تحلیل حقوقی رای مشورتی دیوان دادگستری بین المللی در مورد ساخت دیوار حائل در سرزمین های اشغالی فلسطین

اختصاصی از فی ژوو تحلیل حقوقی رای مشورتی دیوان دادگستری بین المللی در مورد ساخت دیوار حائل در سرزمین های اشغالی فلسطین دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحلیل حقوقی رای مشورتی دیوان دادگستری بین المللی در مورد ساخت دیوار حائل در سرزمین های اشغالی فلسطین

64 صفحه

چکیده :

یکی ازموضوعات مهمی که سال هاست توجه جامعه بین المللی و افکار عمومی جهان را به سوی خود جلب کرد، ماجرای ملتی است که به مدت نیم قرن در آتش استعمار و طغیان متجاوز غاصب می سوزد. سرگذشت ملتی که در عصر حاکمیت قانون و مقررات بین المللی و ترویج و اشاعه حقوق بشر و حقوق بین الملل بشر دوستانه، همچنان به دنبال راهی برای کسب حقوق از دست رفته خود است، سرگذشت ملت فلسطین که در راه آزادی پیکار می کند و در آرزوی رسیدن به حقوق از دست رفته خود است.

موضوع فلسطین حدود شصت سال است که در سازمان ملل متحد مطرح بوده و قطعنامه های متعددی چه در مجمع عمومی و چه در شورای امنیت در این باره صادر شده است. اما برای نخستین بار است که پس ازسال 1947 در سال 2004 شاهد آن هستیم که دیوان بین المللی دادگستری به عنوان رکن قضایی اصلی سازمان ملل متحد وارد این بحث شده و یکی از مهمترین نظر مشورتی خود را صادر کرده است. چنانکه برخی اساتید نیز اذعان دارند « دیوان بین المللی دادگستری به عنوان رکن قضایی اصلی ملل متحد در اعمال صلاحیت مشورتی خود، اگر نگوئیم مهمترین اما می توانیم با قاطعیت اذعان نمائیمکه یکی از مهمترین نظر مشورتی خود را صادر کرده است[1].»

[1] - ضیایی بیگدلی، محمدرضا، بررسی نظریه مشورتی دیوان بین المللی دادگستری در رابطه با آثار حقوقی ساخت دیوار حایل در سرزمین های  فلسطین اشغالی، فصلنامه حقوقی گواه دانشگاه امام صادق (ع)، شماره4 و 5، سال 1284، ص57.

دانلود مقاله پروژه رای گیری الکترونیکی

اختصاصی از فی ژوو دانلود مقاله پروژه رای گیری الکترونیکی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه
تار جهان گستر (Word Wide Web) دنیای عجیبی است که تکنولوژی های مربوط به آن ، اغلب بدون پشتیبانی کافی ، عرضه می شوند و کاربران این تکنولوژی ها ، همه روزه با واژگان جدیدی برخورد می کنند که باعث سر درگمی آنها می شوند.
برای نمونه می توان به رشد برنامه های Open Source اشاره کرد ( برنامه هائی که می توان آنها را گسترش داد و یا تغییراتی در ساختار آنها ایجاد نمود) متداول ترین این برنامه ها ، سیستم عامل یونیکس و به طور خاص لینکوس می باشد . این برنامه ها با وجود پایداری ، دارای یک مشکل بزرگ می باشند و آن دشوار بودن آموختن این برنامه ها می باشد. کمبود راهنمائی هایی که به زبان ساده ، این برنامه ها را به مبتدیان آموزش دهد . باعث شده است که این دسته از نرم افزارها از جایگاه واقعی خود دور نگاه داشته شوند. Php یکی از زبانهای اسکریپتی Open Source ، ابزاری مفید می باشد که تاکنون علی رغم سادگی استفاده از آن هنوز به طور شایسته از آن استقبال نشده است.

Php چیست :
پی اچ پی که در ابتدای سال 1994 توسط Rasmus Lerdorf ایجاد شد ، مخفف واژگان Personal Home Page به حساب می آمد.
با گسترش قابلیتها و موارد استفاده از این زبان Php در معنای Hypertext Preprocessor به کار گرفته
می شود. این بدان معنا است که پی اچ پی ، اطللاعات را قبل از تبدیل به زمان html پردازش می کند. مطابق سایت وب رسمی پی اچ پی که در آدرس www.php.net قرار دارد ، پی اچ پی یک زبان اسکریپتی سمت سرویس دهنده می باشد.
سمت سرویس دهنده بودن به این معنا است که تمام پردازشهای این زبان بر روی سرویس دهنده (سرور) انجام می گیرد. یک سرویس دهنده در حقیقت یک کامپیوتر مخصوص می باشد که صفحات وب در آنجا نگهداری
می شوند .
این زبان بر روی هر سیستم عاملی قابل اجرا است. منظور از این سیستم عاملهایی می باشد که برروی سرویس دهنده نصب می شوند. پی اچ پی نه تنها قابلیت اجرا بر روی هر سیستم عاملی را می باشد، بلکه برای منتقل کردن برنامه های که از آن یک سیستم عامل به سیستم عامل دیگر ، احتیاج به تغییرات اندکی خواهید داشت و حتی در بعضی از موارد ، بدون احتیاج به هیچ تغییری می توانید ، یک برنامه را با زبان پی اچ پی از یک سیستم عامل به سیستم عامل دیگر منتقل کنید.
پی اچ پی برخلاف زبانهای برنامه نویسی (Programming Languages) یک زبان اسکریپتی (Scripting Languages) می باشد . به عبارت دیگر دستورات پی اچ پی بعد از رخداد یک رویداد (event) اجرا می شوند. این رویدادها می توانند شامل ارسال یک فرم ، رفتن به یک url مشخص و یا موارد دیگر باشد. متداولترین زبان اسکریپتی زبان جاوا اسکریپت می باشد که معولا برای پاسخ به رویدادهای کاربر در مرورگر وب ، به کار می رود. تفاوت عمده جاوااسکریپت و پی اچ پی دراین است که جاوا یک تکنولوژی سمت سرویس گیرنده است . زبانهائی مانند جاوا و پی اچ پی تفسیر شونده نامیده می شوند. به عبارت دیگر برای اجرا به یک مفسر مانند مرورگر وب نیاز است. اما زبانهای برنامه نویسی مانند c و یا java بعد از ترجمه به زبان ماشین به خودی خود قابل اجرا می باشند.

به چه دلیل از Php استفاده می کنیم؟
پی اچ پی در مقایسه با تکنولوژی های مشابه ، سریعتر و بهتر و آسانتر است . از جمله تکنولوژی های مشابه برای طراحی یک سایت وب می توان به این موارد اشاره کرد
اسکریپت هایInterface Common Gatway که معمولا به زبان Perl نوشته می شوند ، ASP(Active Server Page ) و JSP (Java Server Page) جاوا اسکریپت یک گزینه جایگزین برای پی اچ پی در نظر گرفته نمی شوند. زیرا بر خلاف پی اچ پی ، یک تکنولوژی سمت سرویس گیرنده است و همانند تکنولوژهایی مانند CGT و PHP، نمی تواند یک صفحه HTML را تولید کند.
مزیتی که چی اچ پی در مقابل html دارد این است که html یک سیستم محدود به حساب می آید و توانائی ایجاد ارتباط متقابل با کاربر را ندارد . کاربران هنگامی که با یک صفحه html مواجه می شوند ، تنها یک صفحه ساده را روبروی خود مشاهده می کنند که توانائی ایجاد واکنش به اعمال کاربر را ندارد. اما با استفاده از پی اچ پی ،
شما می توانید صفحاتی را ایجاد کنید که برای مثال عناصر موجود در صفحه براساس سیستم عامل کاربر و یا تاریخ مشاهده صفحه ، تنظیم شوند. همچنین پی اچ پی می تواند با فایل ها یا پایگاههای داده (Database) ارتباط برقرار کند و بسیاری عملیات دیگر که html قادر به انجام آنها نمی باشد.
طراحان صفحات وب از مدتها پیش به این نتیجه رسیدند که اگر در صفحات خود ، فقط از کدهای html استفاده کنند ، باید به طور مرتب آنرا تغییر دهند و اطلاعات آنرا به روز کنند . به همین علت تکنولوژهائی مانند CGI از همان آغاز ، طرفداران بسیاری پیدا کردند. این تکنولوژی ها به طراحان این امکان را می دهد که برنامه هایی ایجاد کنند که به صورت داینامیک ، صفحات وب را تولید کنند. همچنین در هنگام ارتباط با یک پایگاه داده بدون دخالت هر انسانی ، صفحات به روز آوری شوند.
به عنوان آخرین مطلب در مورد برتریهای پی اچ پی تنها به ذکر این مطلب بسنده که هم اکنون نزدیک به سه میلیون از سایتهای وب از تکنولوژی پی اچ پی استفاده می کنند.

