"مناسب برای دبیران، دانش آموزان و اولیاء"
برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید:
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه30
روابط فرهنگی ایران و پاکستان بعد از تشکیل پاکستان:
این یک واقعیت است که محبت و علاقه مردم پاکستان و ایران جزو لاینفک زمینه فکری و تاریخی مردم دو کشور میباشد و بهمین جهت از بدو استقلال پاکستان دو کشور توسعه، روابط فرهنگ را سر فصل برنامه های روابط خارجی خویش قرار داده اند. موافقت نامه فرهنگی بین دو کشور در اسفند ماه 1334 به امضاء رسید، موافقتنامه و زمینه برای همکاریهای بیشتر فراهم گردید و براساس آن صدها دانشجو استاد، هنرمند از دو کشور مبادله شد که هر ساله نیز این مبادلات فرهنگی ادامه یافته است. هم اکنون تعداد زیادی دانشجوی ایرانی در دانشگاهها و مدارس عالی پاکستان در رشته های مختلف به تحصیل اشتغال دارند و متقابلاً تعداد قابل ملاحظه ای دانشجوی پاکستانی در دانشگاهها و موسسات آموزشی ایران مشغول تحصیل میباشد. عده زیادی از این دانشجویان از بورس های فرهنگی دو کشور استفاده می کنند. همچنین در غالب دانشگاه های پاکستان کرسی زبان و ادب فارسی دائر می باشد. علاوه بر آن تدریس زبان فارسی در دوره اول دبیرستانهای این کشور نیز معمول است. تاسیس خانه های فرهنگ ایران در شهرهای راولپندی، پیشاور، کویته، لاهور، کراچی، ملتان، اسلام آباد و حیدرآباد که در آن همه ساله تعدادی از پاکستانیها به فراگرفتن زبان فارسی میپردازند و نسبت و هنر و تمدن ایران و اسلام کسب اطلاع می نمایند و در برنامه های فرهنگی و هنری و گردهمایی های منعقده شرکت می کنند نشانه عمق روابط فرهنگی دو کشور می باشد. همچنین کلاس های تدریس زبان فارسی در مراکز ملی پاکستان افتتاح شده که برادران و خواهران پاکستانی می توانند زبان فارسی را در آنجا فرابگیرند.
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه23
فرهنگ: بخش فراموش‌شده و یا عنصر ذاتی نظریه روابط بین‌الملل
برای مدت‌ها مطالعه سیاست بین‌الملل تحت تاثیر رویکرد رئالیسم، ظاهرا باعث کم‌توجهی به ابعاد فرهنگی و هنجاری الگوهای رفتاری بازیگران گردیده است. تحت این شرایط تلاش فراونی که برای تجزیه و تحلیل رویدادهای بین‌المللی از زوایای امنیتی، سیاسی و اقتصادی به عمل آمده‌اند، عملا قضای اندکی را جهت عنایت به بخش‌های فرهنگی باقی گذارده است. گرچه به ظاهر دولت‌ها بر اساس وجود منافع متعارض به صف‌آرایی در مقابل یکدیگر پرداخته و در شرایط همسویی خواست‌ها، هدف‌ها و استراتژی‌ها، مبادرت به همکاری با یکدیگر می‌نمایند و همچنین در یک وضعیت بینابین به رقابت با هم میپردازند و ما هر یک از موقعیت‌های مزبور را در چارچوب علائق اقتصادی، سیاسی و امنیتی تبیین، تشریح و تفسیر می‌کنیم، ولی در اکثر مواقع عملا برداشت‌ها، شناخت‌ها و ارزیابی‌ها که به صورت‌های ملموس اقتصادی، سیاسی و امنیتی تجلی می‌یابند نشات گرفته از یک سلسله ارزش‌ها، هنجارها، نمادها و اعتقادات می‌باشند. با وجود آنکه امکان دارد به ظاهر این‌گونه تصور گردد که در فرآیند نظریه‌پردازی سیاست بین‌الملل، توجه اندکی به ابعاد فرهنگی الگوهای رفتاری می‌شود لکن این غفلت لزوما به معنای آن نیست که اعمال و عکس‌العمل‌های بازیگران نسبت به رویدادهای گوناگون از عوامل فرهنگی نشات نگیرند. باید اذعان داشت که به‌رغم آنکه عدم تاکید بر ابعاد فرهنگی سیاست خارجی و سیاست بین‌الملل می‌تواند محققان و نخبگان اجرایی را متهم به تقلیل‌گرایی نماید، از طرفی تاکید عمده و بارز بر این مقوله و در حاشیه قرار دادن ابعاد امنیتی، سیاسی، اقتصادی و تجاری امکان دارد تعارضات و تضادهای موجود بازیگران را به واسطه مورد توجه قراردادن هنجارها، ارزش‌ها و نمادها و اصرار بر «بایدها» و «نبایدها» تشدید نماید. بدین ترتیب شاید تا زمانی که هنجارهای عام جایگزین نگاه‌های خاص‌گرایانه فرهنگی نگردیده‌اند، الگوی انتخاب منطقی دیپلماسی می‌تواند پوششی برای تعارضات هنجاری و ارزشی در سیاست بین‌الملل به‌شمار رود.
