تقلید : پیروی و تقلید از متخصصانی در احکام دین برای افرادی که خود متخصص در دین نیستند.
مقلّد : افرادی که این رجوع و پیروی را انجام میدهند را گویند.
مرجع تقلید : فقیهانی که مورد مراجعه یا رجوع مردم هستند را گویند. یعنی متخصصانی که افراد فیر متخصص در دین مطابق
مناسب برای دانش آموزان و دبیران و اولیا
برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید:
اما صادق درباره کسانی که برای قضاوت به سلاطین یا قاضی آنان مراجعه می کنند،فرمود:
هرکس به حق یا ناحق به چنین کسانی مراجعه کند،به طاقوت مراجعه کرده واین مخالف کلام خداست که می فرماید**می خواهند برای داوری نزد طاقوت روند،درحالی که باید به طاقوت کافر باشند.**
پرسیدند:پس چنین افرادی چه کنند؟
فرمود:اینان باید به یکی از شماکه سخنان مارا روایت می کنندو در احکام دین تفکر می کند وآنها را می داند،مراجعه کنند وبه حکم او عمل نمایند.من چنین کسی را حاکم و داور میان شما قرار داده ام
برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید:
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 44
اهل بیت (ع) و مرجعیت فکری و علمی مسلمانان
۱. رسول اکرم «ص» در اداره امور حکومت، ریاست دینی تام داشت. آن حضرت از یک‌سو به اداره امور ارتش و حفظ و حراست سرحدات و مرزها می‌پرداخت، مالیات و غنائم را در بین مسلمانان تقسیم میکرد، در میانشان به داوری می‌نشست و کارهائی از این قبیل را که به امور دنیوی مربوط می‌شد انجام می‌داد و از سوی دیگر به اقداماتی که صبقه معنوی داشت دست می‌زد از جمله اینکه:
۱. احکام شرعی را به صورت کلی و جزئی تبیین میکرد و به مسائل و رویدادهای جدید که حکم آنها در قرآن و سنت وجود نداشت پاسخ می‌داد.
۲. با تفسیر قرآن کریم به تبیین و توضیح آیات می‌پرداخت و ابهامهای این کتاب مقدس را برطرف میکرد.
۳. به شبهات و تشکیکهائی که دشمنان اسلام یعنی مشرکان مکه و یهودیان و مسیحیان پس از هجرت مطرح می‌کردند پاسخ می‌داد.
۴. به حفظ و صیانت دین از هرگونه تحریف و خدشه در آموزه‌های مقدس آن می‌پرداخت.
بدون تردید کسی که چنین مسئولیت‌های خطیری داشته باشد فقدان او خلأ بزرگی در حیات اجتماعی به وجود می‌آورد و شکاف عمیقی را در رهبری موجب میشود که پر کردن آن منوط به وجود کسی است که دارای همان شایستگی‌های فکری و علمی پیامبر اکرم به جز ویژگی نبوت و دریافت وحی باشد.
اشتباه است که ما پیامبر «ص» را العیاذ بالله متهم کنیم به اینکه پیش از رحلت خود در فکر پر کردن خلأهای معنوی بعد از خود نبوده است.
این موضوع ما را وا می‌دارد که در سخنان پیامبر دقت کنیم تا بدانیم آن حضرت چه کسی را برای پر کردن خلأهای پس از خود معین کرد.
با مراجعه به احادیث آن حضرت به روشنی در می‌یابیم که رسول خدا این خلأها و کاستی‌ها را توسط ائمه که آنها را همسنگ و برابر با قرآن معرفی نموده بود، پر کرده و هدایت شدن است را بسته به پیروی از آنها و از قرآن دانست.
در اینجا به چند نمونه از احادیث و سخنان بسیار آن حضرت در این خصوص اشاره می‌کنیم:
۱. ابن اثیر جزری در جامع‌الاصول از جابربن عبدالله نقل می‌کند که گفت:
رسول خدا در حجه‌الوداع در روز عرفه دیدم که سوار بر شتر بود و برای مردم سخنرانی میکرد، آن حضرت فرمود: «من در میان شما دو چیزی را به جای گذاشته‌آم که اگر آن را برگیرید هرگز گمراه نمی‌شوید و آن کتاب خدا و عترت و خاندان من است».
