دانلود مقاله عسل

اختصاصی از فی ژوو دانلود مقاله عسل دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

عسل یک محصول غذایی مفید و یک اکسیر پر ارزش است که از قرنها پیش به عنوان عالیترین و مقوی ترین غذاها شناخته شده و همچنین به واسطه ویژگی های شفابخش خود به عنوان دارو در دمان اکثر بیماریها در بین تمام ملل کاربرد داشته است .

ماده اصلی آن شهد گلها و گیاهان مطر و شفابخش است که توسط زنبور داران عسل پس از مکیدن ، تغلیظ و تغییر شکل دادن ساخته شده و به عنوان یک غذای خوشمزه و کامل در دسترس انسان قرار می گیرد .
عسل یکی از هدیه های ارزنده و پرارزش طبیعت می باشد که در قرآن کریم از آن به عنوان فیه شفا للناس ( شفای مردم در آن است ) یاد می کند و پیامبر گرامی صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم و ائمه معصومین علیه‌السلام نیز در زمان حیات خویش بنا به روایات و احادیث متعدد ازآن استفاده می نمودند و خواص شفا بخش آن را در درمان انواع بیماریها یاد آور شده اند . اگر چه در زمان آنها علمی به نام تغذیه وجود نداشته ولی با بینایی کامل خواص غذاها و داروها از جمله عسل را بیان نموده و مردم را ذر این زمینه آگاه کرده اند . سخنان آنها در رابطه با تحقیقات امروزی نشان می دهد که تطابق کامل بین آنها موجود بوده و تضادی بین آنها نیست . روی همین اصل است که عقیده داریم پیشوایان مذهبی ما عالم به همه علوم وآگاه از تمام فنون و رموز بوده اند .
آنچه که مسلم است اهمیت عسل در طب قدیم به مراتب بیشتر از حال حاضر بوده است .
ابو علی سینا فیلسوف و بزرگترین شخصیت پزشکی ایرانی ، یکهزار سال پیش در کتاب قانون پزشکی خود نسخه های زیادی بر پایه عسل و موم تجویز می کرده و هم چنین بقراط حکیم پدر پزشکی و بنیانگذار طب یونانی حدود 2500 سال پیش در مورد اهمیت عسل چنین فرموده است : هر داروئی نیز از مواد غذایی درست می شود ، و متقابلا هر غذایی نیز جانشین دارو می گردد . عسل به این هر دو شرط جوابگوست . او به مقدار زیادی از عسل استفاده می کرده و در درمان اکثر بیماری ها از جمله زخم ها عسل تجویز می نموده است .
در اکثر کشورهای جهان از جمله شوروی سابق که بزرگترین کشور تولید کننده عسل در دنیاست ، تاکنون تحقیقات زیادی روی فرآورده های زنبور عسل از جمله عسل ژله رویال ، گرده ، موم ، بره موم و زهر زنبور عسل صورت گرفته و خواص پزشکی آنان بوسیله پژوهشهای علمی و نتایج بالینی مورد تایید بسیاری از محققین و پژوهشگران قرار گرفته است .
ولی متاسفانه در کشور ما که عسل تولیدی آن منحصر به فرد و در نوع خود بی نظیر است نه تنها به جنبه دارویی آن توجه نشده است بلکه از نظر مصرف غذایی هم مورد کم لطفی قرار گرفته است و این نعمت خدادادی و هدیه آسمانی که به راحتی می توان آن را تولید و در اختیار همگان قرار داد هنوز ارزش واقعی خود را بین سایر مواد غذایی بدست نیاورده و موجب عدم توجه بیشتر مردم به آن گردیده است به طوریکه هنوز هم مربا ها و قندهای مصنوعی را به این غذای بهشتی و اکسیر حیات که از هر نظر برتری ممتاز و چشمگیری نسبت به همه مواد غذایی و خوراکی داشته و دارد رجحان می دهد که علل اصلی آن عدم شناخت از مزایا و ارزش های واقعی عسل می باشد .
اگر ما به عنوان یک درس علمی و طبی به شناخت انواع عسل و میزان قابلیت ها و مواد موجود در آن بپردازیم ، تولید عسل را در سطح کشور پرورش دهیم ، با عسل تقلبی مبارزه کنیم و موارد منع مصرف آن را پیدا نماییم ، آیا به طب ساده ، به اقتصاد کشور و به تعمیق تعالیم اسلامی کمک نکرده ایم ؟
خوشبختانه تحقیق در این مورد هم جالب و هم کم هزینه است . نیازی هم به کمک های خارجی نداشته و یا کمتر دارد . امید است متخصصین امور پزشکی ، داروسازان و محققین کشورمان هم در کنار کاوشها و تحقیقات خود خواص طبی عسل را مد نظر قرار داده تا عسل بتواند جایگاه واقعی خود را در بین سایر محصولات غذایی پیدا کند .

تاریخچه عسل
بدون شک در ابتدا عسل باعث شده است که توجه انسان به سمت زنبور عسل جلب شود . قدیمی ترین اثر تاریخی که به برداشت عسل توسط انسان تعبیر شده است مربوط به هفت هزار سال قبل از میلاد است که در اسپانیا مشاهده گردیده است . این اثر شامل قیافه حک شده یک انسان بر سنگ است که نرد بانی را برای رسیدن به محلی کلنی به کاربرده و ظرفی برای قراردادن شان های پر از عسل به کمر دارد . در حالی که زنبورداران عسل کارگر در اطراف سر او به پرواز در آمده اند . یک اثر نقاشی که از روزگاری بعد از مورد بالا حکایت دارد ، از آفریقا بدست آمده و نشان می دهد که فردی همان عمل را انجام می دهد ، با این تفاوت که او برای دور کردن زنبورداران از دود استفاده می کند .
باستان شناسها حکایت می کنند که قبایل بدوی با جمع آوری عسل آشنا بوده اند . عده ای در برداشت عسل از وسایل دود کننده استفاده می کرده اند و عده ای برای داشتن عسل از لانه هایی که در صخره های تیز و مرتفع سنگی و در دره های عمیق قرار گرفته اند جان خود را به خطر انداخته اند . در بعضی از قبایل افرادی به طور منظم تنه تو خالی درختان را بررسی و برای برداشت عسل علامت گذاری می کردند . به نظر می رسد که این نشانه گذاری بیانگر این مطلب بوده است که این درختان مالکیت عام نداشته و همه نمی توانستند از آن استفاده کنند .
عسل در زندگی روحانی ، اجتماعی و اقتصادی مصریان باستان نقش مهمی بازی می کرده است . از حکاکیهای بجا مانده در پرستشگاه ها و دخمه های مردگان چنین بر می آید که عسل در آن روزگار اهمیت ملی زیاد داشته است ، در پاپیروس ها به اهمیت دارویی عسل اشاره شده است و در بیشتر داروها مقداری شیر و عسل به کار می رفته است ، مصریان قدیم از نوعی کوشاب که از جو ، عسل و گندم تهیه می شده است به مقدار زیاد استفاده می کردند ، زیرا الکل در دسترس آنها نبود . کتاب مذهبی یهودیان از سرزمین موعود چنین یاد می کند که در آن نهرهایی از عسل و شیر جاری است . در کتاب انجیل مسیحیان از عسل به عنوان مظهر فراوانی و نعمت یاد شده و در طومار بحرالمیت نیز از عسل نام برده شده ولی از زنبور داری اثری نیست .
در یونان باستان نیز عسل یکی از هدایای گرانبهای طبیعت انگاشته می شد . یونانیان تصور می کردند که خدایان چون خوراک بهشتی می خورند فناناپذیر و ابدی گشته اند . آنها تصور می کردند عسل یکی از اجزای مهم این خوراک بهشتی است .

بنیان و طبیعت عسل

عسل بیشر در شمار در شمار فرآورده های کشاورزی مانند ذرت ، سیب زمینی و غیر و شناخته شده است و بیشتر اوقات بهره برداری از زنبور عسل برای تولید عسل همزمان با گردش کار کشاورزی انجام می گیرد .
عسل یک هدیه رایگان طبیعت به انسانهاست که می توانند از آن بهر ه مند شوند . همچنین نشانه بار خیزی خاک و زمین است . یک منطقه بدون عسل بزودی برای کشاورزی بی بهره و نازا خواهد شد و بالعکس در سرزمینی که زنبورداران عسل را یابند همواره خیر و برکت و افزایش باروری و بار خیزی درختان ، گلها ، میوه ها و کشتزارها به همراه آورده و آن سرزمین میهماندار میهمانان زیادی خواهد شد ؛ موفق الدین ابولعباس الکواشی موصلی مفسر قرآن می فرماید : عسل فرستاده ( مائده ) آسمانی است که در بعضی نقاط زمین گسترده شده و پایدار گشته است . زنبورداران عسل آنرا می نوشند و به کندو می آورند و آن را در داخل سلولهای مومی شکل که از قبل آماده کرده اند ذخیره می نمایند . بنابراین چنین نیست که برخی می پندارند که عسل در شکم زنبور عسل درست شده و این چیزی است که قرآن کریم در سوره نحل ( زنبور عسل ) آیه های 68 و 69 صریحا روی آن تاکید کرده است .

تعریف عسل
عسل یک واژه عربی است که به فارسی آن را انگبین می گویند و آن عبارت است از ماده شیرینی که توسط زنبوران عسل از شهد گلهای گیاهان جمع آوری شده و پس از تغییرات لازم در سلولهاس مومی شانهای کندو ذخیره می گردد.

تعریف جامع تر عسل که در سال 1906 در آمریکا ارائه شده عبارتست از : ترشح مواد قندی درختان ، و شهد گل گیاهان که توسط زنبورداران عسل جمع آوری ، تغییر یافته و درون سلولهای قاب ذخیره می شود .

مراحل ساختن عسل
در قرآن مجید سوره مبارک نحل که در شان زنبور عسل نازل شده و آن موهبتی است که پروردگار توانا آنرا در گلهای گیاهان به ودیعه نهاده است . برای اینکه دانشمندان پی به دستگاه آفرینش برند به زنبور عسل داده شده است که آنرا از شیره گلها و برگها گرفته و عسل که حاوی نیکنوش های گوناگون به رنگ های مختلف است بسازد . اسرار ساختمان و نحوه عمل آن با وجود پیشرفت های علمی هنوز بر زیست شناسان و دانشمندان دیگر پنهان مانده و فقط می دانند که :
زنبور عسل پس از مکیدن شیره گلها و گیاهان به وسیله خرطوم خویش آنرا به کیسه عسلی که در شکم است برده و پس از چند عمل شیمیایی شناخته و نا شناخته آنرا به مایعی خوشبو و خوش طعم ، شیرین ، مقوی ، نشاط آور و نیکو حضال تبدیل کرده و در سلولهای مومی شکل که از قبل ساخته است ذخیره می نماید .

