. روش های مختلفی برای بررسی متابولیسم وجود دارند که عبارتند از: خوراندن ترکیبات به حیوانات در حالت عادی یا با کانول در راههای صفراوی و مطالعه و جستجوی متابولیت های دارو در مایعات بیولوژیک مانند خون، ادرار، و … ، مطالعات آنزیمی بر روی برشهای بافتی، هموژنه ها و اجزای سلولی. مطالعه روی حیوان دارای مشکلاتی است بنابراین در این مطالعه از سوسپانسیون سلولهای جدا شده کبدی استفاده شده است. این روش علاوه بر بررسی متابولیسم در سایر مطالعات بیوشیمیایی از جمله مطالعه روی گلوکونئوژنز، گلیکولیز، سنتز پروتئین، لیپید، اسیدهای چرب و اوره، انتقالات غشاء و … نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

1-1- اوپیوییدها

۱-۱-۱- تاریخچه

کلمه اوپیویید برای همه مشتقات طبیعی و نیمه صناعی آلکالوییدی تریاک، داروهای مشابه صناعی و شبه اوپیوییدی که فعالیت آنها با آنتاگونیست اوپیوییدی، نالوکسان مهار می شود و همچنین چندین پپتید درون زاد که با چندین زیر گونه از گیرنده های اوپیویید تعامل می کنند، استفاده می شود.

این مواد سالهاست به عنوان ضددرد، نشاط آور و ضد اسهال کاربرد دارند. اوپیوییدها از تریاک استخراج می شوند. تریاک ترشحات خشک شده کپسول نارس گیاه خشخاش با نام علمی Papaver somniferum است و آلکالوییدهای زیادی دارد که مسئول اثرات فارماکولوژیک آن هستند. مورفین یکی از آنها است. شواهدی در دست است که از حدود ۶۰۰۰ سال قبل در مصر باستان، یونان و روم قدیم از گیاه خشخاش استفاده شده است. این گیاه دارای دو محصول اصلی است، دانه های خشخاش که بدون مورفین و دارای روغن قابل مصرف اندو دیگری تریاک که دارای شهرت خطرناک و رعب آور است. دانه های خشخاش بعد از رسیدن دارای هیچ ماده خطرناکی نیستند و قابل خوردن یا مصارف دیگر هستند (۱و۲).

در سال ۱۸۰۳ داروشناس آلمانی سرتورنور (Serturner) با جدا ساختن یک ماده قلیایی فعال خالص از تریاک، فارماکولوژی مدرن این داروها را پایه گذاری نمود. در تاریخ داروسازی، این اولین باری بود که از یک ماده طبیعی مشتقی با قدرت اثر استاندارد جدا می شد. سرتورنور با الهام از نام الهه رویاهای یونانی Morpheus نام مورفین را به این ترکیب جدید داد. استخراج صنعتی مورفین برای اولین بار در سال ۱۹۲۸ با دستگاههایی که توسط فردی به نام جانوس کابای Janos kabay تکامل یافته بود، عمل شد (۲و۳).

۱-۱-۲- آلکالوییدهای تریاک

بیش از ۴۰ آلکالویید مختلف از تریاک و عصاره آن به دست آمده است. بعضی از این آلکالوییدها ترکیبات تغییر یافته آلکالوییدهای اصلی که به طور طبیعی در گیاه موجودند، می باشد. آلکالوییدهای اصلی تریاک دو دسته اند:

الف) فنانترن ها: مورفین (%۲۱-%۴)، کدئین (%۵/۲-%۸/۰)، تبائین (%۲-%۵/۰)

ب) بنزیل ایزوکینولین ها: نوسکاپین (%۸-%۴)، پاپاورین (%۵/۲-%۵/۰)، نارسئین (%۲-%۱/۰) (شکل ۱-۱).

تریاک همچنین محتوی ۳ تا ۵ درصد اسیدمکونیک است که به حال آزاد یا ترکیب با مورفین، کدئین یا سایر آلکالوییدها دیده می شود. اسیدمکونیک به صورت منشور کریستالیزه شده در آب و الکل محلول است و با کلرور فریک تولید رنگ قرمز می کند. این رنگ در اثر افزودن اسید کلریدریک تغییر نمی کند. از آنجا که اسیدمکونیک فقط در تریاک وجود دارد، می توان از این آزمایش جهت تجسس تریاک استفاده نمود (۲).