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه35
نظریه انتقادی و پست مدرنیسم در روابط بین الملل
مقدمه
درست در زمانی که «باری بوزان» توجه جدی خود را به مفهوم نظم‌دهنده اصلى روابط بین‌الملل یعنى امنیت در درون مکتب واقع‌گرایى ـ نوواقعگرایی، معطوف کرد، رشته روابط بین‌الملل در دهه 1980 در معرض انتقادات شدیدی قرار گرفت. شاید این رشته توسعه نیافته (Bakward Discipline) تا حد زیادی از توجیه شرایط ناتوان بود و در نهایت تحت تاثیر رویدادهایى قرار گرفت که سایر حوزه‌های علوم اجتماعى را در دهه‌های قبل متاثر ساخته بود.[1] در نتیجه به سوالاتی نظیر هدف رشته روابط بین‌الملل (که اولین بار قبل و بعد از جنگ جهانی دوم مطرح شد) و نیز روش شناسى (که موضوع دومین مناظره بزرگ در دهه 1960 بود) و تا حد کمتری، مسایل هستى شناختی که در دهه 1970 به شکل بحث در مورد بازیگران فراملى و مسایلى از این قبیل مطرح شد، سوالات معرفت شناسانه (که سوال در مورد نحوه ادعای ما درباره معرفت و نحوه دستیابى به آن است) و نیز سوالات اخلاقى (که در مورد آنچه باید هدف و مبنای اخلاقى تلاش نخبگان رشته روابط بین‌الملل قرار گیرد، تحقیق مى‌کند)، اضافه شد. در این جریان، قافله روابط بین‌الملل به سادگى به سایر حوزه‌های علوم اجتماعى رسید. همانگونه که جورج (George) در این باره بیان مى‌کند، برخى سوالات بسیار مهم، دیگر نمى‌توانند از سوی دانشمندان درگیر با مسایل حساس روزمره نادیده گرفته شوند. بنابراین وظیفه این دانشمندان نسبت به دیگران بسیار سنگین‌تر است.[2]
از این رو، برای برخى در حوزه روابط بین‌الملل (که مجموعا تحت عنوان فرا ساختارگرایی یا فرانوگرایى قرار مى گیرند) مشخص نیست که آیا مطالعه بوزان در مورد امنیت مى‌تواند چیزی بیش از مجموعه‌ای از هشدارها در مورد ویژگى دولت محوری امنیت (State-Centered) باشد و یا شرایط پیچیده‌ای است که در نهایت به حفظ انسجام پروژه واقعگرایی، به نحو کم و بیش مناسبى کمک مى‌کند؟[3] برای چنین افرادی که در پی تقویت مفاهیم سنتى روابط بین‌الملل نیستند، ضرورت دارد تا این مفامیم را در معرض انتقاد قرار دهند.[4] سایرین تا حدودی در انتقادات خود حداقل در پی‌نوشت‌ها منصف بوده‌اند؛ اما برای نظریه‌پردازان اجتماعى انتقادی، مساله واقعگرایی که بررسى بوزان در آن
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه11
بخشی از فهرست مطالب
تاریخچه روابط عمومی
جایگاه روابط عمومی در اسلام و قرآن
روابط عمومی در سیره پیامبر اعظم (ص)
ضرورت و اهمیت روابط عمومی
قرن حاضر را علاوه برآنکه قرن تسخیر فضا ، اتم ، کامپیوتر، لیزر و غیره نامیده اند، ،به عنوان عصر ارتباطات نیز نامگذاری گردیده است که شبیه دهکده جهانی می ماند که در این ارتباطات انسانها به هم نزدیک و افکار و اعمال انسانها و جمعیت ها از دید و نظر یکدیگر پنهان نیست که تبادل افکار و اطلاعات و دانش ها و هنر ها و تبلیغات در حجم و سرعت گیج کننده ای در جریان است. از طرفی ماشینی شدن زندگی ، افزایش جمعیت ، تقسیم کار و مشاغل، تخصصی شدن فعالیت ها ، تنوع امکانات بهره وری، برتری جویی ها ، ترویج شیوه های رقابتی و مقایسه ای، رفاه طلبی ها، خستگی ها ، کم حوصلگی ها ، بی اعتمادی ها و تنوع طلبی ها باعث شده است تا جمعیت های انسانی در حالی که از لحاظ فیزیکی و زیستی به یکدیگر نزدیکتر شده اند از نظر عاطفی ، اخلاقی و ذهنی دور از هم، منزوی ، خود خواه و نا همگون و پراکنده شده اند و اکثر مردم سردر گریبان خویش و در پی منافع خود رهرو راه خودشان هستند