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  18  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود مقاله کنجد

اختصاصی از فی ژوو دانلود مقاله کنجد دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

(Sesamum indicum L.)
1ـ مقدمه
(S. orientale) Sesamum indicum به عنوان یکی از قدیمی ترین دانه های روغنی، به راسته توبیفلورا2 و تیره پدالیاسه3 تعلق دارد. کنجد به دلیل دارابودن اسیدهای چرب اشباع نشده (با چند پیوند دوگانه) با کیفیت بالا و اسیدهای چرب با ثبات زیاد که از تند شدن اکسیداتیو4 روغن جلویگری می کند، لقب شاعری «ملکه دانه های روغنی5» را کسب کرده است. کنجد به عنوان یک گیاه پربازده، بصورت مخلوط یا تک کشتی و با استفاده زا رطوبت باقیمانده در خاک رشد می کند. ریشه های کنجد در بهبود ساختمان خاک و افزایش نفوذ پذیری آن نقش موثری دشاته و به عنوان یکی از گیاهان مناسب برای تناوبهای زراعی در نظر گرفته می شود. همچنین در بعضی از مناطق این گیاه به عنوان کود سبز کاشته می شود.
کنجد با اسامی متفاوتی نظیر «تیل»6 (جینجلی7) در زبان هندی و «سوم سوم8» (اسم سم9) در زبان عربی نامیده می شود. در کتاب تورات و انجیل نامی از آن ذکر نشده، اما در کتاب مقدس یهودی با نام «تالمود10» به آن اشاره شده است. به نظر می رسد که جنس سزاموم11 از واژۀ عربی «سمسین1» (سمسن2) مشتق شده باشد. لغت «تایلا»3 به معنی روغن در ادبیات سانسکریت از «تیلا»4 که معنی بذر کنجد را می دهد، گرفته شده است. مدارک موجود نشان می دهند که قدمت کنجد به دورۀ هند باستان برمی گردد و در بسیاری از تشریفات و آئین های مذهبی از آن استفاده می شد. دانه های زغالی و سوختۀ کنجد در مکانهای تمدن هندی در «هاراپا»5 (پاکستان) شناسایی شده است که به حدود سه هزار سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد. این گیاه در بین نویسندگان یونان و روم باستان به خوبی شناخته شده بود. «آین . آی. اکبری»6 (1590 بعد از میلاد) از ادیبان هند باستان در مقاله های خود وجود انواعی از کنجدهای بذر سیاه و بذر سفید را ذکر کرده سات. نظریه جدیدتر این بود که کنجد زراعی از کشور اتیوپی در آفریقا منشاء گرفته است. اما مدارک ارائه شده توسط بدیگیان و هارلان7 (1986) نشان می دهند که خاستگاه این گیاه از شبه قاره هندوستان بوده است. کنجد از طریق غرب آسیا به کشورهای هندوستان، چین و ژاپن انتقال یافت که بعداها این مناطق به عنوان دومین خاستگاه کنجد در نظر گرفته شدند. در طی سالهای 2000 تا 2013 قبل از میلاد کنجد مثل پول ارزش بیشتری پیدا کرد. همچنانکه نقره در کشور ایران ارزشمند شناخته شد. کنجد از نواحی مدیترانه ای به کشورهای انگلستان و روسیه گسترش پیدا کرد. این گیاه توسط پرتغالی ها در کشور برزیل که به کنجد اصطلاحاً «جنجلیم» اطلاق می شود، معرفی گردید. همچنین توسط برده فروشان به آمریکای شمالی برده شد.
در حال حاضر کنجد در سطحی معادل 617 میلیون هکتار در بعضی از قسمتهای آسیا زراعت می شود. میزان تولید در آفریقا و آمریکای لاتین تقریباً 2149 میلیون تن برآورد شده است. متوسط عملکرد کنجد حدود 404 کیلوگرم در هکتار می باشد. از ممالک تولید کننده کنجد می توان چین، هندوستان، میانمار، سودان، پاکستان، مکزیک، اتیوپی، سری لانکا و غیره را نام برد. کشورهای سودان و نیجریه از مهمترین صادرکننده ی کنجد، در حالیکه ژاپن، ایتالیا و ونزوئلا از بزرگترین کشورهای وارد کننده این گیاه محسوب می شوند.
در کشور هندوستان به عنوان یکی از بزرگترین تولید کنندگان کنجد، سطح زیرکشت، تولید کل و عملکرد هکتاری این گیاه سالانه به ترتیب برابر 40/2 میلیون هکتار، 80/0 میلیون تن و 333 کیلوگرم است. راجستان، ماهاراشترا، گجرات، مادیاپرادش، آندراپرادش، اوتارپرداش، تامیل نادو، غرب بنگال، کارناتاکا و اوریزا از ایالتهای مهم تولید کننده کنجد در کشور هندوستان بشمار می رود.
کنجد گیاهی علفی، یکساله و بندرت چند ساله است که ارتفاع ساقه آن به یک تا دو متر می رسد. طول دورۀ رشد ارقام مختلف کنجد در محدودۀ 180ـ80 روز متغیر است. کنجد دارای سیستم ریشه ای اصلی مشخص است که بخش قابل توجهی از ریشه های تغذیه ای آن در قسمتهای سطحی خاک قرار گرفته اند. در بین گیاهان زراعی، نسبت ریشه به ساقه در کنجد بسیار زیاد است. توسعه سیستم ریشه ای در خاکهای شنی نسبت به خاکهای رسی بیشتر خواهد بود. مشابهاً ارقام با طول دورۀ رشد زیاد از سیستم ریشه ای گسترده و عمیقی برخوردار می باشند. با توجه به انشعابات زیاد سیستم ریشه ای مقاومت کنجد در مقابل استرس خشکی قابل توجه است. ساقه در کنجد به صورت ایستاده و منشعب بوده و ارقام دارای ساقه کوتاه، زودرس و در حالیکه تیپهای پا بلند و بسیار منشعب دیررس هستند. برگ ها حالت متقابل و یا نیمه متقابل دارند. کنجد گیاهی است خود گشن که میوه از نوع کپسول و به صورت صاف و بدون کرک، دارای شیارهای عمیق و قسمت انتهایی مثلثی شکل (سه گوش) کوتاه و شکوفا1 می باشد. بذرها کوچک، تخم مرغی شکل و تا حدی پهن که وزن هزار دانه آن بین 4ـ2 گرم متغیر خواهد بود. بذر به رنگهای سیاه، قهوه ای متمایل به قرمز و یا سفید دیده می شود. بذرهای به رنگ روشن از ارزش بالایی برخوردار بوده، در حالیکه در بذرهای تیره رنگ میزان روغن بیشتر است. در ارقام بذر سفید درصد وزن پوست بالا و حدود 20ـ10 می باشد (نایار و مهرا2، 1970) .
روغن کنجد یکی از روغنهای نیمه خشک شونده با کیفیت بالا است که می تواند به جای روغن زیتون در سالاد، ترشیجات و آشپزی مورد استفاده قرار گیرد. روغن حاصل از بذر می تواند در صنایع مارگارین سازی و نیز روغنهای درجه پائین آن در صابون سازی، تهیۀ رنگهای نقاشی، روغنهای نرم کننده و وسایل آرایشی نظیر کرمهای نرم کننده مورد استفاده قرار گیرد.
از دانه های سرخ شدۀ کنجد در تهیۀ سوپ استفاده به عمل می آید و به صورت مخلوط با شکر می تواند در تهیۀ غذاهای شیرین مخصوص که در آفریقا و آسیا مورد استفاده قرار می گیرد به کار رود. برگهای جوان کنجد در پخت سوپهای سبزی در آفریقای غربی مصرف می شود. خمیر کنجد (دانه های کنجد کوبیده شده) که اصطلاحاً «تاهینگ»1 نامیده می شود به عنوان نوعی غذای خوشمزه و مطلوب در خاورمیانه مصرف می شود. یک نوع غذای آماده و نوشیدنی مقوی با استفاده از 70 درصد پروتئین سویا و 30 درصد پروتئین کنجد آماده می گردد که کاملاً خوشمزه بوده و با لذت بیشتری مورد استفاده قرار می گیرد. پروتئین کنجد نیز از مطلوبیت بالایی برخوردار است. روغن کنجد در بسیاری از مواد داروئی و وسایل آرایشی به عنوان حلال و یا ماده حمل کننده کاربرد دارد. مخلوط روغن کنجد و نیل2 پوست را در برابر گرما و سرمای شدید محافظت می کند و نیز برای دفع مگس تسه تسه3 در شرق آفریقا بکار می رود. کیک و یا کنجاله کنجد حاوی 50ـ30 درصد پروتئین است که از نظر آمینواسیدهای ضروری گوگرد دار نظیر متیونین (4ـ3 درصد) غنی، ولی از نظر لیزین فقیر می باشد. کنجاله باقیمانده بعد از استحصال روغن دارای مقادیر قابل توجهی از عناصر کلسیم (2ـ1 درصد) و فسفر (290/1 ـ 471/0 درصد) و ویتامینهای E و نیاسین است، و به دلیل میزان فیبر پایین (8ـ6 درصد) می تواند بعنوان غذای مناسب توسط دام و طیور مورد استفاده قرار گیرد. بنظر می رسد که امکان تهیه و فروش فرآورده های غذایی مقوی از کنجاله کنجد وجود داشته باشد. کنجاله باقیمانده بعد از استحصال روغن به روش حلال محتوی 55 درصد پروتئین است. روغن کنجد به دلیل دارابودن ترکیب فنولی «سزامول1» که ثبات و پایداری آن را در برابر تند شدن اکسیداتیو افزایش می دهد، از ارزش بالایی برخوردار است. سزامول از تجزیه سزامولین2 حاصل می شود. سزامین3 (60/0 ـ 07/0 درصد) و سزامول (006/0 ـ 002/0 درصد) همراه با بونه گاوی در کنترل حشرات بطور مؤثر مورد استفاده قرار می گیرند (نایار و مهرا4، 1970).
ترکیب اسیدهای چرب روغن کنجد به عنوان یکی از روغنهای نیمه خشک شونده عمدتاً شالم اولئیک اسید (1:18) و لینولئیک اسید (2:18) به ترتیب به مقدار 54ـ32 و 52ـ30 درصد و دارای رنگ زرد تیره و بو و طعم مطلوب است و به عنوان بهترین روغن دارای ثبات بالا در مصارف آشپزی و روی میز غذا مورد استفاده قرار می گیرد. بذرهای کنجد حاول 60ـ40 درصد روغن، 26ـ19 درصد پروتئین و 6ـ3 درصد فیبر خام است. اندیس یدی5، وزن مخصوص و ارزش اسیدی (عدد اسیدی6) روغن کنجد به ترتیب 113ـ103، 921/0 ـ 916/0 و 2/2 ـ 0/1 و بذر آن منبع غنی از نیاسین، فولیک اسید و توکوفرول7 است. شایان ذکر است که روغن کنجد عاری از هر گونه عوامل ضد تغذیه ای می باشد. از لاین های با درصد روغن بالا که در سالهای آینده معرفی خواهند شد، می توان به تی. اس. اس. ـ 68(60 ردصد)، تی. کا. جی. ـ 219 (6/57 درصد)، تی، کا، جی. ـ 2210 (9/55 درصد) و آر.تی.ـ 103 11 (5/55 درصد) اشاره نمود.
گونه های خویشاوند
علاوه بر Sesamum indicum، گونه هایی نظیر S. alatum (که در حال حاضر به S. capense معروف است)، S. angustifolium و S. radiatum در سرتاسر مناطق گرمسیری آفریقا پراکنده شده اند. این گونه ها به منظور استفاده از دانه های خوراکی، تهیه سوپ و نیز به عنوان جانشین (بدل) کنجدهای واقعی کشت می شوند. کنجد دروغی (Ceratotheca sesmoides) دارای حدود 37ـ32 دردص روغن در بذر است و در سطح محدودی از آفریقا زراعت می گردد. این کنجد به عنوان نوع بدل کنجدهای واقعی مورد استفاده قرار می گیرند. S. prostratum و S. angolense به ترتیب در گروه گیاهان دارویی و تزئینی قرار دارند. در قسمتهای وسیعی از آسیا، S. indicum و S. radiatum به عنوان گیاه کود سبز کاشته می شوند (جوشی1، 1961). در منطقه گات غربی2کشور هندوستان، S. orientale (S. indicum) var. malabaricum به صورت گروهی در مناطق کوهستانی مشاهده می شود که براحتی می تواند با گونه های خویشاوند تلاقی پیدا کند. بعلاوه در قسمتهای جنوبی کشور هندوستان S. prostratum و S. laciniatum به صورت وحشی دیده می شوند. آمفی پلوئیدهایی که از تلاقی گونه زراعی S. indicum با گونه وحشی S. prostratum حاصل می شوند، S. indicatum نام دارند.
2. نیازهای خاکی و آب و هوایی
کنجد از نظر نیازهای خاکی حسیاسیت زیادی نشان نمی دهد و می تواند در انواع مختلف خاکها نظیر لوم شنی و لوم رسی و حتی در خاکهای عمیق شنی رشد پیدا کند. ولی در خاکهای کاملاً زهکشی شده و دارای حاصلخیزی متوسط رشد خوبی خواهد داشت. کنجد شرایط غرقابی خاک راحتی برای مدتهای کوتاه نمی تواند تحمل کند. همچنین خاکهای شور و قلیایی مناسب رشد کنجد نمی باشند. کنجد به خاکهای با بافت ریز و نرم که در استقرار و رشد گیاه نقش مهمی دارد. نیاز پیدا می کند. رشد گیاه در خاکهای با PH خنثی مطلوب بروده، ولی PH نسبتاً اسیدی تا نسبتاً قلیایی را نیز می تواند تحمل نماید. رشد کنجد در خاکهای اسیدی با اختلال مواجه شده و مناسبترین PH برای این گیاه بین 8ـ5/5 متغیر خواهد بود. رشد کنجد در خاکهای آلفی سول رضایت بخش است و در قسمتهای جنوبی و جنوب شرقی آسیا در خاکهای انتی سول و اریدی سول، در حالیکه در شبه جزیره هندوستان در خاکهای ورتی سول کاشته می شود. عملکرد کنجد در خاکهای نسبتاً فقیر از مواد غذائی قابل قبول است.
کنجد اصولاً گیاه مناطق گرمسیری است و بهترین درجه حرارت برای رشد آندر محدوده 27ـ 25 و حداکثر 32 درجه سانتی گراد می باشد. در دمای 18 درجه سانتی گراد جوانه زنی بذر با تأخیر انجام شده و در دمای 10 درجه سانتی گراد متوقف می شود. درجه حرارتهای پایین در مرحله گلدهی دانه های گرده را عقیم نموده و درجه حرارتهای بالاتر از 40 درجه سانتی گراد ممکن است از طریق کاهش درصد دگرگشنی، تعداد کپسولهای هر بوته و در نتیجه عملکرد دانه را پایین آورد.
کنجد اساساً از گیاهان روز کوتاه محسوب می شود و طول روز و تابش نور حداقل 10 ساعت برای گلدهی آن ضروری است. شدتهای نور بالا تعداد کپسولهای هر بوته را افزایش می دهد. ترجیح داده می شود که به منظور حصول عملکرد بالا کنجد در ارتفاعات پایین و حدود 500ـ 300 متر بالاتر از سطح دریا کاشته شود. اما در کل این گیاه می تواند در ارتفاعات 1500ـ1250 متر از سطح دریا نیز رشد نسبتاً خوبی داشته باشد، ولی تحت این شرایط در نتیجه کاهش میزان شاخه دهی و زودرس شدن گیاه عملکرد دانه کاهش خواهد یافت (ردی و همکاران1، 1996).
کنجد به دوره رشد بدون یخبندان نیاز دارد. یخبندان کمیت و کیفیت عملکرد مخصوصاً میزان سزامولین و سزامین را کاهش می دهد. در صورتی که آب کافی در دسترس وجود داشته باشد، رشد و نمود کنجد به بارندگی وابسته نخواهد بود. در کل بارندگی سالانه حدود 650ـ500 میلی متر مطلوب بنظر می رسد و حداقل مقدار آن جهت حصول عملکرد قابل قبول برابر 300 میلی متر است. در مناطق دارای بارندگی زیاد (حدود 1000 میلی متر) زهکشی خاک ضروری خواهد بود. گفتنی است که در مناطق مرطوب و دارای بارندگی سنگین شیوع بیماریهای قارچی اهمیت بیشتری پیدا می کند. بارندگیهای سنگین در طی مرحله گلدهی عملکرد کنجد را بشدت تحت تأثیر قرار می دهد. گزارش شده است که کنجد از غرب تا شرق آفریقا در مناطقی با میزان بارندگی 780ـ 400 میلی متر که احتمال خسارت دیدن به محصول بادام زمینی وجود دارد بخوبی رشد می کند. به علت دارابودن سیستم ریشه ای گسترده، کنجد نسبت به خشکی مقاوم بوده، ولی حساسیت بیشتری به استرس خشکی در مرحله رشد گیاهچه ای از خود نشان می دهد. لازم به ذکر است که وزش بادهای شدید بخصوص در مرحله رسیدگی محصول به دلیل پیدایش خطر ورس و ریزش دانه، عملکرد را کاهش خواهد داد. همچنین بررسیها نشان داده ااند که کنجد به خسارت تگرگ حساسیت نشان می دهد.
3. فیزیولوژی گیاه
اطلاعات در مورد خصوصیات فیزیولوژیکی کنجد ناقص است. کنجد اصولاً از گیاهان مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری و حساس به درجه حرارتهای پایین محسوب می شود. در اصل این گیاه از نظرگلدهی روز کوتاه است، ولی ارقام روز بلند و روز کوتاه وجود دارند. آزمایشهای انجام یافته نتیجه داده اند که ضریب حرارتی مورد نیاز کنجد تقریباً 2700 است. ورایته های دیررس کنجد روز کوتاه بوده و در صورت کاشت در مناطقی با طول روز بلند کاملاً به صورت رویشی رشد می کنند (جوشی1، 1961). واریته های زودرس بی تفاوت به طور روز بشمار می روند. طول روز مورد نیاز کنجد 12 ساعت است و در صورت کشت در مناطقی با طول روز 13 ساعت به صورت غیرطبیعی رشد کرده و از گلدهی جلوگیری بعمل می آید. به نظر می رسد که در ارقام زودرس و متوسط رس روزهای کوتاه تعداد کپسولهای هر بوته را افزایش می دهد. نتایج بررسیها نشان داده اند که تراکم گیاهی تعداد کپسولهای هر بوته و تعداد بذرهای هر کپسول را تحت تأثیر قرار می دهد. با اینکه تعداد شاخه های جانبی روی عملکرد دانه تأثیر مستقیمی دارند، اما عملکرد گیاه را تعداد کپسولهای هر بوته تعیین می کنند. تیپ های ناشکوفا2 در کنجد نیاز آبی بیشتری نسبت به انواع شکوفا دارند که به نظر می رسد در نتیجه بالابودن میزان تعرق باشد.
شاخص برداشت1 (HI) کنجد پایین و حدود 3/0 ـ 1/0 است. تحقیقات انجام شده در طی سالهای اخیر نتیجه داده اند که بهبود ظرفیت مخزن در گیاه کنجد از اهمیت بالایی برخوردار است (اشری2، 1989). بنابراین ضروری خواهد بود که ارقام بی تفاوت به طول روز و غیر حساس به درجه حرارت محیط اصلاح و توسعه پیدا کنند.
4ـ عملیات زراعی
از زمانهای قدیم کشت کنجد به صورت محدود و در سطوح کوچکتر انجام می گیرد و کشت مکانیزه آن بندرت مرسوم است. زمین توسط یک و یا دو بار شخم و سپس 4ـ3 بار هرس زنی به منظور از بین بردن علفهای هرز و جمع آوری بقایای محصول قبلی آماده سازی می شود. در ممالک آمریکای لاتین شخم عمیق و شخم های متقاطع (عرضی) توصیه می گردد. در شبه قاره هند مزارع برنج و خاکهای آلوویال با قلیائیت کم که از ساختمان مطلوبی برخوردار نمی باشند، به منظور آماده سازی بستر نرم از شخم عمیق و سپس 3ـ2 بار شخم توسط گاو آهن های چوبی (تیپ دسی3) و بالاخره 3ـ2 بار هرس زنی جهت شکستن کلوخها استفاده می شود. گفتنی است که دفعات شخم لازم برای کشت فصل بارانی (خریف4) کمتر از کشت پس از فصل بارانی (رابی5) خواهد بود. در هر حال زمین بایستی به منظور جلوگیری از ایجاد شرایط ماندابی تسطیح شود.
در هندوستان، پاکستان، آفریقای جنوبی و نواحی مدیترانه ای معمولاً بذرها به روش دستپاشی کشت شده و در مراحل بعدی تنک می شوند. آزمایشها نشان می دهند که روش کشت ردیفی نتایج بهتری نسبت به دستپاشی داشته است. در کشت کنجد از دستگاههای بذر کار دارای 4ـ3 پیش بر (4ـ3 ردیفه) استفاده به عمل می آید. بطور معمول فواصل کشت را در کنجد 10× 30 و یا 10× 45 سانتی متر و میزان بذر مصرفی را در روشهای کشت ردیفی و دستپاش به ترتیب 7ـ5 و 9 کیلوگرم در هکتار در نظر می گیرند. در کشت مخلوط مقدار مصرف بذر حداکثر 500 گرم در هکتار خواهد بود. همچنین در الگوی کشت مربعی با فواصل 18× 18 سانتی متر عملکرد افزایش پیدا نمی کنند. مشابهاً کشت در ردیفهای جفتی نتایج مثبتی نداشته است. کشت کنجد در استرالیا توسط دستگاههای بذرکار و با فواصل بین ردیفی 90 سانتی متر و میزان بذر مصرفی 12ـ9 کیلوگرم در هکتار انجام می گیرد. در کشتهای تجارتی وسیع و تحت شرایط آبی فواصل ردیفهای کاشت را 90 سانتی متر در نظر می گیرند. در کشور برزیل نیز فواصل کاشت را عریض و حدود 40× 90 سانتی متر می گیرند. روش کاشت پشته ای کنجد با فاصله 60 سانتی متر از هم در بعضی ممالک آسیایی متداول است. در مناطق خاورمیانه بین ردیفهای کاشت حدود 60 سانتی متر فاصله منظور می کنند. در شبه قاره هندوستان بذرها را از پشت گاوآهن تیپ دسی در خاک قرار داده و توسط ماله کشی سبک سطح آنها را می پوشانند.
اطلاعات موجود نشان می دهند که فواصل بین ردیفی برابر 45ـ30 و فواصل بین بوته ای 15ـ10 سانتی متر عمومیت بیشتری پیدا کرده است. در اغلب مناطق تراکم مطلوب کنجد بین 400ـ300 هزار بوته در هکتار می باشد. ولی بنظر می رسد که تحت شرایط آبی اعمال تراکم حدود 500ـ400 هزار بوته در هکتار نتایج مطلوبی داشته باشد. انجام عمل تنک در مرحله 14 روز بعد از کاشت ضروری خواهد بود. لازم به ذکر است که انواع پرشاخه کنجد در مقایسه با تیپهای غیر منشعب به فواصل کاشت عریضتر (10×60 سانتی متر) نیاز دارند (بدیگیان1، 1986). با توجه به ریزی بذر کنجد عمق کاشت را حدود 5ـ2 سانتی متر در نظر می گیرند. ولی در صورتی که آب در لایه های عمیقتر خاک قرار داشته باشد، عمق کاشت بیشتر (حدود 10 سانتی متر) نتایج مطلوبی در بر خواهد داشت. بذرها قبل از کاشت با سمومی نظیر کاپتان و یا تیرام به مقدار 3ـ2 گرم به ازای هر کیلوگرم بذر ضدعفونی یم شوند و به منظور پخش یکنواخت بذر بایستی آنها را با شن ریز، خاک، خاکستر و یا کود حیوانی خشک مخلوط نمود. با توجه به گستردگی عمق توسعه زیاد سیستم ریشه ای، کنجد قادر است با استفاده از رطوبت باقیمانده در خاک رشد کند. به نظر می رسد که در مزرعه کنجد به دلیل نفوذ بیشتر ریشه، امکان تشکیل کف سنگ و لایه های متراکم رسی در عمق خاک وجود نداشته باشد.
در مراحل اولیه رشد کنجد در مبارزه با علفهای هرز ضعیف است و از این نظر 40ـ30 روز بعد از کاشت مرحله بحرانی بشمار می رود. از علفهای هرز عمده مزارع کنجد می توان پنجه انگشتی (Digitaria spp.) ، حلفه (Imperata spp.) و سورگوم وحشی یاقیاق (Johnson grass, Sorghum halepense2) را نام برد. معمولاً کنترل علفهای هرز در مزرعه کنجد توسط یک و یا دو بار کج بیل زنی و وجین های دستی انجام می گیرد. آلاکلر و فلوکلورالین3 به ترتیب در غلظت های 5/1 و 0/1 کیلوگرم در هکتار از علفکش های مناسب و مؤثر در مرحله قبل از سبز شدن محسوب می شوند. تحقیقات انجام یافته در طی سالهای اخیر نتیجه داده اند که استفاده از فرم گرانولی علفکش آلاکلر به مقدار دو کیلوگرم ماده مؤثر در هکتار و یک بار وجنی دستی در مرحله 30 روز بعد از کاشت می تواند بطور مؤثر در کنترل علفهای هرز مؤثر واقع شود. تحت این شرایط مصرف علفکش های پس از سبز شدن مورد نیاز نخواهد بود.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  33  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود مقاله بسکتبال

