این پرپوزال برای رشته مکانیزاسیون کشاورزی بوده اما کاربرد اصلی آن برای رشته های صنایع غذایی نیز میباشد که نسخه ورد word بوده و قابل ویرایش میباشد و شامل بخشهای بیان مساله ، مواد و روش و منابع میباشد.
پیچیدگی تحولات و متغیرهای انسانی و غیرمنتظره بودن عوامل محیطی واقتصاد جهانی تاثیرگذار بر فعالیت های کشاورزی از یکسو، و اهمیت راهبردی امنیت غذایی و مقابله با فقر از سوی دیگر، (توسعه کشاورزی ) را با چالش های عمیق و گسترده ای روبه روکرده است . روند فزاینده جهانی شدن تجارت محصولات کشاورزی و رقابت گسترده در این زمینه که چارچوب معادلات بازار را دگرگون ساخته است ، تمامی اجزای ((صنعت کشاورزی )) را دستخوش تحولات اساسی و ساختاری خواهد کرد. تاثیر عوامل زیست محیطی و تغییرات آب و هوایی نیز که تحولات اساسی را در کشاورزی ایجاد کرده اند، در آینده نزدیک به طورحتمی بیش ترین تأثیر مخرب خود را بر فعالیت های کشاورزی خواهد گذاشت .با عنایت به دو مؤلفه فوق الذکر، در دهه آینده سیاست گذاران و پژوهشگران عرصه کشاورزی ، به رغم عدم آمادگی ، با چالش های فزاینده و غیرقابل پیش بینی روبه رو خواهند بود.
افزایش توان و آمادگی سیاست گذاران ، پژوهشگران و دست اندرکاران بخش کشاورزی برای درک پیچیدگی های فزاینده و ارائه راه حل های راهبردی نیازمند شناختی (عالمانه ) و به هنگام از رویدادهای جهانی و دیدگاه های نظری دیگر صاحب نظران است . هم چنان که سرعت چشم گیر روند جهانی شدن ، در عرصه بازار یک چالش جدی برای بهره برداران بخش کشاورزی است . جهانی شدن در عرصه اطلاعات و اطلاع رسانی نیز یک فرصت طلایی برای پژوهشگران وسیاست گذاران به منظور کسب آمادگی وپاسخ گویی به چالش های فوق الذکرفراهم نموده است .اطلاعات در عرصه کشاورزی و توسعه روستایی نه تنها به عنوان یکی از اصلی ترین نهاده ها و سرمایه ها تلقی می گردد، بلکه کاراترین عامل ارتقای بازده و اثربخشی دیگر منابع تولید و توسعه به شمار می آید. فن آوری اطلاعات به عنوان بسترساز اطلاع رسانی شاید بزرگ ترین فرصت برای پژوهشگران و سیاست گذاران بخش کشاورزی محسوب شود.بهره برداری از این فرصت که نیازمند ابزار، دانش و مهارت است ، در شرایط کنونی کشور ما یکی از اساسی ترین ضرورتها است.
هدف اصلی از این مقاله بررسی و ارزیابی توانایی ها و آمادگی های ایران در حرکت به سوی جامعه اطلاعاتی در بخش کشاورزی و توسعه روستایی است . این مقاله طرح استقرارشبکه نظام دانش و اطلاعات کشاورزی موسوم به (نداک ) را تشریح می کند که بمنظوربهره گیری از فن آوری اطلاعات (سخت افزاری و نرم افزاری ) در فرآیند توسعه کشاورزی وروستایی از سوی نویسنده ارائه گردیده و در حال اجراست . محورهایی که در این مقاله دنبال خواهند شد به این شرح هستند:
- اهمیت فن آوری اطلاعات (Information Thechnology) در تحول نظام دانش کشاورزی( Agricultural Knowledge and Information System “ AKIS)
-نقش فن آوری اطلاعات در تسریع فرآیند توسعه کشاورزی شامل :
الف . نقش فن آوری اطلاعات در افزایش بازده زیستی تولید;
ب . نقش فن آوری اطلاعات در افزایش بازده اقتصادی تولید.
-ملاحظه ها و محدودیت های کاربرد فن آوری اطلاعات در توسعه کشاورزی وروستایی
- ارائه چارچوب و فرایند اجرایی طرح استقرار شبکه نظام دانش و اطلاعات کشاورزی (نداک ) بمنظور بهره گیری از فن آوری اطلاعات
واژه های کلیدی :فن آوری اطلاعات و ارتباطات، نظام دانش و اطلاعات کشاورزی ، توسعه کشاورزی.
