فی ژوو

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

فی ژوو

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

دانلود تحقیق گذری بر سیره و زندگی نامه ائمه اطهار

اختصاصی از فی ژوو دانلود تحقیق گذری بر سیره و زندگی نامه ائمه اطهار دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحقیق گذری بر سیره و زندگی نامه ائمه اطهار در 44 صفحه با فرمت ورد بسیار جامع شامل بخش های زیر می باشد:

پیشگفتار........................................................................................................................................................ 1

روش و اخلاق و خصوصیات پیامبر اکرم (ص).................................................................................... 2

لباس حضرت محمد (ص) .......................................................................................................................  3

خوراک پیامبر (ص) ...................................................................................................................................  3

جدیت و رفتار و حرکات حضرت محمد (ص) ...................................................................................  3

خلاصه ای اززندگی نامه و بیانات علی (ع) ........................................................................................  4

قسمتی ازخطبه های امام علی (ع) ......................................................................................................  4

دیوان علی (ع) ............................................................................................................................................  5

مختصری اززندگی امام حسن (ع) ........................................................................................................  7

خصوصیات وویژگیهای امام حسن (ع) ................................................................................................  7

خلاصه ای اززندگی امام حسین (ع) ...................................................................................................  8

نصایح و سخنان گهربارامام حسین (ع) ...............................................................................................  9

خلاصه ای اززندگی نامه حضرت زین العابدین (ع) .......................................................................  10

بررسی موضع امام درمقابل قیامها .......................................................................................................  11

دوره ثبات ...................................................................................................................................................  11

خلاصه ای اززندگی نامه امام باقر(ع) .................................................................................................  13

سخنان نغزازحضرت باقر(ع) ..................................................................................................................  13

مختصری اززندگانی و خصوصیات امام صادق (ع) ........................................................................... 15

قسمتی ازبیانات گهربار امام صادق (ع) ..............................................................................................  16

مختصری از زندگانی امام موسی کاظم (ع) ......................................................................................  17

سخنان گهربار امام موسی کاظم (ع) ..................................................................................................  18

الف

 

شناخت مختصری از زندگانی امام هشتم (ع) ..................................................................................  19

روش علی ابن موسی الرضا (ع) ...........................................................................................................  19

سخنان حضرت رضا(ع) ..........................................................................................................................  20

شهادت امام رضا(ع) .................................................................................................................................  21

خلاصه ای از زندگی امام محمد تقی (ع) .........................................................................................  22

معجزات امام محمد تقی (ع)  ...............................................................................................................  23

برخی ازکلمات گهربار امام محمد تقی (ع) .......................................................................................  23

خلاصه ای اززندگی امام دهم ...............................................................................................................  25

مختصری از زندگی نامه امام حسن عسکری (ع) ...........................................................................  27

قسمتی ازسخنان حکمت آمیز امام حسن عسکری (ع)  ..............................................................  28

وصف دنیا وآخرت ....................................................................................................................................  29

سخنان حضرت زینب (س) ...................................................................................................................  31

درفضیلت نماز ............................................................................................................................................  34

توبه و اهمیت و مراحل آن ....................................................................................................................  36

وضعیت انسان درهنگام احتضارومرگ ................................................................................................  38

نمونه ای از معجزات قرآن در مورد معاد و انسان ............................................................................  40

بیوگرافی مختصری اززندگی حضرت مهدی (عج) ..........................................................................  42

زمان ومکان ظهور .....................................................................................................................................  43

نشانه های ظهور ........................................................................................................................................  43

عوامل پیروزی حضرت مهدی (عج) ....................................................................................................  43

صفات و ویژگیهای یاران محضوص حضرت مهدی (عج) ...............................................................  44

ویژگیهای حضرت مهدی (عج) .............................................................................................................  45

فضیلت انتظارووظیفه ما در زمان غیبت .............................................................................................  46

نتیجه گیری ...............................................................................................................................................  48

منابع ومآخذ      48  

 

 

 

 

 پیشگفتار

 

 

انسان همیشه طالب سعادت و نیکبختی است که جهت رسیدن و نیل به آن نیازمند یک الگوی ایده آل در زندگی خویش است.

 

با توجه به فرصت های کم موجود در زندگی بشر امروزی جهت مطالعه و تحقیق و نیاز مبرم به الگوی متعالی برآن شدیم تا نحوة زندگی وسخنان گهربار ائمه اطهار علیهم السلام را بطور خلاصه و چکیده با استفاده از کتب معتبر و متعدد گردآوری نموده و به نگارش درآوریم ،امید است مورد قبول درگه حق واقع گردد و مثمر ثمر افتد.

 

                                       

 

روش و اخلاق و خصوصیات پیامبر اکرم (ص)

 

با تأنّی و وقار راه می رفت و لیکن قدمها را به روش متکبران برنمی داشت ، چشمان حقیقت بین او همیشه به زیر ، و نظرش بسوی زمین بود.

 

هر که را می دید در سلام کردن پیشی می گرفت ، حزن و اندوهی عمیق از قیافه اش ظاهر و همیشه متفکر بود و اندیشه می کرد. کمتر سخن می گفت ، گفتارش با لفظ اندک ولی دارای معنی بسیار بود.

 

خوش خوی و کریم النفس بود همچنانکه قرآن درباره اش می گوید : بدرستیکه تو دارای خلقی    بزرگ هستی .

 

کسی را حقیر و کوچک نمی شمرد و اندک نعمت را بزرگ و گرامی می داشت ، از خوردنی و آشامیدنی تعریف نمی کرد و از برای امور دنیوی خشم نمی گرفت، جز در کار حق. هر گاه خلافی راجع به احکام خدا می دید بی نهایت خشمگین می شد.