چکیده از پروژه :
 سیستم وجود فایلSalman.php را تست خواهد کرد و در صورت وجود آن را باز خواهد کرد و در غیر اینصورت برنامه متوقف میشود اینکار توسط در فایل class.php ،تابع CheckFileConfig انجام میشود.
 برنامه به بانک اطلاعاتی وصل خواهد شد ودرصورت وجود خطا برنامه متوقف میشود وبه شما خطا خواهد داد، همین طور برای انتخاب بانک اطلاعاتی این کار توسط تابع connect در فایل class.php انجام می شود.
 در اینجا فایل farsi.php باز خواهد شد و زبان را اجرا می کند و در صورتی که در برنامه متنی مانند متن خود پیدا کند آن را جایگزین خواهد کرد.
 در صورت بر نخوردن به هیچ خطایی برنامه login.php را اجرا می کند و کاربر با کلیک بر رویه register می تواند ثبت نام کند و در صورت کلیک بر رویه login وارد بخش مورد نظر شود
 در صورتی که کاربر بر رویه register کلیک کند می تواند ثبت نام شود ، در صورتی که نام کاربری که وارد که در بانک اطلاعاتی وجود داشته باشد برنامه به کاربر خطا می دهد و اطلاعات کاربر به بانک نخواهد رفت
 در صورت ورود Password و یکسان نبودن دو فیلد با هم کاربر خطا میدهد و اطلاعات وارد بانک نمی شود
 در صورت درست بودن اطلاعات ، تمامی اطلاعات به بانک اطلاعاتی خواهد رفت و صفحه login.php اجرا می شود و کاربر می تواند وارد سیستم شود اگر سطح دسترسی 1 باشد یک سره به بخش مدیریت خواهد رفت و در صورت سطح دسترسی 0 به قسمت رای گیری خواهد رفت
 در صورت بودن اطلاعات غلط برنامه وارد نمی شود و به کاربر خطا می دهد
 مدیر می تواند کاندید اضافه کند ، پاک کند ، تعداد رای به هر کاندید را ببیند ، و آن را ویرایش کند
 در صورت وارد نکردن فیلد "نام کاندید " به مدیر اخطار داده می شود و اطلاعات ثبت نمی شود
 در صورت کلیک بر روی خروج ، از برنامه خارج خواهد شد و دیگر تا با وارد کردن بار دیگر اطلاعات نمی تواند وارد برنامه شود

 در صورتی که اطلاعات وارد شده با سطح دسترسی 0 باشد کاربر وارد بخش رای گیری می شود
 با انتخاب کاندید مورد نظر و زدن کلیک Submit رای به بانک می رود ، همین طور Ip و یک Cookie ایجاد می شود تا از رای دوباره جلو گیری شود.
 در قسمت نمایش آرا کاربر می تواند تعداد رای به هر کاندید را مشاهده کند در صد رأی هر کاندید به صورت عددی و گرافیکی
Login
رأی

User: --------------------------

Passwords: ------------------
تایید مشخصات رای دهنده
Select

جستجوی کاندیدای مورد نظر و اضافه کردن یکی به آراء وی

تأیید یوزر و پسورد

پیغام خطاء

1- نمایش و ویراش و حدف کاندیدا
2- اضافه نمودن کاندیدای جدید
3- مشاهده نتایج آرا تاکنون

نام کاندیدا حذف نمایش آراء ویرایش
نام کاندیدا حذف نمایش آراء ویرایش
نام کاندیدا حذف نمایش آراء ویرایش
کاندیدای جدید
Insert
مشاهده ارائ کلی نامزدها تاکنون

===================================================================================
PHP Code: salman

<?
$config_userDB
$config_passDB
$config_database
?>

config_userDB $= نام کاربری که شما برای دیتابیس خود ایجاد کرده اید.
config_passDB$ = پسورد که شما برای نام کاربری تعیین کرده اید.
config_database $ = نام دیتابیسی که ایجاد کرده اید.
===================================================================================

کلاسها (Classes)
یک کلاس تعریف یا نمای یک نوع خاص داده است و کلاسها به عنوان روشی برای حالت دادن به تمام انواع تفاوت اشیاء و سیستم شما عمل می‌کنند . هنگامی که می‌خواهیم یک شیء جدید را تعریف کنیم ، ابتدا از کلمه کلیدی class برای تعریف آن ، پیش از استفاده از آن در اسکریپت‌های PHP خود استفاده می‌کنیم . تفاوت واضح یک کلاس و یک شیء این است که کلاس‌ها اشیایی را تعریف می‌کنند که در برنامه‌هایمان به کار می‌بریم . پیش از آن که درباره روش ساخت یک کلاس صحبت کنیم ، می‌خواهیم شروع به تأمل کنید که یک کلاس نمایشی از یک ایده است . مهم است که هنگامی که کلاس‌های خودتان را طراحی می‌کنید . آنها یک هدف را دنبال کنند و تمامی رفتاری را که از آن ایده انتظار می‌رفت را فراهم کنند .
یک کلاس در PHP حاوی سه کامپوننت اصلی است : members (اعضاء) که به آنها به عنوان داده یا صفت اشاره می‌شود) متدها ، و Constructor یک عضو members تکه‌ای از داده است که شیء در بر دارد . اشیاء می‌توانند هر تعداد عضو داشته باشند . برای مثال ، اگر قرار باشد اتومبیل را با استفاده از یک کلاس طراحی کنیم ، یک چرخ در حال دوران یا گیربکس باید به عنوان یک عضو از ماشین تعریف شوند . متدها سرویس‌هایی هستند که شیء برای سرویس گیرنده‌هایش فراهم می‌کند که از اعضا داخلی آن استفاده می‌کنند و آنها را دستکاری می‌کنند . برای مثال ، اگر قرار باشد اتومبیل را با استفاده از یک کلاس طراحی کنیم ، یک چرخ در حال دوران یا گیربکس باید به عنوان یک عضو از ماشین تعریف شوند .
متدها سرویس‌هایی هستند که شیء برای سرویس گیرنده‌هایش فراهم می‌کند که از اعضا داخلی آن استفاده می‌کنند و آنها را دستکاری می‌کنند . برای مثال ، یک کلاس car می‌تواند یک متد را برای روشن کردن وسیله نقلیه و استفاده از چرخ در حال دوران در داخل آن فراهم کند .
یک Constructor متد خاصی است که شیء را درون وضعیت آماده آن معرفی می‌:ند . تنها یک Constructor برای یک شیء در PHP می‌تواند موجود باشد . در یک کلاس car ، افزودن بدنه ، موتور ، لاستیک‌ها ، گیربکس ، صندلی و غیره بر روی car با هم متفاوتند . هنگامی که سرویس گیرنده‌ها می‌خواهند از متدهای روی یک شیء استفاده کنند ، Constructor اطمینان می‌دهد که هر متد عملیات را با موفقیت به انجام خواهد رساند و نتیجه مورد انتظار را برخواهد گرداند . برای مثال ، برای روشن کردن رادیو درون اتومبیل شما ، باید یک رادیو نصب شده‌ باشد . در این نمونه ، Constructor مسئول اطمینان بخشیدن از این موضوع است که رادیو پیش از استفاده نصب شده است. به غیر از مقدار دهی شیء به یک وضعیت آماده معتبر ، تفاوت اساسی دیگر این است که یک Constructor هیچ مقدار برگشتی صریحی ندارد . تمامی Constructor ها یک متغیر جدیداً اختصاص یافته را برای استفاده در برنامه شما بر می‌گردانند .در نتیجه ، برگرداندن یک مقدار در Constructor کلاس ، غیرقانونی است . اطمینان یافتن از طراحی مناسب اشیاء و Constructor های آنها ، مسئله‌ای است که توسعه دهندگان زیادی اغلب با آن روبرو می‌شوند . هنگامی که کلاس برنامه‌نویسان را وادار می‌کند که اعضای شیء را پیش از استفاده از متدهای خود تنظیم کنند یا هنگامی که کلاس برنامه‌نویس را وادار می‌کند تا از ترتیب خاصی ، هنگام فراخوانی متدهای شیء پیروی کند ، کد گیج کننده و مبهمی را ایجاد می‌کند . از OPP به این منظور استفاده می‌کنیم که به طور کلی از بروز چنین مسئله‌ای جلوگیری کنیم . اگر کلاس مهندسی شده است تا از Constructor های خود برای معرفی بخشهای کلیدی کلاس استفاده نکند ، اشکال از طراحی ضعیف ناشی می‌گردد . دوباره در همان تله گرفتار نشوید .کلاسی که خوب طراحی شده باشد برنامه‌نویسی ، اشکال‌زدایی و نگهداری زیادی را حذف می‌کند .بیایید نگاهی به دستور زبان کلی برای Class در PHP بیندازیم ، که استفاده از این سه نوع کامپوننت را نشان می‌دهد : PHP Code:
class ClassName [extends ParentclassName]
{
var $member1;
var $member2;
var $memberN;
// Constructor
function Class Name()
{
}
function method1()
{
}
… function method2()
{
}
function methodN()
{
}
}

