آئین نامه چگونگی تنظیم و انعقاد توافقهای بین المللی

اختصاصی از فی ژوو آئین نامه چگونگی تنظیم و انعقاد توافقهای بین المللی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word  (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات 11 صفحه

معاونت حقوقی و امور مجلس رییس جمهور
هیات وزیران در جلسه مورخ 13/2/1371 به استناد اصل 138 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و در اجرای مفاد اصول 77 و 125 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، آئین نامه چگونگی تنظیم و انعقاد توافقهای بین المللی را به شرح زیر تصویب نمود :
فصل اول ـ تعاریف و ضوابط
ماده 1 ـ اصطلاحاتی که در این آئین نامه به کار می رود تابع تعاریف زیر می باشد :
دستگاه ( سازمان ) دولتی: وزارتخانه ، موسسه یا شرکتی است که مطابق قوانین و مقررات اعمال حاکمیت یا تصدی دولت جمهوری اسلامی ایران را در امری به عهده دارد در مواردی که موضوع در ارتباط با وظایف و مسوولیتهای چند دستگاه باشد ، تعیین دستگاه مسوول بر عهده هیات وزیران می باشد .
توافق حقوقی :
توافقی است ناشی از روابط بین المللی که به موجب آن ، دستگاه دولتی در مقابل دولت ، موسسه و شرکت دولتی خارجی یا مجامع ، شوراها و سازمانهای بین المللی ، ملتزم به امری شود و دارای آثار و ضمانت اجرای حقوقی باشد .
توافق حقوقی در مواردی که نیازمند تصویب مجلس شورای اسلامی باشد ، «توافق حقوقی تشریفاتی » است و در سایر موارد ، « توافق حقوقی ساده » محسوب می شود .
توافق نزاکتی : توافقی است ناشی از روابط بین المللی که به موجب آن ، دستگاه دولتی تصمیم خود را تعقیب سیاستهای معینی اعلام می نماید ، بدون آنکه اثر حقوقی لازم الاجرائی به آن مترتب باشد .
اعلام قبولی : هر اقدامی که در حقوق بین المللی متضمن قبول توافق حقوقی باشد ، اعم از امضای قطعی ، تصویب پذیرش متضمن قبول توافق حقوقی باشد اعم از امضای قطعی ، تصویب ، پذیرش و الحاق .
قرارداد جزیی : توافق حقوقی است که اجازه انعقاد آن در یک توافق حقوقی تشریفاتی به دستگاه دولتی داده شده است .
برنامه همکاری : ترتیباتی است که دستگاه دولتی برای انجام امور محول ، با طرف خارجی توافق می نماید مشروط بر اینکه موضوع آن در چارچوب وظایف و اختیارات آن دستگاه بوده ، امکان تجدید نظر و اصلاح توسط دستگاه مذکور وجود داشته باشد ، سفرهای زیارتی و صدور ویزا .