۲. مسلم در صحیح خود از زیدبن ارقم نقل کرده که گفت:
روزی رسول خدا در کنار بر که آبی به نام خم ما بین مکه و مدینه برای ما سخنرانی کرد و پس از حمد و ثنای الهی و دادن پند و اندرز فرمود: ای مردم! من انسانی هستم که نزدیک است فرشته خدا (جبرئیل) بیاید و من دعوت او را اجابت کنم در حالی که در میان شما دو چیز گرانبها می‌گذارم که یکی از آنها کتاب خداست با هدایت و نور، آن را برگیرید و به آن چنگ زنید. رسول خدا به کتاب خدا تشویق و ترغیب کرد، آنگاه فرمود: دیگری اهل بیت من است و سه بار تکرار کرد: درباره اهل بیتم خداپسندانه عمل کنید. [۱]
۳. ترمذی در صحیح خود از جابربن عبدالله انصاری نقل کرده که گفت:
رسول خدا را در مراسم حج در روز عرفه بر روی شتری دیدم که می‌فرمود: «ای مردم من در میان شما چیزی به یادگار گذاشته‌ام که اگر آن را برگیرید هرگز گمراه نمی‌شوید: و آن کتاب خدا و عترتم است.[۲]
۴. امام احمد بن حنبل از ابوسعید خدری نقل می‌کند که گفت: رسول خدا فرمود: من دو امانت سنگین در میان شما می‌گذاریم که یکی از آنها بزرگتر از دیگری است. آن دو: کتاب خدا، آن ریسمان کشیده شده میان آسمان و زمین و دیگری عترت و خاندان من است و آن دو هرگز از هم جدا نخواهند شد تا آنکه در کنار حوض، بر من وارد شوند.[۳]
این حدیث معروف به حدیث ثقلین را بیش از ۳۰ صحابی از پیامبر نقل کرده و بیش از ۳۰۰ دانشمند آن را در کتابهای خود در علوم و متون مختلف و در تمام دوره‌ها و قرنها نگاشته‌اند.
این حدیث، حدیثی صحیح و در میان مسلمانان متواتر است و پیامبر «ص» به برکت این حدیث، کسانی را تعیین کرده که ضمن پر کردن خلأها، مرجع علمی مسلمانان پس از ایشان به شمار می‌روند و آنها جز اهل بیت آن حضرت نیستند.
۱-۱ اهل بیت چه کسانی هستند؟
سؤال این است که اهل بیتی را که پیامبر در حدیث ثقلین مورد اشاره قرار داده و خداوند متعال در قرآن آیه: «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا»[۴] را در حقشان نازل کرده، چه کسانی هستند؟
در پاسخ این سؤال باید گفت: پیامبر اکرم «ص» در مواضع متعدد، آنان را معرفی کرده و حتی عنایت و توجه فراوان و کم‌نظیری نسبت به معرفی آنان مبذول داشته است.
اولا: اسامی کسانی را که آیه فوق در شأن آنان نازل شده بیان فرموده است.
دوم: آن حضرت آنهایی را که آیه درباره‌شان نازل شده بود، در زیر عبای خود قرار داد و دیگران را از ورود به آن منع کرد.
سوم: هنگام عزیمت به نماز چندین ماه به خانه فاطمه گذر میکرد و می‌فرمود: وقت نماز است ای اهل البیت و آیه فوق را قرائت میکرد.
در خصوص مورد اول باید گفت:
۱. طبری در تفسیر آیه فوق از ابوسعید خدری نقل می‌کند که رسول خدا فرمود: این آیه درباره ۵ نفر نازل شده؛ من، علی، حسن، حسین و فاطمه در این زمینه روایاتی ذکر شده که علاقمندان می‌توانند به تفسیر طبری والدار المنشور سیوطی مراجعه کنند.
دوم: سیوطی به نقل از عایشه روایت کرده که گفت: روی رسول خدا «ص» به هنگام صبح در حالی که عبائی از موی سیاه بر دوش داشت از منزل خارج شد، در آن حال حسن و حسین (ع) بر او وارد شدند، حضرت آن دو را در زیر عبای خود گرفت آنگاه علی آمد و او را نیز به زیر عبا گرفت، سپس فرمود: «خدا چنین می‌خواهد که پلیدی را از شما اهل البیت دور کند و شما را پاک کرده‌اند».