همان‌گونه که می‌بینید ، یک کلاس چیزی نیست جز یک مجموعه از اعضای تعریف شده (متغیرها) و متدها (توابع) . اعضا می‌توانند یا انواع داده اولیه نظیر integer ها و رشته‌ها یا انواع پیچیده‌تری نظیر آرایه‌ها یا اشیاء دیگر باشند . از آنجایی که PHP از شما انتظار ندارد که انواع را تعریف کنید ، فقط می‌توانید متغیرهایتان را در بالای کلاس ، به صورتی که در بالا نشان داده شد ، نام ببرید .
با PHP می‌توانید متغیرهایی را در تابع خود ایجاد کنید ؛ آنها به همان خوبی که مورد انتظارتان است کا رخواهند کرد . اگرچه ، تمرین خوبی نخواهد بود اگر این کار را انجام دهید . این به آن خاطر است که وقتی برنامه‌نویسان دیگر به کلاس شما نگاه می‌کنند ، فوراً تمامی اعضای آن را پیش از نگاه کردن به پیاده‌سازی توابع بشناسند .
متدها به سادگی تمام سرویس‌هایی هستند که این کلاس تضمین می‌کند تا برای سرویس گیرنده‌هایش فراهم کند. سرویس گیرنده‌ها می‌توانند برنامه‌های دیگر ، پروژه‌های دیگر و غیره باشند.

Class.php :
در این فایل دو کار انجام می شود :
 CheckFileConfig() این تابع چک می کند که آیا فایل config.php موجود است یا خیر در غیر این صورت برنامه را غیر فعال خواهد کرد.
 Connect () این تابع برنامه را به بانک اطلاعاتی متصل می کند.
Index.php:
این قسمت وظیفه کنترل فایل های سیستم را عهده دار می باشد
session start : این تابع باعث می باشد که جلسات که برای ورود و خروج می باشد در صفحه باقی بماند و در عبور و مرور پاک نشود.

PHP Code:

$option = $_REQUEST[option];
$task = $_REQUEST[task];

این قسمت باعث می شود که اطلاعاتی خواصی که در همه جا مورد نیاز هست از Post و Get دریافت شود
عبور و مرور پاک نشود.
PHP Code:

include("class.php");
include("config.php");

دو فایل Config و Class :
دو فایل config و class را باز خواهیم کرد تا از توابع و اطلاعات آن استفاده کنیم
$Class Vote = new Class Vote()
$Class Vote->Check File Config()
$Class Vote->connect($config_hosting,$config_userDB,$config_passDB,$config_database(

کلاس را اجرا و وجود فایل Config را تست به بانک اطلاعاتی وصل خواهیم شد
if($option == '') $option = login;
@Include ("$option.php");

در این قسمت اگر $option هیچ اطلاعاتی نداشت آن را مساوی login قرار می دهد ، و مقدار $option را اجرا خواهیم کرد البته اگر $option خالی نباشد مقداری که در Get یا Post می باشد را اجرا می کند
قبل از include یک @ مشاهده می کنید که باعث می شود تا هیچ پیغام خطائی به کاربر داده نشود.
Login.php :
این قسمت اطلاعات وارد شده توسط کاربر برای ورود به بخش مدیریت یا رای گیری را تست می کند اگر username برای مدیر باشد به قسمت مدیریت و در صورت که برای کاربری باشد وارد بخش رای گیری می شود

Include ("login.html.php");

فایل login.html.php را باز خواهیم کرد تا بتوانید از کدهاش استفاده کنیم

switch($task){
#______________#
case 'Login':
Login();
break;
#______________#
case 'Register':
UserControl::Register();
break ;
#______________#
case 'Submit_Register':
checkRegister();
break ;
#______________#
default:
UserControl::Login();
break;}

این قسمت برسی می کند که $task با کدام گزینه مساوی می باشد در صورت عدم تساوی به default ختم
می شود.
تابع check Register
گرفتن یک کویی از بانک اطلاعاتی که باعث می شود بفهمیم که آیا این نام کاربری وجود دارد ، یا خیر در صورت پیدا کردن عدد مساوی 1 می باشد.
function checkRegister(){

$Check Username = mysql_query("Select count(username) as num From users WHERE `username`='".$_POST[Username]."'");
$Check Username = mysql_fetch_array($checkUsername);

if($_POST[Password1] != $_POST[Password2] || $_POST[Username] == '' || $_POST[Email] == '' || $_POST[Last Name] == '' || $_POST[Password1] == '' || $_POST[Password2] == '' || $check Username[num] != 0)
{

خوب ما در اینجا فیلد های username , password , password2 , email , last name را چک می کنیم که آیا درست پر شده است یا خیر مثلا گزینه $_POST[Email] == '' می گوید اگر فیلد email خالی بود ('') انجام بده و $_POST[Password1] != $_POST[Password2] تست می کند که اگر password1 با password2 مساوی نبود فعالیتهای پایین را انجام دهد،همچنین || به معنی OR می اشد
if($check Username[num] != 0)
echo "<table align=\"center\"><td><font class=\"error\" >"._old register."</font></td></table>";
if($_POST[Username] == '')
echo "<table align=\"center\"><td><font class=\"error\" >"._please_type_username."</font></td></table>";
if($_POST[Password1] != $_POST[Password2] || $_POST[Password1] == '' || $_POST[Password2] == '')
echo "<table align=\"center\"><td><font class=\"error\" >"._please_type_password."</font></td></table>";
if($_POST[Email] == '')
echo "<table align=\"center\"><td><font class=\"error\" >"._please_type_email."</font></td></table>";
if($_POST[LastName] == '')
echo "<table align=\"center\"><td><font class=\"error\" >"._please_type_name."</font></td></table>";

این گزینه همان کار بالا را انجام می دهد با این تفاوت که هر کدام را جدا کردیم تا یک خطا مختلف به کاربر دهد
UserControl::Register();

در اینجا گفته شده اگر گزینه ها با خطا مواجه شد دوباره صفحه عضویت را بالا بیاور این گزینه چون در قسمت {} ، IF اولی می باشد اجرا خواهد شد و return قبل از } می گوید بقیه برنامه را اجرا نکن

: Submit Register
این تابع تست خواهد کرد که آیا مدیر وجود دارد یا خیر در صورتی که مدیر نباشد کاربر با سطح دسترسی 1 و در صورتی که مدیر باشد کاربر با سطح دسترسی 0 وارد بانک اطلاعاتی می شود
Submit Register ();

این گزینه باعث می شود که عضویت ثبت شود همین طور که می دانید اگر برنامه با خطا مواجه شود گزینه
();User Control: Register فعال شده و با وارد کردن گزینه return از اجرای بقیه برنامه خود داری
می شود و با } تابع ما تمام می شود.