 

اشاراتش با دست بود نه به ایماء و چشم و ابرو. هنگام شادمانی دیدگانش را بر هم
می گذاشت و شادی و سرورش زیاد نبود. خندیدنش تبسم بود و صدایش را به قهقهه بلند نمی کرد. با هر کس به اندازة درک و فهم و عقلش سخن می گفت. به اهل فضیلت و دین و تقوی احترام می گذاشت . در مجلس جای مخصوص نمی نشست و چون وارد جمعیتی می شد هر جا که خالی بود جلوس می کرد با هر کس که می نشست تا او ارادة برخاستن نمی کرد برنمی خاست. حاجت هر کس را بقدری که مقدورش بود روا می کرد. پیوسته گشاده روی و نرم خوی بود. غریبان را رعایت می کرد عیوب و نقصهای مردم را تجسس نمی کرد، بزرگترین جهاد را جهاد با نفس می دانست ، بر روی زمین می نشست و طعام می خورد بر زمین می خوابید . نعلین و جامه اش را پینه و وصله می کرد. درِ‌خانه را به روی واردین می گشود و گوسفندان را می دوشید ، چون خادم خانه از گردانیدن آسیا خسته می شد به او کمک می کرد. به جایی تکیه نمی کرد، هر کس خواه آزاد یا بنده او را دعوت می کرد اجابت     می فرمود. هدیه را قبول می کرد حتی اگر یک جرعة شیر بود و دیگران را به هدیه دادن ترغیب می کرد، تصدق نمی خورد و بر روی مردم خیره نگاه نمی کرد، هر چه بر سر سفره حاضر بود تناول می کرد با یاران مضافحه می کرد و دلجویی می نمود.

 

لباس حضرت محمد (ص)

 

گاهی جبة پشمی و برد یمنی می پوشید . جامه هایش از پنبه و کتان بود و رنگ سفید را دوست می داشت . جامة نو که می پوشید کهنه را به فقیر می بخشید. هر جا که نزول می کرد عبایش را در زیرش می افکند. از تجمل و زینت آلات روی گردان بود.

 

خوراک پیامبر ( ص)

 

شیر و عسل و خیار و رطب میل می کرد ، خربزه و انگور را دوست می داشت ، بیشتر اوقات خوراکش شیر و خرما یا آب و خرما بود ، گوشت کتف و  دست گوسفند میل می کرد ، شوربای کدو و سرکه میل می نمود.

 

از سبزی ها کاسنی و ریحان کوهی مصرف می کرد ، از خوردن چیزهای بدبو وتند و تیز دوری        می فرمود، با سدر سر و روی می شست و عطر زیاد مصرف می کرد و همیشه همه را به نظافت و پاکی سفارش می فرمود.

 

جدیت و رفتار و حرکات حضرت محمد (ص)

 

پیامبر از همان کودکی حرکاتش و رفتارش بچه گانه نبود ، در هر کاری جدی بود و هیچ وقت دروغ نمی گفت و با دیگر بچه ها بازیهای ابلهانه نمی کرد ، از جنگ و جدال و کارهای مسخره آمیز دوری می فرمود. همیشه از بت پرستی روی گردان بود از خوردن غذایی که نذر بتان می شد خودداری می کرد ، هر جا برکة آبی می دید به شنا می پرداخت ، دوران جوانیش به پاکدامنی و عفت ذاتی گذشت و کسی بر او خرده نگرفت ، جوانان هم سن و سالش به مستی و عیاشی و بی بندوباری و شهوترانی روزگار را می گذراندند ، اما پیامبر به عبادت و ریاضت و صداقت و امانت و درستی و راستی عمر را سپری      می کرد، در آن محیط فساد و تباهی ، رفتار و حرکات او از شگفتیهای جهان بود. در سن 20 سالگی به انجمنی بنام ( رادمردان ) پیوست که آنها برای دفع تعدی و ستم ظلم اتحادیه تشکیل داده بودند و او از همان سالهای اولیة زندگی بفکر زیردستان و مظلومان و ناتوانان بود.

 

  • v معاشران او همیشه به نیکی و بزرگواری یادش می کردند.

 

خلاصه ای از زندگی نامه و بیانات علی (ع )

 

حضرت روز جمعه سیزده رجب سال سی ام عام الفیل مطابق با 599 میلادی در کعبه متولد شد مادرش نامش را حیدر گذاشت و بعد علی ( ع ) نامیده شد.

 

پدرش عمران بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف و مادرش فاطمه بنت اسد بن هاشم بن عبد مناف است. حضرت علی (ع) پس از رحلت پیامبر مدت 29 سال و 8 ماه درحیات بود و امانت شیعیان و رهبری مؤمنان را بعهده داشت.

 

  • v قسمتی از خطبه های آن حضرت

 

خدای را ستایش می کنم که جمال بی مثالش را در آینة آفرینش جلوه داد و از همة جهان در دل شکسته خانه کرد و مستمندان را به همسایگی پذیرفت. و خطاب به مردم می فرماید :

 

آشنا می نمائید ولی بیگانه اید و همچون بیماران سخن می گویید و ادعا می کنید اما حیف که در خوابی سنگین دمبدم فرو می روید ـ چگونه است که چشمان نگران شما نمی بیند و گوشهای تیزتان نمی شنود. دلی سرد و تاریک و خونی بی رنگ و بی حرارت در سینه های شما جای گرفته است.

 

ای پارسایان ناپرهیزگار و ای بازرگانان زیاندیده و سود نبرده ، آخر تا کی خواب و تا چند غفلت . بدین رویه که اکنون آغاز کرده اید روزگاری سیاه در پیش خواهید داشت که صورت خیالی آن کافی است که موی بر اندامتان راست کند و یکباره ارتعاش وحشت ، رشتة عمرتان را از هم بگسلد و پاره کند.