اختصاصی از فی ژوو دانلود مقاله بسکتبال دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

1- بسکتبال و تاریخه مختصر از آن مقدمه
2- شروع بازی بسکتبال
3- زمین بسکتبال
4- زمین و بازی حرفه ای
5- تخته پشت حلقه و ساعت
6- دریل کردن و اصول آن
7- حمله برای کسب امتیاز
8- تظاهر به حمله و حمله کردن
9- پاس دادن
10- مهارتهای شوت کردن
11- داخل کردن توپ داخل سبد
12- هوک شات
13- ریباند
14- دفاع
15- به جریان انداختن دوباره بازی
16- جای بازیکن در زمین بسکتبال
17- ضدحمله

مقدمه
بازی بسکتبال بازی بسیار پر تحرکی است و کسی که قوانین آنرا به خوبی می داند لذّت بیشتری از این بازی خواهد برد.
مخترع این بازی جیمز تیسمیت آمریکائی است. این بازی بیش از هر جایی در آمریکا متداول است.
آغاز این بازی در سال1891 بوده است. این بازی بین دو دسته پنج نفری انجام می شود که هر دسته دارای دو فورواد و یک سنتر, دوبک می باشد و بر حسب احتیاج هر یک از آنها می توانند بین بازی پشت خود را تغییر دهد. دسته ای برنده است که تعداد امتیازش بیشتر شود و توپهایی که در تور حریف می اندازد بیشتر باشد.