Function check Register (){
$checkUsername = mysql_query("Select count(username) as num From users WHERE `username`='".$_POST[Username]."'");
$checkUsername = mysql_fetch_array($checkUsername);
if($_POST[Password1] != $_POST[Password2] || $_POST[Username] == '' || $_POST[Email] == '' || $_POST[LastName] == '' || $_POST[Password1] == '' || $_POST[Password2] == '' || $checkUsername[num] != 0)
{
if($checkUsername[num] != 0)
echo "<table align=\"center\"><td><font class=\"error\" >"._old_register."</font></td></table>";
if($_POST[Username] == '')
echo "<table align=\"center\"><td><font class=\"error\" >"._please_type_username."</font></td></table>";
if($_POST[Password1] != $_POST[Password2] || $_POST[Password1] == '' || $_POST[Password2] == '')
echo "<table align=\"center\"><td><font class=\"error\" >"._please_type_password."</font></td></table>";
if($_POST[Email] == '')
echo "<table align=\"center\"><td><font class=\"error\" >"._please_type_email."</font></td></table>";

if($_POST[LastName] == '')
echo "<table align=\"center\"><td><font class=\"error\" >"._please_type_name."</font></td></table>";
UserControl::Register();
return;
}
SubmitRegister();
}

خوب با درست بودن کارهای بالا و اتمام هر کدام باید برای ادامه کار تابع Submit Register ساخته شود .

function SubmitRegister(){
$CheckGid = mysql_query("Select count(gid) as num From users WHERE `gid`='1'");
$CheckGid = mysql_fetch_array($CheckGid);

این تابع تست خواهد کرد که آیا مدیر وجود دارد یا خیر در صورتی که مدیر نباشد کاربر با سطح دسترسی 1 و در صورتی که مدیر باشد کاربر با سطح دسترسی 0 وارد بانک اطلاعاتی می شود.در اینجا می گوییم اگر کاربری با سطع دسترسی (gid) که مساوی 1 باشد چند تا می باشد و داده را در $CheckGif ذخیره شده و همان طور که در کوری گرفته شده می بینید count(gid) را ما به num نام دادیم

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  66  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود مقاله شرایط رای قابل اعاده دادرسی در آیین دادرسی مدنی ایران و فرانسه

اختصاصی از فی ژوو دانلود مقاله شرایط رای قابل اعاده دادرسی در آیین دادرسی مدنی ایران و فرانسه دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

چکیده
یکی از مراحل دادرسی مرحله شکایت از رایی است که توسط یکی از مراجع قضایی صادر گردیده است. در مباحث مربوط به آیین دادرسی مدنی حقوقدانان طرق شکایت از رأی را به طرق عادی و فوق العاده تقسیم می کنند. طرق عادی شکایت شامل واخواهی و تجدید نظر است و طرق فوق العاده شامل فرجام خواهی, اعتراض ثالث و اعاده دادرسی. دراین مقاله سعی شده است تا آرایی که مطابق آیین دادرسی مدنی ایران و فرانسه قابل اعاده دادرسی هستند از حیث ماهیت رأی و مرجع صادر کننده آن مورد بحث و بررسی قرار گیرد.
مقدمه
اعادة دادرسی در آیین دادرسی مدنی جمهوری اسلامی ایران همواره طی سه دورة قانونگذاری (1329) هـ .ق و 1318 و 1379 هـ .ش) یکی از طرق فوق العادة شکایت از رأی بوده است. از آنجایی که این شیوة شکایت استثنایی بر اصل قطعیت آرای دادگاه ها و اعتبار امر قضاوت شده است لذا در تفسیر مواد مربوط بایستی از تفسیر موسع پرهیز نمود و قلمرو اجرایی آن را به موارد مصرح در قانون محدود کرد. یکی از شرایط توسل به این شیوة شکایت وجود یک حکم[1] قطعیت یافته است. اما اینجا لازم است شرایط رأی قابل اعادة دادرسی در قانون آیین دادرسی مدنی قدیم (1318) و جدید (1379) ایران و قانون قدیم و جدید آیین دادرسی مدنی فرانسه بررسی شود.
الف. شرایط رأی قابل اعاده دادرسی

