مهاجرت سلولی: از کشت بافت تا جنین
مقدمه
در اوایل دهه ی 1900، Ross Harrison، یک روش برای رشد سلول های جنینی در خارج از بدن، توسعه داد. او می خواست بفهمد که آیا سلول های عصبی، در هنگام تکوین می توانند آکسون هایشان را طویل کنند؟ اما شفاف نبودن جنین های دوزیستان و عدم وجود میکروسکوپی مناسب، مانع بررسی او شد. Ross Harrison برای غلبه بر این محدودیت ها، یک آزمایش in vitro توسعه داد که در آن، ریزنمونه هایی از بافت عصبی دوزیستان را درون یک دیش کشت داد. او با استفاده از میکروسکوپی نوری توانست ببیند که آکسون ها، از سلول های عصبی منفرد منشاء می گیرند. از زمانی که Harrison از یک کشت 2D استفاده کرد، این روش، به تکنیکی اساسی در مطالعه ی حرکت وابسته به زمان سلول، تبدیل شده است.
با گذشت زمان، مشخص شد که سلول های موجود در کشت های 2D، کشت های 3D و in vivo، تفاوت های قابل توجهی در شکل، چسبندگی های ماتریکس سلولی و رفتار مهاجرتی، دارند. با این حال، کشت های in vitro، امکان تعیین سازوکارهای هدایتی مهاجرت سلولی که به تحرک ذاتی سلول، مشخصه های توپوگرافی زمینه، ارتباطات سلول به سلول و نشانه های شیمیایی و فیزیکی، تکیه دارد، را فرآهم آورند. تحلیل های in vivo با استفاده از طیفی از ارگانیسم های مهره دار و بی مهره که امکان دست کاری بافت و جنین را فرآهم آورده اند، عکس برداری نوری و دستکاری های ژنتیکی، دید عمیقی به چگونگی سازوکارهای هدایتی in vitro که منجر به تکوین جنین می شوند، ایجاد کرده است. در این جا، این سازوکارها مرور می شود و اینکه چگونه رفتارهای مهاجرتی در پاسخ به نشانه های هدایت کننده، سبب ایجاد الگوهای مهاجرتی فردی و جمعی، که در تکوین جنینی، شکل دهنده ی بافت ها هستند، می شود، بررسی خواهد شد. این مباحث، با مروری بر انواع مهاجرت های سلولی در سلول های کشت شده در شرایط in vitro اتفاق می افتد و اصول پشت پرده ی آن ها، آغاز می شود. سپس، چگونگی کاربرد این اصول، برای نمونه های متفاوت مهاجرت سلولی، که در شرایط in vivo در هنگام تکوین جنین اتفاق می افتد، بحث خواهد شد.
مهاجرت سلولی؛ از کشت بافت تا جنین - مقاله ی مروری ترجمه شده