شروع بازی بسکتبال
وقتی که بازی بسکتبال را شروع می کنید می توانید لباس راحت وگشاد و کفش بسکتبال بپوشید. اگر به اندازه کافی پیشرفت کردید که برای تیم بازی کنید باید لباس رسمی تیم که شورت و پیراهن بدون آستین است, بپوشید. مهمترین قسمت لباس شما کفش شماست. کفش شما باید قوزک پای شما را محافظت کند و کف کفش سُر نخورد. کفش همچنین باید دارای کفی مخصوص برای جذب ضربه های وارد شده به پا در هنگام فرود آمدن بعد از پریدن به بالا که در بازی بسیار اتّفاق می افتد باشد. لوازم و تجهیزات بسکتبال شامل یک توپ و یک سبد با تخته های پشت آن است. توپ بازی گرد است, و موقعی که از ارتفاع 8/1 متر به زمین انداخته می شود باید به اندازه 3/1 متر بالا بیاید.

زمین بسکتبال
یکی از دلایلی که بازی بسکتبال در جهان عمومیت پیدا کرده, سادگی بازی است برای بازی شما فقط احتیاج به یک توپ, یک حلقه بسکتبال و یک زمین صاف و هموار دارید. شما ممکن است بازی بسکتبال را از مدرسه یا زمین بازی محلتان شروع کرده باشید و شاید آرزو دارید که در سالنهای بسکتبال با کفپوش چوبی و حلقه بسکتبال شیشه ای در مقابل هزاران تماشاچی بازی کنید. در هر صورت چه در بازیهای محلی, یا در بازیهای حرفه ای, بازی شامل کنترل توپ در زمین هموار است.
زمین و بازی حرفه ای
NBAبزرگترین مسابقات حرفه ای بسکتبال در دنیا می باشد که در سالنهای بزرگ در نقاط مختلف آمریکا برگزار می شود. سالن ورزشی در این تویر ارکو ARCO نام دارد که متعلق به تیم ساکرو منتو کینگز می باشد و در کالیفرنیا قرار دارد. گنجایش این سالن بیش از17000 تماشاچی می باشد بین کینگز و لیکرز شهر لوس أنجلس است. میز شمارش امتیازها و نیمکت ذخیره ها در سمت راست زمین وجود دارد.

تخته پشت حلقه و ساعت
تخته پشت حلقه 8/1 متر و طول, و 05/1 عرض دارد و قسمت پایین آن برای جلوگیری از صدمه دیدن بازیکنان بلند قد توسط مواد پلاستیکی نرم پوشاند شده. ساعت وقت نگهداری زمان تصاحب توپ را برای هر تیم قبل از کردن محاسبه می کند. در بازیهای N.B.A هرتیم پبس از تصاحب توپ 24 ثانیه وقت داردکه توپ را شوت کند و در بازیهای FIFA این زمان 30 ثانیه است. این ساعت زمان را از 24 شروع کرده و به صفر می رسد و وقتی که شوت زده شدبه دلیل اینکه هیچ تیمی صاحب توپ نیست ساعت چیزی را نشان نمی دهد. اگر تیم صاحب توپ نتواند در این زمان توپ را شوت کند توپ را از دست می دهد.

دریبل کردن
دریبل کردن یکی از مهارتهای اولیه بازی بسکتبال است که شما باید آنرا بیاموزید. دریبل کردن این اجازه را به شما می دهد که با زدن توپ هب زمین و بالا آمدن آن به نقاط دیگر زمین حرکت کنید. اگر می خواهید که بازیکن خوبی باشید لازم است که یاد بگیرید چه موقع دریبل کنید.
شما نباید هر وقت که توپ را دریافت می کنید دریبل کنید چون این کار موجب توقّف بازی موثر تیم خواهد شد. از دریبل کردن برای حرکت توپ به بالای زمین, اخط دفاع تاحمله, و با گرفتن در تقطه مناسب برای شوت زدن و فرار از مدافعین تیم مقابل و پیدا کردن جای خالی و پاس دادن به یار هم تیم استفاده می شود.
اصول دریبل کردن در هنگام دریبل کردن از انگشتان و مچ درست برای کنترل توپ استفاده کنید. شما می توانید از یک دست برای دریبل کردن استفاده کنید و هر وقت بخواهید مجاز هستید توپ ار به دست دیگر داده و دریبل کنید. با استفاده از بازو, مچ و انگشتان توپ ار محکم به زمین بزنید و یاد بگیرید که چگونه ارتفاع و سرعت توپ را پس از برخورد با زمین کنترل کنید. ( از زیر زانوتا سینه) سعی کنید بیاموزید که در هنگام دریبل کردن حرکت کنید و ضمن حرکت تغییر جهت داده و دستهایتان را عوض کنید. اگر پس از دریبل کردن توقّف کنید اجازه ندارید که دوباره شروع به دریبل کردن کنید مگر اینکه توسط بازیکن دیگری بازی شده باشد. اگر دوباره شروع به دریبل کردن کنید خطا می باشد و به آن بل دریبل گفته می شود.

حمله برای کسب امتیاز
شما موقعی می توانید ادعا کنید که در اداره کردن توپ مهارت پیدا کرده ایدکه بتوانید با موفقیت بازیکن تیم مقابل را دریبل کنید. در هنگام دریبل کردن شما اغلب توسط بازیکن تیم مدافع گرفته شده اید و باید بدانید که آنها در چه وضعیتی قرار دارند. بخاطر داشته باشید که دریبل می کنید تا از مدافعین گذشته و به سبد نزدیک شوید. لازم است مهارت پیدا کنید تا با هر دو دست بطور مساوی بتوانید دریبل کندی. بعلاوه باید قادر باشید با قرار دادن بدنتان بین بازیکنان حریف و توپی که به زمین زده اید و در حال بالا آمدن است محافظت کنید.

تظاهر به حمله و حمله کردن
وقتی که توپ را در اختیار دارید و بازیکن تیم مقابل نزدیک به شما است, ابتدا سعی در تظاهر به حمله و سپس حمله کنید. تظاهر به حمله به این صورت است که وانمود کنید که می خواهید یک حرکت انجام دهید و وقتی که بازیکن حریف گول خورد شما حرکت دیگری را انجامی می دهید. برای مثال شما می توانید وانمود کنید که می خواهید شوت کنید و سپس با دریبل کردن به سمت سبد بروید. حمله کردن یک دریبل تهاجمی به سمت سبد است.

پاس دادن
برای خوب بازی کردن بسکتبال باید بیاموزید که چطور پاس بدهید یا چگونه پاس را دریافت کنید وقتی که تیم مالکیت توپ را دارد اهمیّت داردکه تملک توپ را تا دادن یک پاس مطمئن حفظ کند. سریعترین راه برای رساندن توپ به بالای زمین پاس دادن است, بنابراین اگرفرصت انتخاب دارید بجای آنکه دریبل کنید بهتر است پاس بدهید. شما می توانید با دیدن حرکت و وضعیت بازیکنان خودی و بازیکنان تیم مقابل و سنجیدن موقعیت بازی تصمیم بگیرید که آیا پاس دادن بهتر است یا دریبل کردن.

حرکت کردن آزاد برای دریافت پاس
اگر توسط بازیکن حریف یارگیری شده اید و می خواهید توپ را دریافت کنید باید خودتان را حداقل برای یک لحظه از دست حریف آزاد کنید. برای این منظور به طرف مدافع گام بردرید و سپس به سرعت بطرف بیرون تغییر جهت دهید تا توپ را دریافت نمائید. مسافت پاس دادن : ایده آل ترین مسافت برای پاس دادن موقعی است که فاصله پاس دهنده ودریافت کننده آن بین 5/3 تا 5/4 متر از یکدیگر باشند.

پاس بالای سر اگر بازیکن تیم مقابل نزدیک شما است و راه را بر شما بسته بهترین راه پاس دادن از بالای سر است به خصوص اگر بازیکن تیم مقابل کوتاهتر از شما باشد.
1- درموقع شروع پاس توپ را بالای سر ببرید (توپ باید بالاتر از پیشانی و بالای سر با هر دو دست نگهداشته شود). نگاهتان را به طرف هدف متمرکز کنید.
2- پاس را با قدرت و حرکت تند مچ دست و انگشتان بدهید تا توپ در مسیری مستقیم به بازیکن خودی برسد.

پاس از ناحیه سینه:
پاس دادن از ناحیه سینه پاسی دو دستی است و موقعی انجام می گیرد که مدافعی بین شما و دریافت کنند, پاس نباشد. با نگاه داشتن توپ با هر دو دست در ناحیه سینه و زیر چانه پاس را شروع می کنید. به این وضعیت تهدید سه گانه نیز می گویند. چون در این حالت شما می توانید یکی از این سه کار را انجام دهید توپ را شوت کنید, دریبل کنید, و یا پاس بدهید.
1- توپ را با هر دو دست در حالیکه انگشتان شست در پشت و دیگر انگشتان شما در اطراف آن باشد نگهدارید و نگذارید توپ با کف دست شما تماس پیدا کند.
2- با بازکردن سریع بازوها در جهت دریافت کننده پاس, توپ را برای او بفرستید.
3- در حالیکه بازوان شما به حالت مستقیم قرار می گیرد و حرکت مچ دست به سمت جلو باشد توپ را پرتاب کنید. در ابتدای تمرینات خود هنگام پاس دادن یک قدم نیز به جلو بردارید.

مهارت بیشتر در پاس دادن
یکی از نکات مهم در هنگام پاس دادن این است که قادر باشید مسیرهایی بی خطر را برای پاس دادن تشخیص بدهید. مسیر پاس, راهی است که می توانید توپ را بدون خطر از دست دادن, به بازیکن هم تیم خود برساند. بعلاوه لازم است که یاد بگیرید چگونه توپ را بعد از انجام دادن دریبل, بردارید و آن را شوت کنید یا آن را پاس دهید و همچنین چگونه توپ را قانونی دریافت کنید. قوانین بازی ممکن است به شما اجازه بدهد در حالیکه توپ را نگه داشته اید, فقط یک گام بردارید و یا در هنگامی که در حال حرکت هستید و پاس را دریافت می کنید باید یاد بگیرید که چگونه بایستید. (توقّف کنید.) دو راه برای توقّف کردن قانونی وجود دارد, یک توقّف پرشی و دیگری توقّف باگام بلند (شلنگ برداشتن).

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  29  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود مقاله سمپاشی

اختصاصی از فی ژوو دانلود مقاله سمپاشی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه:
سموم شیمیایی در پیشرفت سریع تولیدات کشاورزی نقش بزرگی ایفا کرده و خواهند کرد. با استفاده از سموم کیفیت و کمیت محصولات، اصلاح و افزایش پیدا کرده و استفاده از سموم علف کش نیاز به نیروی کاری برای کنترل علفهای هرز را تا حدی کاهش داده است ولی استفاده از سموم شیمیایی به بعضی مسائل جدی زیست محیطی منتج شده که این مسائل ، باید هم از نظر استفاده کننده و هم از طرف طراح ادوات سمپاشی مورد توجه قرار گیرد.
در این مقاله فرض بر این گرفته شده است که خواننده از ساختمان و اجزاء سمپاشها اطلاع کافی دارد و نیاز به توضیح مجدد نمی باشد. سعی بر این است تا جنبه های عملی سمپاشی به خصوص کالیبراسیون آن مورد تاکید بیشتر قرار گیرد.

سمپاشهای پشتی دستی
از انواع محلولپاشهای کوچک که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. اجزا تشکیل دهنده این محلولپاشها معمولا عبارت است از : 1- مخزن 2- پایه مخصوص قرار گرفتن بر روی زمین 3- تکیه گاه مناسب برای قرار دادن آن در پشت کارگر سمپاش (درست مثل کوله پشتی) 4- پمپ دستی که با حرکت دادن اهرم مخصوص کار می کند 5- محفظه تحت فشار 6- لانس که مجهز به شیر قطع و وصل با یک شیر ماشه ای بوده و یک یا چند نازل روی آن نصب می شود.