اول. قانون قدیم آیین دادرسی مدنی ایران (ق.ق)
قانون آیین دادرسی مدنی سال 1318 در ماده 591 تصمیمات زیر را قابل اعاده دادرسی دانسته بود:
«1- حکم پژوهشی
1- حکم حضوری مرحله نخستین که به طور قطعی صادر شده است.
2- حکم غیابی مرحله نخستین که مدت اعتراض آن منقضی شده یا غیر قابل پژوهش صادر شده است.»[2]
مطابق قانون قدیم آئین دادرسی مدنی فقط احکام قطعی دادگاهها قابلیت اعاده دادرسی دارند. لذا حکمی که قابل پژوهشی صادر شده یا حکمی که قابل پژوهشی صادر شده اما از این درخواست پژوهش نشده باشد, قابلیت اعاده دادرسی را ندارد, قطعی شدن حکم به واسطه انقضای مدت پژوهش کافی برای تجویز اعاده دادرسی دانسته نشده است. ماده 485 ق.ق به روشنی بر این امر دلالت می کرد که مقرر می داشت چنانچه پس از صدور حکم بدوی قابل پژوهش, مجعولیت سند مستند حکم, حیله و تقلب طرف و یاکتمان سند اثبات شود, محکوم علیه حکم بدوی مزبور, در صورتی که در مهلت مقرر نسبت به آن پژوهش خواهی ننموده باشد, می تواند , به جهات مزبور, از تاریخ حکم مجعولیت سند و ... نسبت به آن درخواست پژوهش نماید. (شمس, 1381, ص 460)
دکتر احمد متین دفتری در توجیه مواد مذکور چنین اظهار داشته است:
«قاعده این است که جواز پژوهش و جواز اعاده دادرسی قابل جمع نیستند و این منع از لوازم فوق العاده بودن اعاده دادرسی است.» (متین دفتری, 1343, ج 2, ص 598)
مطابق قانون قدیم فقط نسبت به احکام دادگاه ها می توان تقاضای اعاده دادرسی نمود, لذا قرارها قابلیت اعاده دادرسی ندارند. به علاوه, علی الظاهر, فقط احکام صادره از محاکم عمومی قابل اعاده دادرسی دانسته شده است. (واحدی, مجله کانون وکلا, ش 150 و 151 , ص 14)
دوم. قانون قدیم آیین دادرسی مدنی فرانسه (ق.ق.ف)
بند نخست ماده 840 ق.ق.ف , فقط آرای ترافعی قطعی را که توسط دادگاه بدوی و یا دادگاه تجدید نظر و همچنین آرای غیایی را که به صورت قطعی صادر شده و دیگر قابلیت واخواهی ندارند, قابل اعاده دادرسی دانسته است.[3]
مطابق ماده فوق برای اینکه بتوان نسبت به تصمیمی تقاضای اعاده دادرسی نمود وجود شرایط زیر الزامی است:
1. تصمیم متخذه باید قطعی باشد:
تصمیم دادگاه باید به صورت قطعی صادر شده باشد. بنابراین از تصمیماتی می توان تقاضای اعاده دادرسی نمود که در زمان صدور, دادگاه آن را غیر قابل تجدید نظر صادر کرده باشد. خواه دادگاه صادر کننده دادگاه بخش باشد یا شهرستان یا دادگاه تجدید نظر و یا دادگاه تجاری. لذا چنانچه تصمیم دادگاه قابلیت تجدید نظر داشته و به خاطر انقضای مهلت از آن تجدید نظر خواهی نشده باشد, قابل اعاده دادرسی نخواهد بود. ماده 480 ق.ق.ف به صراحت این حکم را بیان ننموده است, اما رویه قضایی به همان صورت نظر داده است.[4]
در مورد اینکه معیار قطعی بودن حکم آیا توصیفی است که قاضی نسبت به رای به عمل آورده و یا اینکه معیار واقعی حاکم خواهد بود, حقوقدانان معتقدند عدم قابلیت واقعی تجدید نظر معیار قطعی بودن حکم است. بنابراین اگر حکمی به صورت قابل تجدید نظر صادر شود اما مطابق قوانین قطعی, یعنی غیر قابل تجدید نظر باشد اعاده دادرسی نسبت به آن مسموع است.
اعاده دادرسی در این صورت نسبت به آرای غیابی هم امکان پذیر است البته به شرط آنکه قطعی شده باشد. یعین مطابق مواد 158 و بعد از آن ق.ق.ف یک ماه پس از ابلاغ به محکوم علیه. در این وضعیت ضرورتی ندارد که جهت مورد ادعای اعاده دادرسی در زمانی که واخواهی قابل پذیرش بوده وجود داشته باشد.[5]
2. تصمیم متخذه باید از محاکم مدنی و یا شبیه به آن صادر شده باشد
اعاده دادرسی نسبت به تصمیمات دادگاه شهرستان که به صورت قطعی صادر شده و همچنین نسبت به تصمیمات دادگاه تجدید نظر که در پی تقاضای تجدید نظر از تصمیمات دادگاه شهرستان صادر می شود امکان پذیر است. این قاعده, صرف نظر از موضوع دعوا, و حتی نسبت به تصمیمات راجع به طلاق قابل اعمال است.
تصمیمات دادگاه های شهرستان قطعاً قابل درخواست اعاده دادرسی است همچنین می توان نسبت به تصمیمات دادگاه های تجاری تقاضای اعاده دادرسی نمود. تصمیمات بعضی دیگر از مراجع قضایی استثنایی که به منظور رسیدگی به دعاوی خاصی تشکیل یافته اند و در هر حال از ویژگی مدنی برخوردارند قابل اعاده دادرسی است. لذا تصمیمات قطعی محاکم اجاره[6] شوراهای مردان بصیر[7], محاکم روستایی[8], کمیسیون های محلی تجدید نظر بیمه اجتماعی[9], قابل اعاده دادرسی است. مع هذا آرای دیوان عالی کشور غیر قابل اعاده دادرسی است. اما آرای مراجع داوری که قطعیت یابد قابل اعاده دادرسی خواهد بود, مشروط بر اینکه طرفین اختلاف قبلاً حق هرگونه تجدید نظر را از خود ساقط نکرده باشند. (Bernard Duteheillet 1983, n 36-63)
3. تصمیم دادگاه باید در امور ترافعی باشد
بنابراین تصمیمات دادگاه در امور حسبی قابل اعاده دادرسی نیست و همچنین است, تصمیم دادگاه در مورد فرزند خواندگی و تصمیمات اداری یا دستوارت اداری علت اینکه این تصمیمات قابل اعاده دادرسی نیست آن است که, اصولاً این تصمیمات نمی توانند از اعتبار امر مختوم برخوردار شوند. (vincan, 1994,n1496)
4. تصمیم دادگاه باید قاطع دعوا باشد
تصمیمات دادگاه که به صورت قراردادهای غیر قاطع دعوا صادر می شود قابل اعاده دادرسی نیستند. به عبارت دیگر تصمیماتی قابل اعاده دادرسی است که به منظور قطع دعوا اتخاذ گردیده و نه به منظور اتخاذ تدابیر مقدماتی که مقدمه ورود به ماهیت دعوا است.
بنابراین مطابق قانون قدیم آیین دادرسی مدنی فرانسه علاوه بر احکام دادگاه که قاطع دعوا است قرارهایی که اختلاف را به طور کلی یا جزئی قطع می نماید مثل قرار سقوط دعوی, قرار رد دعوا و... قابل اعاده دادرسی خواهد بود.(Brenard Dutheillet 1983, n 67-74)
از آنچه که در مورد قانون قدیم آیین دادرسی مدنی ایران و قانون آیین دادرسی مدنی قدیم فرانسه گفته شد, می توان نتیجه گرفت که تصمیمات قابل اعاده دادرسی در هر دو قانون شرایط یکسانی دارند و دلیل این تشابه آن است که قانون آیین دادرسی مدنی ایران از قانون آیین دادرسی مدنی قدیم فرانسه اتخاذ شده است. بیشتر تفاوتها در رویه قضایی دو کشور است, بدین صورت که , در نظام قضایی فرانسه رویه قضایی دایره تصمیمات قابل اعاده دادرسی را به تصمیمات مراجع غیر قضایی هم گسترش داده است, و حتی قرارهای قاطع دعوا را هم قابل اعاده دادرسی دانسته اند. و این در حالی است که در حقوق ایران رویه قضایی چنین تصمیماتی را قابل اعاده دادرسی ندانسته است. اما در هر دو نظام قضایی قوانین جدیدی راجع به آیین دادرسی مدنی به تصویب رسیده است که با گذشته متفاوت بوده است. ابتدا قانون جدید آیین دادرسی مدنی ایران مورد بررسی قرار می گیرد و سپس آن را با قانون جدید آیین دادرسی مدنی فرانسه مقایسه می نماییم.
سوم. قانون جدید آیین دادرسی مدنی ایران (ق.ج)
ماده 426 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1379 مقرر نموده است:
«نسبت به احکامی که قطعیت یافته است ممکن است... درخواست اعاده دادرسی شود...». مطابق ماده مذکور اعاده دادرسی از طرق شکایاتی است که تنها نسبت به احکام گشوده می شود. بنابراین قرارهای دادگاه قابل اعاده دادرسی نمی باشند. نکته دیگر اینکه برخلاف قانون قدیم فقط احکامی که به صورت قطعی صادر شده قابل اعاده دادرسی نیست بلکه احکام قابل تجدید نظر که به علت عدم تقاضای تجدید نظر در مهلت مقرر قطعی شده است, هم قابل اعاده دادرسی است.
