واژه «خراسان» در فارسی باستان نیامده است ولی نام شهرها و آبادی‌هایی که هر کدام جزئی از خراسان گذشته یا کنونی بوده و هستند، بارها در کتیبه‌های مختلف آمده است. واژه «خراسان» به معنای «خاور» یعنی «قسمتی که از خورشید است» می‌باشد. این واژه ترکیبی است از «خور» به معنی خورشید و «اسان» به معنی آمدن و مجموع ترکیب آن، به معنی «جایی است که از آن، خورشید برمی‌آید» و خراسان به معنی «محل طلوع خورشید» است. این سرزمین چون در شرقی‌ترین ناحیه ایران زمین قرار داشته است و خورشید زودتر از سایر نقاط در آن طلوع می‌کرده، این نام را به خود گرفته است از این رو «خور آسان» به معنای پدیدار شدن خورشید یا سرزمین بامدادان و طلوع آفتاب به کار رفته است. با استناد به این توصیف خورآسان را می‌توان سرزمین شرقی یا شرقی‌ترین ناحیه ایران زمین نیز تلقی کرد. واژه «خورآسان» در طول اعصار به سبب کثرت استعمال تحول یافته و به «خراسان» امروزی بدل گشته است. در آثار و نوشته‌های سعدی نیز واژه خراسان به همان معنای «خاور» به کار رفته است.
استان خراسان رضوی در گذشته بخشی از خراسان بزرگ بود که در سال 1383 خورشیدی با تقسیم استان خراسان به سه استان خراسان شمالی، خراسان رضوی و خراسان جنوبی ایجاد شد.
عوارض جغرافیایی استان خراسان رضوی
این استان به سبب وسعت زیاد، از نظر شرایط طبیعی، بسیار متنوع می‌باشد و هر یک از نواحی مختلف آن دارای ویژگی‌های خاصی است. به طور کلی ناهمواری‌های استان خراسان رضوی به دو بخش کوهستانی و دشت تقسیم می‌شود. بلندترین نقطه این استان قله بینالود در 3615 متری و پست‌ترین نقطه آن، در دشت سرخس در ارتفاع 299 متری از سطح دریا واقع شده است.
شامل 49 صفحه word
دانلود تحقیق استان خراسان رضوی