 

می فرماید : بخدا قسم بعد از مرگ از گردنه ها و راهگاه های سختی عبور خواهید کرد که اگر مراد و توشة کافی نداشته باشید به دره های عمیق جهنم سقوط خواهید کرد....

 


دانلود با لینک مستقیم


دانلود تحقیق گذری بر سیره و زندگی نامه ائمه اطهار

تحقیق در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور

اختصاصی از فی ژوو تحقیق در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحقیق در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور


تحقیق در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه8

سیره ائمه معصومین(ع) در برابر حکومت‏هاى هم عصر خویش نشان مى‏دهد که آنان‏ازهر وسیله‏اى براى مبارزه با آن‏ها استفاده مى‏کرده‏اند، هر چند که در زمان‏هاى‏مختلف،شیوه مبارزه ایشان متفاوت بوده است. شیوه مبارزه ائمه(ع) را مى‏توان به دو دسته مستقیم و غیر مستقیم تقسیم کرد. در مبارزه مستقیم، به روشنگرى صریح درباره ماهیت حکومت‏هاى وقت و حتى در مواردى به براندازى آن‏ها اقدام مى‏کردند. مبارزه غیر مستقیم آنان استفاده از هر روشى بود که غیر مستقیم، به نفى مشروعیت و تضعیف حکومت‏ها منجر شود.

بررسى این دو روش مبارزه مى‏تواند روشن سازد که مبارزه آنان با حکومت‏ها بر چه مبنا و اساسى بوده است و آیا صرفاً به این علت بوده است که این حکومت‏ها در روش خویش عادلانه رفتار نمى‏کردند یا غیر از این، علل دیگرى نیز دخالت داشت که ماهیت آن‏ها را ظالمانه مى‏ساخت، به گونه‏اى که هرگز اصلاح‏پذیر نبودند. پیش از پرداختن به اصل مبحث، گفتنى است که ائمه(ع) از یک اصل پنهان کارى، به نام تقیه، در برابر حکومت‏هاى وقت استفاده و اصحاب خویش را به رعایت آن سفارش مى‏کردند. در بحث‏هاى پیشین گذشت که حضرت على(ع) براى حفظ جان خویش از همین روش استفاده مى‏کرد، امام حسین(ع)

اصحاب خویش را به کتمان و مخفى کارى توصیه مى‏کرد و امام باقر(ع) نیز به ابابصیر توصیه مى‏کند که در جامعه‏اى که حکومت آن در دست افراد ناحق و هوس باز است، در ظاهر، هم چون دیگران و در باطن، مخالف آنان عمل کنید:

«خالطوهم بالبرانیة و خالفوهم بالجوانیة اذا کانت الامرة صبیانیه» [1]

توجه به این نکته درباره تقیه، لازم است که تقیه یک ضرورت است و امرى مستمر و دائم محسوب نمى‏شود. بنابراین، ممکن است امرى در یک زمان، جزء موارد تقیه باشد


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور

مقاله در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور

اختصاصی از فی ژوو مقاله در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقاله در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور


مقاله در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

  

تعداد صفحه:8

 

  

 فهرست مطالب

  1. مبارزه مستقیم

قیام حسینى، تکمیل کننده هدف امام على(ع)

 

 

سیره ائمه معصومین(ع) در برابر حکومت‏هاى هم عصر خویش نشان مى‏دهد که آنان‏ازهر وسیله‏اى براى مبارزه با آن‏ها استفاده مى‏کرده‏اند، هر چند که در زمان‏هاى‏مختلف،شیوه مبارزه ایشان متفاوت بوده است. شیوه مبارزه ائمه(ع) را مى‏توان به دو دسته مستقیم و غیر مستقیم تقسیم کرد. در مبارزه مستقیم، به روشنگرى صریح درباره ماهیت حکومت‏هاى وقت و حتى در مواردى به براندازى آن‏ها اقدام مى‏کردند. مبارزه غیر مستقیم آنان استفاده از هر روشى بود که غیر مستقیم، به نفى مشروعیت و تضعیف حکومت‏ها منجر شود.

بررسى این دو روش مبارزه مى‏تواند روشن سازد که مبارزه آنان با حکومت‏ها بر چه مبنا و اساسى بوده است و آیا صرفاً به این علت بوده است که این حکومت‏ها در روش خویش عادلانه رفتار نمى‏کردند یا غیر از این، علل دیگرى نیز دخالت داشت که ماهیت آن‏ها را ظالمانه مى‏ساخت، به گونه‏اى که هرگز اصلاح‏پذیر نبودند. پیش از پرداختن به اصل مبحث، گفتنى است که ائمه(ع) از یک اصل پنهان کارى، به نام تقیه، در برابر حکومت‏هاى وقت استفاده و اصحاب خویش را به رعایت آن سفارش مى‏کردند. در بحث‏هاى پیشین گذشت که حضرت على(ع) براى حفظ جان خویش از همین روش استفاده مى‏کرد، امام حسین(ع)

اصحاب خویش را به کتمان و مخفى کارى توصیه مى‏کرد و امام باقر(ع) نیز به ابابصیر توصیه مى‏کند که در جامعه‏اى که حکومت آن در دست افراد ناحق و هوس باز است، در ظاهر، هم چون دیگران و در باطن، مخالف آنان عمل کنید:

«خالطوهم بالبرانیة و خالفوهم بالجوانیة اذا کانت الامرة صبیانیه» [1]

توجه به این نکته درباره تقیه، لازم است که تقیه یک ضرورت است و امرى مستمر و دائم محسوب نمى‏شود. بنابراین، ممکن است امرى در یک زمان، جزء موارد تقیه باشد و در زمان دیگر نباشد. از این رو، ائمه(ع) در مواردى هم کارى با حکومت‏ها را براى اصحاب خویش مجاز مى‏دانستند و در مواردى آنان را از آن بر حذر مى‏داشتند. همین طور گاهى حفظ سرّ امامت خویش را خواستار مى‏شدند؛ ولى در موارد دیگر، آشکارا به تبیین آن مى‏پرداختند بدین ترتیب، موارد تقیه در زمان‏ها و مکان‏هاى مختلف، متفاوت مى‏شود و بدین علت است که در روایت، تشخیص مورد آن را برعهده اشخاص گذاشته‏اند که چه امرى باید پنهان بماند و چه امرى نه.

 


دانلود با لینک مستقیم


مقاله در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور

تحقیق در مورد اخلاق و معراج پیامبر

اختصاصی از فی ژوو تحقیق در مورد اخلاق و معراج پیامبر دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحقیق در مورد اخلاق و معراج پیامبر


تحقیق در مورد اخلاق و معراج پیامبر

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

  

تعداد صفحه:52

 

 

 

 

 

مقدمه

از آنجا که سال جاری به نام مبارک و مقدس یامبر اعظم (ص) مزین  گردیده است شایسته است که در تمام جهان اسلام مخصوصا در کشور و میهن اسلامیمان بیش از گذشته به بحث و بررسی پیرامون ابعاد گوناگون شخصیت آن بزرگ الهی و آن اسوه و الگوی کامل بشریت پرداخته شود .سخن درباره آن وجود مقدس که سرور پیامبران و صدیقان و شهیدان و فرشتگان است کار بسیار اسانی نیست و بیان تمام ابعاد شخصیت آن حضرت از محدوده فکر بشر بیرون می باشد خداوند متعال سیره و روش زندگی رسول بزرگوار اسلام (ص)  را بهترین و شایسته ترین نمونه برای مسلمانان دانسته و انها را به بهره گیری از سیره عملی و سخنان آن بزرگوار فرمان داده است . آنجا که فرموده است :                                    

لقد کان لکم فی رسول اسوه حسنه  (سوره احزاب آیه ۲۱)

هر آینه برای شما در وجود رسول خدا (ص) نمونه و سرمشق نیکو و پسندیده ای است.

بدون شک خو گرفتن با اداب پیامبر (ص) و اراستگی به اخلاق و سنن ظاهری و باطنی ان حضرت کمال نهایی و اخرین هدف زندگی است و سعادت دنیا و اخرت را به همراه دارد .

پس ضرورت شناخت ابعاد گوناگون زندگی سراسر افتخار ان شخصیت بزرگ اسلام بر هیچ کس پوشیده نیست چرا که شناخت مقدمه عمل است پس باید با سیره و اخلاق و رفتار و گفتار ان ختم رسولان و افضل پیامبران اشنا گردیم .

امید انکه خداوند متعال با تعجیل در ظهور فرزندش حضرت بقیه الله الاعظم ارواحنا فداه سنتهای فراموش شده ان پیامبر رحمت را زنده گرداند تا انسانها با الگو قرار دادن ان صاحب خلق ونیکو و عظیم و عمل به گفتار  وسیره ان حضرت به سر منزل مقصود راه یابند و سعادت دارین را به دست اورند .

 


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق در مورد اخلاق و معراج پیامبر

تحقیق در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور

اختصاصی از فی ژوو تحقیق در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحقیق در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور


تحقیق در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

  

تعداد صفحه8

 

فهرست مطالب

. مبارزه مستقیم

قیام حسینى، تکمیل کننده هدف امام على(ع)

 

سیره ائمه معصومین(ع) در برابر حکومت‏هاى هم عصر خویش نشان مى‏دهد که آنان‏ازهر وسیله‏اى براى مبارزه با آن‏ها استفاده مى‏کرده‏اند، هر چند که در زمان‏هاى‏مختلف،شیوه مبارزه ایشان متفاوت بوده است. شیوه مبارزه ائمه(ع) را مى‏توان به دو دسته مستقیم و غیر مستقیم تقسیم کرد. در مبارزه مستقیم، به روشنگرى صریح درباره ماهیت حکومت‏هاى وقت و حتى در مواردى به براندازى آن‏ها اقدام مى‏کردند. مبارزه غیر مستقیم آنان استفاده از هر روشى بود که غیر مستقیم، به نفى مشروعیت و تضعیف حکومت‏ها منجر شود.

بررسى این دو روش مبارزه مى‏تواند روشن سازد که مبارزه آنان با حکومت‏ها بر چه مبنا و اساسى بوده است و آیا صرفاً به این علت بوده است که این حکومت‏ها در روش خویش عادلانه رفتار نمى‏کردند یا غیر از این، علل دیگرى نیز دخالت داشت که ماهیت آن‏ها را ظالمانه مى‏ساخت، به گونه‏اى که هرگز اصلاح‏پذیر نبودند. پیش از پرداختن به اصل مبحث، گفتنى است که ائمه(ع) از یک اصل پنهان کارى، به نام تقیه، در برابر حکومت‏هاى وقت استفاده و اصحاب خویش را به رعایت آن سفارش مى‏کردند. در بحث‏هاى پیشین گذشت که حضرت على(ع) براى حفظ جان خویش از همین روش استفاده مى‏کرد، امام حسین(ع)

اصحاب خویش را به کتمان و مخفى کارى توصیه مى‏کرد و امام باقر(ع) نیز به ابابصیر توصیه مى‏کند که در جامعه‏اى که حکومت آن در دست افراد ناحق و هوس باز است، در ظاهر، هم چون دیگران و در باطن، مخالف آنان عمل کنید:

«خالطوهم بالبرانیة و خالفوهم بالجوانیة اذا کانت الامرة صبیانیه» [1]

توجه به این نکته درباره تقیه، لازم است که تقیه یک ضرورت است و امرى مستمر و دائم محسوب نمى‏شود. بنابراین، ممکن است امرى در یک زمان، جزء موارد تقیه باشد و در زمان دیگر نباشد. از این رو، ائمه(ع) در مواردى هم کارى با حکومت‏ها را براى اصحاب خویش مجاز مى‏دانستند و در مواردى آنان را از آن بر حذر مى‏داشتند. همین طور گاهى حفظ سرّ امامت خویش را خواستار مى‏شدند؛ ولى در موارد دیگر، آشکارا به تبیین آن مى‏پرداختند بدین ترتیب، موارد تقیه در زمان‏ها و مکان‏هاى مختلف، متفاوت مى‏شود و بدین علت است که در روایت، تشخیص مورد آن را برعهده اشخاص گذاشته‏اند که چه امرى باید پنهان بماند و چه امرى نه.

 

  1. مبارزه مستقیم

 

همان طور که گذشت، سیره ائمه(ع) درمبارزه مستقیم با حکومت‏ها به دو شکل متجلى شده است:

  1. قیام و مبارزه مسلحانه براى براندازى حکومت. این روش مبارزه را در سیره امام على و امام حسن(ع) در براندازى حکومت معاویه بررسى کردیم و حتى از تصمیم حضرت على براى براندازى حکومت عثمان سخن گفتیم. هم چنین آن را در سیره امام حسین(ع) مشاهده مى‏کنیم که درباره آن بحث خواهیم کرد.
  2. تبیین و روشنگرى درباره ماهیت حکومت‏ها در جهت نفى مشروعیت و پشتوانه اجتماعى ومعنوى آن‏ها.

اینک بحث درباره مبارزه ائمه(ع) با حکومت‏ها را در قالب این دو روش ادامه مى‏دهیم.

 

قیام حسینى، تکمیل کننده هدف امام على(ع)

 

در گفتار پیشین بیان شد که مبارزه بدون انعطاف حضرت على(ع) علیه معاویه، در حقیقت، مبارزه با سیره عملى حکومتى بود که پس از رسول خدا (ص) تحقق یافته و ثمره‏اى هم چون معاویه را به بار آورده بود و آن حضرت براى این که نشان دهد این سیره را هرگز به رسمیت نمى‏شناسد، یک لحظه نیز در برابر معاویه کوتاه نیامد و او را تأیید نکرد. پس از ایشان امام حسن(ع) کار نیمه‏تمام پدر را پى‏گیرى کرد؛ ولى شرایط، همچون زمان پدر، توفیق تکمیل این هدف را به ایشان نداد.

پس از شهادت امام حسن(ع) و حتى پیش از آن، چشم‏هاى گروهى از شیعیان، که از اوضاع جامعه خشنود نبودند، به سوى امام حسین(ع) دوخته شده بود تا او را به قیام علیه معاویه وا دارند؛ ولى از آن جا که سیره ائمه(ع) در شرایط یک سان، به یک سنوال است، آن حضرت نیز در هر دو زمان، شیعیان را به صبر و تقیه سفارش کرد و آنان را آگاه ساخت که تا معاویه زنده است، قیام و مبارزه امکان ندارد و به مقصود نمى‏رسد؛

اما اقدامات آن حضرت پیش از مرگ معاویه و پس از آن نگرش و هدف آن امام، از قیام و حکومت جامعه‏اسلامى را روشن مى‏کند و نشان مى‏دهد که قیام ایشان تکمیل کننده هدف حضرت على(ع) و هم سو با آن است.

اولین اقدام آشکار آن حضرت، موضع‏گیرى سخت در برابر جانشینى یزید بود. معاویه براى زمینه سازى بیعت براى یزید، نامه‏هایى به بزرگان مدینه نوشت و از آنان خواست که در این امر، فتنه ایجاد نکنند و با یزید بیعت کنند. امام حسین(ع) در پاسخ این نامه یادآور شد که بزرگ‏ترین فتنه، حکومت معاویه است و هیچ عملى نزد ایشان با فضیلت‏تر از جهاد علیه او نیست.[1] پس از این نامه نگارى، خود معاویه به مدینه آمد تا به طور حضورى از مردم مدینه براى یزید بیعت بگیرد و بزرگان این شهر را بترساند و کار خلافت براى یزید را به سرانجام برساند. او در سخنرانى عمومى خویش ضمن توصیف و تمجید از رسول خدا (ص) سعى کرد با تثبیت خلافت عمر، ابوبکر وعثمان و زیر سؤال بردن خلافت حضرت على و امام حسن(ع) و تمسک به مقدم شدن عمرو عاص بر اصحاب رسول خدا در غزوه ذات السلاسل، به تحکیم جانشینى یزید بپردازد. در این زمان، امام حسین(ع) در پاسخ به معاویه، ضمن بیان ضلالت و گمراهى او، حتى درباره بیان صفات پیامبر اکرم (ص) به او یادآور شد که خلافت و حکومت، از راه وراثت، به او منتقل مى‏شود و معاویه حق ندارد آن را به دیگرى واگذار کند:

«و رایتک عرضت بنا بعد هذا الامر و منعتنا عن آبائنا تراثا و لقد - لعمر اللّه - اورثنا الرسول ولادة، اما حججتم به القائم عند موت الرسول فاذعن للحجّة بذلک و رده الایمان الى النصف فرکبتم الاعالیل وفعلتم الافاعیل و قلتم کان و یکون حتى اتاک الامر یا معاویه» .[1]

در این سخن، امام(ع) ضمن بیان این که قریش با احتجاج به نزدیکى خود به رسول خدا(ص) پس از رحلت آن حضرت، خلافت را به دست گرفتند و انصار نیز با استدلال آنان خاضع گردیدند، همه دوران خلافت پس از آن حضرت را زیر سؤال مى‏برد؛ زیرا خلافت حق اهل بیت است که به واسطه قرابت با رسول خدا(ص) به آنان مى‏رسد و دیگران با بهانه‏هاى واهى، بر آن سوار شدند و با انجام افعال ناشایست، آن را تثبیت کردند تا این که خلافت به دست معاویه رسید.

چند روز پس از آن، که معاویه دوباره براى استحکام جانشینى یزید سخنرانى کرد و او را بهترین فرد براى خلافت معرفى نمود، امام حسین(ع) ضمن رد شایستگى یزید، با صراحت بر این که تنها ایشان شایسته این قیام است، در برابر معاویه موضع‏گیرى کرد و اقدامات معاویه در تعیین جانشین را زیر سؤال برد.[2] امام(ع) حتى در برابر اقدام معاویه براى ازدواج یزید با همسر عبدالله بن سلام، پس از گرفتن طلاق او، عکس العمل نشان داد و آن زن را پیش از این که معاویه بتواند به ازدواج یزید در آورد، به همسرى خویش برگزید و سپس او را طلاق داد تا دوباره با شوهر خویش زندگى کند.[3]

دومین اقدام امام حسین(ع) در این زمینه، یک سال پیش از مرگ معاویه صورت پذیرفت. آن حضرت در این سال به حج مشرف شد و در آن جا از بنى هاشم خواست تا بزرگان قریش را گرد هم آورند. سپس امام در جمع این گروه، که بالغ بر هفتصد نفر مى‏شدند و دویست نفرآنان صحابى رسول خدا (ص) بودند، به تشریح آیاتى پرداخت که در حق اهل بیت نازل گردیده است و نیز سخنان رسول خدا (ص) در این باره را نقل کرد و پس از اعتراف آنان به درستى همه آنها از آنان خواست تا هنگام بازگشت به شهر و دیار خود، هر فرد مطمئنى را یافتند، او را به سوى اهل بیت دعوت کنند و حق ایشان را در خلافت، یادآور شوند.[1]

این سیره امام در نفى خلافت یزید و معاویه، به عنوان نماد و ثمره خلافت، پس از رسول خدا(ص) وتأکید بر اختصاص خلافت به اهل بیت و آن حضرت، در همین جهت، پس از مرگ معاویه و آغاز مبارزه عملى آن حضرت با یزید نیز استمرار یافت. امام حسین(ع) پس از نامه یزید به فرماندار مدینه و دستور به گرفتن بیعت از آن حضرت، با افراد مختلف، گفت و گو و احتجاج داشت. در همه این سخنان، ما گوشه‏اى از این سیره امام را مشاهده مى‏کنیم که در این جا به نقل بعضى از آن‏ها مى‏پردازیم.

امام حسین(ع) و فرزند زبیر در مسجد پیامبر اکرم مشغول گفت و گو بودند که فرستاده حاکم مدینه آمد و از آنان خواست تا به دیدار حاکم بروند. عبدالله به آن حضرت گفت که نمى‏دانم حاکم براى چه ما را مى‏خواهد و امام به او خبر داد که معاویه مرده است و او مى‏خواهد از ما براى یزید بیعت بگیرد. سپس امام در پاسخ عبداللّه که پرسید: آیا بیعت مى‏کنى، فرمود:

«انى لا ابایع له ابدا لان الامر کان لى من بعد اخى الحسن فصنع معاویه ما صنع و حلف لاخى الحسن انه لایجعل الخلافة لاحد من بعده من ولده و ان یردها لى ان کنت حیا...انى لا ابایع یزید و یزید رجل فاسق معلن الفسق یشرب الخمر...» [2]

هیچگاه با یزید بیعت نمى‏کنم؛ زیرا خلافت پس از برادرم، حسن به من اختصاص داشت. پس معاویه آن چه مى‏خواست، انجام داد و براى برادرم، حسن قسم خورد که خلافت را در خاندان خویش موروثى نکند و آن را در صورتى که من زنده بودم، به من برگرداند... همانا من با یزید، که مردى فاسق است و آشکارا گناه مى‏کند و شراب مى‏نوشد و...بیعت نمى‏کنم.

در دیدار با حاکم نیز امام ضمن رد بیعت با یزید، بر اختصاص خلافت به او و اهل بیت تأکید مى‏کند:

«ایها الامیر انا اهل بیت النبوة و معدن الرسالة و مختلف الملائکه و مهبط الرحمة بنافتح اللّه و بمایختم و یزید رجل شارب الخمر...و مثلى لا یبایع مثله و لکن نصبح و تصبحون و ننظر و تنظرون اینا احق بالخلافة و البیعة» .[1]

در جاى دیگر، آن حضرت در دیدار با مروان بن حکم، که باچهره‏اى خیرخواهانه، امام را به بیعت بایزید فرا مى‏خواند تا به خیر دنیا و دین برسد، نه تنها خلافت یزید را زیر سؤال مى‏برد و آن را سبب نابودى دین مى‏داند، بلکه همه بدبختى‏هاى جامعه اسلامى را از حکومت معاویه مى‏داند و سخنى از پیامبر اکرم (ص) را نقل مى‏کند که از مردم خواسته است اگر معاویه را بر منبر او دیدند، بکشند:

«انا للّه و انا الیه راجعون و على الاسلام السلام اذا بلیت الامة براع مثل یزید ولقد سمعت جدى رسول اللّه یقول: الخلافة محرّمة على آل ابى سفیان فاذا رأیتم المعاویة على منبرى فابقروا بطنه و قد رآه اهل المدینه على المنبر فلم یبقروا فابتلاهم اللّه بیزید الفاسق» .[2]

آن حضرت در وصیتنامه خویش به محمد حنفیه به توضیح اهداف و روش قیام خود پرداخته و هدف از قیام خود را اصلاح امت اسلامى و روش قیام خود را همان روش جد و پدر بزرگوارش معرفى مى‏کند:

«انّما خرجت لطلب الاصلاح فى امّة جدى ارید ان آمر بالمعروف و انهى عن المنکر و اسیر بسیرة جدّى و ابى على بن ابیطالب فمن قبلنى بقبول الحق فاللّه اولى بالحق و من ردّ علىّ هذا اصبر حتى یقضى اللّه بینى بین القوم و هو خیرالحاکمین» .[3]

در این سخن امام با تصریح به این مطلب که هر آن چه ایشان انجام مى‏دهد، مطابق با کارى است که پیامبر اکرم (ص) در آغاز بعثت و نابودى مشرکان وتشکیل حکومت اسلامى انجام داد و حضرت على(ع) دراستمرار آن، با قاسطین و ناکثین و مارقین جنگید و لحظه‏اى انحراف از مسیر اسلام و خط و سیره نبوى را تأیید نکرد، پرده از یک حقیقت الهى درباره رابطه اهل بیت و مردم برداشته است. این رابطه، به دعوت اهل بیت و ائمه(ع) و پذیرش مردم بازگشت دارد. رابطه‏اى که در آن، امام و حاکم جامعه، از سوى خداوند منصوب مى‏شود و مردم موظف به یارى او هستند؛ همان طور که پیامبران از طریق نصب الهى معیّن مى‏گردند و مردم همین وظیفه را در برابر آنان دارند. امام حسین (ص) با جمله «فمن قلبى...و من ردّ علىّ» مى‏خواهد این حقیقت را آشکار سازد که او براى قیام و نابودى یزید در قبول رهبرى جامعه، وظیفه‏اى الهى بر دوش دارد و هر کس او را بپذیرد، حکم الهى را پذیرفته است و هر کس او را رد کند، باید منتظر حساب رسى خداوند و مجازات الهى باشد.

این تنها مرتبه‏اى نبود که آن حضرت، این رابطه را تبیین مى‏کرد. ما قبلاً درباره اقدام ایشان در زمان معاویه سخن گفتیم. ایشان در طول مدت خروج از مدینه تا لحظه شهادت، همواره از مردم طلب یارى مى‏کرد و آنان را از عواقب ترک همراهى با ایشان برحذرمى‏داشت. در این موارد، آن حضرت ضمن بر شمردن فضائل اهل بیت و استحقاق آنان براى خلافت وغصب حق آنان، از مردم مى‏خواست که با یارى آنان حق رابه موطن اصلى خویش بازگردانند. امام در نامه‏اى که به سران قبایل شهر بصره نوشت، از آنان چنین یارى خواست:

«امّا بعد فان اللّه اصطفى محمداً من خلقه و اکرمه بنبوته اختاره لرسالته ثم قبضه الیه وقد نصح لعباده و بلغ ما ارسل به و کنا اهله و اولیائه و اوصیائه و ورثته و احق الناس بمقامه فى الناس فاستأثر علینا قومنا بذلک فرضینا و کرهنا الفرقة و احببنا العافیه ونحن نعلم انّااحق بذلک الحق المستحق علینا ممن تولاه، و قد بعثت رسولى الیکم بهذا الکتاب و انا ادعودکم الى کتاب اللّه و سنته فان السنة قد امتیت و البدعة قد احیبت فان تسمعوا قولى اهدکم الى سبیل الرشاد و السلام علیکم و رحمة الله وبرکاته» .[1]

اما بعد، همانا خداوند محمد رااز میان خلقش برگزید و با نبوتش بر وى کرامت بخشید و به رسالتش انتخاب فرمود. سپس در حالى که رسالت خویش را انجام داد، و بندگان خدا را راهنمایى کرده بود، او را به سوى خویش برد و ما خاندان، اولیا، اوصیا، وارثان وسزاوارترین مردم به مقام او در جامعه بودیم؛ ولى گروهى بر ما سبقت جسته و این حق را از ما گرفتند.پس ما با علم به این که به این مقام شایسته‏تر و سزاوارتریم، براى جلوگیرى از فتنه و اختلاف در جامعه اسلامى، به این کار رضایت دادیم. هم اکنون من فرستاده خویش رابا این نامه به سوى شما گسیل داشتم و شما را به کتاب خدا و سنت پیامبر دعوت مى‏کنم؛ زیرا سنت از بین رفته و بدعت به وجود آمده است. پس اگر سخن مرا بپذیرید، شما را به راه سعادت و خوشبختى

هدایت مى‏کنم. درود و رحمت و برکت خدا بر شما باد!

چند نکته در این نامه وجود دارد: اول این که مقام نبوت، اقتضاى حاکمیت بر جامعه اسلامى را داشته است. دوم این که اهل بیت و ائمه(ع) وارث مقام پیامبر اکرم(ع) در رهبرى جامعه اسلامى هستند و حق آنان به واسطه دیگران غصب شده است. این مسأله یکى از موارد انحراف از کتاب خداوند و سنت پیامبر اکرم (ص) که آن حضرت مى‏خواهد آن را اصلاح کند. سوم دعوت امام به سوى خویش است که با یادآورى مقام و مرتبه خود وتصمیم‏بر گرفتن حق خویش واز بین بردن بدعت‏ها از مردم بصره مى‏خواهد او را در این راه‏یارى کنند.

آن حضرت، غیر از دعوت‏هاى فردى بسیار،[1] در برابر لشکریان حر و عمر سعد نیز حق الهى خود درباره حکومت و طلب یارى از مردم را تکرار مى‏کند. ایشان پس از نماز عصر، خطاب به لشکریان حر فرمود:

«ایها الناس! انا ابن بنت رسول اللّه و نحن اولى بولایة هذه الامور علیکم من هؤلاء المدعین ما لیس لهم و السائرین فیکم بالظلم و العدوان فان تثقوا بالله وتعرفوا الحق لاهله فیکون ذلک للّه رضى وان کرهتمونا و جهلتم حقنا و کان رأیکم على خلاف ما جاءت به کتبکم و قدمت به رسلکم انصرفت عنکم» .[2]

اى مردم! من پسر دختر رسول خدا هستم و ما به سرپرستى امور شما از این مدعیان ناحق و عمل کنندگان به ظلم و عدوان، سزاوارتریم. پس اگر به خداوند اطمینان کنید و حق‏رابراى اهلش بشناسید، این مورد رضاى الهى است و اگر ما را نمى‏خواهید و حق مارانمى‏شناسید و نظرتان برخلاف نامه‏ها و سخنان فرستادگانتان است، پس از شما رومى‏گردانم.

و در برابر لشکریان عمر سعد با صداى بلند، این گونه به درگاه خداوند دعا مى‏کند:

«اللهمّ انّا اهل نبیک و ذریته و قرابته، فاقصم من ظلمنا و غصبنا حقنا» .[3]

خدایا! ما خاندان پیامبرت و نسل و اقوام او هستیم. پس نابود گردان کسانى را که به ما ظلم کردند و حق ما را غصب نمودند.

از سوى دیگر، کسانى که آن حضرت را به سوى خویش دعوت کردند نیز همین تلقى را از رابطه ایشان باخویشتن داشتند. مردم کوفه پس از آگاهى از تصمیم آن حضرت براى قیام در برابر حکومت یزید، چون خود را شیعه و پیرو اهل بیت مى‏دانستند، تصمیم گرفتند که ایشان را یارى کنند تا قیامش به ثمر بنشیند و آنان نیز در سایه رهبرى وامامت او به آسایش برسند. آنان در خانه سلیمان بن صرد جمع شدند و وى اوضاع را این گونه برایشان توصیف کرد:

«و هذا الحسین بن على قد خالفه وصار الى مکة خائفا من طواغیت آل ابى سفیان وانتم شیعته و شیعة ابیه من قبله و قد احتاج الى نصرتکم الیوم فان کنتم تعلمون انکم ناصروه و مجاهدو عدوه فاکتبوا الیه و ان خفتم الوهن و الفشل فلا تغروا الرجل من نفسه فقال القوم: بل ننصره و نقاتل عدوّه ونقتل انفسنا دونه حتى ینال حاجته» .[1]

و این حسین بن على است که با یزید مخالفت کرده و ترسان از سرکشان خاندان ابوسفیان به مکه آمده است و شما پیرو او و پیرو پدرش پیش از این هستید و او امروز به یارى شما نیاز دارد. پس اگر به خود اطمینان دارید که او را یارى مى‏کنید و با دشمنش مى‏جنگید، به او نامه‏بنویسیدو اگر از سستى وناتوانى خویش در هراسید، پس او را فریب ندهید. پس آنان گفتند: بلکه او را یارى مى‏کنیم و با دشمنش مى‏جنگیم و خویشتن را فداى او مى‏کنیم تا به‏حاجتش برسد.

بدین ترتیب، جاى جاى قیام حسینى نشان دهنده هدف امام حسین(ع) در تکمیل راهى است که حضرت على(ع)براى از بین بردن خط انحراف در مسیر اسلام، پس از رحلت رسول خدا(ص) آغاز کرده بود؛ قیامى که هر چند با پیروزى ظاهرى، به این هدف نایل نگردید - ولى با ریخته شدن خون امام به مقصود رسید و تا همیشه یزید و معاویه و همه کسانى را که در رسیدن این دو به خلافت نقش داشتند، رسوا کرد ونشان داد که چگونه انحراف در مسیر رهبرى جامعه، هر چند در آغاز، در نظر مردم مهم جلوه نمى‏کرد و از این رو فریادهاى حضرت على(ع) در اصلاح این امر به جایى نرسیده، اما در نهایت، به آن جا منتهى شد که یکى از دو سرور جوانان بهشت، قطعه قطعه گردید، احکام اسلامى آلت دست حکمرانان فاسق قرار گرفت، صالحان شکنجه شده وبه قتل رسیدند و فاسقان امور جامعه را در دست گرفتند. قیام امام حسین(ع) موجب گردید که مردم متوجه نقش بسیار مهم رهبرى در جامعه اسلامى شوند و از آن زمان، قیام‏هاى متعدد علیه حاکمان جور شکل گرفت و گسترش یافت. این قیام، پیش از پیش، مردم را متوجه اهل بیت، به عنوان رهبران الهى براى جامعه اسلامى گردانید و نقش آنان را در جامعه آشکار ساخت. بنى عباس نیز براى به دست گرفتن قدرت، تحت لواى حق غصب شده اهل بیت، اقدام کردند و موفق شدند.

 

 

 

 

 

 

 


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق در مورد رفتار ائمه در برارب خلفای جور