«لذا قانون جدید, اعاده دادرسی را از انحصار احکامی که به صورت قطعی صادر شده بیرون آورده, و به تمام «احکام قطعیت یافته» تسری داده است. در نتیجه در حال حاضر, علی رغم اینکه اصطلاح به کار رفته دقیق نمی باشد, باید پذیرفت, علاوه بر احکامی که به صورت قطعی صادر شده اند (احکام دادگاه تجدید نظر استان, احکام دادگاههای بدوی که در دعاوی مالی با خواسته تا سه میلیون ریال صادر شده اند و...) احکامی نیز که از دادگاه های بدوی به صورت قابل تجدید نظر صادر شده اند (احکام صادره در دعاوی مالی با خواسته بیش از سه میلیون ریال و نیز احکام صادره دعاوی غیر مالی), و در مهلت مقرر نسبت به آنها تجدید نظر خواهی نشده است, می توانند , در صورت تحقق یکی از جهات اعاده دادرسی, مورد درخواست اعاده دادرسی قرار گیرند.» (شمس, 1381, ج2, ص 461) البته ناگفته نماند که در زمان حکومت قانون قدیم برای فرضی که حکمی به صورت قابل تجدید نظر صادر گردیده و ذی نفع در مهلت مقرر تقاضای تجدید نظر ننماید اما بعداً ثابت شود که سند مستند حکم دادگاه مجعول بوده است قانونگذار راه حل تجدید نظر را به موجب ماده 485[10] پیش بینی نموده بود. به عنوان مثال چنانچه دعوایی به خواسته پنجاه میلیون ریال به استناد سفته ای اقامه گردد و خوانده محکوم به پرداخت مبلغ مزبور شود و از این حکم در مهلت مقرر تقاضای تجدید نظر نشود و حکم قطعیت یابد, اما مدتی پس از آن مجعولیت سفته به موجب حکم نهایی ثابت شود, محکوم علیه می تواند به استناد حکم اخیر از دادگاه تجدید نظر تقاضای تجدید نظر نماید. لیکن بعد از تصویب قانون جدید آیین دادرسی مدنی محکوم علیه چنین رایی می تواند از آن رای تقاضای اعاده دادرسی نماید. مطابق قانون جدید فقط «احکام» دادگاه ها قابل اعاده دادرسی هستند لذا قرارها اعم از قرارهای اعدادی و قرارهای قاطع دعوا قابل اعاده دادرسی نیستند همچنان که در قانون قدیم هم بدین سان بود. بدیهی است آرای دیوان عالی کشور که حکم به معنای حقوقی آن محسوب نمی گردد, قابل اعاده دادرسی نخواهد بود. اما در قانون جدید هم هیچ تصریحی در مورد قابلیت اعاده دادرسی تصمیمات مراجع غیردادگستری وجود ندارد که البته در گفتار بعدی به این موضوع خواهیم پرداخت.
چهارم. قانون جدید آیین دادرسی مدنی فرانسه (ق.ج.ف)
قانون جدید آیین دادرسی مدنی فرانسه در ماده 593 در تعریفی که از اعاده دادرسی ارائه نموده است, قلمرو آرای قابل اعاده دادرسی را مشخص نموده است, این ماده مقرر می دارد: «اعاده داردسی عدول از رایی است که از اعتبار امر قضاوت شده برخوردار بوده, برای اینکه رای جدیدی در موضوع و در حکم صادر گردد.»[11] اولین سوالی که اینجا مطرح می شود این است که «رایی که از اعتبار امر مختوم برخوردار شده» یعنی چه؟ ماده 500[12] همین قانون مقرر نموده است: «آرایی که قابلیت هیچ گونه تجدید نظری را که دارای اثر تعلیقی است ندارند از اعتبار امر قضاوت شده برخوردارند.» همین ماده در بند دوم چنین مقرر داشته است: «آرای قابل تجدید نظر زمانی از اعتبار امر قضاوت شده برخوردار می گردند که مهلت تقاضای تجدید نظر آن پایان پذیرد و در این مهلت نسبت به آن رای تقاضای تجدید نظر نشود.» البته بدیهی است اگر از رایی که قابل تجدید نظر بوده در مهلت مقرر تقاضای تجدید نظر شود رای دادگاه تجدید نظر نیز که به صورت قطعی صادر می گردد, از اعتبار امر قضاوت شده برخوردار است.
البته اعتبار امر قضاوت شده ای که در ماده 500 تعریف شده با اعتبار امر قضاوت شده ای که در ماده 480 همین قانون به آن اشاره شده است تفاوت دارد. ماده اخیر مقرر می دارد: «آرایی که همه و یا قسمتی از اختلاف را قطع می کند. آرایی که روی یکی از ایرادات دادرسی صادر می گردد, آرایی که در مورد عدم قابلیت استماع دعوا صادر می شود و آرای صادره روی هر کدام از طواری دادرسی نسبت به موضوعی که آن را قطع می کند از اعتبار امر قضاوت شده برخوردار می گردند.»[13] از جمع ماده 500 و 480 می توان نتیجه گرفت که احکام قطعی دادگاهها و قرارهای قاطع دعوا بعد از قطعیت آنها از اعتبار امر قضاوت شده برخوردار می گردند.
طرق شکایتی که اثر تعلیقی نسبت به رای صادر دارند, عبارتند از: واخواهی, تجدید نظر خواهی, و استثنائاً فرجام خواهی در موضوعات راجع به تابعیت, طلاق و اعلام غیب مفقود الاثر بودن. بنابراین, آرای قابل واخواهی و تجدید نظر و فرجام خواهی به دلیل آنکه قطعی نگردیده و بالطبع از اعتبار امر قضاوت شده برخوردار نیستند قابل شکایت از طریق اعاده دادرسی نیستند.
لذا, آرایی که قابل واخواهی, تجدید نظر و یا فرجام خواهی (در مواردی که فرجام خواهی دارای اثر تعلیقی بوده) است, چنانچه در مهلت قانونی نسبت به آن شکایتی صورت نگیرد قطعی شده و بالطبع از اعتبار امر قضاوت شده برخوردار می گردند قابل شکایت از طریق اعاده دادرسی خواهند بود. همچنین رای دادگاه بدوی در رسیدگی به واخواهی و آرای دادگاه تجدید نظر در موضوعاتی که قابل فرجام خواهی (که دارای اثر تعلیقی است) قابل شکایت از طریق اعاده دادرسی است.
اگر جهت اعاده دادرسی در زمانی که رای از طرق عادی قابل شکایت بوده کشف گردد خواهان فقط می تواند از این طرق برای نقض رای استفاده کند. (Jheron,1991,n785)
با مقایسه قانون جدید و قدیم فرانسه مشخص می شود که همان تغییری که در قانون ایران در پذیرش اعاده دادرسی نسبت به آرایی که به صورت قطعی صادر نشده اما به هر دلیل قطعیت پیدا کرده اند در حقوق فرانسه هم روی داده است به علاوه در قانون جدید آیین دادرسی مدنی فرانسه با توجه به ماده 749 این قانون آرای مراجع حل اختلاف تجاری, اجتماعی, کشاورزی, کارگری و کارفرمایی هم قابل اعاده دادرسی خواهد بود. این در حالی است که در قانون جدید آیین دادرسی مدنی ایران چنین امری پذیرفته نشده است.
ب. آرای غیر قابل اعاده دادرسی
در قانون آیین دادرسی مدنی ایران دقیقاً آرای قابل اعاده دادرسی تعیین نگردیده است. و در بعضی موارد اگر رایی غیر قابل اعاده دادرسی دانسته شده است مورد انتقاد حقوقدانان قرار گرفته است. در اینجا راجع به آرایی که غیر قابل اعاده دادرسی بوده و مصادیقی که در قابلیت اعاده دادرسی آنها تردید وجود دارد بحث می کنیم.
1. قرار:
ماده 426 ق.ج مقرر می دارد: «نسبت به احکامی که قطعیت یافته ممکن است به جهات ذیل درخواست اعاده دادرسی نمود...»
با توجه به ماده مذکور روشن است که قانونگذار ایران فقط «احکام» را قابل اعاده دادرسی شناخته و اعاده دادرسی را نسبت به قرارها حتی قرارهای قاطع دعوی مانند قرار ابطال دادخواست, قرار رد دادخواست, قرار رد دعوا و... و قرارهای تامینی به مفهوم اعم, از جمله قرار تامین خواسته و دستور موقت پیش بینی ننموده است. (شمس, 1381, ج2, ص 460)
ممکن است ادعا شود که قانونگذار در کاربرد کلمه «حکم» در ماده 426 و مواد بعد از آن نظر به حکم به معنای اخص (در مقابل قرار) نداشته, بلکه نظرش متوجه «رای» اعم از حکم و قرار (در مقابل کلمه «jugement» در زبان فرانسوی) بوده است, و بنابراین , قرارها نیز قابل اعاده دادرسی هستند.
چنین ادعایی قابل قبول به نظر نمی رسد. زیرا اولاً: در قانون جدید آیین دادرسی مدنی تلاش نویسندگان بر آن بوده است که کلمات رای, حکم و قرار در معنای دقیق حقوقی استعمال شود, لذا اشتباهاتی که قانونگذار قانون آیین دادرسی مدنی قدیم در استعمال کلمه «حکم» در معنای «رای» در مواد 485, 503, 544 و 567 مرتکب شده است, قانونگذار قانون آیین دادرسی مدنی جدید مرتکب نشده است. حال با چنین دقتی قابل قبول نیست که بگوییم قانونگذار در ماد 426 و بعد از آن مرتکب مسامحه شده و کلمه «حکم» را به جای «رای» استعمال نموده است. ثانیاً: قانونگذار که در چند ماده قبل از مواد مربوط به اعاده دادرسی, در مبحث فرجام خواهی (مواد 366 به بعد) و اعتراض شخص ثالث (مواد 417 به بعد) که دو طریقه دیگر از طرق فوق العاده شکایت نسبت به تصمیمات دادگاه ها هستند, به صراحت و به طور مکرر تکلیف احکام و قرارها را علی حده روشن کرده است, بعید به نظر می رسد که در مبحث اعاده دادرسی, قرارها را فراموش کند و یا کلمه «حکم» را در معنای «حکم و قرار» (رای) به کار ببرد و اکثر نویسندگان آیین دادرسی مدنی اگر در این خصوص مطلبی نوشته اند در غیر قابل اعاده دادرسی بودن قرارها تردید نداشته اند. (متین دفتری, 1343, ج2, ص 597. شمس, 1381, ج2, ص 460)
با وجود این بعضی هم بدون اینکه معلوم باشد که آیا در مقام بیان این موضوع بوده اند یا خیر چنین نوشته اند: «ناگفته نماند اعاده دادرسی که از طرق فوق العاده اعتراض بر احکام و قرارها است در موارد تصریح شده شامل می شود و باید آن را ناظر بر احکام و قرارهای محاکم عمومی دانست.» (کشاورز صدر, 1351, ص 110)
رویه قضایی هم اشاره ای به قابل اعاده دادرسی بودن قرارها ندارد.[14]
بعضی از حقوقدانان نسبت به این حکم مطلق غیر قابل اعاده دادرسی بودن قرارها انتقاد وارد می کنند و می گویند: «همان عللی که در نظر قانونگذار می تواند موجب اعاده دادرسی نسبت به حکم قرار گیرد, ممکن است در موارد اکثر قرارها نیز وجود داشته باشد, منطقی نیست که نسبت به این گونه تصمیمات, اعاده دادرسی پذیرفته نشود.» (واحدی, تحولات حقوق خصوصی, 1375, ص 260 و 261)
برای روشن نمودن بیشتر موضوع, به عنوان مقدمه ابتدا تعریف قرار و پس از آن تقسیم بندی قرارها به قرارهای اعدادی و قاطع دعوا را بیان می نماییم.
ماده 299 ق.ج مقرر می دارد: «چنانچه رای دادگاه راجع به ماهیت دعوا و قاطع آن به طور جزیی یا کلی باشد, حکم و در غیر این صورت قرار نامیده می شود.»
مطابق ماده فوق اگر رای دادگاه راجع به ماهیت دعوا نباشد و یا اینکه اگر راجع به ماهیت دعوا است, قاطع دعوا نباشد قرار است.
حقوقدانان در یک تقسیم بندی قرارها را به قرارهای اعدادی یا مقدماتی و قرارهای قاطع دعوا تقسیم می کنند. قرارهای اعدادی یا مقدماتی قرارهایی هستند که در این جهت صادر می شوند که پرونده را آماده صدور رای قاطع می کنند. مانند قرار تحقیق محلی, قرار معاینه محل, قرار ایتان سوگند و... اما قرارهای قاطع دعوا به قرارهایی اطلاق می شود که با صدور آنها پرونده از دادگاه رسیدگی کننده به دعوا خارج می شود بدون اینکه اصولاً دادگاه وارد ماهیت دعوا شده باشد. مانند قرار سقوط دعوا, قرار رد دعوا, قرار عدم استماع دعوا و ... (شمس, 1381, ج2, ص 243)
پس از ذکر این مقدمه لازم به توضیح است که بحث ما در مورد قرارهای قاطع دعوا یا قراراهای نهایی است, زیرا قرارهای اعدادی یا مقدماتی همان طوری که اکثریت قریب به اتفاق آنها به تنهایی قابل تجدید نظر و فرجام نیستند, موضوع اعاده دادرسی نیز نمی توانند قرار بگیرند. به عبارت دیگر, این گونه قرارها در هر حال تابع تصمیم نهایی دادگاه در ماهیت دعوا هستند و سرنوشتشان بسته به سرنوشت تصمیم نهایی دادگاه است و بنابراین, اعاده دادرسی درباره آنها موردی ندارد.
در مورد قرارهای قاطع دعوا یا نهایی از آنجا که موضوع این قرارها متضمن امر عدمی است (عدم استماع دعوا, سقوط دعوا, رد دعوا و مانند آن), چنین به نظر می رسد که اعاده دادرسی نسبت به آنها نیز نمی تواند مورد پیدا کند؛ چرا که اگر به عنوان مثال یکی از قرارهای مذکور در بالا صادر گردد, لااقل شقوق 1 و 2 و 3 ماده 426 ق.ج در مورد آنها فرض ندارد, زیرا مفاد قرارهای مزبور با جهات یاد شده در فوق سازگار نیست شاید نظر قانونگذار هم در عدم پذیرش اعاده دادرسی نسبت به قرارها, ناشی از توجه به همین امر بوده است.
ولی صرف نظر از موارد فوق, عدم پذیرش اعاده دادرسی نسبت به قرارهای نهایی به طور کلی با اصول عدالت منافات دارد. وظیفه قانونگذار این است که راه جبران و برگشت استفاده های ناروا را در مورد احکام و قرارها به طور یکسان باز بگذارد. قابل قبول نیست که فرضاً خوانده دعوایی, در تحصیل قرار سقوط دعوا, قرار عدم استماع دعوا به علت مختومه بودن قضیه و مانند آن حیله و تقلب به کار ببرد ویا از سند مجعول استفاده کند و پس از کشف و یا ثبوت این وقایع در محکمه, به او بگویند که چون تصمیم دادگاه قرار است و نه حکم, راهی برای جبران مافات از طریق اعاده دادرسی وجود ندارد.
بنا به مراتب عنوان شده در فوق, عدم قبول اعاده دادرسی نسبت به قرارها, در همان شرایطی که برای احکام پیش بینی شده است, قابل توجیه نیست. و جا دارد در فرصت مناسب قانونگذار این نقیصه را برطرف کند. (واحدی, جلسه کانون وکلا, ص 16 و 17)
قانونگذار فرانسه در مواد 480 قانون قدیم و 593 قانون جدید آیین دادرسی مدنی در مقام بیان آرای قابل اعاده دادرسی از کلمه (jugement) که به معنای رای (اعم از حکم و قرار) استفاده کرده است. طبیعی است بعضی از قرارها به دلیل اینکه از اعتبار امر مختوم برخوردار نمی شوند قابل اعاده دادرسی نخواهند بود.
بعضی از حقوقدانان (connu, 1998,p619) این کشور گفته اند: تصمیمات اداری قضایی[15] به دلیل اینکه رای محسوب نمی شود قابل اعاده دادرسی نیستند. به علاوه می توان گفت, که قرارهای (دستور) موقت[16] به دلیل اینکه براساس اوضاع و احوال قابل عدول هستند و دادگاه می تواند مجدداً تصمیمی برخلاف, اتخاذ نماید قابل اعاده دادرسی نیستند (ماده 488 ق.ج.ف). همچنین می توان گفت که قرارهای مبتنی بر درخواست[17] به دلیل اینکه قابل عدول هستند قابل اعاده دادرسی نیستند. (مواد 493 و 397 ق.ج.ف) رویه قضایی هم بر عدم قابلیت اعاده دادرسی قرارهای قاطع دعوا تاکید دارد.[18]
مطابق عبارت یکی از حقوقدانان می توان نتیجه گرفت که قرارهای قاطع دعوا که قاعدتاً از اعتبار امر مختوم برخوردار می شوند قابل اعاده دادرسی هستند زیرا «فقط تصمیمی که از اعتبار امر مختوم برخوردار می شود می تواند در اثر اعاده دادرسی نقض شود.»[19]
2. رای داور
رای داور در آئین دادرسی مدنی ایران قابل اعاده دادرسی نیست زیرا ماده 426 این قانون ناظر به احکام دادگاه هاست و نه حکمی که داور براساس ماده 454 و بعد قانون آیین دادرسی مدنی صادر می کند. رسیدگی دادگاه نسبت به رای داور هم محدود به موارد مذکور در ماده 489 قانون مذکور است. و این در حالی است که جهات پیش بینی شده در مورد اعاده دادرسی, پس از صدور رای داور نیز امکان پذیر است. (مردانی و بهشتی, 1379, ص127) در مقررات راجع به داوری داخلی (مواد 454 تا 501 قانون آیین دادرسی مدنی) تکلیفی برای این امر پیش بینی نشده است.
طبق ماده 490 قانون آیین دادرسی مدنی حکم داور در موارد مذکور در ماده 489 ظرف بیست روز پس از ابلاغ, قابل اعتراض در دادگاهی است که دعوا را به داوری ارجاع کرده است یا دادگاهی که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد.
به نظر می رسد حکمی که دادگاه در مقام رسیدگی به اعتراض به رای داور صادر می کند مشمول ماده 426 قانون آیین دادرسی مدنی بوده و قابل اعاده دادرسی است.
علی رغم اینکه در مقررات داخلی اعاده دادرسی نسبت به رای داور پیش بینی نشده است اما در قانون داوری تجاری بین المللی مصوب 1376 در دو مورد به داور اجازه رسیدگی مجدد داده شده است. ماده 33 قانون مذکور مقرر می دارد:
«درخواست ابطال رای:
1- رای داور در موارد زیر به درخواست یکی از طرفین توسط دادگاه موضوع ماده 6 قابل ابطال است:[20] .....
ح- رای داور مستند به سندی بوده باشد که جعلی بودن آن به موجب حکم نهایی ثابت شده باشد.
ط- پس از صدور رای داوری مدارکی یافت شود که دلیل حقانیت معترض بوده و ثابت شود که آن مدارک را طرف مقابل مکتوم داشته و یا باعث کتمان آنها شده است.
2- در خصوص موارد مندرج در بندهای (ح) و (ط) این ماده, طرفی که از سند مجعول یا مکتوم متضرر شده است, می تواند پیش از آنکه درخواست ابطال رای داوری را به عمل آورد, از «داور» تقاضای رسیدگی مجدد نماید, مگر در صورتی که طرفین به نحو دیگری توافق کرده باشند...»

