دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
هپاتیت B یک بیماری ویروسی است که از طریق تماس با خون و ترشحات بدن افراد مبتلا منتقل می شود. این بیماری معمولا خود به خود بهبود یافته و عوارض دراز مدت کبدی ندارد. اکثر افراد مبتلا به هپاتیت B حاد می‌شوند که در این موارد اکثر بیماران خودبخود بهبود می‌یابند. این بیماری در عده کمی حالت مزمن پیدا کرده و فرد ناقل بیماری می شود و ی می تواند بیماری را به دیگران منتقل کند. تعداد کمی از این افراد در آینده دچار عوارض بیماری مانند سیروز یا هپاتوسلولار کارسینوما می شوند.
علت
هپاتیت B یک بیماری کبدی است که در اثر آلودگی با ویروس هپاتیت B ایجاد می‌شود و یکی از مسری‌ترین فرمهای هپاتیت ویروسی می‌باشد. عوامل دیگری مانند برخی داروها، استفاده طولانی مدّت از الکل، تجمع چربی درکبد و تماس با برخی مواد شیمیایی صنعتی نیز می‌توانند سبب هپاتیت شوند.
چگونگی گسترش هپاتیت B
ویروس هپاتیت B از طریق تماس با خون، مایع منی، ترشحات واژینال و خون قاعدگی فرد مبتلا به بدن شخص سالم وارد می‌شوند. راههای انتقال عبارتند از:
تماس جنسی: وجود هر گونه خراش و زخم در ناحیة دهانی ،مقعد، واژن و پیشا براه در هنگام رابطه جنسی می‌تواند سبب ورود ویروس به بدن شود.
استفاده از سوزن مشترک بادیگران جهت تزریق داروهای غیرمجازدر معتادان تزریقی
تماس شغلی: تماس داشتن با خون ، فرو رفتن سوزن آلوده به خون فرد مبتلا بصورت ناگهانی به داخل بدن ، پاشیده شدن خون آلوده به چشم، دهان و یا زخمی روی پوست، همواره کارکنان مراکز بهداشتی بیمارستانی را تهدید میکنند.
مادر مبتلا به هپاتیت B در حین زایمان سبب انتقال بیماری به نوزاد خود می‌شود (هنگام عبور نوزاد از کانال زایمانی). شیردادن به شیرخوار سبب انتقال بیماری نمی‌شود.
استفاده از ابزار نفوذ کننده در پوست بدن و تاتو در صورتیکه قبلاً استریلیزه نشده باشند.
وسایل بهداشتی مانند تیغ اصلاح و مسواک در صورتیکه با خون فرد مبتلا آلوده شده باشند، می‌توانند سبب انتقال ویروس شوند.
در گذشته، انتقال خون یکی از راههای معمول آلوده شدن با ویروس هپاتیت B بود. اما امروزه تمام خونهای اهدایی در سازمان انتقال خون از نظر هپاتیت B بررسی می‌شود.
دوران سرایت و تکثیر ویروس:
علائم بیماری بطور متوسط 90 تا 60 روز ( 45 تا 180 روز) پس از ورود ویروس هپاتیت B به بدن ایجاد می‌شود. این دوران، دوره کومون نامیده می‌شود. در دوره کومون و چند هفته پس از بروز علائم، ویروس از طریق خون، مایع منی، ترشحات واژینال ( شامل خون قاعدگی) و … فرد بیمار ( چه به صورت تازه و چه بصورت خشک شده) قابل انتقال است. خون بالاترین میزان ویروس را دارا است. در صورت خشک شدن موارد نامبرده می‌توانند برای یک هفته و یا بیشتر آلودگی را منتقل نمایند. در موارد ابتلا به هپاتیت B حاد، پس از تولید شدن آنتی بادی ضد آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B در بدن (HBsAb) دیگر بیماری قابل سرایت نیست. در صورت ابتلا به هپاتیت B مزمن امکان انتقال ویروس در تمام عمر وجود دارد.
عواملی که احتمال ابتلا به هپاتیت B را افزایش می دهند :
برخی عادات شخصی و بعضی از مشاغل خطر ابتلا به هپاتیت B را افزایش می دهند. افراد در معرض خطر حتماً باید واکسن هپاتیت B را دریافت نمایند. افراد در معرض خطر عباتند از:
افرادی که شریک جنسی آنها مبتلا به هپاتیت B است.
کسانی که شریک های جنسی متعدد دارند و از وضعیت سلامت آنها مطمئن نیستند.
کسانی که از سوزن مشترک برای تزریق مواد مخدر استفاده می کنند.
کارکنان بهداشتی مانند پزشکان و دندانپزشکان و پرستاران، تکنسین‌های آزمایشگاه و دانشجویان پزشکی
افرادی که مسئولیت کفن ودفن اموات را دارند.
کارکنان و ساکنان مراکز نگهداری افراد عقب مانده ذهنی
کارکنان زندانها و زندانیان طولانی مدت
افرادی که با مبتلایان به هپاتیت B مزمن زندگی می کنند.
افرادی که از تاتو و دیگر ابزارهای سوراخ کننده پوست که چندان با دقت تمیز نشده باشند استفاده کنند.
نوزادانی که از مادران مبتلا به هپاتیت B متولد می شوند.
بیمارانی که دارند و فاکتورهای انعقادی دریافت میکنند.
بیمارانی که دیالیز می شوند.
همجنس بازان
شامل 13 صفحه فایل word قابل ویرایش
