این مطلب از مطالب آزاد موجود در اینترنت جمع آوری شده است و در مورد اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک و در 7 صفحه می باشد و در زیر قسمتی از متن آورده شده است :سیستم عصبی اتونوم یا خودمختار از نظر آناتومیکی و عملکردی به دو بخش سمپاتیک و پاراسمپاتیک قابل تقسیم میباشد که فعالیت آنها اغلب مخالف هم است. تارهای عصبی که از مغز و از پایینترین بخش نخاع منشعب میشوند، اعصاب پاراسمپاتیک را تشکیل میدهند و تارهایی که از قسمت میانی نخاع شوکی منشا میگیرند، اعصاب سمپاتیک را بوجود میآورند.
اطلاعات اولیه
بافت عصبی کل سیستم عصبی بدن را شامل میشود که از سلولهای عصبی یا نورون (Neuron) و سلولهای پشتیبان به نام سلولهای گلیال یا نوروگلی (neuroglia) تشکیل شده است. نورون واحد ساختمانی و عملکردی دستگاه عصبی است که در مرحله جنینی از اپیاتلیوم پوشاننده لوله عصبی منشا میگیرد. ویژگیهای اصلی نورونها تحریک پذیری و تولید تکانهها یا ایمپالسهای عصبی و انتقال این تکانه است. هر نورون از جسم سلولی و دو نوع زایده به نامهای دندریت و اکسون تشکیل شده است. جسم سلولی حجیمترین قسمت سلول و حاوی هسته و عمده ارگانلهای سلول عصبی است.
دندریتها که به صورت زوایدی کوتاه و بلند ، منشعب و متعدد دیده میشوند و گیرنده تحریکات هستند. اکسون (axon) ، زایدهای است بلند و منفرد که انتقال تحریکات را از جسم سلولی به سلولهای سایر بافتها بر عهده دارد. محل تماس سلولهای عصبی با یکدیگر و یا با سلولهای سایر بافتها جهت انتقال تحریکات ، اصطلاحا سیناپس نامیده میشود. دستگاه عصبی شامل دستگاه عصبی محیطی و دستگاه اعصاب مرکزی است. دستگاه عصبی محیطی متشکل از گانگلیونها و اعصاب محیطی است. گانگلیونها یا عقدههای عصبی ساختمانهایی هستند که محل قرار گیری جسم سلولی نورونها در خارج از سیستم اعصاب مرکزی میباشند.
اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک
