مناسب جهت ارائه کلاسی رشته مدیریت اجرائی(استراتژیک)
فرآیند تعیین مقدار هزینه دارائیهای سرمایه ای و انتخاب نوع دارائی را بودجه بندی سرمایه ای می گویند.
اکثر شرکتها حداقل بودجه کوتاه مدتی که مخارج سرمایه ای برنامه ریزی شده را برای دوره جاری و دوره های آینده نزدیک مشخص می کند تهیه می کنند.برخی از شرکتها بودجه های سرمایه ای میان مدت و بلند مدت تهیه می کنند که درآنها نیازهای سرمایه ای برای سه تا پنج دوره و گاه تا ده سال پیش بینی می شود.
بودجه های سرمایه ای بر مبنای پیش بینی فروش و پیش بینی تجهیزات و کالاهای سرمایه ای مورد نیاز برای تولید کالا به منظور برآورده ساختن تقاضای مصرف کنندگان تهیه می شوند.(1)
مدیران مالی در5 مورد از تصمیم گیری های خود در خصوص بودجه بندی سرمایه ای از معیارهایی مانند دوره بازگشت سرمایه،ارزش فعلی خالص طرح و نرخ بازده داخلی استفاده می کنند.
در ارزیابی معیارهای ذکر شده در می یابیم که دوره بازگشت سرمایه دارای ضعف واقعی می باشد و غالبا معیار گمراه کننده ای است.در مورد برخی از طرح های ناسازگار درمی یابیم که ارزش فعلی خالص و نرخ بازده داخلی ما را به نتایج متناقض می رساند.در این موارد بهتراست از ارزش فعلی خالص استفاده کنیم،زیرا این معیار بر نرخ بازده داخلی برتری دارد.در شرایط جیره بندی سرمایه ای فقط باید بر اساس ارزش فعلی خالص تصمیم گیری کرد. ارزش فعلی خالص طرح از مناسب ترین معیارهاست و در صورت اجرای طرح نشان دهنده میزان افزایش ثروت سهام داران شرکت است.
دانلود پاورپوینت بودجه بندی سرمایه ای در وضعیت مطمئن:تصمیم گیری مربوط به درس حسابداری مدیریت - 31 اسلاید