برای استفاده بهتر از این دستگاهها باید آنرا کاملا به پشت کارگر چسباند و در صورت شل بودن آن باید تسمه های مربوطه را طوری تنظیم نمود که در موقع تلمبه زدن و حرکت در جای خود ثابت باشد تا کارگر در هنگام سمپاشی راحتتر بتواند کار انجام دهد.
بعضی از انواع این سمپاشها تماما پر نمی شوند تا فضای باقی مانده آن برای تحت فشار قرار دادن هوا استفاده گردد و از آن به عنوان سمپاشی پشتی با فشار مداوم بهره برداری گردد.

تنظیم کالیبراسیون سمپاشهای پشتی دستی
برای این منظور مقدار محلول سم خارج شده را از سمپاش در مدت یک دقیقه در ظرفی جمع آوری کرده و اندازه گیری می نمایند. وقتی که هدف تنظیم محلولدهی سمپاش دستی باشد بایستس یک فشارسنج روی آن نصب گردد و در اندازه گیری میزان محلولدهی نازل باید همیشه یکنواخت باشد. کارگر سمپاش بایستی قبلا چند مرتبه این کار را تکرار نماید. رگولاتور یا دستگاه تنظیم فشار باید در روی سمپاشهای تحت فشار نصب شود در غیر این صورت محلولدهی سمپاش با کاهش محلول در تانک و کم شدن فشار تقلیل خواهد یافت. با در دست داشتن مقدار محاسبه شده محلولدهی نازل بر حسب لیتر در دقیقه مقدار مصرف در واحد سطح را می توان با معلوم بودن عرض باند و سرعت سمپاش تعیین نمود.
به طور مثال اگر عرض باند یک متر و سرعت راه رفتن کارگر سمپاش 60 متر در دقیقه و محلولدهی نازل 6/. لیتر در دقیقه باشد حجم محلول لازم برای یک متر مربع از رابطه زیر محاسبه می شود.
6/. لیتر در دقیقه
100 لیتر در هکتار یا لیتر در متر مربع01/0 =
60 متر در دقیقه * 1 متر
سمپاشهای پشت تراکتوری
معمولا بر روی سه نقطه اتصال تراکتور نصب می شوند و ساختمان آنها از مخزن، پمپ، شیرهای کنترل، صافیها، همزن، بوم، نازلها و لوله های رابط تشکیل شده است. هر کدام از این قطعات دارای انواع مختلفی می باشند که از توضیح آنها می گذریم.

تهیه و تدارک یک بوم بلند این امکان را فراهم می آورد که عرض باند سمپاشی زیاد شده و از تعداد دور زدنهای تراکتور در عرض مزارع کاسته شود. البته عموما طول بوم برای کشاورزان در انجام سمپاشی ثابت است.

بنابر این اگر کشاورزی دارای 100 هکتار مزرعه باشد و سه روز، روزانه شش ساعت بتواند با تراکتوری که سرعتش 8 کیلومتر در ساعت است سمپاشی نماید؛ طول بوم مورد نیاز برای این کار 94/6 یا 7 متر خواهد بود.
میزان محلولدهی پمپ بر حسب لیتر در دقیقه هم از رابطه زیر محاسبه می شود:

برای مثال با بوم 7 متری و سرعت 8 کیلومتر در ساعت محلولدهی پمپ برای مصرف 200 لیتر در دقیقه خواهد بود. کشاورزان غله کار در عمل نیاز به بومی دارند که طول آن متناسب با طول بذرکار باشد.
نازلها- مساله مهم درباره سمپاشهای بوم دار نصب نازلها بر روی آن است. در اغلب مواقع فاصله بین نازلها روی بوم ثابت است و ارتفاع بوم باید طبق نوع نازل بکار رفته تنظیم گردد. در مورد زاویه خروج سم از نازل و پخش قطرات که متاثر از فشار می باشند مخصوصا باید دقت شود. قطرات خارج شده از هر نازل یک نوار را می پوشاند که عرض این نوار بستگی به زاویه پخش سم و ارتفاع بوم دارد. در عمل فاصله نازل ها باید طوری تنظیم شود که کناره های هر کدام از این نوارها در همه نازلها همدیگر را بپوشانند تا پخش قطرات سم در سرتاسر بوم کاملا یکنواخت باشد. اگر بوم بیش از حد پایین باشد پوشش قطرات خارج شده از نازلها روی یکدیگر زیاد شده و عدم یکنواختی در پخش پیش خواهد آمد. نحوه پخش قطرات پاشیده شده را می‌توان از پاشیدن آب بر روی یک سطح خشک و یا با رنگی کردن محلول سم با یکی از رنگهای محلول در آب مثل لیزامین و پاشیدن آن روی کاغذ سفید مشخص نمود. اگر پخش قطرات غیر یکنواخت بود بایستی محلولدهی هر یک از نازلها را کنترل نمود.

کالیبراسیون سمپاش تراکتوری :
به دلیل اهمیت موضوع انجام کالیبراسیون دقیق سمپاشها بیش از حد مورد تاکید است.
600
= زمان لازم برای سمپاشی یک هکتار بر حسب دقیقه
سرعت (کیلومتر در ساعت)* عرض باند(متر)

عرض باند موثر از حاصلضرب فاصله دو نازل مجاور هم در تعدادآنها در روی بوم به دست می آید مثلا اگر 30 عدد نازل روی بوم به فاصله 50 سانتی متر از یکدیگر نصب شده باشند عرض باند برابر 100/50*30
متر خواهد بود. برای کنترل سرعت، حرکت تراکتور بایستی به طور یکنواخت با دنده مناسب صورت گیرد لذا مناسبترین موقع برای کنترل سرعت زمانی است که گردش موتور تراکتور برابر 540 دور در دقیقه باشد. با معلوم بودن زمان لازم برای سمپاشی یک هکتار میزان محلول مصرفی بدین صورت تعیین می گردد که : مخزن سم را تا مقابل علامت مربوطه پر می کنند، پمپ سمپاش را در حالی که تراکتور متوقف می باشد به کار انداخته به طوری که گردش موتور در این مدت برابر 540 دور در دقیقه باشد. بعد از گذشت زمان لازم برای سمپاشی یک هکتار تانک سمپاش را مجددا تا علامت مربوطه با اندازه گیری حجم محلول مورد نیاز پر نموده و بدین ترتیب میزان محلولدهی سمپاش در یک هکتار را به دست آورد. تغییر در میزان محلول مصرفی تا 5 درصد را می توان با کم و زیاد کردن جزئی فشار به دست آورد.

اگر تغییری در سرعت سمپاشی ضرورت داشته باشد بایستی نوع نازلها را نیز تعویض نمود. به طور کلی اگر هر گونه تغییری در سمپاش داده شود بایستی آنرا مجددا کالیبره نمود. کالیبراسیون می تواند با حرکت در یک مسافتمعین و اندازه گیری حجم محلول به کار رفته صورت گیرد. حجم محلول به دست آمده را بر طول بوم( عرض باند) تقسیم کرده و سپس در 10 ضرب نموده که در این صورت مقدار محلول مصرفی در هکتار به دست می آید. لازم به ذکر است که در حین انجام کالیبراسیون باید فشار پمپ و سرعت سمپاشی ثابت باشد.
وقتی سمپاشی به صورت ردیفی انجام می شود مقدار محلول مصرفی به شرح بالا مورد استفاده قرار می گیرد ولی وقتی کشتی ردیفی صورت گرفته است فقط قسمتی از مساحت مورد نظر واقعا سمپاشی می شودبنابراین می توان از فرمول زیر مقدار مصرفی واقعی را به دست آورد.
عرض ردیف سمپاشی شده / (عرض ردیف سمپاشی نشده+ عرض ردیف سمپاشی شده)* حجمی که برای تمام سطح منظور شده است = حجم محلول مصرف شده در یک ردیف (لیتر در هکتار)
برای مثال اگر میزان محلول منظور شده برای یک هکتار برابر 20 لیتر باشد و عرض ردیف مورد سمپاشی 20 سانتی متر بوده و فاصله ردیفها از هم ( عرض ردیف سمپاشی نشده+عرض ردیف سمپاشی شده ) برابر 100 سانتی متر باشد بنابراین با استفاده از رابطه بالا مقدار مصرفی در ردیفها برابر 100= 20/100*20 لیتر در هکتار خواهد بود. در واقع این حجم از محلول سم به کار رفته معادل 5 هکتار سطح ظاهری می باشد.
یک سمپاش باید به طور مرتب تمیز شده و کنترل شود. لوازم یدکی آن در دسترس باشد مخصوصا در داخل مزرعه باید در خلال سمپاشی یدکی نازل را همراه داشت تا چناچه نازل مسدود شد بلافاصله بتوان آن را تعویض نمود تا بعدا در فرصت مناسب نازل مسدود شده را تمیز کرد. محلولدهی نازل را بایستی به طور مرتب کنترل نمود و اطمینان حاصل کرد که افزایش در آن، صورت نگرفته است و باید توجه داشت که هزینه تعویض یک نازل به مراتب کمتر از هزینه سم به هدر رفته از نازل ناسالم و نازلی که سوراخ آن گشاد شده است می باشد.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  11  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

دانلود مقاله آفتابگردان

اختصاصی از فی ژوو دانلود مقاله آفتابگردان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