هر چند نام فاطمه «س» در این حدیث نیامده اما در حدیث دیگری ذکر شده است، چنانکه سیوطی به نقل از ابن مردوبه بن سعد می‌گوید: به رسول خدا وحی آمد آنگاه علی و فاطمه و دو فرزند آنان را در زیر عبای خود گرفت فرمود: خدایا اینها خانواده و اهل بیت من هستند.
سوم: طبری از انس نقل کرده که پیامبر «ص» مدت شش ماه به هنگام نماز به خانه فاطمه گذر میکرد و می‌فرمود: نماز نماز ای اهل البیت و سپس آیه انما یرید الله... را قرائت میکرد.[۵]
اعتراف ائمه مذاهب به برتری فقهی اهل بیت «ع»
بسیاری از علمای اهل سنت ـ در گذشته و حال ـ به برتر بودن امامان اهل البیت از نظر فقهی اعتراف کرده‌اند که به چند نمونه از موارد بیشمار اشاره می‌کنیم:
ابن عساکر در تاریخ خود در شرح حال امام سجاد به نقل از ابن حازم می‌گوید: هیچ مرد هاشمی را بهتر از علی‌بن‌الحسین نیافتم و هیچ کس را فقیه‌تر از او ندیدم.[۶]
شافعی نیز می‌گوید: علی‌بن‌الحسین فقیه‌ترین فرد اهل بیت است.[۷] عبدالله بن عطا گوید: همه علما و دانشمندان از نظر توان علمی فروتر از امام باقر «ع» بودند. من حکم بن عتیبه را با آن همه شکوه و عظمتی که در نزد مردم خود داشت، در محضر امام باقر چون کودکی دیدم که در برابر معلم خود نشسته است.
ابوحنیفه می‌گوید: من کسی را فقیه‌تر از جعفربن محمد الصادق «ع» ندیدم.[۸]
با این اوضاف می‌توان نتیجه گرفت که پیامبر با رحلت خود ثقلین را از خود به جای گذاشت تا امت در حل معظلات و مشکلاتشان به آنها مراجعه کنند و آن حضرت در مواضع و مواطن مختلف، منظور خود از اهل البیت را مشخص کرده و به امت معرفی کرده است، حال این سؤال مطرح میشود که: اکنون که اهل بیت پیامبر «ص» از دنیا رفته‌اند معارف و علوم به جا مانده از آنها کجاست تا امت به آنها مراجعه کنند؟ فرضاً اگر پیامبر، ما را به مراجعه به ایشان و استفاده از احادیث و سخنانشان سفارش کرده، این علوم و احادیث آنان کجا یافت میشود تا مردم به آنها رجوع کنند؟
پاسخ این سؤال روشن است و آن اینکه میراث ائمه اهل بیت و احادیث و معارف آنها در موارد زیر قابل دسترسی است:
۱. کتاب علی «ع»
۱-۲ «حر» عاملی هم در موسوعه حدیثی خود، احادیث این کتاب را بر حسب ترتیب کتابهای فقهی از طهارت گرفته تا دیات، آورده است که طالبین می‌توانند به آن مراجعه کنند.
اما صادق «ع» در پاسخ کسی که در مورد «جامعه» پرسیده بود فرمود: در این کتاب تمام آنچه که مردم بدان نیازمندند وجود دارد و هیچ مسئله‌ای نیست مگر آنکه در آن یافت میشود حتی در مورد دیه یک خراش.
«جامعه» منبع احادیث اهل بیت بوده که آن را یکی پس از دیگری به ارث می‌بردند و از آن نقل می‌کردند و با آن به سؤال کنندگان استدلال می‌کردند.