۱-۱-۴- آثار اوپیوییدها بر اعضای مختلف

۱)  بی دردی: اوپیوییدها قوی ترین داروهای موجود برای تسکین درد هستند.
آلگونیست های قوی (یعنی آنهایی که بالاترین میزان تأثیر ضد دردی را دارند) عبارتند از مورفین، متادون، مپردین و فنتانیل. کدئین، هیدروکدون و اکسی کدون آگونیست های ضعیف تا متوسط هستند. پروپوکسی فن یک داروی آگونیست بسیار ضعیف است.

۲)  آرام بخشی و سرخوشی: این اثرات مرکزی ممکن است در دوزهای پایین که برای حداکثر بی دردی لازمند، رخ دهند. بعضی از بیماران دچار خماری (dysphoria)
می شوند. در دوزهای بالاتر، این داروها ممکن است سبب تیرگی شعور شده و اثرات تخدیری (narcosis) داشته باشند.

۳)  تضعیف تنفسی: اعمال اوپیوییدها در مدولا سبب مهار مرکز تنفسی می شود که با کاهش پاسخ دهی به تغییرات دی اکسیدکربن همراه است. افزایش PCO₂ ممکن است سبب اتساع عروق مغزی، افزایش جریان خون مغز و افزایش فشار داخل جمجمه شود.

۴)  اعمال ضدسرفه ای: سرکوب رفلکس سرفه با مکانیسم های ناشناخته، اساس استفاده بالینی اوپیوییدها به عنوان ضدسرفه است.

۵)  تهوع و استفراغ: تهوع و استفراغ بر اثر فعال شدن مرکز شیمیایی استفراغ (CTZ) ایجاد می شود و با حرکت افزایش می یابد.

۶)  اثرات معده ای روده ای: این داروها از طریق کاهش پریستالتیزم روده ای موجب یبوست می شوند که به خاطر تأثیر روی گیرنده های اوپیویید در سیستم عصبی روده است. این عمل قوی اساس استفاده از این داروها به عنوان عوامل ضد اسهال است.

۷)  عضلات صاف: اوپیوییدها موجب انقباض عضله صاف مجاری صفراوی می شوند (که می تواند تولید کولیک صفراوی کند)، تونوس اسفنگستر میزراه و مثانه را افزایش دهند، و کاهش در تونوس رحم ایجاد می کنند که ممکن است سبب طولانی شدن زایمان شود.

۸)  تنگی مردمک (میوزیس): انقباض مردمک اثر مشخصه همه اوپیوییدهاست به جز مپریدین که تأثیر مهار کننده موسکارینی دارد.

۱-۱-۵- مصارف بالینی اوپیوییدها

۱)  بی دردی: این داروها برای درمان درد نسبتا” متوسط تا شدید به کار می روند. در شرایط حاد، آگونیست های قوی معمولا” به صورت تزریقی تجویز می شوند. بی دردی طولانی مدت که عوارض جانبی آن قدری کمتر است، می تواند با تزریق اپی دورال بعضی از داروهای آگونیستی قوی (مثل مورفین) حاصل شود. فنتانیل از راه پوستی برای تأثیر ضددرد استفاده شده است. برای درد با شدت متوسط و در شرایط مزمن آگونیست های متوسط از راه خوراکی تجویز می شوند.