خصوصیات گیاهی: آفتابگردان با نام علمی Helianthus annuus L . گیاهی است یکساله از تیره مرکبه Compositae که بصورت بوته ای استوار رشد می کند . طول دوره رشد آفتابگردان بسته به رقم و کلیه عوامل محیطی از 90 تا 150 روز می باشد . آفتابگردان ریشه مستقیم و توسعه یافته ای دارد که پتانسیل نفوذ آن در خاک به سه متر می رسد . پهنک برگهای که در معرض نور است همراه با خورشید تغییر جهت داده و همواره به حالت تقریباً عمود بر اشعه آفتاب قرار می گیرد . پهنک برگ هنگام صبح بسوی شرق ،‌هنگام غروب بطرف غرب و ظهر رو به بالا می باشد . گل آذین آفتابگردان طبق یا کپه ای است . لقاح به دلیل اینکه پرچمها زودتر بلوغ می یابد غالباً از نوع دگرگشنی است . میوه آفتابگردان نوعی فندقه است که در اینجا با دانه مترادف گرفته می شود . رنگ دانه از سفید تا سیاه با خاکستری خط دار و بسته به رقم تغییر می کند . هر چه درصد وزنی پوسته کمتر باشد درصد وزنی روغن بیشتر خواهد بود . سازگاری: آفتابگردان از نظر عکس العمل نسبت به طول روز بی تفاوت بشمار می رود ولی به نور فراوان نیاز دارد . آفتابگردان ریشه توسعه یافته ای دارد که گیاه را به خشکی مقاوم می سازد ، مشروط بر آنکه خاک عمیق بوده و تراکم و ساختمان خاک محدود کننده رشد ریشه نباشد . آفتابگردان به شوری خاک نسبتاً مقاوم است و در محدوده ای از اسیدیتیه خنثی رشد خوبی دارد . تناوب زراعی:موقعیت آفتابگردان در تناوب زراعی مشابه ذرت است و معمولاً بعد از بقولات علوفه ای بعنوان اولین یا دومین محصول وجینی کاشته می شود ، در صورت وجود و گسترش بیماریهای ریشه ای نبایستی با گیاهانی مانند نخود ، چغندر قند و سیب زمینی که بیماریهای ریشه ای مشابه دارد در تناوب قرار گیرد . مثالهایی از تناوب آن در شرایط آبیاری بشرح زیر است . علوفه چند ساله ـ پنبه ـ آفتابگردان ـ گندم ـ جو ـ آیش ـ شبدر ـ آفتابگردان ـ گندم ـ جو کود شیمیایی: تولید هر تن دانه آفتابگردان موجب خروج 40 تا 60 کیلو ازت ، 15 تا 33 کیلو اکسید فسفر( p2o5) و 75 تا 120 کیلو اکسید پتاسیم (K2o) از خاک می گردد . معمولاً ثلث تا نصب کود از ته را قبل از کاشت و بقیه را همراه با آخرین وجین مکانیزه به خاک اضافه و بلافاصله آبیاری می کنند . تاریخ کاشت: حداقل حرارت لازم برای جوانه زدن بذر آفتابگردان حدود 8 تا 10 درجه سانتیگراد در خاک است . معمولاً این حرارتها در خاک با رسیدن میانگین شبانه روزی حرارت هوا به 10 تا 15 درجه سانتیگراد تأمین می گردد . کنترل علفهای هرز: کنترل علفهای هرز با استفاده از علف کشها بسیار مطلوبست . از علف کشهایی که بصورت قبل از کاشت جهت کنترل بذر علفهای هرز مختلف در آفتابگردان قابل مصرف است می توان اپتام (Eptam) و تریفلور الین Ttifluralin را مورد اشاره قرار داد . این علف کشها را می توان قبل از پشته بندی روی خاک پاشید ، با دیسک تا عمق 10 سانتی متری با خاک مخلوط و سپس پشته بندی کرد . میزان مصرف اپتام 4 تا 5 لیتر از مولسیون 75 درصد و میزان مصرف تریفلورالین حدود 2/1 لیتر در خاکهای سبک ، 8/1 لیتر در خاکهای متوسط و 4/2 لیتر در خاکهای سنگین از امولسین 48 درصد می باشد . آفات و امراض: مهمترین آفت اختصاصی آفتابگردان در ایران پروانه دانه خوار آفتابگردان با نام علمی Homoeosoma nebulella است . لارو این پروانه به رنگ عمومی شکری و سر قهوه ای رنگ از برگ و گلها تغذیه و سپس به دانه حمله می کند . در هر حال می توان از سموم تیودان و دیازینون در دو نوبت یکی همزمان با تشکیل گلها و دیگری حجدود 10 روز بعد استفاده نمود . انهدام بقایای گیاهی آلوده از طریق سوزانیدن یا شخم بقایا جهت از بین بردن لاروها و شفیره های زمستان گذران مفید است . مؤثرترین روش مبارزه با این آفت استفاده از ارقام مقاوم است . حشرات دیگری که در ایران به آفتابگردان حمله می کند عبارتند از شب پره زمستانی ، سوسکهای گرده خوار و پروانه کار ادربنا . این آفت اهمیت اقتصادی زیادی ندارد . از بیماریهای مهم آفتابگردان در ایران می توان سفیدک داخلی وزنگ آفتابگردان را نام برد . عامل بیماری سفیدک داخلی قارچی است بنام Plasmopora helianthi که بوسیله خاک و بذر آلوده انتقال ،‌از طریق ریشه به نبات سرایت و بحال سیستمیک در می آید . مبارزه با این بیماری انتخاب بذر غیر آلوده ، ضد عفونی بذر با سموم قارچ کش مانند گرانوزان یا مرکوران به میزان 2 در هزار ، تناوب زراعی ، کندن و سوزاندن بقایای گیاهی آلوده و کشت ارقام مقاوم انجام پذیر است . عامل بیماری زنگ آفتابگردان قارچی است بنام Puccinia helianthi رشد و نمو این قارچ سب پیدایش لکه های برچسته و پراکنده ای به رنگ قهوه ای تیره در پشت برگها می گردد که در نهایت منجر به رد شدن و ریزش برگها می شود . مهمترین راه مقابله با این بیماری استفاده از ارقام مقاوم است . سمپاشی محصول با گل گوگرد یا ترکیبات قارچ کش دیگر در صورت اقتصادی بودن مؤثر است . برداشت:رسیدگی دانه ها بتدریج و از خارج طبق آغاز و بسمت داخل ادامه می یابد . برداشت زود هنگام موجب افت عملکرد و تأخیر در برداشت موجب ریزش و افزایش خسارت پرندگان ، بخصوص گنجشک می گردد . بطور کلی ، برداشت هنگامی انجام می شود که پشت طبق به رنگ زرد مایل به قهوه ای درآمده و برگکهای کناری طبق قهوه ای شده باشد . موارد استفاده: دو مصرف اصلی دانه آفتابگردان بصورت روغن گیری و مصرف آجیلی است .انواع آجیلی دانه درشت تری نسبت به انواع روغنی داشته و حدود 25 تا 20 در صد روغن دارد . میزان پروتئین دانه در آفتابگردان حدود 17 درصد است . ظاهراً هر چه دوران رسیدگی دانه با هوای خنک تری روبرو گردد بر درصد اکسید چرب اشباع لینولائیک در روغن اضافه می شود و بر ارزش غذایی آن افزوده می گردد . ساقه آفتابگردان فیبر زیادی داشته و در صنعت کاغذ سازی و تهیه سلولز مصرف دارد . ساقه از نظر ازت ، کلسیم و پتاسیم نیز غنی است و اضافه کردن آن به خاک موجب افزایش ماده آلی و حاصلخیزی خاک می گردد .

کلیات گیاه شناسی

هنگانیکه از گیاه آفتاب گردان سخن بمیان می آید معمولا تخم آفتاب گردان در ذهن تداعی می شود زیرا که همه ما با تخم آن آشنایی دریم چه که بمصرف تغذیه پرندگان می رسد و یا خود از آن استفاده می کنیم ولی تمام قسمت های این گیاه آفتاب پرست از ریشه و ساقه و شاخه و گل آن گرفته تا مغز ساقه آن درای خواص بسیاری است .

سرخ پوستان آمریکا این گیاه را بخاطر تخم آن که بمصرف غذا میرسد میکاشتند و پرورش می دادند .

آفتاب گردان گیاهی است یکساله و تا حدود سه متر رشد می کند . گل آندرشت و زیبا و بقطر 35 سانتیمتر می باشد . در وسط گل قرمز رنگ آن دایره ای قهوه ای رنگ وجود دارد که تخم های آفتاب گردان دودارور آنرا گرفته اند . این گیاه در اکثر نقاط دنیا وجود دارد . از تخم آفتاب گردان روغن گرفته می شود که اشباع نشده است و برای پخت و پز مناسب است .

ترکیبات شیمیایی:
تخمه آفتاب بسیار مقوی است درای 24% مواد پروتئینی ، 47% روغن ، 20% مواد هیداروکربن ، 8% فسفر ، 9% پتاسیم و بغیر از این مواد درای ویتامین های A و B نیز می باشد .

روغن تخم آفتابگردان درای 70% اسید لینوئیک و مقدری فسفو لیپید و ویتامین E می باشد بهمین دلیل چربی خون را پائین آورده و کلسترول را تنظیم می کند .

خواص داروئی:
اسانس گل آفتاب گردان برای التیام زخم ها و پائین آوردن فشار خون بکار می رود . اسانس برگ های آفاب گردان خاصیت میکروب کشی درد . در طب قدیم ایران و در طب چینی از تمام قسمت های گیاه آفتاب گردان استفاده می شود .

در موردزیر می توان از این گیاه استفاده کدر و از خواص درمانی آن برخوردار شد .

1) زنگ زدن گوش : مغز ساقه آفتاب گردان را در آب جوش ریخته و مانند چائی دم کنید و روزی سه فنجان از این چاوی بنوشید .

2) تقویت معده و پائین آوردن فشار خون : 30 گرم برگهای خشک آفتاب گردان را دم کنید و سه فنجان در روز بنوشید .

3) سرگیجه ف ورم صورت ، آب آوردن بدن و تسریع زایمان : 20 گرم از گلهای خشک آفتاب گردان را در آب جوش دم کنید و روزی سه فنجان از این دم کرده را بنوشید .

4) درد معده ، بماریهای دستگاه ادراری ، یبوست : 30 گرم ریشه خشک شده آفتاب گردان را در آب جشو ریخته و مدت 5 دقیقه بگذارید بجوشد یک فنجان از آنرا سه بار در روز بنوشید .

5) آرتروز و ورم پستان : هنگامیکه آفتاب گردان گل می دهد طبق گل ( قسمت پائیت گل که مانند بشقابی است) را جدا کرده و در آّ انداخته آنقدر بجوشانید که شیره چسبناکی باقی بماند و سپس این شیره را روی مفصل های دردناک بمالید و ماساژ دهید درد آرتروز برطرف می شود . برای درمان ورم پستان در زنان شیر ده طبق گل را هنگامیگه گل دانه داده است جدا کنید و در یر آفتاب خشک کرده و سپس تکه تکه کرده و بو ( سرخ کنید ) دهید . که کاملا قهوه ای شود و بعد آنرا خورد کرده بصورت در دارورید و این پودر را در آب جوش که کمی شکر به آن اضافه کرده اید ریخته و این شربت را به مریض بدهید تاشفا یابد .

6) اسهال خونی : برای درمان ساهال خونی تخم آفتاب گردان را ( بمقدر 30 گرم ) در آب ریخته و حدود یکساعت با حرارت ملایم بپزید سپس آنرا با نبات یا قند شیرین کرده و به مریض بدهید .

7) سردردی که همراه با سرمخوردگی است : 30 گرم تخم آفتاب گردان را در دو لیوان ریخته و بگذارید بجوشد تا نصف لیوان آن باقی بماند و این جوشانده را دوبار در روز بنوشید .

8) بیماری فتق : 30 گرم ریشه تازه آفتاب گردان را با آب وشکر قهوه ای بجوشانید و یان جوشانده را سه بار در روز بنوشید .

9) سنگ کلیه : حدود یک متر از مغز ساقه آفتاب گردان را در دو لیوان آب ریخته و بگذارید آهسه بملایمت بجوشد تا مقدر آن به نصف لیوان تقلیل یابد آنگاه بمدت یک هفته و روزی یکبار آنرا بوشید تا از شر سنگ کلیه راحت شوید .

10) زخم ، بریدگی و جراحت : مغز ساقه آفتاب گردان را باید له کدر و مانند پماد روی زخم جراحت گذاشت که خونریزی را بند می آورد و بهبودی را تسریع می کند . سعی کنید گیاه آفتاب گردان را در حیاط خود بکارید و از خواص درمانی آن استفاده کنید .

تخم آفتاب گردان را می توانید از مغازه های برخی از داروخانه ها خریدری کنید . البته تخم آفاب گردان را باید بصورت خام استفاده کنید چون بو داده و نمک زده آن درای خواص ذکر شده در این مبحث نمی باشد .

طرز استفاده:
به مبحث نسخه پیچی گیاهان دارویی برای بیماری مورد نظر مراجعه نمایید

مضرات :
مضرات خاصی برای آن بیان نشده است .

روغن آفتاب‌گردان
روغن آفتاب‌گردان روغنی است که از دانه‌های روغنی گل آفتابگردان استخراج می‌‌کنند. از این روغن برای مصارف خوراکی استفاده می‌شود.

این روغن، یکی از روغن‌های رایجی است که برای سرخ کردن و پخت و پز مواد غذایی، کاربرد گسترده‌ای دارد. پس از آن که از دانهٔ آفتاب‌گردان روغن گرفتند، کنجاله آن را برای خوراک دام مورد استفاده قرار می‌‌دهند.

امروزه دانه گل‌های آفتاب‌گردان را تغییرات ژنتیکی داده‌اند و با استفاده از اصلاح نباتات، بذرهای مرغوب‌تر و در نتیجه، گل‌های بهتری تولید کرده‌اند که هم بارآوری بهتر داشته و هم در برابر بیماری‌ها و آفت‌های گیاهی مقاوم‌تر باشند.

روغن آفتاب‌گردان حاوی اسیدهای چرب اشباع شده (۵ تا ۱۶ درصد) بوده و باقی اشباع نشده می‌باشد.

