فهرست مطالب
عنوان صفحه
1-3- دستگاه ایمپلنت انسولین و کنترل قندخون 24
1-4- کاهش حملات تشنجی صرع با ایمپلنت ابریشمی 28
فصل 2- ایمپلنت، مغز و اعصاب 31
2-1- بازیابی حافظه با استفاده از ایمپلنت مغزی 31
2-2- ایمپلنتهای پوشیده شده از ژل برای ترمیم اعصاب قطعشده 32
2-3- چگونه یک ژل موجب اتصال محکم تر ایمپلنت های ارتوپدی به استخوان میشود 33
2-4- کاشت ایمپلنت روی عصب گردن برای کاهش فشار خون 34
2-5- درمان دردهای مزمن با ایمپلنت 36
2-6- ساخت ایمپلنتی با قابلیت تغییر شکل با دمای بدن 37
2-7- ساخت دستگاهی برای اندازه گیری نیرو و فشار بین ایمپلنت ها و اندام بدن 38
2-8- تحول در ایمپلنتهای پزشکی با مواد هوشمند 39
2-9- مونیتور کردن فشار چشم در بیماری گلوکوم با استفاده از سنسور ایمپلنت شده 41
2-10- توقف بیماری صرع با کاشت ایمپلنتهای ابریشمی در مغز 42
2-11- مقایسه ایمپلنت زیرکونیا با تیتانیوم 44
فصل 3- مروری بر تغییرات سطوح ایمپلنتهای دندانی 47
3-5- مروری بر تغییرات سطوح ایمپلنت های دندانی 55
3-7- Radio frequency sputtering (RF) 60
فصل 4- ایمپلنت های ارتوپدی با پوشش بایومواد منیزیمی 70
4-9- رسوبنشانی شیمیایی از فاز بخار 79
4-10- رسوبنشانی لیزری پالسی 79
4-11- رسوب به کمک پرتو یونی 80
4-12- پوششهای ایجاد شده در محلول 80
4-14- رسوبنشانی الکتروشیمیایی 82
بازیابی حافظه با استفاده از ایمپلنت مغزی
محققان آمریکا وعده داده اند که به زودی از ایمپلنتی پرده برداری می کنند که قادر به بازیابی حافظه از دست رفته است.
پزشکان در حال حاضر از انواع مختلف ایمپلنت مغزی برای کاهش تشنج در افراد مبتلا به صرع و کاهش لرزش بیماران مبتلا به پارکینسون استفاده می کنند ولی هنوز ایمپلنتی ساخته نشده است که قادر به بازیابی حافظه باشد.
محققان آمریکا وعده داده اند که به زودی از ایمپلنتی پرده برداری خواهند کرد که قادر به بازیابی حافظه در سربازانیست که بخشی از حافظه شان در جنگ مختل شده است.
این پروژه بخشی از برنامه چهارساله ساخت تحریک کننده پیشرفته مغزی آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی آمریکا (DARPA) است.
مهمترین هدف این پروژه، درک بهتر مغز انسان، رفع آسیب های جنگ و کنترل پیری مغز است.
در این پروژه تجهیزات مصنوعی مغزی به گونه ای توسعه داده می شوند که مستقیما روی هیپوکامپ اثر کند و حافظه آشکار را بازیابی کند.
هیپوکامپ مسئول پردازش حافظه در مغز است.
حافظه آشکار یکی از انواع حافظه آگاهانه است که مسئول آمار، ارقام و حوادث است و تابه حال به هیچ روشی بازگردانده نشده است.
این پروتز مغزی با الهام از دستگاه ضربان ساز مغز ساخته شده است و پالس های ممتدی را به مغز ارسال می کند.
ایمپلنتهای پوشیده شده از ژل برای ترمیم اعصاب قطعشده
هنگامی که عصبی در سیستم عصبی محیطی پاره یا قطع میشود، ممکن است مدت درازی طول بکشد تا این عصب بازسازی شود- اگر اصولا امکان چنین بازسازی وجود داشته باشد.
به گزارش گیزمگ بسته به محل جراحت ممکن است برای سالها یا حتی برای بقیه سالها بخش مبتلا بدن بیمار بیحس و/یا فلج شود. اما اکنون دانشمندان ژل و ایمپلنتی را ایجاد کردهاند که مدعیاند ممکن است کمک زیادی به بهبودی عصبهای آسیبدیده کند.
این ایمپلنت از یک لوله ریز انعطافپذیر تجزیهشونده تشکیل شده است که به دور دو انتهای بریدهشده عصب قرار داده میشود. این ایمپلنت دو سر قطع شده عصبی را در امتداد هم و سر به سر قرار میدهد، و به علاوه سطح درونی آن را با ژل پوشانده شده است.
این ماده را "ژل هدایت بازسازی" (GRG) مینامند، رشد رشتههای عصبی را از طریق سه جزء عمده تشکیلدهندهاش- آنتیاکسیدانها، پپتیدهای صناعی لامینین (ترکیبات اسید آمینه)، و اسید هیالورونیک- حمایت میکند.
آنتیاکسیدان به پیشگیری از التهاب، پپتیدها به عنوانی نوعی خط هدایتی برای رشتههای عصبی تا در طول شکاف میان دو سر قطعشده رشد کنند، و اسید هیالورونیک - که به طور معمول در جنین انسان یافت میشود- مانع از خشک شدن این اجزا میشود. در نتیجه بر اساس گزارش این دانشمندان اعصاب با سرعت و به طور صافی ترمیم میشوند.
این سیستم ایمپلنت/ ژل با موفقیت بر روی حیوانات آزمایشگاهی آزمایش شده است، و آزمون بالینی آن بر روی انسانها در چند سال آینده آغاز خواهد شد. GRG همچنین ممکن است به تنهایی در حوزه سلول درمانی به عنوان وسیلهای برای حفاظت از سلولها برای پیوند به کار رود.
مروری بر تغییرات سطوح ایمپلنت های دندانی
آلومینا که غالباً به عنوان یک ماده بلاست کننده استفاده میشود سطوح با خشونت متفاوت تولید میکند. به هرحال ماده بلاست کننده اغلب در داخل سطح ایمپلنت فرورفته و بقایای آن حتی بعد از حمام اولتراسونیک، استریلیزاسیون و غیرفعال سازی توسط اسید، باقی می ماند. آلومینا در اسید نامحلول بوده و به همین دلیل به سختی از سطح تایتانیوم برداشته میشود. در تعدادی از موارد این ذرات به داخل بافتهای اطراف رها شده و با استئواینتگریشن ایمپلنتها تداخل پیدا میکنند. تنوع شیمیایی سطح ایمپلنت ممکن است مقاومت نسبت به خوردگی تایتانیوم را در محیط فیزیولوژیک کاهش دهد.
اکسید تایتانیوم نیز برای بلاست کردن ایمپلنتهای دندانی تایتانیومی استفاده میشود. ذرات اکسید تایتانیوم با میانگین اندازه 25 میکرومتر بطور متوسط یک سطح خشن در دامنه 2-1 میکرومتر بر روی ایمپلنتهای دندانی ایجاد میکنند. سایر مطالعات میزان موفقیت کلینیکی بالایی برای ایمپلنتهای سندبلاست تایتانیومی تا 10 سال بعد از گذاشتن ایمپلنت نشان داده اند.
رجایی و همکاران در مورد تاثیر عملیات سطحی مکانیکی و شیمیایی ایمپلنت های تیتانیومی بر چسبندگی و بقای سلول های فیبروبلاست انجام گرفت، نتایج کشت سلولی نشان دادکه در نمونههای سندبلاست شده به دلیل تخلخل بیشتر نسبت به سطوح اسید اچ شده، تراکم سلولی بیشتری در فصل مشترک آنها با محیط سلولی دیده میشود.
راه حل سوم برای ایجاد خشونت در ایمپلنتهای تایتانیومی استفاده از مواد بلاست کننده با خاصیت استئوکانداکتیو و سازگار با محیط و قابل جذب است. کلسیم فسفات مانند هیدروکسی آپاتیت، بتا تری کلسیم فسفات و ترکیب های آن از مواد بلاست کننده مفید می باشند. این مواد قابل جذب منجر به سطح تایتانیومی خالص ، تمیز و دارای ساختار مشخص میشوند.
لایه های آپاتیت که برای پوشش سطح ایمپلنت استفاده می شوند باعث بهبود پاسخ استخوان میشوند. اخیرا در یک مطالعه خصوصیات سطحی و قدرت استخوانی تولید شده با استفاده از یک روش بلاست کننده هیدروکسی اپاتیت با سرعت بسیار بالا مورد بررسی قرار گرفته شد و نشان داده شد که در این نوع ایمپلنتها، خشونت سطحی و کریستالینی شدن و ترشوندگی افزایش یافت.
مطالعات تجربی تأئید کردهاند که تماس استخوان به ایمپلنت با این سطوح در مقایسه با سطوح ماشین شده بیشتر است. همچنین مطالعات تجربی تأیید کردهاند در صورت ایجاد استئواینتگریشن، تماس استخوان با ایمپلنت مشابه سایر سطوح بلاست شده می باشد.
ایجاد خشونت در سطح ایمپلنت با استفاده از روش اسید اچ اسید اچ کردن با اسیدهای قوی مانند، H2SO4 ،HCL HF ،HNO3 روش دیگری برای ایجاد خشونت ایمپلنتهای دندانی تایتانیومی میباشند. اسید اچ بر روی سطوح تایتانیومی میکرومتر ایجاد کرده و باعث سوراخهای کوچک با قطر 5/0-2 میکرون بهبود استئواینتگریشن میشود. این روش، خشونت و زبری یکنواختی ایجاد کرده و منطقه سطحی فعال را افزایش داده و چسبندگی زیستی (bioadhesion) را بهبود میدهد. این
حالت باعث کاهش انرژی سطحی شده و از آنجایی که هیچ ذرهای در سطح باقی نمی ماند، احتمال آلودگی را کاهش میدهد. این نوع از سطح نه فقط باعث تسهیل گیر سلولهای استئوژنیک میشود بلکه اجازه مهاجرت سلول ها به سطوح ایمپلنت را هم میدهد.
62 - بررسی ایمپلنت های مغز و اعصاب و ایمپلنتهای دندانی و ارتوپدی - 96 صفحه فایل ورد (word)