  
فهرست مطالب
عنوان                                         
 
چکیده پایان نامه
بخش اول: مقدمه
مقدمه     
1-1- اوپیوییدها     
1-1-1- تاریخچه     
1-1-2- آلکالوییدهای تریاک     
1-1-3- پپتیدهای اوپیویید درون زاد     
1-1-4- آثار اوپیوییدها بر اعضای مختلف     
1-1-5- مصارف بالینی اوپیوییدها     
1-2- متابولیسم     
1-2-1- تاریخچه     
1-2-2- کلیات متابولیسم     
1-2-3- مکان های متابولیسم داروها     
1-2-4- عوامل تعیین کننده سرعت تغییر شکل زیستی     
1-2-5- تکنیک های تجربی بررسی متابولیسم     
1-2-6- کاربرد و اهمیت بررسی متابولیسم     
1-3- جداسازی سلولهای کبد     
1-4- روش های مطالعه شده برای شناسایی و اندازه گیری نوسکاپین و متابولیت هایش     
1-5- کلیاتی درباره کروماتوگرافی و HPLC
1-5-1- تاریخچه     
1-5-2- اساس کروماتوگرافی     
1-5-3- فازهای متحرک و ساکن در کروماتوگرافی مایع     
1-5-4- کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا     
1-5-5- اساس دستگاه HPLC
1-6- نوسکاپین     
1-6-1- برخی اثرات نوسکاپین     
1-6-2- فارماکوکینتیک نوسکاپین     
1-6-3- مروری بر روند متابولیسم نوسکاپین     
بخش دوم: روشها و مواد
2-1- اهداف مطالعه     
2-2- دستگاه ها و وسایل      
2-3- مواد     
2-4- تهیه بافرهای پرفیوژن     
2-4-1- محلول Stock بافر هنکس با غلظت 10 برابر     
2-4-2- محلول Stock بافر کربس- هنزلیت با غلظت 2 برابر     
2-4-3- بافر هنکس یک     
2-4-4- بافر هنکس دو     
2-4-5- بافر کربس آلبومین     
2-4-6- بافر کربس- هپس     
2-5- تهیه محلول کلاژن و کوت کردن پلیت 6خانه     
2-6- محیط کشت     
2-6-1- مراحل تهیه محیط کشت: (1:1) DMEM, F12
2-7- سرم جنین گاو FBS
2-8- کیت استریل پرفیوژن     
2-9- تهیه هپاتوسیت های تازه     
2-9-1- نگهداری سلولهای به دست آمده از کبد موش     
2-9-2- بررسی حیات سلولی و نحوه اثر دادن دارو روی سلولهای جدا شده از کبد موش     
2-9-3- تهیه نمونه برای انجام آنالیز     
2-10- روش سنتز مکونین (6 و 7- دی متوکسی فتالید)     
2-11- دلایل انتخاب HPLC 
2-11-1- مشخصات دستگاه HPLC
2-11-2- انواع روش های HPLC آزمایش شده     
2-11-3- روش تهیه بافر 10X استات با  pH=4
2-11-4- روش تهیه بافر فسفات سدیم Mm 25 با 5/4 pH=
2-12- استخراج متابولیت از ادرار انسان     
بخش سوم: نتایج
3-1- جداسازی سلولهای کبد     
3-2- سنتز مکونین     
3-3- روش کروماتوگرافی با کارکرد عالی (HPLC)     
بخش چهارم: بحث و نتیجه گیری
4-1- جداسازی سلول های کبد موش     
4-2- روش کروماتوگرافی با کارکرد عالی  HPCL
 4-3- متابولیسم نوسکاپین     
4-4- متابولیسم نوسکاپین در ادرار انسان     
خلاصه انگلیسی     
منابع     
اختصارات 

متابولیسم اسیدهای هسته ای

اختصاصی از فی ژوو متابولیسم اسیدهای هسته ای دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

29 ص

متابولیسم اسیدهای هسته ای و سنتز پروتئین

         متابولیسم اسیدهای هسته ای و سنتز پروتئین که در ارتباط نزدیک هستند، مرحله بحرانی متابولیسم می باشند. این مواد عمدتاً مسئول انتقال اطلاعات ژنتیکی از DNA به پروتئینهای فعال آنزیم ها و پروتئین های ساختمانی می باشند. این مولکولها فاکتورهای اصلی در تعیین شکل و عمل ارگانیسم ها می باشند. این فرایند با مضاعف شدن DNA آغاز شده و از طریق نسخه برداری RNA و ترجمه رمز به صورت پروتئین ها دنبال می شود. این فرآیند پیچیده شامل واکنش های بسیاری است که به فاکتورهای متعددی نیاز دارد. جزئیات این گروه از واکنش ها به طور مشروح در کلیه کتابهای بیوشیمی و فیزوبیولوژی عمومی آورده شده و در اینجا بررسی نخواهد شد.

