لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب *
فرمت فایل :Word (قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه:13
فهرست مطالب :
فرم کلی شهر اهواز
گسترش شهر اهواز
شبکه کاربری دسترسی به اراضی بافت شناسی
ویژگیهای معماری بومی
عکس
در حال حاضر فرم کلی شهر اهواز یک فرم نیمه متمرکز و نیمه خطی است . از آن جهت متمرکز است که هسته های قدیمی شهر ، خصوصا" آن که به نام جزیره معروف بوده و در حال حاضر بازار شهر را در خود جای داده است ، مرکزیت خود را از نظر بصری ، تراکم و دسترسی تقریبا" حفظ کرده و مرکزیت آن نقص می شود . این تناقض در شبکه های دسترسی و نحوه ی گسترش شهر و پراکندگی عملکردهای مهم شهری به وضوح به چشم می خورد . در نتیجه فرم کلی شهر را نه می توان مرکزی دانست و نه می توان مرکزی ندانست ، بهتر آن است که نیمه مرکزی بدانیم .
در عین حال از آن جهت می توان فرم کلی را خطی دانسا که در امتداد یک یا دو محور شهر در حال گسترش و فرم گیری است . با این وجود فرم کلی شهر اهواز در حال حاضر یک فرم خطی و یا محور نمی باشد چرا که محور یا محورهای موجود صرفا" شبکه دسترسی و امکانات فیزیکی رشد شهر را می توانند جوابگو باشند . اما از نقطه نظر بصری ، روانی و تراکم ها همچنان هسته های اولیه شکل گیری شهر مرکزیت دارند . در نتیجه شهر اهواز هم فرم کلی محوری دارد و هم ندارد .
نتیجه : فرم کلی شهر اهواز در حال حاضر یک فرم ترکیبی خطی و مرکزی است . مرکزیت شهر همان هسته های اولیه و خصوصا" بازار بوده و خطوط محوری فرم شهر همان شبکه های دسترسی بین شهری خصوصا" محور اهواز – خرمشهر است . البته در درجه دوم اهمیت محور اهواز – شیراز و سپس اهواز – شوشتر قرار دارند . این فرم نسبت به زمینه طبیعی و سیر تاریخی این شهر ، فرم نابهنجار و غلط است . فرم شهر به اتکایی طبیعی آن که همان امتداد کارون است به اتکای سیر تاریخی فرم آن که همان پیروی کردن از این امتداد است ، می بایست به گونه ای منطقی برنامه ریزی شده همچون گذشته با تبعیت از مرکزیت هسته های اولیه خود در امتداد کارون رشد و گسترش می یافت .
در واقع منطقی ترین فرم قابل درک برای شهر فرمی است خطی . امتداد این خط محور کارون بوده و هسته های اولیه در وسط این خط قرار دارد .
تحقیق در مورد فرم کلی شهر اهواز