نوع فایل: word
قابل ویرایش 25 صفحه
مقدمه:
در فرایند رشد مشکلات کودکان اغلب به خاطر عدم توانایی بزرگسالان برای درک و یا پاسخگویی موثر به احساسات و کوششهای آنها جهت ارتباط است . این شکاف ارتباطی زمانی عمیق می گردد که بزرگسالان اصرار دارند تا کودکان آن وسیله بیانی را که خود آنها استفاده می کنند بپذیرند .
کوشش جهت ارتباط برقرار کردن ، صرفاً از طریق شفاخی با کودکان نیازمند یک وسیله کاملاً پیشرفته برای بیان می باشد که به این ترتیب کودکان را در برابر وسیله ای که اغلب ناجور و بیش از اندازه محدود کننده است قرار می دهد .
بازی برای کودکان همانند کلام برای بزرگسالان است . فعالیت بازی در واقع تلاش کودک برای کنار آمدن با محیط است که از طریق او خود را می یابد و دنیا را درک می کند .
بنابراین بازی درمانی با ساخت درونی پویای کودک همراه با یک پویایی متناسب با آن سازگار می باشد . بازی درمانی تعادل یاری رسان بین بزرگسالان آموزش دیده و کودک است که در پی آن است که پریشانی هیجانی کودک را از طریق ارتباط سمبلیک بازی کاهش دهد .
" فروبل " بر این اعتقاد است که بازی نه تنها بازدارنده رشد کودک نیست ، بلکه باید بعنوان یکی از مهمترین عواملی که می تواند باعث هماهنگی رشد آزاد کودک از لحاظ جسمی ، احساسی ، ذهنی گردد در نظر گرفته شود .
بازی در کودکان زمانی آغاز می شود که آنها دارند یاد می گیرند که چگونه از کلمات استفاده کنند و افکارشان را بهم مرتبط سازند . این بازی احتمالاً نتیجه انگیزه ای است که کودک را تشویق می کند تا ظرفیت های خود را بکار گرفته و تمرین کند .
انسان از نظر فیزیولوژیکی نیاز به جنبش و حرکت دارد و بازی جزو مهم این جنبش و حرکت است ، انسان برای رشد ذهنی و اجتماعی خود نیاز به تفکر دارد و بازی خمیر مایه تفکر است.
بیان مسئله:
بازی وسیله طبیعی کودک برای بیان و اظهار خود است . " گاری لندرث" اظهار می دارد که بازی کردن برای کودک مساوی است با صحبت کردن برای یک بزرگسال . بازی کلمات کودک هستند .
متاسفانه هیچ تعریف واحد و جامع در مورد بازی وجود ندارد . تنها تعریف که اغلب به آن استناد می شود از اریکسون است که می گوید : بازی عملکرد خود است ، کوششی جهت هماهنگ کردن زاینده ی جسمی و اجتماعی یا خویشتن .
کودک از بدو تولد از طریق بازی است که می تواند احتیاجات بیولوژیکی خود را از راه تماس با محیط خارج از وجود خود ارضاء کند . ارضاء ایین گونه نیازهای بیولوژیکی اوست که می تواند زمینه ساز ساخت شخصیتی رفتارهای اجتماعی او شود .
به نظر " پیاژه " دنیای بازی بچه ها و تعامل با همسالان عرصه مهمی است که در آن اندیشه اخلاقی کودک شکل می گیرد . در مرحله واقع گرایی اخلاقی کودکان به هنگام بازی فکر می کنند که فقط یک راه "درست " وجود دارد . مثلاً موقع لی لی می گویند باید یک خانه یک خانه بپرید چون این قاعده بازی است . کودکان بزرگتر تشخیص می دهند که می توان قواعد را با مشورت گروهی تغییر داد . مثلاً می گویند " حالا بیا سه خانه سه خانه بپریم " ، بنابراین کودکان بزرگتر اطلاعات کورکورانه از مراجع قدرت را نادیده می گیرند و قواعد اخلاقی را محصول مشارکت ، همیاری و کنش متقابل بین همسالان می دانند .
یکی از اصول زیر بنای روش های تغییر رفتار و رفتار درمانی همین اصل خاموشی است . در این روش ، تغییر دهنه رفتار شرایطی را فراهم می آورد که در آن محرک شرطی رخ می دهد اما محرک غیر شرطی به دنبال نمی آید . این امر به تدریج باعث ضعیف شدن و سرانجام توقف کامل رفتار می شود .
خاموشی پاسخگو به طور طبیعی در طول زندگی به ما کمک می کند تا بر بسیاری از ترس های اکتسابی دوران کودکی خود فائق آییم . ما به تدریج که بزرگ می شویم ، بر اثر کسب تجارب مختلف و دیدن اینکه محرک ها برای ما خطری به وجود نمی آورند بر ترس های دوران کودکی خود ، نظیر ترس از پزشک ، تاریکی ، رعدو برق و از این قبیل مسلط می شویم .
آزمایش جونز ( 1924 ) با پیتر نمونه ای از روش خاموشی تدریجی است که در این آزمایش کودک سه ساله ای به نام پیتر که از موش و سایر حیوانات و اشیای پشمالو شدیداً می ترسید با این روش شرطی زدایی شد .
فهرست مطالب:
مقدمه
بیان مسئله
ضرورت واقعیت تحقیق
هدف تحقیق
فرضیه
تعریف عملیاتی متغییرها
متغییرها
جامعه آماری
مشاهدات
روش جمع آوری اطلاعات
خلاصه نویسی
هدف
فرضیه
نتیجه گیری
منابع
منابع و مأخذ:
- رشد شخصیت - پاول هنری ماسن و دیگران 1380 ترجمه مهشید یاسائی
- روانشناسی بازی – تالیف دکتر سیامک رضا مهجور (بهار 1380)
- بازی درمانی - گاری . ل . لندرث ترجمه خدیجه آرین (1378)
پروژه بیماری فوبیا در روان شناسی. doc