بررسی دلایل کمبود انگیزه و علاقه دانش آموزان مقطع متوسطه به دروس دینی عربی

اختصاصی از فی ژوو بررسی دلایل کمبود انگیزه و علاقه دانش آموزان مقطع متوسطه به دروس دینی عربی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

گرد آوری شده در 45 صفحه با فرمت ورد قابل ویرایش+فرم شماره 2 جهت ارائه به اداره اموزش و پرورش

مقدمه:

روش آموزش هر درس ، فرع بر محتوا و هدف درس است و در برنامه ریزی هر درس باید مورد توجه قرار گیرد.

در برنامه ریزی درسی نیز دیدگاهها یا فلسفه و تفکری که در پشت برنامه ریزی درسی هست ، اهمیت درجه اول را دارد زیرا آن دیدگاهها ، هم در گزینش محتوا موثرند و هم در سازماندهی و هم در انتخاب روش تدریس. در واقع باید روشن باشد که ما از درس عربی، چه انتظاراتی داریم و کدامین رویکرد آموزشی مورد توجه ماست. اگر هدف ما در تدریس درس ، آموزش قواعد ، باشد طبعا نباید برای حفظ اطلاعات پرحجم عربی و به خاطر سپردن آنها توسط دانش آموزان برنامه ریزی کنیم بلکه باید هم در محتوا و هم در روش تدریس و هم در باره جایگاه دبیر در فرایند آموزش و سرانجام درباره نحوه ارزشیابی درسی ، فکر دیگری کرد. در بررسی روش تدریس درس عربی ، دو مشکل مهم زیر قابل تاملند:

اول - تکیه بیش از حد بر محفوظات و انتقال اطلاعات و دوری گزیدن از آموزش تفکر انتفادی:

ما در عربی با مفاهیم متعددی روبه رو هستیم. حالا اگر قرار باشد که حجم گسترده ای از این مفاهیم را در یک کتاب درسی بگنجانیم و دانش آموزان هم مجبور باشند همه آن ها را به ذهن بسپارند و در جلسه امتحان پس بدهند ، آن وقت می بینید که درس عربی آن ها را از این درس بیزار خواهد ساخت. برای ایجاد تغییر در شیوه های سنتی تدریس و جلوگیری از افت تحصیلی در درس عربی  باید رویکرد ما در طراحی برنامه های درس عربی باید تغییر کند. ما در کتاب ها شاهد طرح موضوعاتی چون فعالیتهای گروهی ، بحث و گفت وگو ، اظهارنظر درباره مسائل هستیم ولی این میزان تغییر کافی نیست بلکه در شیوه برنامه ریزی و تدریس عربی ، باید انقلاب ایجاد شود. این انقلاب هم باید در روش های یاددهی و یادگیری هم در نظام ارزشیابی صورت گیرد تا نتیجه بخش باشد.

دوم - عدم جذابیت روشهای آموزش:

اشکال مهم دیگر ، عدم جذابیت درس عربی برای دانش آموزان به خاطر استفاده از روشهای سنتی و متصلب تدریس از سوی دبیران است. اصلی ترین شیوه آموزش درس عربی ، روش کهنه سخنرانی یا روخوانی کتاب است. در این روش ، کتاب انبار اطلاعات ، دبیر انتقال دهنده آن و دانش آموز عنصر منفعلی است که باید آن اطلاعات را به خاطر بسپارد. این روش ، دلزدگی و حتی تنفر نسبت به درس عربی را در دانش آموزان ایجاد می کند در حالی که برای ایجاد قدرت تفکر ، پرسش گری ، پردازش و تجزیه و تحلیل داده ها در دانش آموزان ، باید قالب خشک و متصلب تدریس را که به فضای کلاس ، کتاب و دبیر محدود میشود ، شکست و به روشهای دیگری روی آورد. در واقع در عصر اطلاعات ، انتقال اطلاعات نباید هدف باشد بلکه تحلیل و پردازش اطلاعات هدف است و این نیز ضمن استفاده از روش های نوین تدریس ، به اصلاح رویکردهای اساسی نیاز دارد.استفاده از امکانات کمک آموزشی از جمله اطلس ، نقشه ، فیلم هایآموزشی، فیلم های کارتونی و مشابه اینها ، به شدت می تواند موثر افتد. تصور کنید یک cd آموزشی که به صورت زیبا ، دروس را نشان دهد ، جذابیت بیشتری دارد یا آنچه یک دبیر با روش سخنرانی ارائه می دهد؟ متاسفانه با توجه به برخورداری از امکانات عظیم از این ابزار کمتر استفاده می شود و به شکل گسترده از سوی دبیران در آموزش عربی از آن بهره گرفته نمی شود. البته نمی توان همه امکانات و تجهیزات را برای همه مدارس فراهم کرد و این امر نیازمند سرمایه گذاری برای سالهای متمادی است اما با استفاده از خلاقیت دبیران و دانش آموزان و بهره گیری از امکانات محلی و منطقه ای می توان جذابیت درس را افزود.

در عین حال باید دانست که نظام ارزشیابی نیز باید متناسب با تغییر محتوا و روش تدریس ، تغییر کند و دبیر محور شود. با طراحی کتاب واحد ، ارسال سوالات امتحانی مشترک ، تصحیح ورقه ها به وسیله یک دبیر دیگر و... نمی توان دبیر محور بود و برخورد با دبیر بدین شکل مکانیکی ، مانع ایجاد و تحول می شود. همه نمره پایان سال نباید با ورقه امتحانی مشخص شود بلکه بخش عمده آن باید به مسائلی که در طول سال تحصیلی در کلاس می گذرد (از جمله علاقه دانش آموز به درس ، شرکت در مباحثات ، ارائه تحقیق ، و...) مربوط شود و این نیز بر عهده دبیر است که ارزیابی خود را از دانش آموز ، ارائه کند.