۱-۳ دوم: صحیفه سجادیه
صحیفه سجادیه یا زبور آل محمد از مظاهر علوم اهل بیت «ع» است که در سینه تاریخ جاودانه مانده و مدارک متصل آن به امام، متواتر و متسلسل و به هم پیوسته است اما علاوه بر اتصال اسناد آن، فصاحت الفاظ و بلاغت عبارات و مفاهیم و مضامین عالی این ادعیه و نوع خاکساری در برابر خدا و حمد و ثنای آن ذات یگانه و شیوه‌های شگفت‌انگیز طلب عفو و بخشش و کرم الهی و توسل به حضرت باری تعالی، خود بزرگترین دلیل درستی انتساب این ادعیه به امام سجاد «ع» است و ثابت می‌کند که این در از آن دریار و این گوهر از آن معدن و این میوه از آن درخت است.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه95
بخشی از فهرست مطالب
چکیده
1-1. ولایت و محبّت اهل بیت(ع)
2-1. فضایل اهل بیت (ع)
1-2-1. حقانیت امام علی(ع) در جنگ ها
2-2-1. امام صادق از منظر ابو حنیفه
3-1. مرجعیت علمی اهل بیت(ع)
1-3-1. تعامل ابوحنیفه با امام باقر(ع)
2-3-1. تعامل ابوحنیفه با امام صادق (ع)
3-3-1. اعتماد ابوحنیفه به روایات اهل بیت(ع)
4-1. عدالت صحابه از دیدگاه ابوحنیفه
5-1. خلافت و حکومت از دیدگاه ابوحنیفه
1-2. سیره ابوحنیفه در برابر اختلافات فرقهای
2-2. سیره ابوحنیفه در برابر اهل حدیث
چکیده
مرجعیت علمی و جایگاه رفیع اهل بیت پیامبر (ع) میان مسلمانان می تواند به عنوان یکی از محورهای اساسی تقریب مذاهب اسلامی، در مسیر اتحاد و همگرایی مسلمانان نقش به سزایی را ایفا کند، و با پذیرش این حقیقت که مرجعیت علمی‌آنان تا حدی زیادی مقبول ائمه مذاهب اسلامی‌بوده و احادیث مروی از آنان به نبی اکرم (ص) می‌رسد، گامهای اساسی در مسیر تقریب برداشته می شود، این نوشتار با توجه به این ضرورت کوشیده است نظر امام ابوحنیفه را در موضوع تقریب مذاهب، با رویکرد به جایگاه و مقام اهل بیت (ع) بر رسی نماید. استنتاج نگارنده بر آن است که اهل بیت (ع) از منظر امام ابوحنیفه جایگاه بلند و رفیع دارد و او خود معترف به مقام والای آنان بوده و از حامیان اهل بیت محسوب میشود، این معنا از گفتار و رفتار عملی او به خوبی قابل استفاده است. امید است که این مقاله توانسته باشد گامی در مسیر تقریب بین مذاهب اسلامی و به خصوص ایجاد روابط حسنه بیش از پیش میان حنفیان و شیعیان بر داشته باشد.
کلیدواژهها: اهل بیت، مرجعیت علمی، ولایت، خلافت، ابوحنیفه، شیعیان، حنفیان، تقریب.
درآمد
قرآن کریم و روایات پیامبر اکرم (ص) نسبت به اهل بیت (ع) و محبت به خاندان رسالت سفارش اکید نموده است، محبت به اهل بیت (ع) اجر و مزد رسالت قرار گرفته و در روایات به مثابه عدل قرآن کریم مورد سفارش قرار گرفته است، به حسب روایات اهل بیت پیامبر(ص) عبارتند از: امام علی(ع) و فاطمه زهرا (س) و حسن و حسین بن علی(ع) و بقیه ذریه پاک آنان. این معنا در روایات بسیاری، از جمله در روایت ام سلمه آمده است، می‌گوید: هنگامی که آیه «إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً بر پیامبر(ص) نازل شد، حضرت علی (ع) و فاطمه و حسن و حسین(ع) را احضار کرده، فرمود: «اینان اهل بیت منند».مشابه این روایت در صحیح مسلم، سنن ترمذی و مسند احمد نیز آمده است. از این رو از محورهای اساسی وحدت و تقریب میان مسلمانان به شمار می رود، این مقاله در راستای ایجاد و تحکیم همدلی و وحدت بین مسلمانان به ویژه شیعیان و حنفیان در صدد بازخوانی و بررسی زمینه‌های تقریب در اندیشه و سیره یکی از چهرههای برجسته وتاثیر گذار جهان اسلام« امام ابوحنیفه»است می کوشد منزلت اهل بیت را به عنوان یکی از محورهای تقریب از منظر امام ابوحنیفه مورد بررسی قرار دهد، جایگاه اهل بیت از دیدگاه ابوحنیفه در دو مقام قابل بحث و بررسی است. مقام اول؛ جایگاه اهل بیت در اندیشه ابوحنیفه و مقام دوم؛ جایگاه اهل بیت در سیره ابوحنیفه.