کدو

ارزش غذایی کدو حلوایی و تخم کدو

تاریخچه
کدو اولین بار در مکزیک در حدود 1400 سال قبل از میلاد مسیح کاشته شد و یکی از گیاهان جالیزی به شمار می آمد. ذرت و لوبیا در آن زمان توسط مردمان آمریکای لاتین کاشته می شد و به عنوان غذای اصلی مورد استفاده قرار می گرفت. با گذشت زمان و پیشرفت علم کشاورزی و با استفاده از ژنتیک، بذر کدو اصلاح گردید. سپس بذر اصلاح شده در تولید انبوه مورد بهره برداری قرار گرفت.
کدو یکی از محصولات جالیزی است که برای افراد خام خوار جزء منابع اصلی غذا محسوب می شود.
مردمان مایا( maya ) از کدو و تخم کدو برای درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می کردند؛ به خصوص در تهیه غذاهای مختلف از آن بهره می گرفتند. پس از گذشت چندین قرن برای اولین بار در سال 1492 میلادی کریستف کلمب در سفرنامه خود از کاشت کدو به صورت جالیزی گزارش نمود. سپس 27 سال بعد کاسپرد اسپینوز در سفرنامه به پاناما از کاشت کدو در آن کشور گزارش نمود و آن را هندوانه ایندوها نام برد که بسیار خوشمزه بوده و از آن در درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می کرده اند. بذر کدو توسط او به اروپا آورده شد و کاشت این گیاه جالیزی برای اولین بار در اروپا آغاز شد. بذر کدو را در اوایل خرداد ماه می کارند و سپس در شهریورماه برداشت می کنند. میانگین وزن هر کدو 8 کیلوگرم است که به طور متوسط هر کدو حاوی 150-200 گرم تخم کدو می باشد.
مواد مغذی کدو
کدو حلوایی دارای مقدار کمی کالری است ( 20 کالری انرژی در 100 گرم ) و مصرف آن در غذا برای کسانی که وزن خود را کنترل می کنند، مناسب است.
همچنین منبع غنی پتاسیم است و برای افراد دچار فشار خون مفید می باشد، ولی برای افراد دچار ناراحتی کلیوی مناسب نمی باشد. جذب آهن و منیزیوم آن نیز خوب است.
کدو حلوایی منبع غنی بتاکاروتن است و رنگ نارنجی آن به دلیل وجود همین ترکیب است. بتاکاروتن پیش ساز ویتامینA و یک آنتی اکسیدان مهم در بدن می باشد که بدن را از حمله رادیکال های آزاد و اثر تخریبی آنها حفظ می کند.
کدو دارای فیبر غذایی نیز می باشد؛ از فیبر موجود در مواد غذایی می توان در درمان بسیاری از بیماری ها مخصوصاً افزایش وزن ( چاقی )، یبوست، افزایش چربی خون، و دیابت استفاده نمود.WHO* ( سازمان بهداشت جهانی ) توصیه می کند هر فرد در روز به 30 گرم فیبر نیاز دارد که می تواند فیبر موردنیاز خود را از حبوبات، سبزیجات، انجیر، خرمای خشک،
نان های سبوس دار و به خصوص کدو تأمین نماید.

مواد مغذی تخم کدو
از 5/2 کیلوگرم تخم کدو خشک شده می توان یک لیتر روغن استخراج نمود. از تخم کدو به روش فشردن ( پرس سرد ) روغن استخراج می شود. با استفاده از این روش کیفیت روغن یا به عبارتی خواص درمانی آن حفظ می گردد.
اسیدهای چرب اشباع نشده امگا-6 (ω6) و امگا-9 (ω9)در بدن انسان به پروستاگلاندین ها (prostaglandin) و سپس به هورمون ترمبوکزان ( thromboxan ) تبدیل می گردد. این هورمون از یک طرف باعث افزایش
کلسترول خوب (HDL) شده و از طرف دیگر از رسوب چربی در سرخرگ ها و ایجاد پلاکت جلوگیری می کند. به عبارتی می توان گفت که امگا- 6 و امگا-9 از انسداد عروق و رسوب چربی در شریان ( سکته قلبی ) جلوگیری می کنند. در ضمن تخم کدو حاوی فیبر و املاح، و سرشار از ویتامین های محلول در چربی ( ویتامین هایA,D,E ) می باشد.
هر100 میلی لیتر روغن تخم کدو حاوی 50 میلی لیتر ویتامین است.
ویتامین های E ( توکوفرول ) و A ( رتینول ) از یک طرف آنتی اکسیدان هستند که جلوی عمل رادیکال های آزاد را می گیرند و از طرف دیگر از ایجاد پلاکت یا گرفتگی رگ ها، که می تواند از رسوب چربی در شریان به وجود آید، جلوگیری می کنند. محققان علم تغذیه گزارش کرده اند، ویتامین هایA وE جزء ویتامین های پیشگیری کننده از سرطان به خصوص سرطان پروستات هستند. تخم کدو سرشار از پتاسیم، کلسیم ، فسفر ، منیزیوم ، روی و سلنیوم می باشد. هرکدام از این ترکیبات نقش اساسی در جلوگیری از بیماری های قلبی و عروقی، کاهش فشار خون بالا، بیماری های عفونی روده ای و عفونت های مثانه دارند.
تخم کدو حاوی فیتواسترول ها و سیتواسترول ها هستند. این ترکیبات از یک طرف از رسوب چربی در سرخرگ جلوگیری می کنند و از سوی دیگر خاصیت ضد سرطانی دارند.

خواص درمانی کدو
- از کدو در درمان بیماری های روده ای مخصوصاً از بین بردن کرم و انگل های روده ای استفاده می شود.
- از کدو می توان به عنوان مسهل در درمان بیماری یبوست و بواسیر بهره گرفت.
- در درمان عفونت های مثانه ای نیز می توان از کدو استفاده نمود.
خواص درمانی تخم کدو
- از مخلوط تخم کدو به میزان 2 تا 3 قاشق غذاخوری با ماست در پیشگیری از رسوب چربی در سرخرگ ها و انسداد عروق می توان استفاده کرد.
- با استفاده از تخم کدو در تهیه نان های تیره ( نان های سبوس دار ) از پروستات در مردان و عفونت های مثانه ای در زنان جلوگیری می شود.
- تخم کدو از سرطان روده بزرگ و سرطان پروستات جلوگیری می نماید.
روش های استفاده از کدو و تخم کدو
از کدو می توان در تهیه سوپ و خورش استفاده نمود. می توان آن را به عنوان ته دیگ در ته پلو استفاده کرد. می توانید آن را چند قطعه کرده و با پوست آب پز کنید ( حفظ بهتر خواص آن ) و در صورت تمایل آن را با مقدار کمی شکر میل کنید که بسیار لذیذ است.همچنین کدو در تهیه نان های حجیم نیز استفاده می شود. در بسیاری از کشورهای اروپایی از کدو در تهیه نان استفاده می کنند.
تخم کدو را می توان در تولید نان سبوس دار مصرف کرد. در ضمن می توان از آن در تهیه شیرینی رژیمی استفاده نمود. روغن تخم کدو را می توان به عنوان روغن سالاد مصرف کرد.
بزرگ ترین کشور تولید کننده روغن تخم کدو، چین و کشورهای اروپای شرقی هستند. از نظر قیمت، روغن تخم کدو در مقایسه با روغن های گیاهی ارزان تر است.

کلیات گیاه شناسی

کدو گیاهی است یکساله و خزنده که برگهای آن بشکل قلب و پهن و پوشیده از کرک ریز می باشد . گلهای زرد رنگ است و گل نر و گل ماده آن روی یک پایه قرار درد . ریشه آن باریک و بلند ، کمی شیرین و خوردن جوشانده آن مستی آور است . کدو انواع مختلف دارد مانند کدوی حلوایی ، کدوی تنبل یا کدوی زرد ،کدوی خورشی یا کدوی سبز .
نوعی از کدوی حلوایی در کانادا و آمریکا و بعضی نقاط دنیا می روید که بسیار بزرگ می شود و گاهی وزن آن به 60 کیلوگرم نیز می رسد . در آمریکا و کانادا این کدوها را برای شب هالوین بکار میئبرند و با آن کیک درست می کنند .

ترکیبات شیمیایی:

در یکصد گرم کدو مواد زیرا را می توان یافت :
مواد کدوحلوائی کدو سبز
کالری 18 18
آب 91 گرم 94 گرم
پروتئین 1 گرم 1/1 گرم
چربی 0/1 گرم 0/1 گرم
نشاسته 5/4 گرم 3/6 گرم
کلسیم 21 میلی گرم میلی گرم
فسفر 45 میلی گرم 0 3 میلی گرم
آهن 0/8 میلی گرم 0/5 میلی گرم
پتاسیم 24 میلی گرم 2/2 میلی گرم
ویتامین آ 1600 واحد 400 واحد
ویتامین ب 1 0/5 میلی گرم 0/05 میلی گرم
ویتامین ب 2 0/11 میلی گرم 0/09 میلی گرم
ویتامین ب3 2/6 میلی گرم 1 میلی گرم
ویتامین ث میلی گرم 20 میلی گرم

خواص داروئی:

خواص کدو و تخم کدو :کدو از لحاظ طب قدیم ایران سرد و تر یعنی خنک کننده و مرطوب کننده است و از لحاظ شیمیایی بدن را قلیایی می کند . کدو هم مانند بادمجان چون دارای کالری است بنابراین مهمترین غذا برای کسانی است که می خواهند وزن کم کنند .
1. تخم کدوی خام اثر دفع کرم روده دارد و چون سمی نیست اطفال نیز می توانند از آن استفاده کنند . برای این منظور باید مقدر 50 گرم تخم کدو را پودر کرده و با عسل مخلوط نموده و مصرف کنید و باید بعد از چهار ساعت یک مسهل مانند روغن کرچک بخورید که کرمها را دفع کند .
2. کدو اثر ملین ، مدر و رفع یبوست و رفع سوء هاضمه را دارد.
3. به اشخاصی که تب دارند کدو می دهند تا تب پائین آورد .
4. کدو برای اشخاص گرم مزاج و صفراوی غذای خوبی است .
5. کدو خونساز است و برای استفاده از این خاصیت کدو باید آنرا همراه با آب غوره و یا سرکه در روغن زیتون پخت و مصرف نمود .
6. برای رفع دندان درد آب کدو قرقره کنید.
7. برای درمان گوش درد چند قطره آب کدو در گوش بچکانید .
8. برای برطرف کردن التهاب معده ، کبد و کلیه کدوی پخته را روی این اعضاء بگذارید.
9. پوست کدو را خشک کنید خوردن آن درمان بواسیر و خونریزی معده و روده است .
10. تخم کدو درمان کننده سرفه و برطرف کننده اخلاط خون است .
11. برای زخم روده ها و مثانه و سوزش مجرای ادرار تخم کدو مصرف کنید .
12. روغن تخم کدو برای رفع تب و دل پیچه مفید است .
13. کدو و تخم کدو هر دو برای پیشگیری سرطان مفید می باشند .
14. تخم کدو علاج کننده سرطان پروستات و برطرف کننده ورم پروستات می باشد در مادران بالاتر از سن چهل معمولا غده پروستات شروع به بزرگ شدن می کند و بنابراین این اشخاص باید چند روز در هفته کدو حلوایی یا تخم کدو بخورند .
15. کدو و تخم کدو در پیشگیری سرطان ریه بسیار موثر است و اشخاص سیگاری و حتی آنهائیکه با این اشخاص زندگی می کنند و باصطلاح سیگاری دست دوم هستند برای اینکه مریض نشوند باید از کدو استفاده کنند .

در صد گرم تخم کدو مواد زیر موجود است :
آب 94 گرم
پروتئین 1/1 گرم
چربی 0/1 گرم
نشاسته 3/6 گرم
کلسیم 28 میلی گرم
فسفر 30 میلی گرم
آهن 0/4 میلی گرم
پتاسیم 2/2 میلی گرم
ویتامین آ 400 واحد
ویتامین ب 1 0/05 میلی گرم
ویتامین ب 2 0/09 میلی گرم
ویتامین ب 3 1 میلی گرم
ویتامین ث 22 میلی گرم

مضرات :همانطور که گفته شد کدو سرد است و در خوردن کدو در مناطق حاره و گرم سیر بسیار مفید است و بدن را سالم نگاه می درد .
کدو برای کسانیکه طبع سرد دارند و یا در مناطق سردسیر زندگی می کنند خوب نیست زیرا ایجاد نفخ وسنگینی و درد معده می کنند .و بنابراین اشخاص اگر بخواهند کدو بخورند حتما باید آنرا با ادویه های گرم مانند خردل و سیر و فلفل و نعناع بخورند .