         با اطمینان باید گفت علف کشی که هر یک از واکنش های این فرآیند را به طور قابل ملاحظه ای تغییر می دهد، می تواند تأثیر عمیقی بر رشد و نموگیاه داشته باشد. اثر 2,4-D بر روی این فرآیند به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته و نتایج این مطالعات توسط چری (1976) گردآوری شده است که در فصل مربوط به فونوکسی در همین کتاب ارائه می شود.

         نتیجه تیمار کردن یک گیاه حساس با 2,4-D تشدید فعالیت RNA پلیمراز و افزایش سنتز RNA و پروتئین است که با تکثیر توده ای سلول در بافت بعضی از اندام ها همراه می باشد. البته در غلظت های زیاد علف کش امکان جلوگیری از این فرایندها وجود دارد.

کلروپلاست و میتوکندریها هر دو حاوی DNA هستند که از ترکیب بازی خود با DNA هسته ای تفاوت دارند. رویداد سنتز DNA، سنتز RNA از روی DNA و سنتز پروتئین نیز در این اندامکها مشاهده شده است. اغلب علف کش هایی که از جذب اکسیژن به وسیله میتوکندری و آزاد شدن اکسیژن توسط کلروپلاستها جلوگیری می کنند، نیز با متابولیسم اسیدهای هسته ای و سنتز پروتئین تداخل عمل دارند. سایر محل های واکنش به وسیله این علف کش ها که در مطالعات اندازه گیری کوتاه مدت اکسیژن مشخص نمی شوند نیز ممکن است در مجموعه عکس العمل های بیوشیمیایی این علف کش ها سهیم باشند.

       تنظیم سنتز RNA و پروتئین جلوگیری را تحریک فعالیت آنزیم های DNase و RNase و ناقص ماندن فسفریلاسیون اکسیداتیو نیز با عمل بعضی از علف کش های مرتبط بوده است.

       کروئن هاگن و مورلند (1971) در مقاله ای که نتایج آزمایش در مورد اثر حدود 22 ترکیب را به محتوی ATP در بافت هیپوکوتیل سویا تشریح می کند، سعی کردند که تأثیر علف کش ها را به مقدار ATP فسفریلاسیون اکسیداتیو و سنتز RNA و پروتئین به تصویر بکشند. دینوزب، آیوکسینیل، پروپانیل و کلروپروفام میزان ATP را 88 تا 90 درصد کاهش دادند، در حالیکه پروپاکلر 2,4,5-T فناک 65% تا 69% از میزان ATP کاستند. گزارش شده است که تمام این ترکیبات به استثنای پروپاکلر و فناک که برای این منظور ارزیابی نشدند از فسفریلاسیون اکسیداتیو جلوگیری می کنند.

       همچنین گزارش شده است که تمام ترکیبات فوق سنتز RNA و پروتئین را کاهش می دهند. این اطلاعات نشان می دهد که جلوگیری از سنتز RNA و پروتئین در مورد این علف کش ها مربوط به فقدان ATP است البته ون هوگستراتن (1972) دریافت حتی هنگامی که ATP محدود نشده باشد نیز از سنتز پروتئین به وسیله PCP (98%)، آیوکسینیل (93%) ، دینوزب (90%)، فناک (37%) و کلرپروفام (29%) جلوگیری می شود. این محقق از نوعی سیستم با سلولهای آزاد استفاده نمود که مخلوط تلقیحی آن حاوی ATP و GTP و نیز یک سیستم تولید کننده ATP بود.

اسیدهای زنجیره ای کلردار

       این دو علف کش زنجیره ای و اسیدی کلردار معمولاً به صورت نمک سدیم یا مخلوطی از نمکهای سدیم و منیزیم دالاپون به کار می رود. هر دو ترکیب به ویژه، بر روی گندمیان مؤثر می باشند ولی بعضی از علف های هرز پهن برگ را نیز کنترل می کنند. TCA فقط جهت استفاده روی تعداد محدودی از گیاهان زراعی به ثبت رسیده است در حالی که دالاپون را در مورد بسیاری از گیاهان زراعی می توان بکار برد. مهمترین کاربرد این گروه از علف کش ها استفاده از دالاپون به صورت تیمار برگی جهت کنترل گندمیان دائمی در بعضی از گیاهان زراعی و اراضی غیر زراعی می باشد. موقعیت در این عمل با داشتن برنامه سیستماتیک در تکرار سمپاشی بستگی دارد.