اهل بیت در نگاه اباحنیفه از مقام والا و ممتاز برخوردار است، او معترف به ولایت و محبت اهل بیت، فضایل و مناقب و مرجعیت علمی‌آنان است، و از اهل بیت به گونه ای با تعظیم و تجلیل یاد می‌کند که در مورد کسی دیگری چنین تعظیمی‌از او مشاهده نشده است مباحث این فصل را می توان در محورهای زیر مورد بررسی قرار داد:
1-1. ولایت و محبّت اهل بیت(ع)
محبت و اظهار علاقهمندی به اهل بیت(ع) طبق مفاد آیات قرآن کریم و سنت نبی اکرم (ص)، از جمله مشترکات همه مسلمانان به حساب می‌آید و همگان این امر را بر خود فرض و لازم دانسته، هرگونه کوتاهی و بی اعتنایی را گناه بزرگ می‌شمارند. در این میان دیدگاه امام اعظم ابوحنیفه نیز در خور توجه و تأمل است؛ زیرا او به حیث امام و پیشوای طیف بزرگی از مسلمانان (حنفیان) در گفتار و کردار، محبت و ولایت خویش را به گونه‌های مختلف نسبت به اهل بیت(ع) ابراز کرده است.
آقای دکتر مصطفی الشکعه در باره محبت ورزیدن به اهل بیت می‌نویسد: «ابوحنیفه محبّ و دوستدار آل بیت رسول خدا(ص) بود و به آنان احترام می‌گذاشت و به فضائل و مناقب شان باورداشت و علم و دانش را از آنان فراگرفت و به حقانیت شان حکم میکرد، از امام حسن و امام حسین و امام علی بن الحسین و امام باقر و امام صادق(ع) و سائر ائمه و فرزندان حضرت فاطمه (س) تمجید و ستایش میکرد.
باتوجه به اوضاع و شرایط کوفه در عصر امام ابوحنیفه و حضور شیعیان در آن دیار تعامل او با شیعیان که محب و پیرو اهل بیتند آن قدر صمیمی و نزدیک است، که برخی از نویسندگان و تاریخ نویسان ابوحنیفه را به عنوان یک شیعه محبّ و گاهی یک شیعه سیاسی به حساب آورده است
لینک پرداخت و دانلود *پایین صفحه*
فرمت فایل : Word(قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه :44
فهرست مطالب:
اهل بیت چه کسانی هستند؟
اعتراف ائمه مذاهب به برتری فقهی اهل بیت «ع»
صحیفه سجادیه
رساله امام رضا «ع» در خصوص فرائض و سنتها
رساله امام هادی «ع»
نهج‌البلاغه
امامان علیهم السلام و نزول وحی
واژه وحی
وحی بر امامان در عرصه غیر تشریع
پانوشت‌ها
۱. رسول اکرم «ص» در اداره امور حکومت، ریاست دینی تام داشت. آن حضرت از یک‌سو به اداره امور ارتش و حفظ و حراست سرحدات و مرزها می‌پرداخت، مالیات و غنائم را در بین مسلمانان تقسیم میکرد، در میانشان به داوری می‌نشست و کارهائی از این قبیل را که به امور دنیوی مربوط می‌شد انجام می‌داد و از سوی دیگر به اقداماتی که صبقه معنوی داشت دست می‌زد از جمله اینکه:
۱. احکام شرعی را به صورت کلی و جزئی تبیین میکرد و به مسائل و رویدادهای جدید که حکم آنها در قرآن و سنت وجود نداشت پاسخ می‌داد.