خواص دارویی کدو

یرقان (زردی) را برطرف می کند.
کدو حلوایی، میوه یک گیاه علفی است که دارای ساقه های بلند و خزنده و برگ های پهن است. گل های این گیاه زرد و میوه آن شبیه خربزه و یا خیلی بزرگتر از آن است.
قسمت های مورد استفاده کدو حلوایی عبارتند از: می وه، پوست، تخم میوه، گل کدو حلوایی را به صورت پخته، ترشی، مربا، تهیه روغن، مورد استفاده قرار می دهند.
خواص کدو حلوایی:
انواع کدو، ادرار آور و تب بر است.
تخک کدو به خصوص پوست سبز رنگ آن ضد کرم است. لذا مصرف مقدار 75 تا 100 گرم تخم کدو در مورد افراد بزرگسال و 37 تا 50 گرم آن در مورد اطفال تجویز شده است.
کدو حلوایی، سینه را نرم و اخلاط و سرفه را آسان می کند.
اگر کدو حلوایی را پخته به صورت کرم به صورت بمالید و نیم ساعت صبر کنید، رنگ چهره و رخسار باز شده و صورت را براق و زیبا می نماید. خوردن کدو، موجب برطرف شدن غم و اندوه است.
خوردن کدو با عدس رقت و نرمی قلب می آورد. کدو برای درمان قولنج مفید است.
خوردن کدو مغز را تقویت می کند. روغن تخم کدو برای تسکین درد بواسیر بسیار مفید است.
جوشانده گل کدو برای سینه بسیار مفید است.خوردن کدو باعث تجدید قوای جسمی و روحی بدن و موجب استحکام بافت های بدن می شود. خوردن کدو، خوابی راحت به دنبال دارد و کسانی که دچار کم خوابی هستند، کدو برای درمان کم خوابی آنها مؤثر است.
کدو طبیعتی سرد دارد. کدو صفرا را تسکین می دهد.
شیره تخم کدو یبوست را برطرف می کند لذا باید صبح ناشتا یک فنجان از آن میل شود.
ابن سینا پزشک شهر اسلامی، کدو را برای رفع سرد درد و رفع بی خوابی و درمان خستگی اعصاب تجویز می کرد.
کمپوت کدو مخلوط با سیب، غذای ملین خوبی است و برای دفع یبوست تأثیر زیادی دارد.
چون کدو به آسانی پخته می شود غذایی فوق العاده مفید برای معده های ضعیف است. کدوی پخته را به بچه ها، پیرمردان و به کسانی که دچار بیماری عفونت شده اند و دوره نقاهت را می گذرانند، بدهید.
کدوی پخته با عدس، غذایی مناسب برای گرفتگی سینه است.
کمپوت کدو برای مبتلایان به سنگینی معده و اسهال مفید است؛ برای این منظور می توان 100 گرم گوشت کدو را تکه تکه کنید و در یک لیتر آنقدر بجوشانید تا نصف آب بخار شود و پس از صاف کردن آب آن را بگیرید و با مقداری شکر آن را شیرین کرده و هر وقت مایل بودید آن را مصرف کنید. آب کدویی که به ترتیب بالا به دست می آید برای تسکین درد بواسیر مؤثر است. لذا نوشیدن سه بار در روز از آب کدو تجویز شده است.
بر اساس نتایج پژوهشهای متعدد، کدو سلولهای مغز را فعال می کند و به شکل چشمگیری حافظه را تقویت می کند. پزشکان می گویندکه کدو کار هضم غذا را آسانتر می کند.
اگر پوست کدوی خام را به صورت مرهم بر روی زخم های سطحی پوست یا سوختگی های شدید قرار دهید، یوست را نرم می کند.
کمپوت کدو مخلوط با سیب از غذاهای مفید برای بیماران مبتلا به ورم پروستات است.آب کدوی پخته، ادرار آور خوبی است و برای رفع اختلالات کلیه و مثانه است.
ضما (مرهم) کوبیده کدو برای درد سر و درد شقیقه بسیار سودمند است.
آب کدو که شیره آن کشیده شده برای بیماران مبتلا به یرقان (زردی) مفید است.
اگر سه روز صبح ناشتا، هر دفعه 5 مثقال تخم کدو را بکوبید و شیره آن را بگیرید برای رفع کرم کدو داروی بی نظیری است.
مربای کدو تقویت کننده بدن و اعصاب است. ترشی کدو، اشتها آور و هضم کننده غذا است.
کدو حلوایی را پخته و به صورت مرهم برای رفع ورم و التهاب در محل مورد نظر قرار می دهند.
غرغره با آب کدوی پخته برای درمان گلو درد مفید است. سوخته شده پوست کدو، برای بند آوردن خون اثر معجزه آسا و بسیار سریع دارد، به طوری که فوراً خونریزی را بند می آورد و دو لبه زخم را به هم می چسباند و سوزش و ناراحتی زخم را خیلی زود تسکین می دهد.
سوخته پوست کدو حلوایی برای درمان سوختگی ها مفید است بدین منظور باید پوست سوخته شده کدو را در روغن زیتون یا خوراکی مخلوط کرده و در محل سوختگی بمالید.
سوخته پوست کدو، پیسی و لکه های سفید پوست را درمان می کند، بدین منظور باید پوست کدو حلوایی را خشک کرده و بسوزانید سپس این پوست سوخته را در سرکه مخلوط کرده هر روز لااقل یک مرتبه در محل بمالید تا بهبودی حاصل شود.
پوست سوخته شده کدو حلوایی به ترتیبی که گفته شد برای درمان خونریزی احشاء و بواسیر مفید است.
خوردن روغن کدو برای معالجه افسردگی، غم و غصه، خمودگی اعصاب، مالیخولیا و تشنج بسیار مفید است.
خوردن مغز خام تخم کدو به مقدار 35 گرم در روز برای درمان سوزش ادرار، زخم معده، خش خش سینه، اخلاط خونی، خونریزی ریه و تسکین صرفه مفید است.
روغن تخم کدو برای بی خوابی بسیار مفید است و مقدار استعمال این روغن در هر مرتبه حداکثر 35 گرم است.
مغز تخم کدو برای درمان سل، تب های حاره، تشنگی و زخم روده مفید است.
انواع کدو دارای ویتامین های زیادی است و برای امراض قلبی بسیار مفید است.
مرهم کدو حلوایی برای درمان دمل مفید است. ضمادها و مرهم هایی که با برگ های تازه یا گوشت تازه درست می کنند سوختگی سوداهای متورم، کوفتگی و خراش های جزئی روی پوست را تشکیل می دهد.
کدو تنبل سرشار از ویتامین (آ) است و اگر شیره کدو را بکوبند و در شیر یا آب بپزند، خنک است و برای رفع عطش ناشی از تب مصرف می شود.
ـ بر اساس نتایج پژوهشی جدید، کدو حلوایی علاوه بر خواص متعدد از پیری پوست جلوگیری می کند. کدو حلوایی سرشار از آنتی اکسیدان است.
خوردن 150 گرم از آن در روز نیاز بدن به الیاف را تأمین می کند. کدو حلوایی به سبب داشتن کلسیم، فسفر، منیزیم و آهن بسیار مغذی است.

کلیات گیاه شناسی

کدو گیاهی است یکساله و خزنده که برگهای آن بشکل قلب و پهن و پوشیده از کرک ریز می باشد . گلهای زرد رنگ است و گل نر و گل ماده آن روی یک پایه قرار درد . ریشه آن بایرک و بلند ، کمی شیرین و خوردن جوشانده آن مستی آور است . کدو انواع مختلف درد مانند کدوی حلوایی ، کدوی تنبل یا کدوی زرد ،کدوی خورشی یا کدوی سبز .

نوعی از کدوی حلوایی در کانادا و آمریکا و بعضی نقاط دنیا می روید که بسیار بزرگ می شود و گاهی وزن آن مرباتا 60 کیلوگرم نیز می رسد . در آمریکا و کانادا این کدوها را برای شب هالوین بکار میئبرند و با آن ر و کیک درست می کنند .

ترکیبات شیمیایی:
در یکصد گرم کدو مواد زیرا را می توان یافت :

کدو حلوائی کدو سبز

کالری 18 18

آب 91 گرم 94 گرم

پروتئین 1 گرم 1/1 گرم

چربی 0/1 گرم 0/1 گرم

نشاسته 5/4 گرم 3/6 گرم

کلسیم 21 میلی گرم 28 میلی گرم

فسفر 45 میلی گرم 0 3 میلی گرم

آهن 0/8 میلی گرم 0/5 میلی گرم

پتاسیم 24 میلی گرم 2/2 میلی گرم

ویتامین آ 1600 واحد 400 واحد

ویتامین ب 1 0/5 میلی گرم 0/05 میلی گرم

ویتامین ب 2 0/11 میلی گرم 0/09 میلی گرم

ویتامین ب3 0/6 میلی گرم 1 میلی گرم

ویتامین ث 9 میلی گرم 20 میلی گرم

در صد گرم تخم کدو مواد زیر موجود است :

آب 94 گرم

پروتئین 1/1 گرم

چربی 0/1 گرم

نشاسته 3/6 گرم

کلسیم 28 میلی گرم

فسفر 30 میلی گرم

آهن 0/4 میلی گرم

پتاسیم 2/2 میلی گرم

ویتامین آ 400 واحد

ویتامین ب 1 0/05 میلی گرم

ویتامین ب 2 0/09 میلی گرم

ویتامین ب 3 1 میلی گرم

ویتامین ث 22 میلی گرم

خواص داروئی:
خواص کدو و تخم کدو :

کدو از لحاظ طب قدیم ایران سرد و تر یعنی خنک کننده و مرطوب کننده است و از لحاظ شیمیایی بدن را قلیایی می کند . کدو هم مانند بادمجان چون دارای کالری است بنابراین مهمترین غذا برای کسانی است که می خواهند وزن کم کنند .

1)تخم کدوی خام اثر دفع کرم روده درد و چون سمی نیست اطفال نیز می توانند از آن استفاده کنند . برای این منظور باید مقدر 50 گرم تخم کدو را پودر کرده و با عسل مخلوط نموده و مصرف کنید و باید بعد از چهار ساعت یک مسهل مانند روغن کرچک بخورید که کرمها را دفع کند .

2)کدو اثر ملین ، مدر و رفع یبوست و رفع سوء هاضمه را درد

3)به اشخاصی که تب دارند کدو می دهند تب را پائین می آورد

4)کدو برای اشخاص گرم مزاج و صفراوی غذای خوبی است

5)کدو خونساز است و برای استفاده از این خاصیت کدو باید آنرا همراه با آب غوره و یا سرکه در روغن زیتون پخت و مصرف نمود

6)برای رفع دندان درد آب کدو قرقره کنید

7)برای درمان گوش درد چند قطره آب کدو در گوش بچکانید

8)برای برطرف کردن التهاب معده ، کبد و کلیه کدوی پخته را روی این اعضاء بگذارید

9)پوست کدو را خشک کنید خوردن آن درمان بواسیر و خونریزی معده و روده است

10)تخم کدو درمان کنننده سرفه و برطرف کننده اخلاط خون است

11)برای زخم روده ها و مثانه و سوزش مجرای ادرار تخم کدو مصرف کنید

12)روغن تخم کدو برای رفع تب و دل پیچه مفید است

13)کدو و تخم کدو هر دو برای پیشگیری سرطان مفید می باشند

14)تخم کدو علاج کننده سرطان پروستات و برطرف کننده ورم پروستات می باشد در مادران بالاتر از سن چهل معمولا غده پروستات شروع به بزرگ شدن می کند و بنابراین این اشخاص باید چند روز در هفته کدو حلوایی یا تخم کدو بخورند .

15)کدو و تخم کدو در پیشگیری سرطان ریه بسیار موثر است و اشخاص سیگاری و حتی آنهائیکه با این اشخاص زندگی می کنند و باصطلاح سیگاری دست دوم هستند برای اینکه مریض نشوند باید از کدو استفاده کنند .

طرز استفاده:
به مبحث نسخه پیچی گیاهان دارویی برای بیماری مورد نظر مراجعه نمایید

مضرات :
همانطور که گفته شد کدو سرد است و در خوردن کدو در مناطق حاره و گرم سیر بسیار مفید است و بدن را سالم نگاه می درد .

کدو برای کسانیکه طبع سرد دارند و یا در مناطق سردسیر زندگی می کنند خوب نیست زیرا ایجاد نفخ وسنگینی و درد معده می کنند .و بنابراین اشخاص اگر بخواهند کدو بخورند حتما باید آنرا با ادویه های گرم مانند خردل و سیر و فلفل و نعناع بخورند

خانواده کدو

اعضای این خانواده دارای ساقه بلند و رونده بوده و شامل کدو مسمایی و کدو حلوایی است. انواع تابستانی دارای میوه نارس با پوست نرم بوده ، اما انواع زمستانی دارای میوه رسیده با پوسته سفت می باشد . سبزیهای این خانواده حاوی آلفا و بتا کاروتن است که باعث رنگ آن می شوند . همچنین ویتامین های C و E در آنها وجود دارد.

کدو حلوایی: رنگدانه ای به نام لیکوپن در این نوع کدو وجود دارد . دانه های آن منبع غنی از آهن ، روی و سلنیوم است که سلنیوم برای باروری مردان ضروری است .

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  36  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید