در چهار سال گذشته شاهد تغییرات قابل توجهی در جامع ایران بوده‌ایم. برخی متخصصان این تحولات را ناشی از سیاست دولت در متنوع‌سازی اطلاع رسانی می‌دانند در حالیکه دیگران بر این باورند که این تحولات زاییده شرایط بالقوه اجتماعی هستند. آنچه مسلم است این است که بدون وجود سرمایه‌گذاریهای کلان در زمینه فرا ساختارهای ارتباطات در دهه گذشته، چنین تغییراتی به این سرعت شکل نمی‌گرفت. این تحولات را می‌توان از چنین جنبه مورد مطالعه قرار داد. اما به علت حجم بالای مطالب ما تنها از دو جنبه به موضوع خواهیم پرداخت. یک تأثیر برنامه توسعه ارتباطات بر این امر و دیگری شکل‌گیری نیرویی در جهت ایجاد یک روند فطری مدیریت دانش.
1- پیشرفتهای ارتباطی و ICT
در آغاز انقلاب اسلامی تنها 850000 تلفن ثابت در کل کشور وجود داشت و در سال 1993 این رقم با افزایش چشمگیر به حدود 3597900 خط تلفن ثابت رسید و از آن زمان این رشد کماکان ادامه داشته است و تا سال 1999 در کل کشور در حدود 8400000 خط تلفن ثابت مشغعول به کار می‌باشد. به عبارت دیگر در طی دو دهة گذشته تلفن ثابت کشور دارای ضریب نفوذی در حدود 34/13 درصد شده است. این ضریب نفوذ ایران را از لحاظ دارا بودن تلفن ثابت در ردة پنجم جهان قرار می‌دهد.
در ضریب نفوذ ذکر شده بالا تلفن همراه موجود در کشور به حساب نیامده است. در اواخر دهة 1980 هیچگونه خدمات تلفن همراه در کشور عرضه نمی‌شد. در ابتدا برخی مناطق آزاد اقتصادی شروع به عرضه خدمات تلفن همراه بنمودند. با شروع سال 2000 بیش از نیم میلیون تلفن همراه در دست مردم قرار دارد و این شبکه بیش از 230 شهر ایران را پوشش می‌دهد و در حدود 500 کیلومتر جاده‌‌های بین شهری کشور تحت پوشش شبکه ماهواره‌ای قرار دارد.
شامل 46 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله اطلاعات، فناوری ارتباطات و مدیریت دانش در ایران