۲. با تفسیر قرآن کریم به تبیین و توضیح آیات می‌پرداخت و ابهامهای این کتاب مقدس را برطرف میکرد.
۳. به شبهات و تشکیکهائی که دشمنان اسلام یعنی مشرکان مکه و یهودیان و مسیحیان پس از هجرت مطرح می‌کردند پاسخ می‌داد.
۴. به حفظ و صیانت دین از هرگونه تحریف و خدشه در آموزه‌های مقدس آن می‌پرداخت.
بدون تردید کسی که چنین مسئولیت‌های خطیری داشته باشد فقدان او خلأ بزرگی در حیات اجتماعی به وجود می‌آورد و شکاف عمیقی را در رهبری موجب میشود که پر کردن آن منوط به وجود کسی است که دارای همان شایستگی‌های فکری و علمی پیامبر اکرم به جز ویژگی نبوت و دریافت وحی باشد.
اشتباه است که ما پیامبر «ص» را العیاذ بالله متهم کنیم به اینکه پیش از رحلت خود در فکر پر کردن خلأهای معنوی بعد از خود نبوده است.
این موضوع ما را وا می‌دارد که در سخنان پیامبر دقت کنیم تا بدانیم آن حضرت چه کسی را برای پر کردن خلأهای پس از خود معین کرد.
با مراجعه به احادیث آن حضرت به روشنی در می‌یابیم که رسول خدا این خلأها و کاستی‌ها را توسط ائمه که آنها را همسنگ و برابر با قرآن معرفی نموده بود، پر کرده و هدایت شدن است را بسته به پیروی از آنها و از قرآن دانست.
در اینجا به چند نمونه از احادیث و سخنان بسیار آن حضرت در این خصوص اشاره می‌کنیم:
۱. ابن اثیر جزری در جامع‌الاصول از جابربن عبدالله نقل می‌کند که گفت:
رسول خدا در حجه‌الوداع در روز عرفه دیدم که سوار بر شتر بود و برای مردم سخنرانی میکرد، آن حضرت فرمود: «من در میان شما دو چیزی را به جای گذاشته‌آم که اگر آن را برگیرید هرگز گمراه نمی‌شوید و آن کتاب خدا و عترت و خاندان من است».
۲. مسلم در صحیح خود از زیدبن ارقم نقل کرده که گفت:
روزی رسول خدا در کنار بر که آبی به نام خم ما بین مکه و مدینه برای ما سخنرانی کرد و پس از حمد و ثنای الهی و دادن پند و اندرز فرمود: ای مردم! من انسانی هستم که نزدیک است فرشته خدا (جبرئیل) بیاید و من دعوت او را اجابت کنم در حالی که در میان شما دو چیز گرانبها می‌گذارم که یکی از آنها کتاب خداست با هدایت و نور، آن را برگیرید و به آن چنگ زنید. رسول خدا به کتاب خدا تشویق و ترغیب کرد، آنگاه فرمود: دیگری اهل بیت من است و سه بار تکرار کرد: درباره اهل بیتم خداپسندانه عمل کنید. [۱]
۳. ترمذی در صحیح خود از جابربن عبدالله انصاری نقل کرده که گفت:
رسول خدا را در مراسم حج در روز عرفه بر روی شتری دیدم که می‌فرمود: «ای مردم من در میان شما چیزی به یادگار گذاشته‌ام که اگر آن را برگیرید هرگز گمراه نمی‌شوید: و آن کتاب خدا و عترتم است.[۲]
۴. امام احمد بن حنبل از ابوسعید خدری نقل می‌کند که گفت: رسول خدا فرمود: من دو امانت سنگین در میان شما می‌گذاریم که یکی از آنها بزرگتر از دیگری است. آن دو: کتاب خدا، آن ریسمان کشیده شده میان آسمان و زمین و دیگری عترت و خاندان من است و آن دو هرگز از هم جدا نخواهند شد تا آنکه در کنار حوض، بر من وارد شوند.[۳]
این حدیث معروف به حدیث ثقلین را بیش از ۳۰ صحابی از پیامبر نقل کرده و بیش از ۳۰۰ دانشمند آن را در کتابهای خود در علوم و متون مختلف و در تمام دوره‌ها و قرنها نگاشته‌اند.