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  34  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود پایان نامه در مورد تحلیل حقوقی رای مشورتی دیوان دادگستری بین المللی در مورد ساخت دیوار حائل در سرزمین های اشغالی فلسطین

اختصاصی از فی ژوو دانلود پایان نامه در مورد تحلیل حقوقی رای مشورتی دیوان دادگستری بین المللی در مورد ساخت دیوار حائل در سرزمین های اشغالی فلسطین دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلود پایان نامه در مورد تحلیل حقوقی رای مشورتی دیوان دادگستری بین المللی در مورد ساخت دیوار حائل در سرزمین های اشغالی فلسطین

دانلود پروژه رشته کامپیوتر - رای گیری الکترونیکی با فرمت ورد

اختصاصی از فی ژوو دانلود پروژه رشته کامپیوتر - رای گیری الکترونیکی با فرمت ورد دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه

   تار جهان گستر (Word Wide Web) دنیای عجیبی است که تکنولوژی های مربوط به آن ، اغلب بدون پشتیبانی کافی ، عرضه می شوند و کاربران این تکنولوژی ها ، همه روزه با واژگان جدیدی برخورد می کنند که باعث سر درگمی آنها می شوند.

   برای نمونه می توان به رشد برنامه های Open Source اشاره کرد ( برنامه هائی که می توان آنها را گسترش داد و یا تغییراتی در ساختار آنها ایجاد نمود) متداول ترین این برنامه ها ، سیستم عامل یونیکس و به طور خاص لینکوس می باشد . این برنامه ها با وجود پایداری ، دارای یک مشکل بزرگ می باشند و آن دشوار بودن آموختن این برنامه ها می باشد. کمبود راهنمائی هایی که به زبان ساده ، این برنامه ها را به مبتدیان آموزش دهد . باعث شده است که این دسته از نرم افزارها از جایگاه واقعی خود دور نگاه داشته شوند. Php یکی از زبانهای اسکریپتی Open Source ، ابزاری مفید می باشد که تاکنون علی رغم سادگی استفاده از آن هنوز به طور شایسته از آن استقبال نشده است.

Php چیست :

   پی اچ پی که در ابتدای سال 1994 توسط Rasmus Lerdorf ایجاد شد ، مخفف واژگان Personal Home Page به حساب می آمد.

   با گسترش قابلیتها و موارد استفاده از این زبان Php در معنای Hypertext Preprocessor به کار گرفته
می شود. این بدان معنا است که پی اچ پی ، اطللاعات را قبل از تبدیل به زمان html پردازش می کند. مطابق سایت وب رسمی پی اچ پی که در آدرس www.php.net قرار دارد ، پی اچ پی یک زبان اسکریپتی سمت سرویس دهنده می باشد.

   سمت سرویس دهنده بودن به این معنا است که تمام پردازشهای این زبان بر روی سرویس دهنده (سرور) انجام می گیرد. یک سرویس دهنده در حقیقت یک کامپیوتر مخصوص می باشد که صفحات وب در آنجا نگهداری
می شوند .

   این زبان بر روی هر سیستم عاملی قابل اجرا است. منظور از این سیستم عاملهایی می باشد که برروی سرویس دهنده نصب می شوند. پی اچ پی نه تنها قابلیت اجرا بر روی هر سیستم عاملی را می باشد، بلکه برای منتقل کردن برنامه های که از آن یک سیستم عامل به سیستم عامل دیگر ، احتیاج به تغییرات اندکی خواهید داشت و حتی در بعضی از موارد ، بدون احتیاج به هیچ تغییری می توانید ، یک برنامه را با زبان پی اچ پی از یک سیستم عامل به سیستم عامل دیگر منتقل کنید.

   پی اچ پی برخلاف زبانهای برنامه نویسی (Programming Languages) یک زبان اسکریپتی (Scripting Languages) می باشد . به عبارت دیگر دستورات پی اچ پی بعد از رخداد یک رویداد (event) اجرا می شوند. این رویدادها می توانند شامل ارسال یک فرم ، رفتن به یک url مشخص و یا موارد دیگر باشد. متداولترین زبان اسکریپتی زبان جاوا اسکریپت می باشد که معولا برای پاسخ به رویدادهای کاربر در مرورگر وب ، به کار می رود. تفاوت عمده جاوااسکریپت و پی اچ پی دراین است که جاوا یک تکنولوژی سمت سرویس گیرنده است . زبانهائی مانند جاوا و پی اچ پی تفسیر شونده نامیده می شوند. به عبارت دیگر برای اجرا به یک مفسر مانند مرورگر وب نیاز است. اما زبانهای برنامه نویسی مانند c و یا java بعد از ترجمه به زبان ماشین به خودی خود قابل اجرا می باشند.

به چه دلیل از Php استفاده می کنیم؟

   پی اچ پی در مقایسه با تکنولوژی های مشابه ، سریعتر و بهتر و آسانتر است . از جمله تکنولوژی های مشابه برای طراحی یک سایت وب می توان به این موارد اشاره کرد

اسکریپت هایInterface Common Gatway که معمولا به زبان Perl نوشته می شوند ، ASP(Active Server Page ) و JSP (Java Server Page) جاوا اسکریپت یک گزینه جایگزین برای پی اچ پی در نظر گرفته نمی شوند. زیرا بر خلاف پی اچ پی ، یک تکنولوژی سمت سرویس گیرنده است و همانند تکنولوژهایی مانند CGT و PHP، نمی تواند یک صفحه HTML را تولید کند.

   مزیتی که چی اچ پی در مقابل html دارد این است که html یک سیستم محدود به حساب می آید و توانائی ایجاد ارتباط متقابل با کاربر را ندارد . کاربران هنگامی که با یک صفحه html مواجه می شوند ، تنها یک صفحه ساده را روبروی خود مشاهده می کنند که توانائی ایجاد واکنش به اعمال کاربر را ندارد. اما با استفاده از پی اچ پی ،

شما می توانید صفحاتی را ایجاد کنید که برای مثال عناصر موجود در صفحه براساس سیستم عامل کاربر و یا تاریخ مشاهده صفحه ، تنظیم شوند. همچنین پی اچ پی می تواند با فایل ها یا پایگاههای داده (Database) ارتباط برقرار کند و بسیاری عملیات دیگر که html قادر به انجام آنها نمی باشد.