امروز در شرایطی قرار داریم دغدغه اصلی نظام بین‌الملل افراط و خشونت نیست، بلکه دغدغه بزرگ این است که خشونت، قتل و افراط از سوی افراد و گروه‌ها، امری عادلانه و اخلاقی تلقی می‌شود. برخی از دولت‌ها منابع مادی و معنوی خود را در ترویج این ایده و حمایت از این جریان‌ها به کار می‌گیرند و این وضعیت اگر چه تهدیدی عظیم را متوجه جامعه جهانی می‌کند، اما می‌تواند فرصتی باشد تا جامعه جهانی چشم خود را به شرایطی که دیده نشده و محرک افراطی‌گری موجود است باز کند و برای آن چاره‌ای بیندیشد.
ملاک دقیقی برای سنجش خشونت وجود ندارد ولی تلاش های بسیاری شده است از جمله تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر و دو کنوانسیون بین المللی مدنی- سیاسی و کنوانسیون حقوق بین‌الملل اقتصاد اجتماعی که به تایید و تصویب مجالس کشورها رسیده است این موارد ملاک های اصلی حقوق محسوب می شود و افراط و تفریط در این اعلامیه می تواند ملاک سنجش خشونت باشد.
چگونه می توانیم جامعه و منطقه و جهانمان را از خشونت برهانیم ؟