تعداد صفحات:14
فرمت: ورد و با قابلیت ویرایش
در محصولات و فرآورده های پنیر سفت، شیر با فشار بالای CO2 حرارت می بیند تا به ته نشین شدن کیسین (پنیره) سرعت بخشیده و سرانجام ترکیب کشک شکل را سریعتر به وجودآورد.کشک از طریق این روش ودر مدت چند دقیقه وبدون تاثیر بر روی دام تولید می شود. فشار بالای CO2 برروی شیر می تواند باعث افزایش بازده کشکی به طور روزانه شده و بنابراین هزینمه های پردازشی (هزینه هایی که در مراحل مختلف صرف می شود) را کاهش دهد. ما ادعا می کنیم: 1. در محصولات پنیری سفت ، یک روش برای تسریع بخشیدن به ته نشین شدن کیسین شیر دام، گرما دادن شیر با دی اکسید کربن تحت شرایط خاصی است تا بتوان این کیسین ته نشین شده را براحتی بدست آورد.
پشت زمینه این اختراع : 1. زمینه اختراع : محصولات پنیر سفت که با سایه کوبی کشت اولیه با استانداردهای پاستوریزه سازی شیر انجام می گیرد شروع و با نمکین کردن آن، بسته بندی کردن و جا افتادن پایان می گیرد، روند طولانی را طی می کند. مالیدن شیر و به وجود آمدن کشک و هدر رفتن زمان در مراحل تولید محصولات پنیری، از جمله عوامل بسیار بحرانی و حساس هستند. ابداعی که در این جا صورت می گیرد مرتبط است به تسریع بخشیدن محصولات پنیری سفت توسط شیری که با کشت اولیه ریز ساز واره ها مایه کوبی و تلقیح می شود تا با دی اکسید کربن فشار بالا انجام گیرد.
2- توصیف این کارخانه: در طی چندین عصر در ساختن پنیر، این کار بارها انجام می گرفت و سیر رو به افزایش داشته است. در قدیم، پنیر از شیر ترش شده طبیعی به دست می آمد. شکم شامه (شیردان) از پوست معده گوساله بدست می آید تا کشکی را که جدا از آب پنیر (شیرابه) بدست می آید را بتوان تولید کرد. در اواخر قرن نوزدهم، درک جایگزینی شیر ترش با کشت های مواد شیری غیر میکروبی و خالص به عنوان ابزارهایی جهت کنترل بهتر برروی ویژگی های شیری به خصوص طعم و بافت آن ها شروع شد. دیگر بهبودسازی ها در ساخت پنیر شامل پاستوریزه کردن شیر و استاندارد کردن شیرابه که از طریق پاک سازی پوست گوساله هاست. آخرین اصلاح در کیفیت بهتر کشک تولید شده و کم شدن آلودگی های کشکی توسط زیر سازه هایی که در شیرابه دام یافت می شود، نتیجه بخش خواهد بود. در روش های نوین و امروزی برای ساختن پنیر، شیر پنیر استاندارد و پاستوریزه شده، کشت اولیه و شیرابه با یکدیگر ادغام شده و سپس برای تولید شیر بسته aده گرما و حرارت می بینند. این قسمت از شیر برداشته شده و سپس حرارت می بیند تا کره یا شیر دلمه شده را از روی شیرابه براحتی جدا کند. این کره سپس شسته، نمکین و بسته بندی شده و آماده جا افتادن می شود. شکم شامه شامل آنزیم پپسین ( در شیره معده) است که از حیوانات ، گیاهان و دیگر منابع که نقش چند مرحله ای در روند ساخت پنیر دارد گرفته می شود. در آغاز، شکم شامه ، کیسین (پنیره) را از طریق جدا کردن قسمت های خاصی در زنجیره پروتئینی کیسینK، مستحکم می کند. این عمل توسط ماسیدگی در 30 دقیقه دنبال می شود. در طی جا افتادن آن، شکم شامه و دیگر آنزیم های کشت اولیه با پروتئینی کردن پپتایدها (Peptide) به پنیر طعم و مزه می دهند. همین پروتئین کردن مواد باعث آزاد شدن گلبول های چربی از روی کره شده و آنها را در فعالیت چربی زدایی حاضر می کند. اسید لاکتیک نقش بسزایی را در ساخت پنیر ایفا می کند. البته عملکرد اولیه آنها تولید اسیدهای لاکتیکی است که کیسین را ته نشین می کنند.
شامل 24 صفحه فایل word قابل ویرایش
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:12
فهرست مطالب
ضرورت خصوصی سازی و تسریع اجرای سیاستهای اصل 44 قانون اساسی
چکیده:
متن کامل:
وجود بستر‌های فساد در اقتصادی دولتی
پی نوشت‌ها:
منابع و مأخذ:
در یک نگاه کلی می‌توان گفت مؤثرترین استراتژی برای غیر دولتی کردن اقتصاد ملی معکوس کردن جریان واقعی دولتی شدن اقتصاد است. در این استراتژی آزاد سازی اولویت اول را دارد و خصوصی سازی به عنوان نتیجه ناگزیر این سیاست مطرح می‌شود و نه به عنوان یک هدف و با اولویت اول.
با چنین رویکردی شاید بهتر بتوان علل شکست برنامه‌های خصوصی سازی در ایران را توضیح داد. مداخله دولت در همه عرصه‌های نظام اقتصادی و بازارها (کار، سرمایه و کالا) بزرگترین مانع رشد بخش خصوصی واقعی و رقابتی است. تا زمانی که بخش خصوصی رشد نکند دولت کوچک نخواهد شد. بخش خصوصی به عنوان موتور و محرک اصلی رشد اقتصادی و صنعتی شناخته می‌گردد زیرا با بکار‌گیری سرمایه خود و جذب و مشارکت سرمایه‌های غیر دولتی و استفاده بهینه از منابع انسانی و اعمال مدیریت کارآمد می‌توان ضمن ایفاء نقش خود در رشد اقتصادی و صنعتی کشور، همواره تحت نظارت، هدایت و راهبری هدفمند دولت، همراه با بهره‌گیری از قوانین و مقررات شفاف و روان ولی فاقد کمترین گریزگاه برای سوء استفاده‌ها و فرصت‌‌طلبی‌ها اهداف توسعه‌ای دولت را محقق نماید.
متن کامل:
خصوصی‌سازی فرایندی اجرایی، مالی و حقوقی است که دولتها در بسیاری از کشورهای جهان برای انجام اصلاحات در اقتصاد و نظام اداری کشور به اجرا در می‌آورند. واژه خصوصی سازی حاکی از تغییر در تعادل بین حکومت و بازار و به نفع بازار است و وسیله‌ای برای افزایش کارایی (مالی و اعتباری) عملیات یک مؤسسه اقتصادی است. زیرا چنین به نظر می‌رسد که مکانیسم عرضه و تقاضا و بازار در شرایط رقابتی باعث بکار‌گیری بیشتر عوامل تولید، افزایش کارایی عوامل و در نتیجه تولید بیشتر و متنوع‌تر کالاها و خدمات و کاهش قیمتها خواهد گردید. این پیش‌بینی به جهت مبانی تئوریک و علمی در سطح اقتصاد خرد و همچنین تجربه سایر کشورها امری پذیرفته شده است و در این صورت چرایی مسئله قابل پاسخ و اثبات است. اما نکته غامض و پیچیده چگونگی انجام آن و در پیچیده‌ترین مسئله آن یعنی انتقال مالکیت و نیز شکل‌گیری بخش خصوصی در جامعه است.
در پانزده سال گذشته خصوصی سازی از مهم‌ترین عناصر اصلی برنامه اصلاح ساختاری کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه بوده است. در واقع امروزه به دشواری می‌توان کشوری را یافت که برنامه‌ای را برای واگذاری تمام یا بخشی از شرکت‌های دولتی به بخش خصوصی و یا سهیم کردن بخش خصوصی در مدیریت، مالکیت و امور مالی این شرکت‌ها در پیش نگرفته باشد. ضرورت انجام خصوصی سازی کاملاً به اثبات رسیده است به طور کلی شرکت‌های دولتی از عملکرد خوبی برخودار نبوده و نیستند به طوریکه کالا و خدمات تولیدی آنها با وجود صرف هزینه‌های زیاد از کیفیت خوبی برخوردار نبوده و در مجموع به خوبی نشان داده‌اند که واحدهای اسراف گر و ناکارآمدی هستند. همچنین به دلیل تلاش دولت برای ایجاد و یا حفظ اشتغال، این شرکت‌ها از داشتن نیروی کار اضافی رنج می‌برند. شرکت‌های دولتی به دلیل کار کردن در فضای غیر رقابتی قیمت‌های پائینی برای محصولات خود بر می‌گزینند و این باعث زیان‌های هنگفت مالی شده چنانکه در برخی موارد میزان این زیان به 5 الی 6 درصد GDP کشور می‌رسد.